Psychische problemen na geesten oproepen / glaasaje draaien
Geplaatst: 03 okt 2008, 19:34
He hallo allemaal.
Ik reageer niet snel op dit soort forums, maar ik voel me nu op een of andere manier geroepen om dit toch te toen. Ik heb meer dan twintig jaar geleden, toen ik 14 was, met vriendinngen glaasje gedraaid en geesten opgeroepen. Dat ging goed en was natuurlijk heel spannend enzo. We deden dat maanden achtereen soms wel elke dag. We zijn toen, nadat de ouders van mijn vriendin er achter waren gekomen en dat met andere ouders hadden besproken, er van de ene op de andere mee opgehouden. Dat was misschien helemaal niet goed.
Misschien zet je toch een soort van poort open die je ook niet meteen mag dichtsmijten. Ik ben namelijk vanaf die tijd behoorlijk lichamelijk en psychisch in de problemen geraakt; migraine aanvallen, flauw vallen, epileptische aanvallen. Ik zag op dagelijkse basis bij mensen bloed uit hun oren lopen en een vreemde vrouw in de klas op school die er echt niet was.
Ik ben meerdere malen onderzocht en de arts meende dat ik drugs gebruikte en dat was echt niet het geval. Mijn moeder kwam maanden later op het idee, dat het misschien wel iets met het geesten oproepen te maken had. Ik had toen zelf ineens het gevoel: dat is het! Alleen mijn moeder en ik namen dat serieus en zijn toch wel enige tijd belachelijk gemaakt door bepaalde mensen. Ik ben zo dom geweest om dat verhaal mee te nemen naar de huisarts en die stuurde me linea recta naar de psychiater in het Catharina ziekenhuis in Eindhoven. Daar werd ik nog eens extra belachelijk gemaakt (recht in mijn gezicht uitgelachen) en kreeg ik een verwijskaart voor een epiliptie instituut in Heeze. Daar ben ik nooit naartoe gegaan.
Mijn moeder is namelijk toen via via aan het adres gekomen van een man (toevallig ook in Eindhoven) die gespecialiseerd is in het helpen van meisjes zoals ik, die misschien een geest of iets dergelijks om zich heen hebben die hun ziek maakt. Het was een aardige man, dat weet ik nog wel, en we hebben alleen maar wat gepraat en daarna heeft hij wel bijna een kwartier ofzo mijn hand vast gehouden en een hand op mijn hoofd gelegd. De man zou verder nog iets doen als we weg waren. 'sAvonds heb ik toen raar gedroomd en echte nachtmerries gehad en was ik erg bang en ben zelfs bij mijn moeder in bed gaan slapen.
Na die nacht heb ik nooit meer ergens last van gehad en alles was weer goed met mij; ondanks dat ik voorheen toen op wekelijkse basis aanvallen had.
Die man heette Martin Beek en hij woont nu in Geldrop. Ik weet alleen niet of hij dit nog doet, maar mij heeft het geholpen en ik ben heel dankbaar. Ik schaam me eigenlijk om daar nu nog eens contact mee op te nemen na al die tijd, maar ik zou hem nog steeds eens heel erg willen bedanken en ik heb er veel vragen over; over die tijd.
Sorry voor het lange verhaal, maar ik wil er maar mee zeggen dat het verkeerd kan aflopen en als we die man niet hadden gevonden, had ik er misschien nu nog last van gehad.
Mijn mening: houd je hier niet mee bezig als je geen getraind medium bent. Dit is niets voor kinderen. Open niet die poort, want je kan hem niet zomaar weer sluiten. Dat is mijn mening!
Groeten en bedankt voor jullie aandacht,
Bernie Johnson
Ik reageer niet snel op dit soort forums, maar ik voel me nu op een of andere manier geroepen om dit toch te toen. Ik heb meer dan twintig jaar geleden, toen ik 14 was, met vriendinngen glaasje gedraaid en geesten opgeroepen. Dat ging goed en was natuurlijk heel spannend enzo. We deden dat maanden achtereen soms wel elke dag. We zijn toen, nadat de ouders van mijn vriendin er achter waren gekomen en dat met andere ouders hadden besproken, er van de ene op de andere mee opgehouden. Dat was misschien helemaal niet goed.
Misschien zet je toch een soort van poort open die je ook niet meteen mag dichtsmijten. Ik ben namelijk vanaf die tijd behoorlijk lichamelijk en psychisch in de problemen geraakt; migraine aanvallen, flauw vallen, epileptische aanvallen. Ik zag op dagelijkse basis bij mensen bloed uit hun oren lopen en een vreemde vrouw in de klas op school die er echt niet was.
Ik ben meerdere malen onderzocht en de arts meende dat ik drugs gebruikte en dat was echt niet het geval. Mijn moeder kwam maanden later op het idee, dat het misschien wel iets met het geesten oproepen te maken had. Ik had toen zelf ineens het gevoel: dat is het! Alleen mijn moeder en ik namen dat serieus en zijn toch wel enige tijd belachelijk gemaakt door bepaalde mensen. Ik ben zo dom geweest om dat verhaal mee te nemen naar de huisarts en die stuurde me linea recta naar de psychiater in het Catharina ziekenhuis in Eindhoven. Daar werd ik nog eens extra belachelijk gemaakt (recht in mijn gezicht uitgelachen) en kreeg ik een verwijskaart voor een epiliptie instituut in Heeze. Daar ben ik nooit naartoe gegaan.
Mijn moeder is namelijk toen via via aan het adres gekomen van een man (toevallig ook in Eindhoven) die gespecialiseerd is in het helpen van meisjes zoals ik, die misschien een geest of iets dergelijks om zich heen hebben die hun ziek maakt. Het was een aardige man, dat weet ik nog wel, en we hebben alleen maar wat gepraat en daarna heeft hij wel bijna een kwartier ofzo mijn hand vast gehouden en een hand op mijn hoofd gelegd. De man zou verder nog iets doen als we weg waren. 'sAvonds heb ik toen raar gedroomd en echte nachtmerries gehad en was ik erg bang en ben zelfs bij mijn moeder in bed gaan slapen.
Na die nacht heb ik nooit meer ergens last van gehad en alles was weer goed met mij; ondanks dat ik voorheen toen op wekelijkse basis aanvallen had.
Die man heette Martin Beek en hij woont nu in Geldrop. Ik weet alleen niet of hij dit nog doet, maar mij heeft het geholpen en ik ben heel dankbaar. Ik schaam me eigenlijk om daar nu nog eens contact mee op te nemen na al die tijd, maar ik zou hem nog steeds eens heel erg willen bedanken en ik heb er veel vragen over; over die tijd.
Sorry voor het lange verhaal, maar ik wil er maar mee zeggen dat het verkeerd kan aflopen en als we die man niet hadden gevonden, had ik er misschien nu nog last van gehad.
Mijn mening: houd je hier niet mee bezig als je geen getraind medium bent. Dit is niets voor kinderen. Open niet die poort, want je kan hem niet zomaar weer sluiten. Dat is mijn mening!
Groeten en bedankt voor jullie aandacht,
Bernie Johnson