Verslaving.

[Maan]

Wanneer spreek je eigenlijk van een verslaving?
Als iets een uit de hand gelopen gewoonte word, of pas als je er lichamelijke en geestelijke klachten van krijgt?
Is de man die iedere avond na zijn werk eerst een pilsje wil drinken ook verslaafd, of alleen de zwerver die zijn hele bezit op heeft gegeven voor de drank?

Zijn jullie gevoelig voor verslavingen? Ik wel, ik moet heel goed oppassen dat ik maat blijf houden. Als ik een glaasje wodka op een avond drink, word dat heel snel een gewoonte bij mij. Dan zit ik te rekenen of ik het nog wel red die week met de fles, of dat ik alvast een nieuwe moet gaan halen.
Nu drink ik dus niets meer, da's makkelijker.

Ookal ben ik gevoelig voor verslaving, ik kom er ook altijd vrij makkelijk vanaf. Roken, wiet, etc.

Het schijnt dat verslavingen ook genetisch bepaald zijn. Als jouw ouders, of een van hen ook een neiging tot verslavingen had, ben je er zelf ook gevoeliger voor. Net als je ook aanleg voor depressie kunt hebben.
Ik heb ook wel een gelezen dat mensen die makkelijk verslaafd worden, een bepaalde prikkel in de hersenen missen, een tekort aan endorfine ofzo. Hierdoor, blijven ze opzoek naar een bepaalde kick in hun leven.
Ik zal hier nog eens wat meer over op gaan zoeken,

Een hoop vragen, ben benieuwd hoe jullie hier over denken.

Liefs Maan

[Tammy]

Ja, wanneer spreek je van een verslaving?
Is moeilijk die grens te trekken.
Ik kan wel zeggen dat ik verslaafd ben aan roken
Maar om eerlijk te zeggen kan ik ook uren zonder.
Als ik naar America vlieg heb ik er totaal geen moeite mee dat ik 9 uur niet rook.
Ook in restaurants enzo, geen probleem.
Maar het blijft een verslaving.

Over die wodka waar Maan over schreef kan ik me wel iets bij voorstellen.
Jaren geleden tijdens mijn scheidingsperiode en daarvoor na het overlijden van mijn moeder dronk ik ook elke dag rode wijn.
En niet 1 glaasje maar meerdere.
Ook ik keek wanneer de bodem in zicht kwam bedrukt, hup gauw weer een fles kopen.
Liefst meerdere tegelijk want je zou toch zonder zitten he?
Dat heb ik een hele lange tijd volgehouden.
Maar nu is dat al jaren niet meer aan de orde.
Ik drink alleen nog maar als ik op stap ga en vrijdagsavond rode wijn en op feestjes.
Wat ik toen deed was veel te veel.
Was dus ook een verslaving.
Nu drink ik rode wijn niet alleen omdat ik het lekker vind vrijdags na een werkweek maar ook omdat het gezond is.
Dat is allang bewezen.
In wikipedia staat het mooi beschreven.

Verder internet ik heel veel maar noem dat geen verslaving.
Vroeger las ik veel boeken, nu haal ik mijn informatie van internet en dit forum af.
Het hoort bij mijn leven.
Maar al met al kan je stellen dat ik wel verslaafd gevoelig ben voor bepaalde dingen.
Maar elk mens heeft dat volgens mij in zich.
De 1 wat meer dan de ander denk ik.
We zijn ook maar mensen met onze zwakheden he?

[FoX]

Verslaving is een lichamelijk en geestelijk gewoonte en afhankelijkheid. Je kunt niet zonder. De drang om het weer te gebruiken of te doen is groot.
Ik ben verslavingsgevoelig en daarom doe ik bepaalde dingen bewust niet. Zoals gokken op een gokautomaat of het gebruiken van harddrugs, ik weet zeker dat ik dan vaker zou doen en er verslaafd aan zou kunnen worden.
Ik ben verslaafd aan roken, computeren en eten.

[The Return]

Ik merk dat opeens er best wel goed van af kan komen en het niet echt nodig heb. Heeft ook een beetje met mijn wispelturigheid te maken misschien.

[MMe]

Ik ben erg verslavinggevoelig, ik heb 10 jaar van mijn leven verzopen en ben een erge alcoholist geweest.
De laatste tijd rook ik soms een jointje en gebruik zoms ecodrugs zoals valeriaan en zafraan klaproos en dat werkt erg goed .
Ik heb vroeger wel eens een snuif genomen maar daar weet ik niks meer van want toen was ik te dronken.

De laatste tijd doe ik het rustig aan maar slik nog wel veel medicijnen en dat zijn ook drugs maar dat houd me goed.

Ik heb trouwens ook een spaarlampenkoop verslaving, ik kick erop als ik er een koop, het hele huis hangt er vol mee

[Tardis]

Een gewoonte is naar mijn idee pas een verslaving als het je normale functioneren in de weg begint te zitten of als je pas weer redelijk kunt functioneren onder invloed van dat spul. Drie glazen rode wijn per dag lijkt me geen probleem als je het bij die drie kunt laten en er niet van op je benen gaat zwaaien of wartaal begint uit te slaan.

Ik ben niet verslavingsgevoelig, houd het bij koffie en alcohol. Met 180 rijden is wel even leuk, maar toen ik nog dagelijks auto reed (taxi, 10 uur per dag achter het stuur; bijverdienen om de studie te betalen) kon ik me prima beheersen en reed voorbeeldig. Met gokken idem: in Las Vegas zag ik voor het eerst bedelaars die keurig gekleed waren: kennelijk alles vergokt en geen geld meer voor eten of de taxi naar het hotel. Dat zijn voor mij voldoende signalen om het anders te doen. Ik heb vroeger wel eens wat joints gerookt - ik word er erg ontsannen van - maar behalve dat vind ik het een non-event. Ik heb vorig jaar geprobeerd aan LSD te komen (toch eens proberen wat dat oplevert) maar LSD was dermate lastig te regelen dat ik het maar zo heb gelaten. Eerlijk gezegd voel ik me nuchter het lekkerst.

Het enige waar ik me schuldig aan maak is lawaai. Als ik naar lekkere muziek luister gaat de volumeknop regelmatig te ver omhoog, ik doe niet aan koptelefoons, muziek moet je horen en voelen. Al doe ik dat op momenten dat anderen er niet te veel hinder van ondervinden. Dat dan weer wel.

[Suus]

Wanneer spreek je eigenlijk van een verslaving?


Zijn jullie gevoelig voor verslavingen?

Liefs Maan

Volgens mij spreek je van een verslaving als je voordat iets op raakt al gezorgd hebt dat er nieuwe binnen handbereik is, als heen gewoonte word/"normale" dagelijkse handeling.

Gevoelig denk ik niet, ik probeer niks uit of zo.
Ben wel verslaafd aan roken helaas, iemand nog tips?


Eigenlijk moet je jezelf bij alles de vraag stellen, heb ik het wel echt nodig...maar ondanks dat het antwoord bij roken nee is kom ik er nog steeds niet vanaf. :(