De Biologie van de Overtuiging

[taigitu]

De Biologie van de Overtuiging



Genen zijn niet bepalend voor ons gedrag.
Bruce Lipton, vertegenwoordiger van de nieuwe biologie, introduceert baanbrekend paradigma in zijn boek.

Binnen de biologie wint een nieuw en verstrekkend paradigma terrein.
Bruce Lipton, een bekende Amerikaanse celbioloog, is een vermaard vertegenwoordiger van die ‘Nieuwe biologie’. Hij schrijft daarover in zijn boek ‘De biologie van de overtuiging, hoe gedachten je leven bepalen’. Ik vind het een belangwekkend boek. Daarom geef ik hieronder een samenvatting aan de hand van fragmenten uit de publicatie.

In dit boek zal ik de spreekwoordelijke lijn in het zand trekken. Aan de ene kant is er de wereld zoals die bepaald wordt door het neodarwinisme, dat het leven ziet als een niet-eindigende strijd tussen vechtende biochemische robots. Aan de andere kant van de lijn bevindt zich de ‘Nieuwe Biologie’, die het leven ziet als een reis op coöperatieve grondslag van krachtige individuen die zichzelf kunnen programmeren om een vreugdevol leven te creëren.

Wanneer we die lijn overgaan en de ‘Nieuwe Biologie’ werkelijk begrijpen, zullen we niet langer geergerd over de rol van aanleg en omgeving discussiëren, omdat we zullen beseffen dat de volledig bewuste geest zowel aanleg als omgeving de baas is. En ik denk dat de mensheid tevens een even diepgaande paradigmaverandering zal beleven als toen een beschaving van de platte aarde te maken kreeg met de werkelijkheid van een ronde aarde.

Positieve gedachten hebben een diepgaand effect op het gedrag van de genen, maar alleen wanneer ze in overeenstemming zijn met onbewuste programmering. En negatieve gedachten hebben een overeenkomstig krachtig effect. Er bestaat geen twijfel over dat mensen een enorm vermogen hebben om met passie en volharding aan onjuiste overtuigingen vast te houden, en hyperrationele wetenschappers zijn daar niet immuun voor.

Ons goed ontwikkelde zenuwstelsel onder leiding van de grote hersenen impliceert dat ons gewaarzijn gecompliceerder is dan dat van enkelvoudige cellen. Wanneer ons unieke menselijke denkvermogen wordt ingezet, kunnen we ervoor kiezen de omgeving op verschillende manieren waar te nemen, anders dan bij afzonderlijke cellen het geval is, waarvan het gewaarzijn meer reflexmatig is.

Ik was opgetogen, in het nieuwe besef dat ik de manier waarop mijn leven verliep kon veranderen door mijn overtuigingen te veranderen. Ik kreeg onmiddellijk energie doordat ik besefte dat een wetenschappelijk gefundeerde weg was die mijn rol als permanent ‘slachtoffer’ zou veranderen in een nieuwe rol als ‘medeschepper’ van mijn bestemming. We beleven opwindende tijden, want de wetenschap verbrijzelt nu oude mythen en herformuleert fundamentele overtuigingen inzake de menselijke beschaving. De overtuiging dat we broze biochemische machines zijn die door genen worden bestuurd maakt plaats voor het inzicht dat wij krachtige scheppers van ons leven zijn en van de wereld waarin we leven.

Ik zal nooit het brokje kennis vergeten dat ik in 1967 ontving toen ik op de eerste dag op de universiteit leerde stam cellen te kloneren. Ik had er decennia voor nodig om te beseffen hoe wezenlijk dit schijnbaar eenvoudige brokje kennis voor mijn werk en mijn leven was. mijn professor, mentor en volleerd wetenschapper Irv Konigsberg was een van de eerste cd biologen die de kunst van het kloneren van stam Ellen beheerste. hij vertelde me dat wanneer de opgekweekte cellen die je bestudeert ziek zijn, je voor de oorzaak eerst naar de omgeving van de cel kijkt, niet naar de cel zelf. Keer op keer leerde ik hoe wijs de boodschap van Irv was. wanner ik voor mijn cellen een gezond milieu schiep, floreerden ze; wanneer ik het milieu aanpaste, leefden deze ‘zieke’ cellen weer op.

De meeste de biologen kenden deze wijsheid in verband met de technieken van weefselkweek niet. En wetenschappers wendden zich duidelijk af van het beschouwen van milieu-invloeden nadat Watson en Crick de genetische code van het DNA bekend hadden gemaakt. Zelfs Darwin gaf tegen het eind van zijn leven toe dat zijn evolutietheorie de rol van het milieu tekort had gedaan.

De opvatting dat de genen de biologische functies besturen wordt wel aangeduid met de term genetisch determinisme (en wordt uitgedragen door onder andere professor Dick Swaab). Deze opvatting heeft niet alleen toe geleid tot een verkeerde toekenning van onderzoeksgelden, maar heeft ook de manier waarop we over ons leven denken veranderd. Wanneer je ervan overtuigd bent dat genen je leven besturen en weet dat je niets te zeggen had over degenen waarmee je bij je conceptie werd opgezadeld, dan heb je een goed excuus om jezelf als slachtoffer van de erfelijkheid te beschouwen.

Sinds de opkomst van het tijdperk van de genetica zijn we geprogrammeerd om te accepteren dat we dienstbaar zijn aan de macht van onze genen. De wereld is vol met mensen die in de voortdurende vrees leven dat, op een onvermoede dag, hun genen zich tegen hen zullen keren. Miljoenen schrijven hun slechte gezondheid niet toe aan een combinatie van geestelijke, lichamelijke, emotionele en spirituele oorzaken, maar eenvoudigweg aan de tekortkomingen van de biochemische werking van hun lichaam. Zijn je kinderen onhandelbaar? In toenemende mate is de eerste keus deze kinderen medicijnen te geven om hun ‘chemische onbalans’ te corrigeren, in plaats van volledig begrip te krijgen van wat er aan de hand is in hun lichaam, ziel en geest.

Uiteraard bestaat er geen twijfel over dat sommige ziekten kunnen worden toegeschreven aan een defect gen. Maar aandoeningen die door een enkel gen worden veroorzaakt treffen minder dan twee procent van de bevolking; de overgrote meerderheid van de mensen komt op deze wereld met genen die hen in staat zouden moeten stellen een gezond en gelukkig leven te leiden. Vooral zieken als diabetes, hartziekten en kanker belemmeren vandaag de dag een gezond en gelukkig leven. Deze ziekten zijn echter niet het gevolg van een enkel gen, maar het gevolg van ingewikkelde interacties tussen meerdere genen en omgevingsfactoren.

Het idee dat de genen ons biologisch functioneren besturen is gedurende lange tijd zo vaak herhaald, dat wetenschappers zijn vergeten dat het een hypothese is, niet een waarheid. In werkelijkheid is het idee dat genen ons biologisch functioneren besturen een veronderstelling, waarvan de waarheid nooit bewezen is en in feite door het laatste wetenschappelijk onderzoek is ondergraven. Genetische besturing is in onze maatschappij een metafoor geworden. We willen graag geloven dat genetisch ingenieurs de nieuwe medische magiërs zijn die ziekten kunnen genezen en terwijl ze daarmee bezig zijn meer Einsteins en Mozarts kunnen creëren.

Een nieuw en revolutionair onderzoeksveld binnen de biologie staat bekend als de epigenetica en dat letterlijk ‘ sturing boven de genetica uit’ betekent. Uit epigenetisch onderzoek van de afgelopen tien jaar blijkt dat de DNA-blauwdrukken die via de genen worden doorgegeven bij de geboorte niet in steen zijn gebeiteld. Genen bepalen niet ons lot! Omgevingsinvloeden, waaronder voeding, stress en emoties, kunnen onze genen beïnvloeden zonder de fundamentele blauwdruk ervan te veranderen. En de daardoor optredende veranderingen kunnen even zeker aan toekomstige generaties worden doorgegeven als DNA blauwdrukken via de dubbele helix kunnen worden doorgegeven.

Als mensen de levensstijl zouden modelleren die gezonde vele cellengemeenschappen laten zien, dan zouden onze gemeenschappen en onze planeet vreedzamer en levenskrachtiger zijn. Het creëren van zo’n vreedzame gemeenschap is een uitdaging, want ieder individu ervaart de wereld anders. In wezen zijn er dus zeseneenhalf miljard menselijke visies van de werkelijkheid op deze planeet, die ieder hun eigen waarheid ervaren.

Het meeste menselijke geweld is noch noodzakelijk, noch een onderdeel van een ingewortelde, genetisch bepaalde, ‘dierlijke’ overlevingsstrategie. We zijn in staat – en ik denk dat we de evolutionaire opdracht daartoe hebben – het geweld te stoppen. De beste manier om dat te doen is ons te realiseren dat we spirituele wezens zijn die net zo hard liefde nodig hebben als we voedsel nodig hebben. Maar we zullen geen volgende evolutionaire stap zetten door daar alleen maar aan te denken, net zomin als we het leven van onze kinderen en van onszelf kunnen veranderen door eenvoudigweg boeken te lezen.

Sluit je aan bij gemeenschappen van gelijkgestemde mensen die werken aan de vooruitgang van de menselijke beschaving, door te beseffen dat ‘overleving van de meest liefdevolle’ de enige ethiek is die ons niet alleen van een gezond persoonlijk leven kan verzekeren, maar ook van een gezonde planeet. Gebruik de intelligentie van cellen om de mensheid te stimuleren een sport hoger op de evolutionaire ladder te komen, waar de meest liefdevollen meer doen dan alleen maar overleven: zij floreren.

http://www.arendlandman.nl/2011/08/gene ... %E2%80%99/

[buurvrouw]

dit klinkt allemaal zeer logisch.

[taigitu]

Sorry, deze video had ik in de opslag staan en wist niet
dat de openingstopic er al opstand met een reactie van Buurvrouw.
Dit vind ik heel erg omdat Buurvrouw kort geleden is overleden.
Tammy zou je dit laatste videobericht er helemaal af kunnen halen.
Alvast bedankt.

[univers]