Ook de harde wetenschap is op zoek naar onze Schepper

[gusteman]

De simulatie theorie is een theorie die typisch is voor het computertijdperk ...

Een simulatietheorie hoeft niet noodzakelijk het gevolg te zijn van het computertijdperk maar het gebruik van argumenten als "een geschreven programma" is dat wel.
Een heel deel van de argumenten kunnen inderdaad enkel gebruikt worden wanneer vertrokken wordt vanuit het gegeven dat computers bestaan.
Pakweg honderd jaar geleden zouden veel van de aangevoerde argumenten niet bruikbaar zijn geweest omdat ze gewoonweg nog niet bestonden. In die zin is de theorie dan wel typerend voor het computertijdperk.

Daar staat tegenover dat de aanname dat het universum met alles wat zich daarin bevindt zonder voorafgaande aanleiding zomaar opeens uit niets is ontstaan nog veel gekker is. Waarmee ik niet wil beweren dat de algemeen gedeelde opvatting over de oerknal pertinente onzin is, ik wil alleen maar zeggen dat de hypothese dat we ons in een simulatie bevinden minder vreemd is.

De hypothese van de simulatie is minder vreemd omdat ze aansluit bij het concept van een computer.
De oerknal daarentegen veronderstelt dat we iets aannemen wat we niet begrijpen en kan daarom gekker lijken.
Maar dat komt omdat we het niet kunnen verklaren, niet doordat het effectief gekker zou zijn.

Bijkomend aspect: bij de hypothese van de simulatie kunnen we dit met onze verbeelding vorm geven, we kunnen het visualiseren.
Iets wat met de oerknal (nog) onmogelijk is.

Persoonlijk zie ik de hypothese van de simulatie meer als een gemakshalve oplossing dan als een volwaardig alternatief voor de oerknal.

[Il guercio]

Helemaal mee eens. Ik vind de aanname dat we in een gesimuleerd Universum leven juist vreemder dan een Universum dat beschreven wordt door Natuurwetten. De wetten verklaren Natuurlijk niet waar materie, ruimte en tijd, of wat voor ``spul`` dan ook vandaan komen (waar een grote knal, zoals ik eerdere al beschreef, deel van uit maakt).
Eens moet er met bouwstenen uit een echt, niet gesimuleerd Universum, een computer gebouwd zijn. Het moge duidelijk zijn dat voor de constructie van de ``oercomputer`` niet alle bouwstenen van dat Universum gebruikt konden worden. Bovendien maakte die eerste computer geen deel uit van het gesimuleerde Universum. Het eerste gesimuleerde Universum is dus kleiner dan het eerste, echte, Universum.
Wordt er in de eerste gesimuleerde wereld hetzelfde gedaan dan zal de simulatie van een Universum in de simulatie ook weer kleiner zijn. Hoe meer simulaties des te kleiner het Universum.
Als er zeg 100 simulaties gemaakt zijn is er in feite eén computer bij betrokken, namelijk de ``oercomputer``. Daarin vindt een eerste simulatie plaats. Maar daarbinnen valt ook de tweede simulatie plaats, die het Universum kleiner maakt, in dit tweede gesimuleerde Universum kan ook weer een Universum gesimuleerd worden dat weer kleiner in omvang is, etc. tot de 100e simulatie van een Universum, dat heel veel kleiner dan het eerste gesimuleerde Universum, aangezien de simulatie van dat 100e Universum op de ``oercomputer´´ draait.
En ook in dit scenario duikt weer het probleem op hoe het echte Universum, waarin de veronderstelde oercomputer in het leven werd geroepen, te beschrijven is. Niet door een simulatie in ieder geval.
Het lijkt mij ook onwaarschijnlijk dat na zoveel simulaties het Universum dat wij om ons heen zien nog zo verbazingwekkend goed te beschrijven is door Natuurwetten.
En dan is er nog het probleem van de vergelijking met een droom. Ik weet dat gedroomde personages niet een echte personages zoals ik zelf. De gedroomde personages kunnen niet zien, horen, proeven, voelen of ruiken, hebben geen vlinders in hun buik als zij zich verliefd gedragen, hebben niet het gevoel gepaard gaande met een slappe lach, terwijl ik weet dat als ik wakker ben iedereen om mij heen, en ver daar buiten, wel echte gevoelens hebben, en geen droomfiguren zijn die die gevoelens ontberen. Droomfiguren zijn patronen die in ons neuraal netwerk rond dwarrelen (vooral in het visueel centrum, hetgeen de rede is dat mensen die blind geboren zijn door een aangeboren oogafwijking, maar met een intact visueel centrum, toch kunnen zien in een droom) en niet meer dan dat.
En het lijkt mij bovendien onwaarschijnlijk dat de ``oercomputer geen ``close encounter`` heeft gehad met een heftige gebeurtenis die die computer rijp voor de sloop zou hebben gemaakt.