Gast1 schreef:In de winter ga ik mijn manuscript weer oppakken.
Ik vrees, beste Gast1, dat jouw manuscript nooit zal afraken daar het een verhaal zonder einde betreft ... jouw evolutie stopt niet, is oneindig.
Maar dat hoef ik jou niet te vertellen dat weet je zelf ook wel.
Tenzij je besluit om ergens in je geschreven verhaal een 'halte' in te voegen op je reis naar het eeuwige zal jouw manuscript pas kunnen gepubliceerd worden nadat jouw aardse lichaam er de brui aan heeft gegeven.
En oh ja, naar Ufo toe: de toestand welke je ervaart tijdens een uittreding is niet met menselijke argumenten te beschrijven, kan trouwens ook niet begrepen worden door onze hersenen.
Je kan het alleen aanvaarden zoals het is.
In mensentaal wordt een 'ziel' ongeveer omschreven als:
"een etherisch onderdeel van de mens, ontastbaar maar typerend voor en eigen aan die mens, onsterfelijk blijft de ziel verder leven als het biologisch lichaam sterft".
Tijdens een uittreding ervaar je een toestand waarin je geen eigenheid meer hebt, je bent deel gaan uitmaken van de Universele Kracht van het Alles ... en toch lijkt het alsof je als individu waarneemt.
Wat daar het dichtste bij komt is de symboliek van de Drievuldigheid zoals die wordt gehanteerd binnen de Rooms-Katholieke kerk: één God maar drie personen. Zo is ongeveer de toestand waarin iemand zich bevindt die een uittreding beleeft.
Wat heb ik zelf als blijvende indruk onthouden?
Eens je buiten je lichaam bent en weer deel uitmaakt van het universum bestaat er enkel rust en volkomenheid. Je voelt niets, tenminste niet zoals wij op aarde als mens 'voelen'.
Er is ook geen oordeel, er bestaan geen waarden, er is geen goed of kwaad, geen koud of warm, geen verlangen of overdaad, er is gewoon ..... weten.
Je
WEET alles, alles wat ooit was en alles wat ooit zal zijn.
En dat heeft mij geleerd: de vraag die al duizenden jaren mensen bezig houdt, namelijk "wat is de zin van het leven" hoeft niet gesteld te worden, eenvoudig omdat er geen zin aan het leven hangt.
Het idee dat mensen een ontastbaar "ik" hebben dat na de dood opnieuw op deze aarde zich manifesteert in een ander lichaam om op die manier een "leerschool" te doorlopen is een waanidee, bedacht door mensen die geen antwoord vonden op de vraag "wat is de zin van het leven".
Eens je uit je menselijke lichaam bent ben je volmaakt; je hoeft geen leerschool te doorlopen want je maakt deel uit van de Universele Kracht van het Alles. Je kan niets bijleren want je ben zelf Alles.
Eens heeft eens iemand mij gevraagd waarom ik dan telkens weer uithaal naar mensen die er allerlei theorieën op na houden, waarom ik steeds weer verwijs naar "de wetenschap" en wetenschappelijk onderbouwde theorieën?
Want als mijn ervaring tijdens mijn uittreden werkelijkheid is dan hoef ik mij toch nergens druk over te maken?
Toch wel, want elke valse theorie belet de mensheid om de echte werkelijkheid te ervaren, om echt te leren leven in vrede en harmonie.
Want dat zal enkel mogelijk zijn indien elk individu geleerd heeft dat "ik", ook in de vorm van een onsterfelijke ziel,
NIET BESTAAT.
Wetenschap bestaat echter wel, dat kan worden aangetoond.
Laat de mens zich dan beperken tot datgene wat kan worden aangetoond, de rest ervaar je vanzelf bij je (tijdelijke of ultieme) uittreding.