Menselijk lichaam heeft tweede brein bij achterwerk

In sommige opzichten is het menselijk lichaam te vergelijken met een machine, soms zelfs een zeer geavanceerde: het lichaam herstelt zich en past zich aan aan de omstandigheden. Alles hier over virologie, anatomie, biomedische technologie en genetica en nog veel meer.
Plaats reactie
Arminius

Menselijk lichaam heeft tweede brein bij achterwerk

Bericht door Arminius » 02 jun 2018, 07:31

Dat geeft je toch een andere kijk op het spreekwoord: Wat hij in zijn kop heeft zit hem niet in zijn gat. :mrgreen:
Wetenschappers uit Australië hebben een opmerkelijke conclusie getrokken na hun onderzoek: het menselijk lichaam heeft volgens het team een tweede brein bij het achterwerk.

Het onderzoek werd gepubliceerd in JNeurosci en stelt dat het maag-darmkanaal miljoenen zenuwcellen bevat die onafhankelijk de spierbewegingen controleren. En die mate van activiteit is vergelijkbaar met die in het ’eerste’ menselijke brein.
Vergelijkbare manier van werken

Onderzoekers ontdekten dat de zenuwcellen in het spijsverteringsstelsel het afval uit het lichaam verwerken door gesynchroniseerde aanspanningen. Dit is volgens de onderzoekers dezelfde manier waarop zenuwcellen in de hersenen signalen door het lichaam sturen.

In het rapport stelt professor Nick Spencer van de Flinders Universiteit uit Australië dat het tot dit nieuwe onderzoek onbekend was hoeveel neuronen in het spijsverteringsstelsel tot samentrekking van de darmen leiden.

’Eerste brein’

De professor merkte op dat de hersenen in je achterhoofd technisch gezien je „eerste brein” zijn, omdat wetenschappers geloven dat het daadwerkelijk is geëvolueerd voor de hersenen en het centrale zenuwstelsel bij zoogdieren.

https://www.telegraaf.nl/nieuws/2112791 ... achterwerk

gouwepeer

Re: Menselijk lichaam heeft tweede brein bij achterwerk

Bericht door gouwepeer » 02 jun 2018, 08:03

Toch knap dat de Televaag dit gisteren heeft kunnen publiceren :mrgreen:
Een forumpost van ruim een jaar geleden.

Gebruikersavatar
Osiris
Wetenschapper
Berichten: 4726
Lid geworden op: 01 apr 2013, 07:53

Re: Menselijk lichaam heeft tweede brein bij achterwerk

Bericht door Osiris » 02 jun 2018, 08:11

Tja dat onderbuikgevoel :mrgreen:
The only thing that never changes is, that everything is constantly changing

Arminius

Re: Menselijk lichaam heeft tweede brein bij achterwerk

Bericht door Arminius » 02 jun 2018, 08:14

gouwepeer schreef:
02 jun 2018, 08:03
Toch knap dat de Televaag dit gisteren heeft kunnen publiceren :mrgreen:
Een forumpost van ruim een jaar geleden.
:mrgreen: ;P!

gouwepeer

Re: Menselijk lichaam heeft tweede brein bij achterwerk

Bericht door gouwepeer » 02 jun 2018, 08:16

Toch komt het in de natuur vaker voor. Ik meen dat ern oktopus ook meerdere breinen heeft. Elk brein heeft zijn eigen functie.

Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Menselijk lichaam heeft tweede brein bij achterwerk

Bericht door taigitu » 04 jun 2018, 11:25

gouwepeer schreef:
02 jun 2018, 08:03
Toch knap dat de Televaag dit gisteren heeft kunnen publiceren :mrgreen:
Een forumpost van ruim een jaar geleden.
Ik plaatste in 2012 op dit forum al een topic over het buikbrein:
viewtopic.php?t=8632

De aanloop naar wat we nu weten over het buikbrein begon in de 19e eeuw.
Een kort stuk uit een artikel over het verloop:
6. Een onafhankelijke geest in het lichaam

Bayliss en Starling wilden reeds weten waar de signalen voor de darmbeweging vandaan kwamen.
Zij hadden een idee: om dit na te gaan sneden zij alle zenuwverbindingen naar andere organen en naar het centrale zenuwstelsel bij de hond door. Er kon geen directe informatie uit de hersenen of ruggenmerg de geïsoleerde darmlus bereiken. Ieder ander orgaan zou op deze wijze verlamd worden, want allen zijn slaaf van de grote hersenen.

Maar toen beide onderzoekers op de ingewanden drukten, reageerde het met afdalende golven van contractie en ontspanning. Wanneer hiervoor de zenuwen van buiten niet noodzakelijk zijn besloten de wetenschappers, dan moeten de zenuwen van binnen dit werk uitvoeren. Zij voegden aan ‘de wet van de darm’ een ‘lokaal nervaal mechanisme’ toe.

Hoe verder men in het spijsverteringskanaal komt, des te zwakker is de invloed van de beheersing door de hersenen.
Mond, delen van de slokdarm en maag laten zich tijdelijk nog iets van boven zeggen. Maar achter de maaguitgang neemt een ander orgaan de regie over: wat, wanneer waar gebeurt, wordt door het buikbrein besloten. Pas bij het allerlaatste deel, bij het rectum en anus, regeren de menselijke hersenen weer met bewuste besturing.

Daarom willen vele moderne neurologen – dat slijmerige, slangachtige meterslange lichaamsdeel met tot braken voerende inhoud, dat samengedrukt verstopt in de buikruimte zijn werk verricht, verwaarlozen en niet vergelijken met de hersenen, waarin gedachten en gedichten haar oorsprong vinden. ‘Alleen wetenschappers kunnen van de darm houden’ zegt Michael Gerschon.

Na de beide Engelse onderzoekers houdt zich weer een Duitse wetenschapper met de darm bezig: met een baanbrekend experiment (1917) bracht Paul Trendelenburg de kennis van de buik een grote stap verder. Hij isoleerde een stuk darm van een cavia en hing dit in een testvat met een voedingsoplossing, welke met zuurstof verzorgd werd. Het preparaat, van zuurstof voorzien, overleefde zo goed in deze kunstmatige omgeving, dat het zelfs zonder dier verder werkte: de onderzoeker blies door een slang lucht in het darmdeel: en het blies, zogezegd, terug.

Het van het organisme afgesneden deel van de cavia moest derhalve de mogelijkheid hebben om de door het opblazen ontstane druk te voelen. Meer nog, want het darmdeel beantwoordde de prikkel met een gecoördineerde golf van orale contractie (monddeel) en anale ontspanning. De darm leefde op zijn eigen manier verder.

‘Het tweede brein is enig in zijn soort.’
Gershon deelt de toenmalige verbijstering van de onderzoekers. Het denkorgaan in de buik is een onafhankelijke geest in het lichaam. Een vibrerend, modem en dataverwerkend centrum. Waarschijnlijk daarom is het niet of nauwelijks mogelijk darmen te transplanteren: het grote aantal van vreemde zenuw- en immuuncellen, die met het donororgaan overgedragen worden, belasten de ontvanger te zwaar. Daarnaast ontdekten de artsen naast de afstotingsreacties ook psychische irritaties.

Het buikbrein heeft macht: het kan de data zelf genereren en verwerken en het controleert een cascade van reacties
.
Het geeft de in de omgeving liggende organen aanwijzingen (o.a. door hormonen) en coördineert de infectieafweer en de spierbeweging, het moet snel beslissen en de opgeslagen kennis oproepen.

Het is functioneel georganiseerd, het werkt met kringlopen en het heeft de mogelijkheid verschillende toestanden te registreren en daarop te reageren. De tweede hersenen bezitten alles wat een integraal zenuwstelsel nodig heeft. ‘Ja’ zegt Schemann, ‘men kan zeggen dat het buikbrein denkt’. ‘Deze ontdekking wordt eens misschien net zo belangrijk voor ons mens- en wereldbeeld als de ontdekking van Copernikus (de aarde is rond)’ zegt Gerschon.

Verborgen in de darmwand liggen twee flinterdunne lagen van een complex zenuwsysteem (plexus myentericus en submucosa).
Ze omvatten het verteringskanaal al netkousen.
Ze zijn met de hersenen verbonden, maar 90% van de verbindingen verloopt van onder (buik) naar boven (hersenen).

Maar zoals zo vaak gebeurd bij kunstzinnige of wetenschappelijke doorbraken was de tijd nog niet rijp.
Niets en niemand hadden de vroege ontdekkingen van de Engelsen en Duitsers weerlegt, maar een collectieve verdringing van deze ontdekkingen drukte haar stempel op het toenmalige denken. De nieuwe ontdekking van het buikbrein is vervolgens geen toeval geweest, bericht Gerschon. Nu begint hoofdstuk twee van de ‘littie brain story’. Dit hoofdstuk begint met een ‘love affair’ tot Biochemie en eindigt bijna met een inquisitie door collegae. Als jonge student woonde Gerschon in 1958 een lezing bij met als thema ‘de fysiologie van het gedrag’, dat de nieuw ontdekte, in het lichaam geproduceerde stof serotonine de emoties van de mens beïnvloeden kon. Gefascineerd door de moderne neurobiologie zette hij zich aan het werk. Hij wilde weten, waar serotonine in het lichaam wordt geproduceerd.

Na vele experimenten kwam er uit de resultaten slechts een interpretatie: 95 procent van de stof wordt in de darm gesynthetiseerd en opgeslagen. Speciale zenuwcellen zenden ze als boodschappers uit, waardoor onder andere de peristaltische reflex in gang gezet wordt. De jonge Gerschon publiceerde in 1965 zijn resultaten met enige trots in het blad ‘Science’, het gerenommeerde Amerikaanse wetenschapstijdschrift.

Lees meer: https://www.osteopathiealkmaar.info/art ... buikbrein/
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Plaats reactie