Wij zijn God

[Tardis]

MetalPig stelt terecht dat het woord God tot verwarring leidt want het is een slecht gedefinieerd woord. Iedereen stelt zich er wat anders bij voor. Om verwarring te voorkomen gebruik ik liever het woord bewustzijn dan snapt iedereen wat er bedoeld wordt.

Van bewustzijn wordt in het westerse denken algemeen aangenomen dat het door ons lichaam (hersenen) wordt veroorzaakt als bijeffect van een uiterst ingewikkeld chemisch en elektrisch proces dat daarin plaatsvindt. Als dat zo is dan zal het bewustzijn ophouden te bestaan als het lichaam sterft.

Ikzelf ervaar bewustzijn als iets wat op zichzelf staat en juist enorm beperkt wordt door het lichaam dat vooral een filter is. Hoe slechter de conditie van een lichaam, des te sterker de filtering van informatie die tot het bewustzijn komt. Alcohol en drugs zijn stoffen die het filter niet wegnemen maar wel veranderen en meestal juist nog verergeren. Zonder lichaam vallen de beperkingen helemaal weg en komt de informatie ongefilterd tot het bewustzijn. Dan krijgen tijd en plaatsbepalingen in de ruimte een heel andere betekenis, ze lijken zelfs helemaal niet te bestaan: alles gebeurt tegelijk en ieder punt is verbonden met alle andere plaatsen en iedereen is verbonden met alle anderen tot een enkel systeem dat bewust is van zichzelf in de overtreffende trap.

Hiermee heb ik denk ik voldoende duidelijk gemaakt wat ik met het woord God bedoel, dit om verwarringen hierover in het vervolg te vermijden. Al zal ik dus voornamelijk het woord bewustzijn gebruiken.

[Beatrix Kiddo]

Ik ben het met je eens dat een in slechte staat verkerend lichaam de opname van informatie beperkt, maar niet dat de afwezigheid van een lichaam ineens het filter zou wegnemen. Zonder lichaam (en dus zintuigen) zou helemaal niets meer het bewustzijn bereiken. Een blinde ziet immers nog minder dan een slechtziende.

(Overigens ben ik van mening dat het bewustzijn een functie van het lichaam is en dus niet zonder kan, maar ik volg nu jouw idee even.)

[Gast1]

Ik ben het met je eens dat een in slechte staat verkerend lichaam de opname van informatie beperkt, maar niet dat de afwezigheid van een lichaam ineens het filter zou wegnemen. Zonder lichaam (en dus zintuigen) zou helemaal niets meer het bewustzijn bereiken. Een blinde ziet immers nog minder dan een slechtziende.
(Overigens ben ik van mening dat het bewustzijn een functie van het lichaam is en dus niet zonder kan, maar ik volg nu jouw idee even.)

Het lijkt wel alsof ik iets anders lees van Tardis en daar ga ik zo meteen nog even lekker over nadenken op weg naar huis. Interessant! Ik ga het hele topic eens doornemen, maar laat me eerst even reageren op een zin van jou:

Een blinde ziet immers nog minder dan een slechtziende.

Een blinde ziet minder dan een slechtziende maar compenseert dat op een voortreffelijke wijze.Ik werk bij een bedrijf waar blinden en doven werken, maar ook gewoon ‘gezonde’ mensen.
Als je hier de blinde zou vragen om te kiezen tussen zien en horen, dan zou hij kiezen om blind te blijven en bij een dove precies andersom. Ze nemen beide anders waar, dan dat wij het doen. De blinde hoort beter dan wij en de dove ziet vaak beter dan wij.

[aquarius]

En Hij schiep de mens naar zijn evenbeeld.......

Als iemand jou vraagt ,wie ben jij ? dan antwoorden we met "Ik ben (bewustzijn) en dan komt de voor en achternaam ,vervolgens een hele rij over waar het (Ik ben) zich mee identificeert .

In het eerste filmpje wordt gezegd dat God zich zelf wil ervaren door zijn eigen schepping .
Dit klopt niet omdat Hij geen onderdeel is van zijn eigen schepping ,Hij identificeert zich met zijn eigen schepping.

[Gast1]

Ik heb hier iets langer voor nodig. Voor mijzelf heb ik het helemaal opgelost maar ik dien hier even goed voor te gaan zitten en van A to Z te lezen.
En met de titel ben ik het helemaal eens 'Wij zijn God' en niet alleen de mens: alles!

[Tardis]

Aquarius, ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt. Laat ik het zo zeggen: het lijkt me verschrikkelijk saai als je alwetend bent. Niets waardoor je nog verrast kunt worden. Als ik alwetend en almachtig zou zijn, machtig genoeg om een universum te veroorzaken, dan zou ik materie gebruiken om mezelf in te pluggen in die materie zodat ik niet alwetend meer ben en verrast kan worden, van alles onbevangen kan ervaren. Ervaren hoe het is om een bacteriekolonie te zijn, een boom, een haai, een muis, enz. enz. Dus ongeveer zoals nu het geval is.

[Tardis]

Ik ben het met je eens dat een in slechte staat verkerend lichaam de opname van informatie beperkt, maar niet dat de afwezigheid van een lichaam ineens het filter zou wegnemen.

Lang geleden (1984) heb ik een uittreding gehad en dat heeft op mij een onuitwisbare indruk gemaakt. Het is de meest bizarre belevenis geweest die ik ooit heb meegemaakt. Ik wist ogenblikkelijk dat ik dood zou gaan als ik me er niet tegen zou verzetten. Op de momenten (een keer of 10 vlak achter elkaar) dat ik buiten mijn lichaam was viel er letterlijk een enorme beperking van me af, tijd en ruimte hadden een andere betekenis alsof ik een heel andere dimensie betrad. de momenten dat 'ik' (mijn zelfbewustzijn) buiten mijn lichaam was, was ik hyperbewust van mijn bestaan; extreem veel bewuster dan ik ben als 'ik' in mijn lichaam zit, net zoals ieder ander.

Nadat ik er jaren over heb nagedacht wat er kan zijn gebeurd is de enig mogelijke verklaring dat bewustzijn zich altijd in meer dimensies bevindt dan de 3 die we kennen. Maar doordat bewustzijn op de een of andere manier is gekoppeld aan een 3 dimensionaal lichaam dat tijd als iets lineairs ervaart en de meeste informatie via 5 zintuigen - en geïnterpreteerd door onze hersenen - tot het bewustzijn komt, hebben we de indruk dat we in 3 dimensies + lineaire tijd leven.

Mede daardoor ben ik zo geboeid geraakt door alles wat de kwantummechanica ons aan nieuwe inzichten heeft gebracht. Ik ben opzoek naar de waarheid en alle onzin wil ik verwijderen. De wetenschappelijke waarheid is al fantastischer dan we in het dagelijks leven beseffen: op de grens van materie en energie gebeuren heel bijzondere dingen en de invloed van bewustzijn op de uitkomst van metingen op kwantum niveau werden (en worden nog steeds) bestudeerd. Wilskracht is een kracht, dat is in de natuurkunde nog niet onderkend, maar ik zou onder ede willen verklaren dat ik aan den lijve heb ondervonden dat dit zo is want dat is een van de aspecten die ik te weten ben gekomen tijdens die uittreding. Dat telepathie een werkelijk optredend fenomeen is en geen hersenspinsel is een ander aspect waarvan ik sinds die bizarre ervaring in 1984 zeker ben. Het is bij die ene keer gebleven, daarna heb ik nooit meer een uittreding gehad en daar ben ik niet rouwig om want het was een zeer angstige ervaring en aanvankelijk heb ik alles wat maar een beetje in de buurt kwam van paranormaal gedoe ver van me afgehouden.
Ten eerste omdat dat wereldje barst van de oplichters, ten tweede omdat dat wat ervan waar is overweldigend voor me was, beslist niet iets om lichtzinnig mee om te gaan. De laatste 20 jaar heb ik mijn angst ervoor grotendeels overwonnen en door me weer meer open te stellen merk ik dat je invloed op je omgeving kunt uitoefenen, situaties kunt creëren, ontmoetingen met sleutelpersonen kunt uitlokken, situaties die anderen als toevallige ontmoetingen zouden bestempelen. Dus voor de buitenwereld valt het niet erg op, ik heb ook geen behoefte om anderen wijzer te maken met wat er eigenlijk aan de hand was. Behalve hier op het forum, als het iets toevoegt aan een discussie, zoals nu.

[Gast1]

Ik ben lekker vroeg op en barst van de energie.
Je opende deze topic op 24 november 2010 en in het allereerste stukje las ik:

Toeval bestaat niet, alles is bepaald ...

Dezelfde gekleurde woorden zoals ik ze vanuit mijn ervaringen en gevoelens schreef eind 2008 na mijn ervaringen in 2007 in mijn site...en later schreef ik deze ervaringen op in een ander forum waar zich nu nog amper iets roert.
Weer later kwam ik bij Bram Moerland en het begrip Advaita uit.
Er ervoer toen een joekel van herkenning en dat vind ik nu ook weer in jouw topic.

Gusteman geeft 'inspirerend' commentaar. Ik denk echter wel dat je ervaringen met elkaar kunt delen.
Dat blijft wel een heel moeilijke omdat elke ervaring die je zelf hebt uniek is en dat kan de ander nooit zo voelen. Klopt dat als ik het zo schrijf?
Mocht dat kloppen dan begrijp ik dat. In mijn perceptie echter delen we alles met elkaar, alles wat er is.
Interessant wat je daar over illusies schrijft ... We zijn een deel van de werkelijkheid ... Die laat ik even doorwerken.

MetalPig stelt terecht dat het woord God tot verwarring leidt want het is een slecht gedefinieerd woord. Iedereen stelt zich er wat anders bij voor. Om verwarring te voorkomen gebruik ik liever het woord bewustzijn dan snapt iedereen wat er bedoeld wordt.

Misschien is het zelfs wel heel goed om het woord God wel te gebruiken en het dus voortaan anders te interpreten, want zie:

Van bewustzijn wordt in het westerse denken algemeen aangenomen dat het door ons lichaam (hersenen) wordt veroorzaakt als bijeffect van een uiterst ingewikkeld chemisch en elektrisch proces dat daarin plaatsvindt. Als dat zo is dan zal het bewustzijn ophouden te bestaan als het lichaam sterft.

Ik denk dat het goed zou zijn om van het traditionele paradigma afscheid te nemen en dus ook van je (algemeen bedoelt) eigen conditionering.
De grootste valkuil van de meeste mensen is dat ze meteen vergelijken en oordelen c.q. veroordelen, wat ik een heel trieste beperking vind.
God (onzijdig) in je gaat verder, ook als je afscheid neemt van dit lichaam.
Waarom zou het misschien slim kunnen zijn om God als naam toch nog te handhaven?
Om het oude testament te herschrijven en al het persoonlijke er uit te halen zoals wij mensen het ingevuld hebben. Zo ben ik hem kriskras gaan lezen.
Uiteindelijk blijven er dan toch ook zaken over die in een ander licht staan, aangepast aan 'het nieuwe denken' waar toch steeds meer mensen voor open gaan staan.

Rond mijn 35e heb ik ook een soort 'uittreding' gehad en hoewel die gebeurtenis eigenlijk met geen spreekwoordelijke pen te beschrijven is probeer ik het toch. Het gebeurde ’s nachts terwijl ik dacht te slapen en tijdens dat slapen had ik een droom. Dat dacht ik althans.
Maar hoe kun je zoiets op dat moment denken? Ik was me er bewust van dat ik wakker moest zijn en ik voelde mij 'weg zweven'... Tijdens dat 'zweven' heb ik mijzelf niet zien liggen, maar wist wel dat mijn lichaam in bed lag. Eerst zweefde ik naar boven tot bijna tegen het plafond (dat voelde een beetje akelig) en toen naar beneden, door mijn bed heen en zelfs door de vloer. Het gaf me een onbeschrijflijk heerlijk gevoel. Ik zweefde!
Later zweefde ik ook moeiteloos dwars door het plafond heen als er geen materie was. Ik wilde met alle macht dit heerlijke en fijne gevoel vasthouden en ik kon dit langer dan ik dacht, maar op een gegeven moment was het weg. Ik was niet overspannen of ziek én ik had niet gedronken.
Ik voelde me weer een kind, een zuiver kosmisch kind, zwevend door de onmetelijke warmte en liefde van het licht van 'iets, wat van me leek te houden'.
Overigens droom ik heel vaak dat ik kan vliegen en voel ik heel precies hoe dat gevoel is. Ik stijg dan écht op.

Ik heb genoten Tardis en lees dat je veel gelezen hebt en met andere mensen gesproken hebt.
Wetenschappelijk gezien zo ik het allemaal niet zo mooi kunnen onderbouwen zoals jij het doet. Het blijft genieten.
Het zijn allemaal belevingen en ervaringen waarbij ik me laat leiden door vooral mijn (kinderlijke) gevoel en het voelt dan fijn om zaken te lezen zoals jij en anderen dat schrijven, gestoeld op wetenschappelijke gegevens. Ik vind er dan bevestiging in van mijn gevoelens. Wetenschap en gevoel.
Natuurlijk kan dit samen en sterker nog, het is juist deze combinatie die ons verder brengt op weg naar een groter inzicht.
Voor mij zelf als mens denk ik dat wij zo geconstrueerd zijn, dat we de mogelijkheid hebben om heel veel te beseffen.
Het unieke menselijke bewustzijn. Een gave die we allemaal gekregen hebben van 'God' en daarmee zelf de levend geworden God zijn.
Wij (allen) zijn God.

[Gast1]

Nog een 'kleine toevoeging' uit eigen werk (blz. 127):

Tijdens een uittreding rond mijn 35ste levensjaar was 'ik' me zelfs bewuster van mijn bestaan dan ooit, alsof er een enorm beperkende factor voor even van me afviel. De werkelijkheid is echter onkenbaar, we kunnen in de ons gegeven omstandigheden een glimp van die werkelijkheid opvangen, een stuk in de richting komen, maar de beperkende factor is te groot om het geheel in zijn volle omvang te kunnen overzien. Dat is een goddelijke staat, en tot op het moment dat we een goddelijke staat hebben bereikt, of tot dat wat je God zou kunnen noemen opgenomen zijn (geen persoon, maar 'God' in de metaforische betekenis van het woord, maar wel volmaakt bewustzijn), is de werkelijkheid onkenbaar. Het begrip werkelijkheid is een aanduiding voor de wereld waarin we leven, en is verwant aan de begrippen "realiteit" en het bestaan. Een tekstuele controverse rond het begrip werkelijkheid is, dat de moderne volwassen mens de hem omringende wereld aanduidt met het abstracte begrip werkelijkheid. Het begrip is een lastig concept, dat bijvoorbeeld jonge kinderen niet zomaar aangeleerd kan worden. Het begrip komt ook niet (vaak) voor in de woordenschat van natuurvolkeren. Uiteraard hebben jonge kinderen en natuurvolkeren allerlei percepties van de wereld om zich heen, maar zij abstraheren dit niet tot een 'goddeloze', 'eindeloze' en 'abstracte' aanduiding van het bestaan. Realiteit is een staat van 'zijn'. Voor de ziel is God de werkelijkheid, voor de geest de ruimte, voor het leven de tijd en voor de vorm is de materie de werkelijkheid. De mensheid is nog niet voldoende rijp (ontwikkeld) om dit geheel te overzien en te begrijpen. Dat is onze beperkende factor. Ik denk wel dat we aan de vooravond staan om het te gaan begrijpen en zelf doe ik slechts een poging om het te begrijpen.

[Susan]

Hoe zou jij het verschil aanduiden tussen wat de ziel is, en wat de geest is?
Ik merk dat heel veel mensen denken dat dit eigenlijk hetzelfde is nml. En dat is niet zo.
In samenhang met dat wat Tardis als God aanduid als bewustzijn, is dit vaak moeilijk te plaatsen. Is bewustzijn onze geest? En wat 'doet'de ziel dan, wat is dat of wat is 'zijn' plaats in het geheel volgens jou? (of anderen) Ik kan dat niet helemaal los zien van elkaar.

[Tardis]

De woorden geest en ziel zijn al net zo slecht gedefinieerd als het woord God. Het lijkt me beter om die woorden niet te gebruiken tenzij voor iedereen die meedoet aan het gesprek duidelijk is wat ermee bedoeld wordt.

[Susan]

??....

[Gast1]

De woorden geest en ziel zijn al net zo slecht gedefinieerd als het woord God. Het lijkt me beter om die woorden niet te gebruiken tenzij voor iedereen die meedoet aan het gesprek duidelijk is wat ermee bedoeld wordt.

Ik kan me daar wel wat bij voorstellen wat je hierboven schrijft. De begrippen geest en ziel leiden naast God bij mij tot verwarring. Susan maakt echter het statement dat geest en ziel verschillend zijn. Daarna stelt ze vragen.
Ik ben nieuwsgierig naar het antwoord van Susan wat het verschil dan is.

Dit is wat ik gevonden heb:

De ziel is in de meest gebruikte betekenis de niet-materiële, spirituele component van mens en dier. In een andere (esoterische) opvatting is het de drager, de uitdrukking of het voertuig van het ego of de (eeuwige) geest.

Hmmm... Van het ego of de (eeuwige) geest dus ...

In het algemeen wordt met de geest de essentie, het wezenlijke, van iets anders aangeduidt. Het concept dat de dingen eigenlijk anders zijn als dat ze zich aan ons presenteren, is in veel gedachtengoed terug te vinden. In sommige betekenissen is het begrip geest verwant aan het begrip ziel.
Daarnaast wordt het begrip in overdrachtelijke zin gebruikt, zonder dat het door een uitgebreide filosofie onderbouwd wordt, bijvoorbeeld in de betekenis van scheppende, drijvende kracht.

Trek ik nu te snel de conclusie dat beiden inherent aan elkaar verbonden zijn? ... Een ineens schiet mij nog zo'n begrip te binnen; de drie-eenheid ...
Zou dat dan Geest, Ziel én God kunnen zijn? Even kijken:

De heilige drie-eenheid, drievuldigheid of triniteit is de theologische opvatting in veel takken van het christendom dat God bestaat in drie heilige personen: de Vader, de Zoon (Jezus Christus) en de Heilige Geest. In deze betekenis krijgt het woord een hoofdletter. Met name van belang is het standpunt dat Jezus een incarnatie van God zelf was.

Aha ... Die laatste zin vind ik heel interessant en 'past' geheel in mijn gedachtegang. Jezus is dus een incarnatie van God zelf. Wanneer ik God zelf zie als de kracht die in alles aanwezig is (en zo heb ik het altijd al gezien) ben ik ook de vleesgeworden God en daarmee God zelve, maar niets meer of minder dan iemand anders. Ik ben zelfs niets meer of minder dan een vogel in de lucht of een rund in de weide. Ik ben de korrel op het strand en de druppel in de oceanen en daarmee schrijf ik hier precies hetzelfde als in mijn site van 4 jaar geleden. Mijn zienswijze is nog steeds niets veranderd.

Ene zekere // wees mij ooit op het bij mij onbekende woord Panentheïsme. Een woord wat Tardis hier ook al aangehaald heeft

Panentheïsme (Grieks: pan=alle, en=in en theos=god) is de zienswijze dat God immanent is in het gehele universum, dat het universum een deel is van God en dat God de drijvende kracht is in het universum. In tegenstelling tot pantheïsme, betekent panentheïsme niet dat het universum synoniem is met God. In plaats daarvan gaat panentheïsme ervan uit dat God meer is dan het universum: God is zowel transcendent als immanent. In veel theologische vormen wordt God daarom gezien als zowel de schepping, de universele moraal en de schepper daarvan.

Prachtig. Wij allen zijn God.

Susan? Vertel: "Wat is het verschil tussen geest en ziel?"

[Susan]

Mijn antwoord komt,tussendoor heb ik ook over Tardis zijn reactie na zitten denken,vandaar ook mijn ??....
Ik ga proberen het zo duidelijk mogelijk te beantwoorden,ben echter alleen maandag avond 'vrij' deze week. En het 'verschil' is ook niet scherp, om even in een paar zinnetjes neer te zetten.

[Gast1]

Oké, ben benieuwd enne ... goedemorgen op deze stralende dag.

[aquarius]

Mijn persoonlijke mening hierover is....
De ziel is de essentie tussen lichaam en geest.

Hoe kom ik hier op .
Stel.....iemand gaat verhuizen naar een nieuwbouwwijk ,het huis is pas opgeleverd en deze persoon heeft de sleutel in handen voor zijn nieuwe woning.
Het huis is helemaal leeg en zelfs de tuin moet nog aangelegd worden.

Nu gaat hij het huis inrichten naar zijn eigen smaak.
Verven ,behangen,vloerbedekking, meubelen noem maar op.
Na een paar maanden is het hele huis ingericht naar zijn smaak ,en eindelijk begint hij zich thuis te voelen in zijn eigen huis.

In dit voorbeeld is het huis of woning ,het lichaam
De nieuwe bewoner is de geest.
De inrichting van het huis is de ziel .( de essentie (smaak) van de bewoner) .

[taigitu]

Ik heb ook lopen stoeien met het hoe en wat van de ziel en de geest.
Maar ik stel me het als volgt voor:
Even in symboliek....... ik zie het lichaam even als een voertuig, een auto.

Wanneer de bevruchting heeft plaatsgevonden gaat met ongeveer 6 weken het hartje kloppen. Dat is het moment dat de geest de verbinding legt tussen het hogere bewustzijn als je wilt, of met de Bron/God of hoe je het noemt, en de 'in aanbouw zijnde' mens.
De foetus kan vanaf nu ervaren wat er in en om de moeder gebeurt, dat weten we nu.
Ik las jaren terug een verhaal van een vrouw die haar ene arm niet goed kon gebruiken. De doktoren konden geen enkele reden ontdekken waarom. Toen ze in de dertig was heeft ze een regressie-sessie gedaan. Tijdens die regressie maakte ze mee wat er was gebeurt toen ze een foetus was. Haar moeder wilde de zwangerschap afbreken toen ze het ontdekte dat ze zwanger was, ze wilde het kind beslist niet hebben. Ze heeft toen verschillende dingen geprobeerd zoals van de trap springen, maar ook is ze met een breinaald bezig geweest om te foetus te aborteren. Het afdrijven is niet gelukt. Na de sessie was de vrouw flink overstuur en heeft daarna haar moeder hiermee geconfronteerd. En de moeder gaf toe dat, wat zij in de sessie had beleefd inderdaad zo is gebeurd.
Na een aantal weken werd het probleem met haar arm steeds minder totdat zij in het geheel geen problemen er meer mee had.
Voor mij was dat, in de tijd dat ik het las, een bevestiging van gedachten die ik zelf had over trauma's die ontstaan voor je geboorte.

De ziel is de chauffeur die achter het stuur plaatsneemt.
Het ego zit op de achterbank en bepaalt de reis, waarbij het ego wel/niet de 'adviezen' van de chauffeur laat meewegen. De ziel is uiteindelijk de kern van het wezen mens.
Ik ga ervan uit (reïncarnatie) dat de ziel (in overleg) de moeder kiest waaruit hij/zij wordt geboren. De moeder en haar omstandigheden zijn als een lespakket van/voor een bepaalde opleiding. Je kiest dus het milieu waarin je geboren wordt. Zo zal je in ieder leven een bepaald lespakket kiezen. Zo kan je kiezen als man of vrouw te incarneren. Je kan het pakket dader of slachtoffer kiezen. Ook kan er de keuze zijn om kort te leven of gehandicapt door het leven te gaan.
Alle facetten van het leven kunnen in de vele levens aan de beurt komen.
Maar ik weet dat veel mensen hier niets mee kunnen.
Toch zit er voor mij een zekere logica in. Het leven is niet doelloos.

Zo zie ik alles wat we aan capaciteiten en mogelijkheden meekrijgen in het leven als bagage in de achterbak van de auto. Het is ons gereedschap om mee te werken in het leven. Hoe we het gereedschap gebruiken ...........

[Tardis]

Dat bedoel ik nou, de woorden ziel en geest worden genoemd en voor je het weet ontstaat er een uitwisseling van interpretaties en vergelijkingen terwijl het voor dit topic helemaal niet van belang is om andere woorden dan bewustzijn en zelfbewustzijn te gebruiken.

Laat het alsjeblieft rusten en gebruik woorden waar geen misverstanden over kunnen zijn.

[taigitu]

Ik ben heel eigen wijs.
Bij de uitspraken of de stelling dat iets pas bestaat wanneer wij er naar kijken,
zoals in de video dat jongetje dat naar de bal kijkt een illusie (niet bestaand), komt er bij iets in opstand.
Het roept bij mij vragen op zoals ..... verzin ik dan alles, mezelf en alles om mij heen? Of besta ik uit materie en verzin ik dat alles wat niet in mij aanwezig is, of dat misschien ook wel? Zou ik materie zijn.... wie is dan die ik; en is het dan niet vanzelfsprekend dat er meerdere 'ikken' kunnen zijn die ik niet ben.
Materie is verdichte energie en als ik dan gekneed ben tot mens door de kosmos, ben ik dan alleen of zijn er meer mensen gekneed.
En zo heb ik dan heel veel vragen.
Ik kan wel instemmen met de stelling dat wij allen en alles, in totaal, God zijn.
God is een woord, een concept.

[Susan]

Dat bedoel ik nou, de woorden ziel en geest worden genoemd en voor je het weet ontstaat er een uitwisseling van interpretaties en vergelijkingen terwijl het voor dit topic helemaal niet van belang is om andere woorden dan bewustzijn en zelfbewustzijn te gebruiken.

Laat het alsjeblieft rusten en gebruik woorden waar geen misverstanden over kunnen zijn.

Wat je hier zegt begrijp ik wel, net als je eerder al aangaf dat het woord God tot verwarring leidt.
Vandaar dat je liever bewustzijn gebruikt, omdat iedereen dan snapt wat hier mee bedoeld wordt..
Goed, je hebt dit duidelijk gemaakt wat je met het woord God bedoeld, en gaat van hier uit verder.
Ik heb er beslist geen behoefte aan om 'doordrammerig' door te gaan,om iets (proberen)duidelijk te maken, ik zal via pm wel reageren nog naar Gast1 bijv over zijn vraag. Waar ik het anders kan zetten...heb ik nog niet gevonden.