Paus ontvangt voortaan gescheiden staatshoofden mét hun nieu

[taigitu]

Taigitu, er worden 'stappen gezet'.
Voor wat mij betreft zijn dat stappen die eerder nooit zijn gezet door dat hartstikke vastgeroest syndicaat.
Het is en blijft lastig daar enige beweging in te krijgen, maar deze paus zet ook voor wat mij betreft stappen in 'een betere ende andere richting'.
Hij heeft mijn waardering en bewondering, maar dat wist je al.

Ja, deze paus zet inderdaad stappen naar een socialer bestuur van de kerk.
En dat juich ik toe. Alleen zie ik in die 'versoepeling' geen grote verandering.
Bij het ongeldig verklaren (wat ik een bizarre methode vind) van een huwelijk wordt er nu 1 tribunaal gehouden. Als je weet dat een echtpaar eerst voor de wet gescheiden moet zijn, vóórdat ze zich kunnen aanmelden voor het ongeldig verklaren van het kerkelijk huwelijk dan wordt de pijn wel erg lang uitgesmeerd.
Daarnaast is een wettelijke scheiding meestal al geen gesmeerd lopende activiteit en moet het echtpaar nog eens worden 'gewogen' of de kerk wil meewerken.
Verder vind ik het een bizarre actie omdat door het ongeldig verklaren van het huwelijk de kinderen uit dat huwelijk voor de kerk ineens 'buitenechtelijk' aangemerkt moeten worden. Dat is ook een zwaar punt voor de kerk lijkt me, want kinderen krijg je volgens de regels van de kerk binnen een huwelijk.......
En nu is er geen huwelijk meer want het is ongeldig verklaard.

"Het huwelijk kent zijn beperkingen" schrijf je, ik zie het veel meer als 'zegeningen'.
De beperkingen zijn te vinden in een vertroebelde communicatie en onbegrip van de ander voor de ene.
De huwelijken die in de westerse wereld gesloten worden, zijn veelal uit liefde.
Op dát moment is het huwelijk zaligmakend en later kan het zich manifesteren in ontevredenheid en miscommunicatie.

Jij kan de beperkingen in een huwelijk als zegeningen zien, dat kan je zo beleven.
In een huwelijk kan de communicatie een grote factor zijn, daar zijn vele boeken over geschreven. Het onbegrip die daar uit voortvloeit is daar onderdeel van.
Je schrijft dat de meeste huwelijken in de westerse wereld veelal uit liefde worden gesloten. Ja, gelukkig wel. Maar ook zonder gebrekkige communicatie kan de liefde over gaan. Of kan iemand onbedoeld verliefd worden op een ander en nog zoveel andere redenen. En dan houdt het op met de zegeningen van dat huwelijk. Er zijn zoveel redenen waarom een huwelijk mis kan gaan en we kennen ze uit onze omgeving of hebben het zelf meegemaakt.

"In ieder huwelijk is wel wat" is een andere dooddoener, maar dit is wel zo.
Het is altijd weer prachtig als twee mensen die ooit zielsveel van elkaar gehouden hebben waarbij de band later vertroebelde, deze band weer kunnen verstevigen ende verbeteren.
Sterker nog, door de ervaringen mét elkaar, kan de band sterker dan ooit worden.
'Zaligmakend' zou ik willen zeggen en dus schrijf ik het hier dan ook maar.
Ik weet waarover ik spreek én schrijf.

Let op mijn onderschrift.

Ja, het huwelijksbootje vaart soms op ruw water en dreigt soms te kapseizen.
En het komt ook voor dat mensen die elkaar los hebben gelaten later elkaar weer vinden.
En dat is heel mooi, maar er is schade gemaakt die verdriet veroorzaakte.
En tijdens dat verdriet ervaar je geen zegeningen.
Alleen na een liefdevolle hereniging kan je die zegening herkennen en ervaren.

Ik weet waarover ik spreek én schrijf.

Ik weet het.

[Tammy]

Mee eens Taigitu wat je schrijft.

[gusteman]

Als ik deze reactie lees lijkt het alsof je geen inzicht hebt over hoe een en ander werkt voor het Vaticaan.

Denk je dat echt, beste Taigitu?
Zou het ook niet zo kunnen zijn dat ik niet mee ga in de "algemeen aanvaardde" denkpiste die jij hier omschrijft, namelijk

Dat politici beïnvloed worden door het Vaticaan en hoge katholieke heren, is inherent aan macht.

Ik ben het er namelijk niet mee eens dat dit "inherent" zou moeten zijn.
Het wordt ons zo voorgehouden door diegenen die er baat bij hebben, maar dat betekent daarom niet dat het ook noodzakelijkerwijze zo zou moeten zijn.

En ook dit wordt weer duidelijk aangetoond door de acties van de paus: hij ondermijnt stelselmatig binnen het Vaticaan alle standpunten die ingaan tegen de boodschap die verborgen zit in de woorden van Christus zoals die te lezen staan in de vier Evangeliën, namelijk dat er geen onderscheid bestaat tussen mensen. Iedereen is gelijk en niemand staat boven iemand anders; niemand is "meer waard" dan een ander; niemand verdient meer eerbied dan een ander, en vooral "je zal enkel knielen voor je God en niet voor een mens".
Deze paus is bezig met een actie die nooit eerder gezien is binnen het Vaticaan. Een actie die op heel wat tegenstand stuit bij "hogere" religieuzen die hun macht en invloed zien verdwijnen.

Deze paus verdient alle bijval en steun die kan geboden worden want je kan er donder op zeggen dat na hem iemand op de "heilige stoel" zal komen te zitten die terug zal grijpen naar de machtsposities die nu worden ondermijnd.

Macht corrumpeert.

Dat is niet waar, beste Taigitu, niet de macht corrumpeert maar wel het gebrek aan integriteit bij diegenen die de macht kregen toebedeeld.

En een gebrek aan integriteit kan bewezen worden en zelfs aangeklaagd.
Dit vereist echter van de massa een weldoordachte mate van betrokkenheid bij het systeem van leiding en bestuur door afvaardiging.
En die betrokkenheid is zo goed als onbestaande waardoor de verleiding voor de uitvoerders van de macht dan weer heel erg groot wordt.

We leven in een periode die later zal worden gezien als een "kantelpunt" in de bewustwording.
Dankzij de razendsnelle communicatie via internet worden de burgers mondiger en krijgen zij ook meer informatie.
Dat laat zich al merken in (wereldwijd) allerhande uitingen van ongenoegen door de grote massa, gaande van eenvoudige protestacties tot gewapende opstanden.

De huidige acties van de paus zouden kunnen een hoopgevend lichtpunt betekenen voor die honderden miljoenen mensen die nog steeds het slachtoffer zijn van ongelijkheid, machtsmisbruik en onderdrukking.

Waarom zou een niet-gelovige geen mening mogen hebben over regels binnen de kerk?
Zeker als een regel een gelovige van die kerk beperkt in de vrijheid van keuze en als de regel niet wordt opgevolgd er sancties volgen die die gelovige buiten de kerkgemeenschap zet door o.a. het niet mogen deelnemen aan de communie.
Zou een niet-gelovige ook geen mening mogen hebben, en die kenbaar maken, over een andere regel zoals de caconieke regel dat het personeel van het instituut katholieke kerk mag liegen als de waarheid de kerk zou schaden? Want er is flink gelogen en gewerkt met de doofpot over het misbruik van de kerk....

Natuurlijk mag een niet-gelovige een eigen mening hebben en die ventileren. Ik heb dat ook niet betwist of in vraag gesteld.
Ik heb gewoon geschreven dat ik mij afvraag waarom er zo heftig wordt gedaan over datgene wat nog altijd niet koosjer is en dat daarbij in één ruk door meteen ook de positieve veranderingen in een kwaad daglicht worden gesteld.
Dat heet "het kind met het badwater weggooien".

De paus is goed bezig, heel erg goed bezig, om de nefaste invloed van de Vaticaanse machtsstructuren weg te werken.
Dat dit niet in één dag kan afgewerkt worden is vrij logisch, net zoals het logisch is dat dit op tegenwerking stuit.
Maar de man doet het, iets wat ongezien en ongehoord is tot nog toe.
En daarvoor verdient hij alle mogelijke steun, in plaats van tegenkanting en verdachtmakingen.

Dat is een grote misvatting. Je kan moeilijk stellen dat een baby kiest voor de doop en daarmee lid te worden van de katholieke kerk of welke kerk ook die dit toepast. Je wordt geboren in een gelovig gezin en zeker vroeger in een hechte gelovige gemeenschap waar 'ons ons kende', en daar uit te stappen betekende vaak dat je in je eigen gemeenschap werd buitengesloten. En die stap is voor sommige mensen te moeilijk.

Je verwijst hier zelf naar "vroeger" en zo is het ook.
Vroeger kan dit misschien het geval geweest zijn maar vandaag is dit volledig voorbij gestreefd.
Mensen die nu nog zo redeneren hebben duidelijk de boot gemist en hebben dit dan ook enkel aan zichzelf te danken.

Ik ben zelf katholiek gedoopt als baby. En ik denk dat ik ongeveer 35 jaar was toen ik me heb uitgeschreven. En dat was omdat ik niet langer lid wilde zijn van een instituut dat kinderen molesteerde/misbruikte. Het ging in de doofpot. Daders werden verplaatst naar een andere gemeente en zo hun straf ontliepen en zelfs de bonus kregen van 'vers vlees'. Kinderen werden door de daders als verleider/verleidsters aangemerkt en nog meer ongein omdat ze ontkenden en ze het binnenshuis wilde houden. De canonieke regel werd ook hier toegepast. De kerk hield het recht om zelf de zaak te onderzoeken en 'dat deden ze'....?

Met alle respect, beste Taigitu, maar hier bega je zelf een misvatting.
Jij bent namelijk nooit lid geweest van dat instituut. Tenzij je een positie als geestelijke hebt bekleed natuurlijk, maar voor zover ik weet is dit niet het geval.
Waardoor jij enkel kunt behoord hebben tot de grote groep van "gelovigen".
En eens dat "geloof" verdwenen is behoorde jij sowieso niet meer tot die groep en bestond er ook geen nood tot "uitschrijven". Tenzij je vond dat je moest een "statement" maken, wat op zich eigenlijk niet meer is dan "een doekje voor het bloeden".

Zelf ben ik ook gedoopt als baby, wat ik volledig kan begrijpen gezien de standpunten die mijn ouders altijd hebben ingenomen.
Ik heb ook zelf afstand genomen van de Katholieke Kerk en het geloof in een God zoals die binnen die religie wordt beschreven.
Ik heb echter nooit de nood gevoeld om hieraan een "officieel" standpunt te hechten; ik had genoeg aan mijn eigen overtuiging en geen enkele behoefte om dit aan de buitenwereld bekend te maken.

[Gast1]

Mee eens Taigitu wat je schrijft.

Ik ook op datgene waarop taigitu naar mij reageerde.
Toch heb ik een paar kleine opmerkingen.
Die ga ik nu plaatsen.

[Susan]

En ook dit wordt weer duidelijk aangetoond door de acties van de paus: hij ondermijnt stelselmatig binnen het Vaticaan alle standpunten die ingaan tegen de boodschap die verborgen zit in de woorden van Christus zoals die te lezen staan in de vier Evangeliën, namelijk dat er geen onderscheid bestaat tussen mensen. Iedereen is gelijk en niemand staat boven iemand anders; niemand is "meer waard" dan een ander; niemand verdient meer eerbied dan een ander, en vooral "je zal enkel knielen voor je God en niet voor een mens".
Deze paus is bezig met een actie die nooit eerder gezien is binnen het Vaticaan. Een actie die op heel wat tegenstand stuit bij "hogere" religieuzen die hun macht en invloed zien verdwijnen.

Deze paus verdient alle bijval en steun die kan geboden worden want je kan er donder op zeggen dat na hem iemand op de "heilige stoel" zal komen te zitten die terug zal grijpen naar de machtsposities die nu worden ondermijnd.

De paus is goed bezig, heel erg goed bezig, om de nefaste invloed van de Vaticaanse machtsstructuren weg te werken.
Dat dit niet in één dag kan afgewerkt worden is vrij logisch, net zoals het logisch is dat dit op tegenwerking stuit.
Maar de man doet het, iets wat ongezien en ongehoord is tot nog toe.
En daarvoor verdient hij alle mogelijke steun, in plaats van tegenkanting en verdachtmakingen.

Helemaal mee eens, er wordt van deze man verwacht dat hij 'ijzer met handen kan breken' !
Wat eeuwen aan de gang is wat 'fouten en miskleunen' betreft, even in de paar jaren
dat hij nu Paus is, volkomen omgebogen kan worden of zelfs teniet gedaan....wat een onmogelijke en oneerlijke verwachting is.
Dit alles over iets waar we niet dichtbij staan, om precies te weten hóé dat het er daar aan toegaat in het vaticaan indien er beslissingen over veranderingen van 'regels/voorschriften genomen worden....
Niet alles zomaar slikken en oplettend blijven is helemaal niks op tegen natuurlijk, maar voor mijn gevoel steeds wéér deze man (en medewerkers) hoofdzakelijk afkrakend in het 'licht'..' zetten gaat me te ver...
(misschien handig om stukjes over spiegelen aan een ander, voor/veroordelen, compassie, mededogen en barmhartigheid er nog eens op naslaan, wat dat precies inhoud in de omgang met/naar de medemens waar deze Paus uiteraard ook onder valt)

[Gast1]

En het komt ook voor dat mensen die elkaar los hebben gelaten later elkaar weer vinden.
En dat is heel mooi, maar er is schade gemaakt die verdriet veroorzaakte.
En tijdens dat verdriet ervaar je geen zegeningen.

Eigenlijk valt het wel mee en ben ik het gewoon helemaal met je eens in jouw reactie naar mij toe.

Maar je 'kent' me inmiddels wel een beetje (knipoog).
Blijft alleen nog bovenstaande quoot over.
Het is juist het verdriet wat ik als een zegening ervaar.
Het verdriet van mezelf en het verdriet van de ander taigitu.
Zonder dat verdriet was er immers niets en is er immers niets.

Verdriet vertelt zo ongelooflijk veel en dat is de zegening an sich.

[Gast1]

... veel aan het adres van taigitu.

Daar ga ik me later weer eens lekker voor zitten.
Ik verheug me (werkelijk in positieve zin) al en leer van jou.
Dat 'bloemetje' wil ik je graag alvast meegeven.

Datzelfde ... heu ... sorry, natuurlijk een ander bloemetje geef ik ook graag aan Susan.
Ik ben het met haar reactie op de quoote van jou helemaal eens.

Susan:

[taigitu]

Dat is een grote misvatting. Je kan moeilijk stellen dat een baby kiest voor de doop en daarmee lid te worden van de katholieke kerk of welke kerk ook die dit toepast. Je wordt geboren in een gelovig gezin en zeker vroeger in een hechte gelovige gemeenschap waar 'ons ons kende', en daar uit te stappen betekende vaak dat je in je eigen gemeenschap werd buitengesloten. En die stap is voor sommige mensen te moeilijk.

Je verwijst hier zelf naar "vroeger" en zo is het ook.
Vroeger kan dit misschien het geval geweest zijn maar vandaag is dit volledig voorbij gestreefd.
Mensen die nu nog zo redeneren hebben duidelijk de boot gemist en hebben dit dan ook enkel aan zichzelf te danken.

Nee, het is nu nog zo alleen niet meer zo heftig als vroeger.
In geloofsgemeenschappen is er nog steeds 'sociale controle' op elkaar. Ze gaan naar de kerk en zijn op andere manieren samen actief buiten de kerk. Ze kennen iedereen die ter kerke gaat. In zulke groepen is er nog steeds een (onderhuidse?) controle waar men elkaar binnen de groep wenst te houden. En dan kan je vinden dat mensen de boot missen en het aan zichzelf te danken hebben als ze niet sterk genoeg zijn om onder die groepsdruk uit te komen. Dan ga je voor mij voorbij aan het feit dat niet iedereen mentaal sterk genoeg is om als eenling je af te zetten tegen een hechte groep, omdat je min of meer alleen komt te staan. En dat vooruitzicht kan voor angst zorgen.

Daarnaast wordt je als baby gedoopt zonder dat je daarvoor kiest. Op welke leeftijd kan een kind tot het besluit komen dat hij/zij niet langer deel uit wil maken van de geloofsgemeenschap en daarbij de toestemming kan krijgen van zijn gelovige ouders?
Op welke leeftijd kan een kind zich, zelfstandig, bij zijn/haar kerk uitschrijven en dat dit geaccepteerd wordt door de kerk. Want ik weet niet of de kerk hier misschien een regel voor heeft, bijv. niet onder de 18 jaar of toestemming van de ouders?
Als een kind voor de een of andere reden zijn uitschrijving niet voor elkaar zou krijgen als hij dat beslist wil, is het dan ook zijn eigen schuld?

Ik ben zelf katholiek gedoopt als baby. En ik denk dat ik ongeveer 35 jaar was toen ik me heb uitgeschreven. En dat was omdat ik niet langer lid wilde zijn van een instituut dat kinderen molesteerde/misbruikte. Het ging in de doofpot. Daders werden verplaatst naar een andere gemeente en zo hun straf ontliepen en zelfs de bonus kregen van 'vers vlees'. Kinderen werden door de daders als verleider/verleidsters aangemerkt en nog meer ongein omdat ze ontkenden en ze het binnenshuis wilde houden. De canonieke regel werd ook hier toegepast. De kerk hield het recht om zelf de zaak te onderzoeken en 'dat deden ze'....?

Met alle respect, beste Taigitu, maar hier bega je zelf een misvatting.
Jij bent namelijk nooit lid geweest van dat instituut. Tenzij je een positie als geestelijke hebt bekleed natuurlijk, maar voor zover ik weet is dit niet het geval.
Waardoor jij enkel kunt behoord hebben tot de grote groep van "gelovigen".
En eens dat "geloof" verdwenen is behoorde jij sowieso niet meer tot die groep en bestond er ook geen nood tot "uitschrijven". Tenzij je vond dat je moest een "statement" maken, wat op zich eigenlijk niet meer is dan "een doekje voor het bloeden".

Dan weet je er minder van dan dat je hier doet voorkomen?
Je vult het namelijk anders in dan dat de kerk zelf doet en zoals ik het heb beleefd.
Je bent lid als je bent gedoopt. Je maakt dan deel uit van de kerkgemeenschap.

Door dat lidmaatschap aan te houden ga je akkoord (in mijn optiek) met wat er in de kerk gebeurt. Zoals je met het lid worden van elke andere vereniging met een doelstelling,akkoord gaat als je je handtekening hebt gezet. Zo zal ik nooit lid worden van een PVV en die via een lidmaatschap ondersteunen en daarmee akkoord gaan met hun doelstelling en de manier waarop die kenbaar wordt gemaakt.

Voor mij dus geen 'doekje voor het bloeden of een statement' maar uit een gevoel van walging over de misdragingen van vele geestelijken binnen de kerk, die de hoedeplicht hebben over kinderen en volwassenen. Geestelijken die jou moeten hoeden, je op de regels van de kerk wijzen in naam van God's liefde voor jou.Maar die zelf de meest kostbare regel overtreden, namelijk respect voor de geest en het lichaam van een onschuldige kinderen en volwassenen.

Zelf ben ik ook gedoopt als baby, wat ik volledig kan begrijpen gezien de standpunten die mijn ouders altijd hebben ingenomen.
Ik heb ook zelf afstand genomen van de Katholieke Kerk en het geloof in een God zoals die binnen die religie wordt beschreven.
Ik heb echter nooit de nood gevoeld om hieraan een "officieel" standpunt te hechten; ik had genoeg aan mijn eigen overtuiging en geen enkele behoefte om dit aan de buitenwereld bekend te maken.

Dat jij nooit de nood hebt gevoeld om aan de doop een officieel standpunt te hechten is een keuze. En dat is je goed recht. Maar dat wil niet zeggen dat de doop geen officieel gebeuren is. Je bent op dat moment officieel toegetreden tot de kerk.
Zodoende is mijn bewering geen misvatting.

Lid worden van de Rooms Katholieke Kerk is eenvoudig.
Als je gedoopt bent ben je lid, je kunt ook als volwassene gedoopt worden.
Je kunt dan later het vormsel ontvangen waardoor je het zegel van de zalving met de Heilige Geest ontvangt.
Kinderen doen de eerste communie rond 8 jarige leeftijd, waarna ze mee mogen doen
aan de eucharistie. Kinderen ontvangen het vormsel rond 12 jarige leeftijd.

http://www.kerkzoeker.nl/roomskatholiek.html

[taigitu]

Uitschrijven en ontdopen

Heb ik me laten uitschrijven bij de kerk blijkt dat je nu ook je kan laten 'ontdopen'!
Het dopen kan uiteraard niet ongedaan worden gemaakt, het is een eenmalige handeling en dat begrijp ik.
Alleen de consequenties vind ik niet correct. Ik wil geen lid zijn, hoe dan ook. Maar daar trekken ze zich dus niets van aan.
De katholieke kerk zet een aantekening bij je naam in het register van de kerk.
Je naam wordt dus niet verwijderd. Ook bij het ontdopen blijft je naam staan en zodoende blijf je lid van de kerk. Zelfs een rechtszaak helpt niet.
Sodeju..... de valsspelers.

Uitschrijven en ontdopen
2013
Met de nieuwe regeling wordt de plaatselijke parochie verantwoordelijk voor het regelen van de uitschrijving bij de desbetreffende kerkelijke bureau’s. De regeling geldt voor de hele Nederlandse kerkprovincie en maakt een einde aan regionale of plaatselijke procedures. De nieuwe uitschrijfprocedure moet op elke lokale kerkwebsite worden gemeld. Uitschrijven blijft in de nieuwe regeling een zaak van de plaatselijke parochie. Het wordt dus niet landelijk geregeld.

Afscheid nemen van de Rooms-Katholieke Kerk kan op twee manieren: uitschrijven als kerklid en ontdopen. Bij de eerste vorm worden alle banden met de kerk doorgesneden maar blijft het kerklid vanwege de doop wel officieel lid van de wereldwijde Rooms-Katholieke Kerk.

Het ontdopen gaat een stap verder. Bij het ontdopen wordt een aantekening gemaakt in het doopregister. De Nederlandse Rooms-Katholieke Kerk weigert namen door te strepen of te schrappen. De kerk heeft het standpunt dat het sacrament van de doop, voltrokken voor het aangezicht van God, eenmalig en onomkeerbaar is.

De kerk vermeldt dat men zich na beide handelingen ten alle tijde weer kan inschrijven bij de kerk.

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... e_1_719473

Kerk verzet zich tegen ontdopen
2012

MÜNCHEN – De kerkelijke doop kan niet worden ongedaan gemaakt. Dat is de uitspraak van een rechtbank in de Duitse deelstaat Beieren die maandag werd bekendgemaakt door het online juridische tijdschrift Legal Tribune. Volgens de rechter behoort de doop tot de interkerkelijke aangelegenheden. De rechter kan daar geen oordeel over geven.

De aanklager wilde de doop van zijn kind ongedaan maken. Zijn vrouw van wie hij is gescheiden, had in 2010 het kind binnen de Rooms-Katholieke Kerk laten dopen tegen zijn zin in. De rechter heeft zijn verzoek niet goedgekeurd.

Frankrijk
In Frankrijk dient een soortgelijke zaak. De 71-jarige Fransman René LeBouvier heeft de Rooms-Katholieke Kerk enige tijd geleden voor de rechter gedaagd omdat de kerk zijn naam niet uit de doopregisters wil laten verwijderen, aldus de Amerikaanse omroep NPR.

In 2000 had LeBouvier zich laten ontdopen. Hij wordt wel de eerste Fransman genoemd die zijn doopt heeft ontkend. De vrijdenker kon zich niet meer verenigen met de standpunten van de kerk.

Tien jaar later besloot hij een stap verder te gaan. Hij wilde zich niet alleen ontdopen maar ook zijn naam laten verwijderen uit het doopregister van de kerk van zijn jeugd in Fleury. Vorig jaar oordeelde een rechter in Normandië in zijn voordeel: de Rooms-Katholieke Kerk zou LeBouvier uit de doopregisters moeten halen. De kerk is in hoger beroep gegaan en dat proces loopt nog.

Vanuit de kerk kleven er bezwaren aan het ontdopen. De doophandeling wordt uitgevoerd voor het aangezicht van God en daarom kan de doop niet zomaar ongedaan worden gemaakt. Als de rechter LeBouvier gelijkgeeft, zal daarvan een precedentwerking uitgaan, vrezen kerkleiders.

Ontdopen lijkt een groeiende trend te zijn, al is die nog steeds marginaal in vergelijking met het aantal dopelingen per jaar. Naar schatting vroegen in 2010 tweeduizend Belgen naar de mogelijkheid om te ontdopen. In Frankrijk vragen per jaar duizend mensen om hun naam te wissen uit de doopregisters.

Bron: refdag.nl
http://www.credible.nl/content/kerk-ver ... n-ontdopen

En dan krijg je deze krampachtige reacties......

|
Afvalligen aan de 'schandpaal' -TILBURG -
07 jan 2013

Mensen die zich laten 'ontdopen' bij de katholieke kerk in Tilburg, krijgen vanaf nu met pastoor Harm Schilder te maken.
De fanatieke geestelijke gaat namelijk de foto's van afvalligen ophangen in zijn kerk.



"Op die manier kunnen de parochianen voor deze mensen bidden.
En liever nog: ze overhalen om toch gewoon te blijven", zegt Schilder.

Het aantal uitschrijvingen uit de RK-kerk is de afgelopen weken opgelopen nadat de paus zich negatief had uitgelaten over het homohuwelijk.

Schilder: "Als pastoor sta ik ver van de mensen af die zich uitschrijven.
Ik bel meestal wel, maar dan blijkt het standpunt toch vrij definitief.
Misschien dat het via bekenden wel lukt om iemand over te halen."
De pastoor is bekend door een conflict over het te vroeg luiden van kerkklokken.
Zijn actie is zeker niet bedoeld als een schandpaal, stelt de pastoor in het Brabants Dagblad.

[Gast1]

Sodeju..... de valsspelers.

Hihihi ... ik ben dat niet zo van je gewend.

Maar ik begrijp je wel na al dit gelezen te hebben.
Vermoeiend, die pastoor Harm Schilder ... tja, 'conditionering' pur sang.

[Susan]

... veel aan het adres van taigitu.

Daar ga ik me later weer eens lekker voor zitten.
Ik verheug me (werkelijk in positieve zin) al en leer van jou.
Dat 'bloemetje' wil ik je graag alvast meegeven.

Datzelfde ... heu ... sorry, natuurlijk een ander bloemetje geef ik ook graag aan Susan.
Ik ben het met haar reactie op de quoote van jou helemaal eens.

Susan:

Prachtig!
(én we kunnen het voorjaar aftellen..)

[Gast1]

[taigitu]

Sodeju..... de valsspelers.

Hihihi ... ik ben dat niet zo van je gewend.

Nee, ik schoot uit mijn slof...

Je wordt gedoopt als baby en bent lid van de kerk.
Daar heb je geen enkele zeggenschap in, logisch want je ouders regelen dit.
Je zou kunnen zeggen dat via die doop je ongewild een 'contract' hebt aangegaan via je ouders.
Je bent nu dus een kind van God. Maar wie van de verantwoordelijken voor mijn doop
hebben ooit de voorwaarden, met de kleine lettertjes, gezien en daarvoor getekend.
Ik niet en mijn ouders ook niet.....
Dan schrijft je je uit omdat je geen lid meer wenst te zijn van dat instituut.
Ik heb nooit bericht gekregen dat ik me niet als lid van de kerk kan uitschrijven.
Het blijkt dat dit voor eeuwig is.......
Dat ik me niet kan ontdopen, is logisch. Alleen ik kan bepalen of dat ritueel welke waarde heeft.
Maar dat ik me niet langer verbonden wil voelen en zijn met het instituut waar ik niet
bewust voor heb gekozen en dat me dit toch eeuwig aan hen verbind, dat gaat me te ver.

De katholieke kerk gijzelt op deze manier mensen.
Ik tel nog steeds mee in het totaal aantal leden die verbonden zijn aan de kerk.
Als de katholieke kerk het totaal aantal leden opnoemt die lid zijn van de kerk dan
behoren daar ook alle mensen bij die zich hebben uitgeschreven. Raar toch.
Ik heb proberen uit te vinden of je ook nog meetelt als lid als je bent overleden.......,
ze zijn nogal vasthoudend.

Ik vraag me af of de Grote Baas het eens is met al die regeltjes die ze als hoeders de
'kudde' opleggen maar er zich zelf niet altijd aan houden.

[gusteman]

Je hebt het er precies moeilijk mee, beste Taigitu.
Nou, for what it's worth, dit kan je ook doen:

je gaat naar een kerkdienst, wacht tot de communie, gaat naar voor en ontvangt een gewijde hostie.
Die gooi je op de grond en je vertrappelt hem waarbij je hardop zegt dat je de kerk verloochent en afstand doet van je geloof.
Volgens het canoniek recht volgt hierop automatisch de excommunicatie en ben je dus formeel geen lid meer van de kerk.
De priester is verplicht dit te melden aan de hogere geestelijkheid die dan moet contact opnemen met het Vaticaan wat dan zal de excommunicatie officieel voltrekken waarbij jouw naam wordt verwijderd uit de doopcelen, waarvan je dan ook zal verwittigd worden.

[taigitu]

Je hebt het er precies moeilijk mee, beste Taigitu.
Nou, for what it's worth, dit kan je ook doen:

je gaat naar een kerkdienst, wacht tot de communie, gaat naar voor en ontvangt een gewijde hostie.
Die gooi je op de grond en je vertrappelt hem waarbij je hardop zegt dat je de kerk verloochent en afstand doet van je geloof.
Volgens het canoniek recht volgt hierop automatisch de excommunicatie en ben je dus formeel geen lid meer van de kerk.
De priester is verplicht dit te melden aan de hogere geestelijkheid die dan moet contact opnemen met het Vaticaan wat dan zal de excommunicatie officieel voltrekken waarbij jouw naam wordt verwijderd uit de doopcelen, waarvan je dan ook zal verwittigd worden.

Lief van je een oplossing voor me hebt bedacht, maar dit zal niet gaan werken......

Strafinhoud
In geval van excommunicatie is het verboden "enige bediening te vervullen in de viering van het Offer van de Eucharistie of in welke andere cultusplechtigheden ook" (Codex van Canoniek Recht, 1983). Verder is het verboden om "sacramenten of sacramentaliën te vieren en sacramenten te ontvangen". Ten slotte verbiedt de excommunicatie het om "kerkelijke ambten of bedieningen of gelijk welke taak uit te oefenen of handelingen van bestuur te stellen".

Ongeoorloofd, niet ongeldig
Excommunicatie is in de kern een verbod om aan sommige handelingen in de Kerk deel te nemen of om bepaalde daden te stellen. Zij neemt niet het recht of de bevoegdheid daartoe weg, maar verbiedt de uitvoering daarvan. Het verbod omvat de ongeoorloofdheid van het handelen, niet de ongeldigheid ervan. Deze kan in een eventuele volgende fase volgen.

Misverstand
Het is een wijdverspreid misverstand dat excommunicatie een katholiek buiten de Kerk zet. Dit idee werd gevoed door het kerkelijk wetboek van 1917 dat excommunicatie omschreef als "een censuur, waardoor iemand van de gemeenschap (…) van de gelovigen wordt uitgesloten". Het wetboek van 1983 weerspiegelt echter de benadering van Tweede Vaticaans Concilie die in graden van kerkelijke gemeenschap denkt en niet meer in termen van alles of niets.

Nooit levenslang
Iemand kan nooit voor het leven geëxcommuniceerd zijn.
Censuren gelden namelijk slechts voor onbepaalde duur, totdat de gestrafte van zijn halsstarrigheid is teruggekeerd. Omdat deze straffen geacht worden van voorbijgaande aard te zijn, bevatten zij in hun kern een verbod tot handelen, zodat de betreffende katholiek, wanneer de straf voorbij is, weer volledig kerkelijk actief kan worden.

Doop blijft geldig
De excommunicatie als door de kerk wettelijk geconstrueerde straf verwijdert niemand uit de kerk. Een geëxcommuniceerde katholiek blijft dus persoon in de kerk, maar de straf, zolang als die duurt, verbiedt de uitoefening van sommige plichten en rechten, eigen aan de christenen. Hij tast niet het behoren bij de Kerk door het doopsel aan maar de actieve uitoefening ervan.

Auteur dr. Ruud. G.W. Huysmans

[Gast1]

Grappige reacties van jou taigitu.
Ik begrijp het wel en ben het ook wel met je eens.

Maar waarom zou je het niet gewoon loslaten?
Wat maakt het uit ...
Het kost veel negatieve energie.

[taigitu]

Maar waarom zou je het niet gewoon loslaten?
Wat maakt het uit ...
Het kost veel negatieve energie.

Voor mezelf heb ik het losgelaten omdat ik me zoveel jaren geleden uitgeschreven.
Maar ik zal kritisch altijd blijven op wat ik als negatief ervaar en dat kenbaar maken.
Het is gelukkig niet dat het aan me vreet.
Alleen doordat ik las dat je je leven lang lid blijft omdat de kerk dat zo geregeld heeft
en je er niets tegen kan doen, dat maakt me boos. Ik moet lid blijven van een instituut
zonder dat ik daar ooit voor gekozen heb en ik heb geen enkele manier om me hiervan te
ontdoen. Nog een negatief element waarin de belangen van de kerk worden gediend en
niet die van de individuele mens.
Ook hier ervaar ik mijn 'allergie' voor de autoriteit die misbruik maakt van zijn macht.

[Tammy]

Dat heb je goed geschreven Taigitu.
Ik begrijp jou helemaal.

[Susan]

Er is nog wel eens onbegrip over wat loslaten betekent.
Het betekent niet dat we onverschillig zijn geworden of ons niet meer ergens bij betrokken voelen.
Zolang we nog steeds weer boos/kwaad/woedend worden, (waar het hier dus over gaat) hebben we het eerder niet echt losgelaten, anders zou dat nu ook niet meer zo'n heftige kwaadheid/woede enz oproepen...
Vooral in samenhang met onze eigen vroegere opgedane nare ervaringen, die vaak extra gevoelig lagen, waarvan we echt dachten het helemaal losgelaten te hebben, blijkt dan dat dit nog niet het geval is zodra we er nu weer iets (nieuws) over horen en/of lezen en oa woede etc daar dan op volgt.
Onderstaand gedicht er nog even bij gezet.

-------------------------------------------------------------------------------------------------
Loslaten is liefhebben
Loslaten betekent niet je niet meer betrokken voelen,
maar ik kan het niet voor een ander doen.
Loslaten is niet mijzelf losmaken,
maar het besef dat ik een ander niet kan besturen.

Loslaten is niet een ander wat toestaan,
maar hem laten leren door ervaren.
Loslaten is machteloos toegeven,
want het resultaat is niet van mij afhankelijk.

Loslaten is niet een ander willen veranderen of hem de schuld geven,
maar het beste van mijzelf te maken.
Loslaten is niet meer zorgen voor,
maar zorg hebben om.

Loslaten betekent niet meer vasthouden,
maar steunen.
Loslaten is niet oordelen,
maar anderen de kans geven zichzelf te zijn.

Loslaten betekent niet meer alles willen regelen,
maar anderen de kans geven de werkelijkheid onder ogen te zien.
Loslaten betekent niet ontkennen,
maar aanvaarden.

Loslaten betekent niet langer willen schelden of twisten,
maar eigen tekortkomingen zoeken en verbeteren.
Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten.
maar elke dag nemen zoals die komt en daar plezier in hebben.

Loslaten is niet iedereen bekritiseren en bedisselen,
maar proberen te worden waarvan ik droom.
Loslaten is niet het verleden betreuren,
maar groeien en leven naar de toekomst.

Loslaten is minder angst en meer liefhebben.
Bron: http://www.inspirerendleven.nl

[univers]