Ik weet best dat het niet een deja vu in klassieke zin was, maar ik wilde aantonen dat het hier niet om een vertraagde reactie ging van de hersenen zoals iemand stelde. Sommige zaken weet je gewoon jaren vooruit en kijkt dan ook niet op als ze plaatsvinden. Dat kun je toch een de-javu noemen. Het gaat in een Deja- Vu niet altijd om een plaats.
Er bestaan talloze rapporten van mensen die herinneringen hebben aan een plaats of familie uit een hypothetisch verleden of vorig leven. Stephenson heeft daarover geschreven. Soms herinneren zij zich alles tot in details. Dat kun je niet wegwimpelen met een vertraagde reactie. Soms gaan mensen bewust op zoek naar de plaats van hun Deja Vu. In een aantal gevallen weten ze details die pas later worden bevestigd. Zo herinner ik mij een geval van iemand die in Engeland op een Universiteit was geweest. Daar bestond vroeger een bepaalde aanbouw met een doorgang. Niemand die dat wist, maar toen ze op die aanwijzingen gingen zoeken, vonden ze oude tekeningen waarop die doorgang was aangegeven. In een ander geval was er een bericht over het paleis Buckingham Palace. Daar was vroeger een bepaalde theetuin met een poort. Het frappante was dat daar nog een wacht rondjes liep, terwijl niemand wist waarom. Toen ze echter het verhaal gingen verifiëren bleek daar een overwoekerde muur te bestaan met de nog zichtbare restanten van een poort, weliswaar dichtgemetseld. Inderdaad was daar ooit een toegang tot een thee- tuin of prieel.
Een déjà vu zit tussen je oren ?
-
Ravertje
. Het zit inderdaad 'tussen de oren', namelijk in de hersenen.-
FoX
- Forum Legende
- Berichten: 8359
- Lid geworden op: 29 mei 2005, 18:55
![[wave2]](./images/smilies/wave.gif "wave"){kind=small}