Ik ook niet Susan. Niet op dit gebied zoals ik al schreef.Susan schreef:Dat kan ik beslist niet rijmen met een liefdevolle houding van 'behandelen', om dantaigitu schreef:Ik steek geen energie en tijd in mensen die zelf niets willen bijdragen.
En omdat ik geen vergoeding vraag ben ik zelf degene die bepaal in hoeverre iemand mijn diensten kan 'misbruiken'.
En dat heb ik moeten leren want het is niet leuk om iemand weg te sturen.
tevens zo over anderen te gaan oordelen of zelfs te veroordelen en weg te sturen...
Ik vind dit verwerpelijk, het is niet aan ons daar over te oordelen. Elk mens heeft zo zijn minder leuke zwakheden, waarschuwen prima maar daar zou geen prijskaartje aan moeten hangen van: graag te willen helpen, daar dankbaar voor zijn, maar als je niet doet wat ik zeg help ik je niet meer...
Dat is zo in mijn gevoel geen empathie en mededogen hebben met medemensen wat toch bij dit
werk aanwezig moet zijn. Sommige artsen doen dit ook, ik vind het onbestaanbaar en verwerpelijk.
En dat geld verhaal.... heb ik helemaal niets mee .
Daarom ben ik het met dit stukje van Zoeker beslist niet eens:
... Ik beschouw dit hetzelfde als het zich laten verwennen door prostituees.Het is misschien ook wel goed dat er mensen zijn die dit praktiseren en er geld voor vragen.
Anders zou er misschien weinig gebeuren?
Ze geven dat wat je wilt omdat je er voor betaalt, het heeft echter niets met liefde te maken.
Let wel, ik vind het prima dat ze er zijn en ze zouden de helft moeten kosten in de rijkere wereld.
Mogelijk zouden er dan minder zedendelicten zijn.
Het naar de dokter gaan of zo is iets anders, daar ze wetenschappelijk te werk gaan.
Wetenschap en allerlei andere zaken kunnen niet anders dan betaalt te worden.
We hebben onze maatschappij zo op deze wijze gecreëerd.
Liefde is niet te koop en zo zijn er andere zaken ook niet te koop.
Healing en dergelijke zie ik als iets heel moois en dat is alleen maar puur als er geen geld mee gemoeid is.
Ik weet dat dan, zonder geld, de energieën zuiver en puur zijn.
Uit 'het hart' zeg maar en Taigitu schrijft er iets bij wat ik dik gearceerd heb in het citaat van haar.
"Ik heb dat moeten leren" en dat begrijp ik. Het gaat hier niet om een investering van de persoon om geld, maar om iets anders, om medewerking.
Ik help mijn broer als ruim 20 jaar en elke keer is 'het dan heel even goed' en dan praat hij verstandig en is vol van voornemens.
Het is na een paar dagen weer helemaal weg en dan gaat hij mijn woorden verdraaien of interpreteren.
Dan vind hij mij arrogant en hij veroordeelt mij.
Of wanneer ik hem dan ontmoet bij mijn Moeder en ik stel hem een liefdevolle vraag dan komt er vaak de opmerking:
"Hè, Gast1 ... hou toch eens op met je diepzinnige onzin. Het gaat mij allemaal te ver en dat wat jij vertelt bestaat niet" ...
En elke keer opnieuw help ik hem en het lukt mij niet om van hem en van zijn problemen afscheid te nemen.
Bij andere mensen is mij dat wel gelukt met pijn in mijn hart, maar dat is allemaal oppervlakkig, want ik heb ze allemaal in mijn hart gesloten.
Bij deze mensen was ik niet bestand tegen hun problemen en interpretaties van mijn woorden, maar van deze mensen heb ik mogelijk het meest gehouden.
En dat doe ik dus nog. Van hen heb ik het meest geleerd maar ik kan me er niet door laten omringen.
Ik heb geleerd om mij te beschermen ... en dat heb ik moeten leren ...