which classified them as animals, not human beings.
Darwin’s mensenhandel
Een gruwelijke handel in specimens van de "ontbrekende schakel”, begon met vroege evolutionistisch-racistische ideeën.
Maar deze handel begon werkelijk grote afmetingen aan te nemen met de komst van het Darwinisme.1
Er is gedocumenteerd bewijs dat het overblijfsel van misschien wel 10.000 Australische Aboriginals werd verscheept naar Britse musea
in een koortsachtige poging om het wijdverbreide geloof dat zij de “ontbrekende schakel” waren.2
Een belangrijk artikel in een leidinggevend Australisch weekblad, The Bulletin, maakte nog meer schokkende details bekend.
Enkele van de punten uit dit artikel, geschreven door de Australische journalist David Monaghan, zijn het onderwerp van dit hoofdstuk.
Evolutionisten in de Verenigde Staten waren ook druk doende in deze bloeiende ‘industrie’ van het verzamelen van exemplaren van deze ‘inferieure-mensen’.
Het Smithsonian Institution in Eashington bevat de resten van 15.000 individuen van verschillende rassen. Samen met de curatoren van over de hele wereld,
zegt Monaghan, waren topmensen uit de Britse wetenschap medeplichtig in deze massale grafschennis handel. Onder dezen waren o.a. anatoom Sir Richard Owen,
antropoloog Sir Arthur Keith en Charles Darwin zelf. Darwin vroeg schriftelijk om Tasmaanse schedels, toen slechts vier van de oorspronkelijke Aboriginals nog in leven waren,
op voorwaarde dat zijn verzoek niet hun gevoelens zou schokken. Musea waren niet alleen geïnteresseerd in botten, maar ook in verse schedels.
Deze zouden interessante evolutionistische uitstallingen vormen als zij opgezet werden.3
Ingemaakte Aboriginal hersenen werden ook gevraagd om te bewijzen dat zij inferieur waren vergeleken met die van blanken.
Het was Darwin, die schreef dat de beschaafde rassen onvermijdelijk de lager geëvolueerde ‘wilde’ rassen zouden uitroeien.
Hoge prijzen werden geboden voor exemplaren. Er is geen twijfel over mogelijk, zo blijkt uit geschreven bewijsmateriaal, dat vele van de ‘verse’ exemplaren
werden verkregen door eenvoudigweg de Aboriginals te doden. De manier waarop de verzoeken voor exemplaren werden gedaan waren vaak een onverholen
verzoek Aboriginals te doden. Een nagelaten boodschap op het sterfbed van Korah Wills, die burgemeester werd van Bowen in Queensland,
in 1866,4 beschrijft grafisch hoe hij een lokaal stamhoofd doodde en in stukken sneed in 1865 om een wetenschappelijk exemplaar te produceren.5
Edward Ramsey, curator van het Australisch Museum in Sydney gedurende 20 jaar, vanaf 1874, was in het bijzonder actief op dit gebied.
Hij publiceerde een Museum gids, dat schijnbaar de Aboriginals aanduidde als ‘Australische dieren’. Hij gaf niet alleen instructies hoe graven beroofd konden worden,
maar ook hoe kogel gaten gestopt konden worden in vers gedode ‘exemplaren’. Vele freelance verzamelaars werkten onder zijn leiding. Vier weken na zijn verzoek
om schedels van Bungee (Russell rivier) zwarten, stuurde een ijverige wetenschappelijke student hem er twee, met de mededeling dat zij de laatste twee waren
van hun stam, zo juist neergeschoten.6 In de tachtiger jaren van de 19de eeuw beklaagde Russell zich erover, dat recent ingevoerde nieuwe wetgeving in Queensland
die het afslachten van Aboriginals verbood, zijn aanvoer belemmerde.
Engel van de Zwarte Dood
Een Duitse evolutionist, Amalie Dietrich (bijgenaamd de ‘Engel van de Zwarte Dood’) kwam naar Australië om ranch eigenaren te vragen om Aboriginals
neer te schieten om de huiden te gebruiken om poppen op te laten zetten door haar museum medewerkers.7 Alhoewel van tenminste één bedrijf verwijderd te zijn,
kwam zij toch thuis met haar exemplaren.
Een zendeling van New South Wales was de ontzette getuige van een slachtpartij door de bereden politie, van een groep van tientallen Aboriginal mannen,
vrouwen en kinderen.8 Vijf en veertig hoofden werden gekookt en de beste 10 schedels werden verpakt voor transport naar Engeland.
De Darwinístische visie op de racistische inferioriteit van de Aboriginals (ondersteunt door vooringenomen verdraaiingen van het bewijs,
welke later fout werden bevonden) hebben de behandeling die deze mensen kregen enorm beïnvloed. In 1908 schreef een inspecteur van het
Departement van Aboriginals in het gebied West Kimberley, dat het hem verheugde een opdracht te hebben gekregen om alle halfbloeden te transporteren
van hun stam naar de Missiepost. Hij zei dat het de ‘Taak van de Staat’ was deze kinderen (die volgens evolutionistische redenering, intellectueel superieur
zouden worden) een ‘kans te geven een beter leven te leiden dan hun moeders.’ Hij schreef: ‘Ik zou geen moment aarzelen om een halfbloed van
een Aboriginal moeder te scheiden, ongeacht hoe groot haar tijdelijke verdriet zou zijn.’9
Dit apartheidsbeleid werd uitgevoerd tot de zestiger jaren van de vorige eeuw.
De vraag is nog niet afgenomen.
Aboriginal botten worden nog steeds gevraagd door grote instituten in de moderne tijd.
Uit één mens
En waar was de kerk al die tijd? De kerk had in die tijd veel meer invloed dan nu, maar zij was reeds onder de invloed gekomen van het ‘nieuwe denken’
betreffende de oorsprong en was niet voorbereid om een standpunt in te nemen omtrent de scheppingsproblematiek.
Evenwel, Paulus duidelijke uitspraak, ondersteunt door de feiten van de geschiedenis in Genesis, was dat God ‘alle mensen uit één mens’ had gemaakt
(Handelingen 17:26). Dit wordt nu ook ondersteund door de biologie.
Het probleem van de gestolen menselijke resten is ook in Australië politiek gevoelig geworden.
Er is nu van de zijde van de Aboriginals en anderen grote druk uitgeoefend om de restanten terug te geven.
De woede van de Aboriginals over deze ontheiliging van hun voorouders zou ook doelmatig gericht kunnen worden tegen de anti-bijbelse filosofie van
de evolutie leer welke verantwoordelijk is deze wandaad.
Dit fenomeen van goedgemanierde museum curatoren, gerespecteerde wetenschappers en dignitarissen, die nonchalant aan hun dagelijkse
respectabele werkzaamheden gaan, terwijl zij monsterlijke zaken uitvoerden, gerechtvaardigd door een ‘wetenschappelijke doctrine’,
was ongehoord in de geschiedenis tot die tijd.
Een vergelijkbare gruwel verscheen in de dertiger jaren van de vorige eeuw, toen opzichtige evolutionistische doctrines van het Nazisme het geweten
van honderden artsen, wetenschappers, psychiaters en ambtenaren suste, toen zij de machinerie opbouwden om de natuur te helpen de ‘ongeschikten’
op te ruimen. Het begon met de genetische minderwaardigen – de verstandelijke en fysieke ongeschikten. Daarna de zigeuners, Joden en anderen.
De rest van het verhaal is maar al te bekend.
Vandaag maakt het evolutionisme het gewone respectabele professionals, gewoonlijk gewijd aan levensreddend werk, mogelijk, om (1) hun betrokkenheid
bij de slacht van miljoenen ongeboren menselijke levens, die net als de Aboriginals van eerder Darwiniaans denken werden beschouwd als ‘niet geheel menselijk’,
te rechtvaardigen.
Referenties en aantekeningen: zie via de link.
http://home.kpn.nl/genesis/adam/9Darwin.html
![[clap]](./images/smilies/clap.gif "clap"){kind=small}
