“Volwassen” zenuwen laten jonge embryo’s al pijn voelen

In sommige opzichten is het menselijk lichaam te vergelijken met een machine, soms zelfs een zeer geavanceerde: het lichaam herstelt zich en past zich aan aan de omstandigheden. Alles hier over virologie, anatomie, biomedische technologie en genetica en nog veel meer.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

“Volwassen” zenuwen laten jonge embryo’s al pijn voelen

Bericht door taigitu » 20 jul 2018, 15:27

“Volwassen” zenuwen laten jonge embryo’s al pijn voelen

6 september 2017- Arina Grossu

Nieuwe studies laten zien dat er zich al vroeg een systeem van zenuwen is ontwikkeld


Nieuw onderzoek laat zien dat op het moment dat een vrouw weet dat ze zwanger is, het zenuwstelsel van het embryo
al zodanig ontwikkeld is dat er pijn kan worden ervaren. De aangetoonde “volwassen” zenuwen bij zeer jonge embryo’s
zijn een belangrijk feit binnen het debat over het wel of niet bestaan van foetale pijn.

Uit een studie van maart dit jaar blijkt dat bij 7 weken zwangerschap er zich al een “volwassen” systeem van zenuwen heeft ontwikkeld bij het embryo
Dit is erg vroeg, het is het moment waarop een vrouw weet dat ze zwanger is omdat ze haar maandelijkse periode overgeslagen heeft.
Bij het onderzoek maakte men 3D-beelden van menselijke embryo’s op celniveau.
Hierbij keken ze naar kindjes bij 6 tot 14 weken zwangerschap.

De beelden laten als nooit tevoren de ontwikkeling zien van zenuwen, spieren, hart, bloedvaten en andere orgaansystemen.

Afbeelding
Afbeelding 1 toont de ingewikkelde perifere – aan de buitenzijde van het lichaam gelegen – zenuwen van een kindje bij 7 tot 8 weken zwangerschap.
Afbeelding 2 laat de zenuwen zien van de rechterhand van een kindje bij 7 tot 11 weken zwangerschap.

Al bij 7 weken zwangerschap zijn de zenuwen dus duidelijk aanwezig en na 11 weken is de ontwikkeling nog veel verder.

Uit eerder onderzoek bleek al dat bij 6 tot 7 weken zwangerschap er rondom de mond van het kindje pijnreceptoren verschijnen,
cellen die gevoelig zijn voor prikkels. Daarna volgt de ontwikkeling van de zenuwvezels, die het signaal overbrengen naar de hersenen.
Bij ongeveer 8 weken zwangerschap reageert het ongeboren kind voor het eerst op aanraking.
Bij 20 weken zwangerschap zijn de pijnreceptoren overal in het lichaam aanwezig. Wat we ook weten, is dat het biologisch gezien geen vraag is
of een ongeboren kind pijn kan voelen bij 22 weken zwangerschap (een vaak genoemde grensdatum, red.).
Op dat moment is het kind anatomisch namelijk al helemaal ontwikkeld om pijn te verwerken. Het is ook in staat om pijnlijke gewaarwordingen
naar de hersenen over te brengen en dus om pijn waar te nemen. Uit onderzoek blijkt dat baby’s pijn voelen. Ze vertonen een hormonale stressreactie
en krimpen ineen wanneer ze blootgesteld worden aan pijnlijke stimulansen. Om die reden verdoven artsen ongeboren kinderen voordat ze operaties uitvoeren
in de baarmoeder. De verdoving vermindert de stressreactie van ongeboren kinderen tijdens de ingreep.
Dit blijkt uit de hormoonniveaus van de baby’s. Hun stressreactie is groter als ze niet verdoofd zijn en pijnprikkels krijgen.

Eigenlijk laat de wetenschap ons onomwonden de realiteit en complexiteit zien van de embryonale ontwikkeling binnen de eerste 13 weken van de zwangerschap.
Die realiteit is ongemakkelijk voor degenen die vertrouwen op ideologie in plaats van wetenschap om de menselijkheid van ongeboren kinderen en hun capaciteit
om pijn te voelen te ontkennen. Onze maatschappij kent mensen die meer compassie hebben voor dieren dan voor baby’s die een doodvonnis krijgen vanwege
hun leeftijd en de plek waar ze zich bevinden. We gaan door met de strijd totdat al deze kwetsbare, ongeboren baby’s beschermd worden door onze wetten en cultuur.
Het is niet genoeg om te erkennen dat deze kinderen pijn voelen wanneer ze geaborteerd worden. We moeten mensen voorlichten en stimuleren om
leven beschermende keuzes te maken. Alleen dan zijn kinderen veilig in de baarmoeder.

Dit artikel is met toestemming overgenomen uit Leef Magazine. De volledige bronvermelding luidt: Grossu, A.O., 2017,
“Volwassen” zenuwen laten jonge embryo’s al pijn voelen, Leef 33 (5): 4-5 (PDF).

https://logos.nl/volwassen-zenuwen-late ... jn-voelen/
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

gusteman

Re: “Volwassen” zenuwen laten jonge embryo’s al pijn voelen

Bericht door gusteman » 20 jul 2018, 16:12

Ik wil niks afdoen aan de mogelijkheid dat kinderen in de baarmoeder even erge pijnen kunnen lijden als een geboren kind, ik ben alleen ietwat ontevreden over de conclusies die worden getrokken aan de hand van de informatie die wordt mee gegeven.

Zenuwen zijn uiterst complexe organen, zo valt hieronder duidelijk te merken dat zenuwen zonder myeline rond de axonen geen prikkels kunnen doorgeven.
Met andere woorden: ook al is een uitgebreid stelsel aan zenuwen zichtbaar aanwezig dan nog betekent dit niet automatisch dat prikkels kunnen worden doorgegeven. En hierover blijft dat artikel volledig in het duister.
Wikipedia schreef:Myeline is een vettige stof die op veel plaatsen in het zenuwstelsel het axon omhult. Myeline geeft de witte stof zijn witte kleur. Het zorgt ervoor dat boodschappen (zenuwimpuls|zenuwimpulsen|actiepotentiaal) sneller worden doorgestuurd (van 2 m/s naar (maximaal) 120 m/s); zonder myeline zou een dergelijk impuls er veel langer over doen om via het axon de 'volgende' zenuwcel te bereiken. In het bijzonder voor lange afstanden (bijvoorbeeld het perifere zenuwstelsel) is dit van cruciaal belang. De myelineschede bestaat uit een vele malen om het axon gerolde dubbele lipidenlaag, zoals die ook in celmembranen voorkomt (ontdekt door middel van structureel elektronenmicroscopisch onderzoek).

Naast het helpen bij de boodschapoverdracht zorgt myeline er ook voor dat een elektrisch signaal niet overspringt naar een zenuwcel waar het niet voor bedoeld is en zo kortsluiting veroorzaakt. In het centraal zenuwstelsel wordt het aanbrengen van de myeline (myelinisatie) verzorgd door oligodendrocyten. In het perifere zenuwstelsel zorgen schwanncellen hiervoor.

Van saltatoire impulsgeleiding oftewel sprongsgewijze impulsgeleiding wordt gesproken bij neuronen waar myeline aanwezig is. Hierbij gaat de impuls van het axon van een insnoering van Ranvier naar een andere insnoering van Ranvier op diezelfde zenuwceluitloper. Daardoor gaat de geleiding veel sneller. Omdat het cytoplasma van een axon elektrisch geleidend is, en omdat myeline voorkomt dat er elektrische lading weglekt via het celmembraan, is de depolarisatie bij een knoop van Ranvier voldoende om de elektrische spanning in een naburige knoop te verhogen tot boven de drempelwaarde. Hierdoor ontstaat ook in deze knoop een actiepotentiaal. Dit proces zet zich voort over de gehele lengte van het gemyeliniseerde axon. Dus, in gemyeliniseerde axonen verplaatsen actiepotentialen zich niet als golven maar "springen" ze van knoop naar knoop. Dit verschijnsel is ontdekt door Ichiji Tasaki, Andrew Huxley en collega's.

Myelinisatie is het proces waardoor witte stof wordt gevormd. Het wordt vaak gebruikt als een index van de rijping van de hersenen. Myelinisatie begint na de geboorte en is pas in de late adolescentie (omtrent 18 jaar) geheel voltooid. Ontwikkeling van myeline kan tegenwoordig in vivo met hersenscans (MRI) worden gemeten.

Paul Flechsig stelde al in 1920 vast dat myelinisatie in de primaire sensorische en motorische schorsgebieden het eerst (omtrent 3-4 jaar), en in associatiegebieden van de achterste en voorste delen van de cortex cerebri het laatst is voltooid. Bij het ouder worden (grofweg tussen 20-70 jaar) is er sprake van een geleidelijke afname van myeline.

Bij multiple sclerose, kortweg MS, wordt myeline in het centraal zenuwstelsel aangetast waardoor de overdracht van boodschappen moeilijker wordt en uiteindelijk helemaal stopt. Dit noemt men demyelinisatie. Het lichaam vult de gaten in het myeline-omhulsel op met bindweefsel. Daardoor ontstaat een litteken zonder isolerende eigenschap. Men spreekt dan van een verharding (sclerose). Ook bij leukodystrofie (Grieks leukos = wit), een erfelijke aandoening, is er sprake van afbraak (dystrophia) van myeline.

Plaats reactie