Pierre, hebben wij het wel over dezelfde persoon?Gast1 schreef:Nee, dát klopt niet.Determinist schreef:Dat klopt niet. Paulus heeft Jezus nooit gekend.Paulus was het vaak niet met Jezus eens en werd daarom vaak door Jezus weggestuurd om het woord te verspreiden.
Paulus was een van de 12 apostelen van ... en kende de betwistbare Jezus dus heel zeker ...
In 2007 en 2012 bezocht ik zijn graftombe.De Brief aan de Hebreeën (vaak kortweg Hebreeën genoemd) is een van de boeken in het Nieuwe Testament van de Bijbel.
Het bijbelboek telt in de indeling van Robert Etienne 13 hoofdstukken en werd geschreven in het Koinè-Grieks.
In feite is het geen brief maar een "homilie op de wijze van een synagogale voordracht".
De brief bevat veel verwijzingen naar het Oude Testament.
Het wordt wel eens beschouwd als een leerstellig aanhangsel aan de Brief van Paulus aan de Romeinen en de Brief van Paulus aan de Galaten, als een soort commentaar op het boek Leviticus en aanbidding in de tempel.
De Brief van Paulus aan de Romeinen (vaak kortweg Romeinen genoemd) is een boek in het Nieuwe Testament van de christelijke Bijbel.
Het is een brief van de apostel Paulus aan een christelijke gemeenschap in Rome.
Het is de langste brief in de Bijbel, telt 16 hoofdstukken en is geschreven in het Koinè-Grieks.
Een groot deel van de Bijbelteksten uit het Nieuwe Testament wordt aan Paulus toegeschreven.
Hij wordt vrij algemeen Paulus de Apostel genoemd, of ook de Apostel van de heidenen.
![[doh]](./images/smilies/doh.gif "doh"){kind=small}
Jezus wordt wel in de vertalingen genoemd die ik heb gelezen.Determinist schreef:
De dode zeerollen bevatten boeken uit het oude testament en wat boeken van buiten de Bijbel.
Jezus wordt niet vermeldt. Geen enkele tekst uit het nieuwe testament.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Paulus_(apostel)Een van de felste critici van Paulus van later datum is Friedrich Nietzsche. Hij hekelde Paulus' egalitaire mensbeschouwing en universalistische overtuiging, volgens welke alle volkeren aan de Verrijzenis van Christus deel zouden hebben en waardoor alle mensen, ongeacht hun etnische afkomst, geroepen zijn om Gods medewerkers te worden. "Er is geen onderscheid tussen Joden en andere volken", zegt Paulus in de Romeinenbrief (10,12). Nietzsche noemt dit "het gif van de leer van de 'gelijke rechten voor iedereen'". Het Paulinische christendom zou dit 'gif' het meest systematisch hebben uitgezaaid. Nietzsche haatte de "rebellen tegen alles wat privileges heeft" (Antichrist, paragraaf 46). Paulus zou alleen maar geïnteresseerd zijn in het kruis en de dood van Jezus om zo zijn "haat" tegen het leven aan te kunnen wakkeren. (Antichrist, paragraaf 42).
De Franse filosoof en maatschappijcriticus Alain Badiou ontwaart hier bij Nietzsche een met Paulus rivaliserende visie op 'de waarheid' over de mensheid. Nietzsche getuigde van de principiële ongelijkheid tussen mensen en legitimeerde het recht van de sterkste. Paulus is voor Badiou bijzonder, omdat hij geen dialecticus is. Het universele houdt voor Paulus niet de ontkenning in van het particuliere en omgekeerd. Het universalisme is bij hem als "het afleggen van een weg en het houden van afstanden tot particulariteiten die blijven bestaan". Zo bleef Paulus jood en ging tegelijk aan de grenzen van zijn eigen religie voorbij. Voor Paulus, zegt Badiou verder, is zeer zeker niet de dood maar de Verrijzenis "datgene waardoor het zwaartepunt van het leven in het leven is". Van haat tegen het leven is bij Paulus volgens hem geen sprake. Evenzo verdedigt Badiou de Paulinische paradox dat zwakheid ware kracht betekent. Ook die paradox was Nietzsche een doorn in het oog.
'Waarheid', die in het premoderne en moderne denken nog altijd met universaliteit verbonden was, wordt door postmoderne filosofen veelal als subjectief afgedaan. Badiou verzet zich tegen deze opvatting van het postmodernisme, omdat het alle zoeken naar waarheid op voorhand ontmantelt en blokkeert. Badiou - zelf overigens atheïst - waardeert in Paulus de consequente verkondiging van "de fabel" van de Verrijzenis, die niettemin de grondslag legde voor elke "waarheidsprocedure" die steeds vanuit een onberedeneerd begin - wat Badiou evenement noemt - voert naar bevrijdende politiek, baanbrekende wetenschap, doorbraken in de kunsten of een waarachtige liefde, die alles overstijgt.
Voor Paulus, zegt Badiou verder, is zeer zeker niet de dood maar de Verrijzenis "datgene waardoor het zwaartepunt van het leven in het leven is".
Dit lijkt in tegenspraak met elkaar, maar het geeft aan dat Paulus (volgens Badiou) de Verrijzenis als metaforisch (fabel) ziet.Badiou - zelf overigens atheïst - waardeert in Paulus de consequente verkondiging van "de fabel" van de Verrijzenis
:
Dit had ik een paar jaar geleden al eens geplaatst:univers schreef:Naar 1 ding ben ik toch wel nieuwsgierig, was zijn moeder nou maagd, of niet?
Ik heb dit eerder gelezen, maar wordt er nog steeds nog onpasselijk van.Gast1 schreef: En ja ... het kan nóg sterker.
Kijk hoe oude deze kinderen waren toen ze hun eerste kind kregen
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_yo ... th_mothers
