De robot – aangeduid als EcoBot – beschikt over een apparaat dat ongeveer net zo functioneert als een menselijk hart. Met dat apparaat kan de robot urine in een biobrandstofcel pompen. Eerder werden daarvoor ook wel gewone motorpompen gebruikt, maar die vallen gemakkelijk ten prooi aan verstoppingen en mechanische problemen. De op het hart geïnspireerde pomp is een stuk degelijker en betrouwbaarder. “De kunstmatige hartslag is mechanisch gezien simpeler dan een conventionele door motoren aangedreven pomp doordat er gebruik gemaakt wordt van kunstmatige spieren in plaats van een mechanisch veel ingewikkeldere elektrische motor voor het creëren van de pompbeweging,” legt onderzoeker Peter Walters uit.
Zodra de pomp de vloeistof in de brandstofcel heeft gepompt, zet die brandstofcel de urine om in elektriciteit. 24 biobrandstofcellen die draaiden op urine waren in staat om voldoende energie op te wekken om een condensator op te laden. De energie die in de condensator werd opgeslagen, kon vervolgens weer worden gebruikt om het ‘hart’ een nieuwe ronde urine naar binnen te laten pompen, zo stellen de onderzoekers in hun paper.
“We speculeren dat deze op urine-draaiende EcoBots in de toekomst het milieu kunnen monitoren, door temperatuur, luchtvochtigheid en luchtkwaliteit te meten. Een aantal EcoBots zou kunnen functioneren als een mobiel netwerk van sensoren. In een stedelijke omgeving kunnen ze aan energie komen door urine uit publieke toiletten te halen.” Op het platteland kunnen de robots terecht op boerderijen. Behalve menselijke urine, kan de robot ook onder meer dode vliegen, afvalwater, rottend fruit en rottende groente als energiebron gebruiken.
http://www.sciencedaily.com/releases/20 ... ence+News)
