De gebeurtenis vond plaats tijdens de eerste week van juli 1947 wanneer de militairen een wrakstuk gevonden hadden op een boerderij ten noordwesten van Roswell. Er is nu aanzienlijke verklaring van vroegere militaire leden gekend, waaronder twee brigadier generalen, die zeggen dat het materiaal dat gevonden werd niet van aardse oorsprong was
Op 12 januari 1994 verklaarde het Congreslid Steven Schiff van Albuquerque, New Mexico, aan de pers dat hij met zijn rug tegen de muur gezet was toen hij aan het Ministerie van Defensie informatie vroeg over de gebeurtenissen betreffende het Roswell incident in 1947. Het congreslid kreeg te horen dat het een overheidsgeheim was en dat hij er zich niet mee mocht bemoeien.
De gedetailleerde informatie over de crash in Roswell en van de aanverwante gebeurtenissen is uitgebreid. Enige tijd geleden konden onderzoekers een exemplaar bemachtigen van het jaarboek van de Army Air Field uit 1947. Hierdoor kon men de getuigen lokaliseren doorheen het land. In vele nieuwsberichten uit de kranten van toen tonen aan dat er in juni en begin juli 1947 een golf van rapporten van "vliegende schijven" (UFO's) over de Verenigde Staten en Canada was. Veel van die rapporten kwamen van geloofwaardige getuigen, hierbij zitten ook piloten en goed opgeleide waarnemers.
Ergens tijdens de eerste week van juli 1947, ontdekte een lokale boer uit New Mexico, Mac Brazel, terwijl hij 's morgens zijn schapen ging controleren na een nacht van intense onweersbuien, een aanzienlijke hoeveelheid ongewoon puin. Het had een ondiepe uitgeholde put gemaakt van zo'n 300 meter lang en de brokstukken lagen verspreid over een groot gebied. Sommige brokstukken had den vreemde fysieke eigenschappen. Na het nemen van enkele brokstukken om aan zijn buren te tonen, Floyd en Loretta Procto, ging Brazel naar Roswell en contacteerde daar de sheriff, George Wilcox. De sheriff Wilcox bracht de autoriteiten bij het Army Air Field Roswell en met de hulp van zijn collega's ging omen de zaak onderzoeken. Kort na nadat men erin betrokken was, sloten de militairen het gebied af voor enkele dagen en bergden ze het wrakstuk op. Het werd aanvankelijk naar het Army Air Field Roswell genomen en werd uiteindelijk door B-29 en C-54 vliegtuigen naar Wright Field, Ohio, gevlogen.
Het Army Air Field van Roswell was de thuisbasis van het 509ste bataljon, en was de enige atoomgroep in de wereld. Op de ochtend van 8 juli 1947 gaf Kolonel William Blanchard, Bevelhebber van de 509ste Bataljon, een persmededeling waarin hij verklaarde dat men het wrak van een gecrashte schijf teruggevonden heeft. Deze persmededeling werd via de telefoonlijnen op tijd overgebracht om de krantenkoppen in meer dan dertig middagkranten uit de VS te maken op diezelfde dag.
Enkele uren later, werd een tweede persmededeling gegeven van het bureau van Generaal Roger Ramey, Bevelhebber van de Achtste Luchtmacht bij het Army Air Field van Fort Worth in Texas, zo'n 500 kilometer van de crashsite. Hierin beweerde men dat Kolonel Blachard een domme fout hadden gemaakt en een weerballon met een radarreflector als het wrak hadden gezien.
Één van die twee persmededelingen moest fout zijn. Er zijn nu stevige verklaring van talrijke geloofwaardige militairen en andere getuigen die direct in de zaak waren betrokken. Deze zeggen dat de persmededeling van Kolonel Blanchard over de "gecrashte schijf" juist is en dat de tweede persmededeling over die weerballon een snel in elkaar gestoken dekmantel was.
Zij die met William Blanchard werkten en kenden zeggen dat hij een stevige, zinnig en zakelijk individu was en niet iemand was die zichzelf belachelijk zou maken door onware dingen te vertellen over een belangrijke gebeurtenis. Met andere woorden, als Blanchard een persmededeling uitgaf over een gecrashte schijf, was er een gecrashte schijf. Kolonel William Blanchard zou later een viersterren Leider van de luchtmacht worden.
De eerste getuige die door onderzoekers werd gelokaliseerd was bereid om in zijn naam te getuigen was de teruggetrokken Luitenant-kolonel Jesse Marcel. Hij was een hoogst bekwaam persoon en was een 1 van de eerste 2 militaire ambtenaren bij de crashplaats. In een op videocassette opgenomen gesprek uit 1979, verklaarde Jesse Marcel, "... het was geen weerballon, het was noch een vliegtuig of een raket." In verband met de exotische eigenschappen van enkele materialen, verklaarde hij, "het zou niet branden. ...dat materiaal weegt niets, zo dun is het, het is niet dikker dan de folie rond een pak sigaretten. Zo probeerde ik om het materiaal te buigen. Het wou niet buigen. Wij probeerden zelfs een deuk erin te maken, en er was nog geen deuk in."
Het is onvoorstelbaar dat een mens zoals Jesse Marcel, met zijn kwalificaties en ervaring, om het even welk soort crash zo mis zou opvatten, je zou toch meteen moeten zien als het een weerballon was met zijn reflectieradar of een vliegtuigcrash was, hij zou anders ook niet gezegd hebben dat het niet van deze aarde kwam. Zelfs als hij een verkeerde identificatie had gemaakt, zou hij zeker zijn fout kunnen herzien hebben nadat het hem bekend werd wat het was. Eens hij terugkeerde naar de basis, stopte hij even bij zijn huis om enkele brokstukken aan zijn vrouw en 11-jarige zoon te tonen. Één stuk had op het oppervlak symbolen staan zoals een hiëroglief van de egyptenaren. Zijn zoon, Jesse Marcel Junior, herinnert het incident goed. Hij heeft gedetailleerde tekeningen van enkele symbolen kunnen maken. Tijdens zijn carrière, ging Jesse Marcel op in andere belangrijke taken, zoals de eerste sovjet kernbom.
De generaal Thomas DuBose was een kolonel en Generaal Ramsey was leider van het personeel bij het Achtste Hoofdkwartier van de Luchtmacht uit Texas, in 1947. Vòòr zijn dood in 1992, getuigde Generaal DuBose dat hijzelf het telefoongesprek van Clements McMullen bij het Army Air Field in Washington, D.C. had opgenomen, die de opdracht gaf voor de berging van het wrak. De instructies voor Ramey was een "dekkingsverhaal" te verzinnen om de pers op afstand te kunnen houden.
De Generaal Arthur E. Exon was gestationeerd op Wright Field in Dayton, Ohio, als luitenant-kolonel in juli 1947 gedurende de tijd dat het wrak uit Roswell daar lag. In een interview uit 1990, Generaal Exon sprak over het testen, "alles van chemische analyses, spanningstests, compressietests, het buigen. Dit alles werd in het materiële evaluatielaboratoria gebracht . (Sommige stukken) zouden gemakkelijk kunnen gescheurd of verandert worden, er waren andere delen die zeer dun maar erg sterk waren en niet met zware hamers konden worden gedeukt. "Van de mensen die het testen deden" zei hij, "de algemene indruk was dat het stukken uit de ruimte waren".
De verklaring van Glenn Dennis geeft weinig twijfel over de aard van wat in 1947 gevonden werd. In 1947 was Glenn Dennis een jonge begrafenisondernemer die voor het Begrafenishuis Ballard werkt, dat een contract had om de diensten voor het mortuarium en ziekenwagen voor het Army Air Field te verlenen.
Om verder te gaan op de feiten wat er op de crashsite nog gebeurde. Glenn Dennis ontving verscheidene telefoongesprekken die namiddag van de lijkschouwer bij het vliegveld. Hij werd gevraagd voor kleine, hermetisch verzegelde kisten beschikbaar te stellen en er werd ook gevraagd hoe men organismen moet bewaren die aan elementen voor verscheiden dagen blootgesteld worden. Er was bezorgdheid over het al dan niet veranderen van de chemische samenstelling van het weefsel.
Later die avond, als resultaat van de ongewone gebeurtenissen, ging hij naar het basishospitaal. Buiten de achteringang zag hij twee militaire ziekenwagens met open achterdeuren, daaruit staken grote stukken van het wrak, waarop hij symbolen zag staan. Eens binnen, ontmoette hij een jonge verpleegster die hij kende. Op dat zelfde moment werd hij opgemerkt door militaire politie die hem fysisch bedreigde en weg van het gebouw begeleidde.
De volgende dag kwam hij de verpleegster tegen, en zij verklaarde wat er bij het ziekenhuis was gebeurd. Zij was een zeer godsdienstige persoon en stond op het punt om in shock te gaan. Zij beschreef hoe zij binnen was geroepen om twee artsen bij te staan die autopsies op verscheidene kleine niet-menselijke organismen deden. Zij beschreef de vreselijke geur, hoe één lichaam in goede staat was en de andere vervormd, en de verschillen tussen hun anatomie en menselijke anatomie was. Zij trok ook een diagram op een servet dat een overzicht van hun eigenschappen toont. Deze ontmoeting was ook de laatste, zij werd enkele dagen later overgebracht naar Engeland.
Het belangrijkste deel van het tuig kwam blijkbaar wat verder van het "puingebied" te liggen. Dit nabij de boerderij Brazel. De onderzoekers konden enige tijd geleden deze tweede plaats bevestigen omdat weinig mensen op de hoogte waren van deze site. Volgens getuigenverklaring is dit ook de plaats waar de organismen werden gevonden. De meeste getuigen van deze plaats willen hun naam niet vrijgeven in vrees voor overheidsrepresaille.
Naast Glenn Dennis, werden andere getuigen fysisch bedreigd of werden geïntimideerd. Volgens leden van de familie van Sherrif Wilcox, werd hij verteld door een militair, in aanwezigheid van zijn vrouw, dat hij en zijn volledige familie worden gedood als hij ooit sprak over wat hij had gezien. De boer die oorspronkelijk de crashsite ontdekte, Mac Brazel, werd gedwongen door de militairen om dit geheim te houden. Hij sprak nooit meer over het incident, zelfs niet aan zijn familie. In de maanden na het incident, vond zijn zoon, Bill Brazel, enkele brokstukken die hij dan verzamelde en in een sigarendoosje stopte. Het materiaal werd uiteindelijk in beslag genomen door de militairen.
Ondanks het feit dat er zoveel publiciteit over het Roswell incident is geweest sinds 1980, zijn er geen getuigen die het verhaal bevestigen van de weerballon, een raket (zoals een V2 raket) of een experimenteel vliegtuig. Mocht er een betere verklaring zijn ven het ongewone puin dan zou dit al bekend moeten geweest zijn.
Waarom de overheid van de V.S. niets over dit incident zegt weet men niet goed, er zijn 3 mogelijke redenen opgegeven.
Drie mogelijke redenen zijn voorgesteld:
- vrees voor massapaniek
- nationale veiligheidsproblemen
- beledigen van godsdienstige groepen
Het klassieke argument voor het inhouden van informatie door de overheid over buitenaards leven, is dat het een reactie zou kunnen veroorzaken gelijkend op de beroemde radio-uitzendingen uit 1938 van Orson Welles "Oorlog van de Werelden". (Daarin ging het over een valse nieuwsuitzending die een aanval door Martians (of marsmannetjes) op de Grover's Mill, New Jersey. Toen zouden enkele luisteraars paniekerig geworden zijn door deze uitzendingen.
We zijn nu al vele jaren verwijderd van het incident en de wereld is veel veranderd zodat de bekendmaking niet zo paniekerig zal overkomen dan men denkt.
De geschiedenis heeft aangetoond dat de ontkenning door overheid vaak zonder betekenis zijn. Niettemin, is er een logische en ongecompliceerde manier om ervoor te zorgen dat de waarheid over Roswell te voorschijn zal komen: een Uitvoerende Macht die om het even welke informatie betreffende het bestaan van UFO's of buitenaards leven vrijgeeft. Omdat dit een unieke kwestie van universeel belang is, zou een dergelijke actie aangewezen en gerechtvaardigd zijn.
Uiteindelijk, of de informatie wordt onderdrukt of niet, zou het effect van een Uitvoerende Macht positief zijn. Als niets wordt ingehouden, zou het resultaat van een dergelijke Orde het verslag moeten plaatsen. De jaren van controverse en verdenking, zowel voor de eigen burgers van Verenigde Staten als voor de wereld worden beëindigd.
Hopelijk komen de feiten vroeg of laat aan het licht zodat we weten wat er echt gebeurd is. De bovenstaande gegevens kunnen fout zijn, dit kunnen we moeilijk weten omdat de Amerikaanse overheid blijft zwijgen.
Bron: https://www.spacepage.be/artikelen/buit ... l-incident
