Bewustzijn

[Vitharr]

Tardis, je legt hier voor mij precies de vinger op de zere plek. Ik had dat filmpje oorspronkelijk ook in mijn reply staan, maar de tekst die ik er bij schreef sloeg nergens meer op. En daarom plaatste ik het niet.

Ik wil hier toch even toelichten wat er in mijn bovenkamer gebeurt op dit moment. Het lijkt misschien wat offtopic, maar dat is het zeker niet. Na het 'ontdekken' van de Sapir-Whorfhypothese kwam ik in het gebied van de linguïstische relativiteit terecht. Hoewel daar veel discussie over is, blijkt het bij toepassing op mezelf een enorme invloed te hebben.

Linguïstische relativiteit stelt dat iemands taal, zijn denken beïnvloedt. Wel, ik klaag al heel mijn leven dat onze taal een drama is om iets goed over te brengen, dus dat vond ik heel interessant.

In het kader van bewustzijn is dit ook te illustreren. Wanneer we over bewustzijn spreken, hebben we het meestal over het afgekaderde concept. Een zelfstandig naamwoord, een 'ding'. Dit bewustzijn is een verarmde vorm van het proces 'bewust zijn'. Alsof je iemand een foto van een autorace laat zien en zegt 'spannend he?'.

Er schuilt echter nog een andere valkuil in dergelijk denken, wat in het filmpje met Einstein en Ghandi ook geillustreerd wordt. Door bewustzijn in een conceptueel kader te plaatsen, en dus eigenlijk te zeggen 'dit is bewustzijn', zeg je tegelijkertijd ook wat het niet is.

En dat laatste is misleidend. Dat kader maken wij als mens zelf, gebaseerd op de kennis die we hebben van hetgeen we in dat kader plaatsen. Maar omdat we niet alwetend zijn, kunnen we niet zomaar zeggen dat al dat andere geen relevantie bezit. Sterker nog, vaak is het zo dat, hoe nauwkeuriger men iets probeert te duiden, hoe verder men afdwaalt van wat iets werkelijk 'is'.

Dat die kaders bestaan is de ultieme misvatting, is mijn nieuwste redenatiegrond. Toen jouw tekst me in liet zien dat die relatie tussen 'nu' en 'bewustzijn' bestond wilde ik de kaders herzien. Door mijn nieuwe kennis over linguïstische realiteit is dat een behoorlijk proces.

En dan komt dat broodje tijd om de hoek kijken. Hoe geldig is ons conceptueel kader van 'nu' nog als mijn 'nu' samenvalt met het 'nu' van een veel jongere of oudere Tardis? Dat is immers de implicatie van het schuin doorsnijden van het brood?

'Nu' lijkt dan eenvoudigweg de plaats in tijd waar het eigen bewustzijn zich bevindt. Meer kan ik er niet over zeggen terwijl de 'herziening' nog bezig is.

[Tardis]

En dan komt dat broodje tijd om de hoek kijken. Hoe geldig is ons conceptueel kader van 'nu' nog als mijn 'nu' samenvalt met het 'nu' van een veel jongere of oudere Tardis? Dat is immers de implicatie van het schuin doorsnijden van het brood?

We kunnen niet ophouden met door de tijd te reizen (ook als we stil zitten) als we lang genoeg wachten is het vanzelf 2014 geworden. Alleen kunnen we individueel het 'nu' niet verlaten. Ieder individu leeft in zijn eigen 'nu' ook als je jezelf in een tijdmachine naar een specifieke tijd in de geschiedenis verplaatst. Dat is een van de aspecten van de relativiteitstheorie. Je kunt me ontmoeten in de tijd dat ik 13 was, misschien is dat zelfs gebeurd, maar herkende ik je niet als Vitharr van het M&W forum uit mijn toekomst. Ik geloof er ook niets van dat tijdreizen de loop van de geschiedenis verandert, als tijdreizen in een tijdmachine mogelijk is dan maakt die reis al deel uit van de geschiedenis en heeft die reis destijds invloed gehad op de loop van de geschiedenis, maar niet nog eens achteraf. Dus bij terugkomst in de tijd die je vertrok is de wereld nog precies zo als toen. Alleen ben jij een stukje ouder geworden, zoveel ouder als de duur van de reis naar het verleden. Volgens mij is er geen sprake van een paradox.

[entropy]

Over tijdreizen: Stephen hawkins had een keer een proef gedaan om aan te tonen of dit wel of niet mogelijk was. De proef ging als volgt:

Prof. Hawkins publiceerde in een boek een uitnodiging voor tijdreizigers om op een tijdreizigersfeestje te komen dat hij zou organiseren op een bepaalde datum. Hij hoopte dat door de uitnodiging te publiceren, dat deze nog in de toekomst 'opgegraven' zou kunnen worden uit de geschiedenis door toekomstige tijdreizigers.

Zo gezegd, zo gedaan. Toen de datum en tijd daar waren, ging het feestje dat een uur duurde van start. Koffie en hapjes stonden klaar.

Nu wou het geval dat er NIEMAND kwam opdagen. Als tijdreizen in de toekomst op enige schaal mogelijk zou worden, WAAROM zou er dan niemand op het feestje van Prof. Hawkins komen opdagen?

Deze proef zou aannemelijk maken dat tijdreizen niet mogelijk is. Er zijn ook vele paradoxen verbonden met de notie van tijdreizen.

In mijn eigen beleving is er echter wel een mogelijkheid om tijd te reizen. Als we aannemen dat door de non-locale eigenschappen van fotonen, de waarneming van licht uit het verleden dit verleden kan beïnvloeden, reis je dus eigenlijk in de tijd, maar dan geestelijk, dat wil zeggen: via waarneming! Dit uit zich in telepathische invloed. Telepathische invloed van het verleden dat je waarneemt is gelijk aan tijdreizen, maar dan via gedachten en waarneming. Hiermee verdwijnen ook de gebruikelijke paradoxen van bijvoorbeeld het vermoorden van je grootvader, omdat je fysiek niet in het verleden bent, maar alleen in gedachten

Dit als zijspoor op het onderwerp 'bewustzijn'

EDIT: O ja, en omdat tijdruimte relatief is (dat wil zeggen, materie en energie zijn gedefinieerd in termen van elkaar), dat wil zeggen, er is geen 'ether' hoe zou je de tijdmachine dan kunnen positioneren op de juiste plek? Alleen de aarde 'vliegt' al met grote snelheid om de zon. Hoe kan de tijdmachine 'op de aarde' terechtkomen, als deze alweer duizenden kilometers verplaatst is? Moeilijk!

[aquarius]

Ik reis al sinds mijn geboorte via het continuum

[entropy]

Ik reis al sinds mijn geboorte via het continuum

Doet iedereen dat niet?

[aquarius]

Juist ,en omdat ik al reis via het continuum kan ik niet tegelijk met een ander continuum reizen.
m.a.w als ik met de trein ga ,kan ik niet tegelijk een bus nemen .

[Gast1]

'The illusion of time: past, present and future all exist together'. Interessant filmpje Tardis. Ik lees van Vitharr over linguïstische relativiteit, die blijkbaar stelt dat iemands taal, zijn denken beïnvloedt. Vitharr klaagt al heel zijn leven dat onze taal een drama is om iets goed over te brengen... Misschien kun je je het nog herinneren Tardis, dat ik de topic in 2009 opende op het andere forum zaliger; Wereldgeheimen: "Communiceren, kunnen we dit wel?..."
Dat leidde toen al meteen tot een soort oorlog vanuit Stabilazor, die feitelijk al meteen antwoordde dat het dus niet kan. Ik heb het ook altijd al lastig gevonden, maar taal heeft de wetenschap wel laten evolueren. Vitharr schreef o.a.:

Sterker nog, vaak is het zo dat, hoe nauwkeuriger men iets probeert te duiden, hoe verder men afdwaalt van wat iets werkelijk 'is'.

... en hoe vaak is mij dat overkomen?

Het denken in plaatjes maakt het soms wat makkelijker. Ik heb 'tijd' al heel lang gezien als een soort illusie en ook hier heb ik in Wereldgeheimen op mijn manier over geschreven. Zo schreef ik dat alles wat je ziet zich feitelijk afspeelt in het schijnbare verleden. Zo duurt het bijvoorbeeld een seconde voordat het reflecterende licht van de maan bij mijn ogen is, dus kijk ik een seconde 'terug in de (schijnbare) tijd'. Bij de zon duurt dit proces in omgekeerde vorm ongeveer 8 minuten en wanneer ik iemand aankijk, afhankelijk van de afstand, duurt dit ook (minuscuul meetbare schijnbare) tijd. Toch speelt het zich allemaal in het 'nu' af van mijn waarnemen. Ik jump even terug naar wat ik op 4 oktober mailde naar mijn broer, die mij per mail dankte voor een volgens zijn schrijven prachtige dag die ik hem bezorgd had in het Siebengebirge in Duitsland:

Geen dank Broer.

Ook ik zou kunnen danken, maar niets is zo mooi om te delen en dat is wat wij deden: delen.
Daar is nooit dank voor nodig.
Het blijft altijd bijzonder dat direct na dat delen, een soort lacune (=leegte) ontstaat.
Die lacune is eigenlijk het resultaat van een soort blijheid die je hebt ervaren, en die blijheid van het delen lijkt nu weg te zijn.
Niets is echter minder waar.
Als je 'deelt' blijft er altijd iets aanwezig en is het nooit weg.
Het ligt immers opgeslagen in ons brein.

Er wordt wel eens gezegd (en het staat ook ergens geschreven): "Alles is vergankelijk" ..........
Ook dat is niet waar.
Wanneer we ons brein 'openen' dan ... is het er weer.
Kijk maar eens naar een foto en bemerk hoe zeer het plaatje 'aanwezig' is. Het is er nog steeds. Alles.
Tja, en als je er dan op een bepaalde dag niet meer bent in de vorm zoals je nu leeft, dan ...
ben je er ook nog steeds. Ik denk nu aan Pa zaliger.
Niet dat je dan alleen nog voortleeft in de harten en gedachten bij anderen, maar ...

Je valt terug in de oorspronkelijke elementen waaruit je opgebouwd bent.
Elementen die er altijd al waren en er altijd zullen zijn en die terugkomen in een andere vorm, zoals ...
Een vogel die vliegt of een vlieg die op je arm zit.
Respecteer daarom al het leven, en nog meer ...

Van elke soortgenoot, en daarom ...
Respecteer ik jou, niet alleen als soortgenoot, maar ook ...
Als mens, vriend en broer die op heel korte 'levensafstand' dezelfde bron hebben: onze gezamenlijke Moeder.
En nog veel verder terug, één attoseconde geleden, waren wij en onze Moeder, Pa en alles wat er is, nog één ...

Al die wetenschap ligt in ons opgeslagen. Aquarius, chapeau! Continuum.

[Gast1]

Gisteren was een bijzondere dag. Een dag die 'nog steeds aanwezig is' voor mijn geestesoog. Een dag die mij (blijkbaar) positieve energie zou gaan opleveren. Ik ging een paar mensen bezoeken die op een redelijke afstand wonen. De gastheer had mij van tevoren gemaild dat er bij hem in de buurt aan een weg werd gewerkt en dat ik dus beter om kon rijden via? Ik weet het al niet meer. Toen ik thuis weg reed, was het hier nevelig. Het was prettig rijden en ik ben geen enkele file tegengekomen en dat is op zich, daar waar ik op een bepaald moment reed, heel bijzonder. Bijzonder was ook dat de bewolking openbrak en de zon volop scheen. Het was me al een beetje opgevallen dat de VRI's (stoplichten) allemaal op groen stonden en daar ging ik op letten, toen ik me ervan bewust werd. Alle VRI's sprongen op groen, op één na dan. Alsof de weg vrij werd gemaakt en de wegwerkzaamheden lagen 'stop' en kon zo ongehinderd door rijden. Ik schatte dat ik ongeveer om 12:00 uur ter plekke zou zijn, en na ruim anderhalf uur rijden zonder oponthoud, was ik ook ter plekke. Precies om 12:00 uur terwijl ik er niet naar toe had gewerkt. Mijn gastheer was een beetje verbaasd, maar dat zette zich al snel om in een voor mij wonderschone dag. Een dag die ik heel bewust beleefde. "Zo heurt het" dacht ik nog. We voerden gesprekken van oppervlakkig tot diep en we begrepen elkaar nu beter, dan via de mail. We waren het met elkaar eens over bewustzijn. Daarbij bedacht ik later dat ik Ster nu ook beter begreep wat hij bij grenzeloos inzicht schreef (z.e.a. = zie eventueel aldaar). Prachtig hoe belevingen door de dag inzichten vergroten van de gedachte die latent aanwezig is van wat mensen schrijven op het forum.

Ik was me van heel de dag heel sterk bewust en misschien kwam dat ook omdat ik met mijn blote voeten op het gras bij mijn gastheer liep. En zo zat ik ook op het terras, met mijn lapis lazuli in de zon. Ik werd (op)geladen met positieve energie en om half vijf vannacht was ik klaarwakker. Na vijf uur slapen had ik verder niets meer nodig. Ik kon niet wachten op de volgende dag en ga nu zo koffie zetten voor mijn vrouwtje en mijzelf.

Kent iemand het woord nog, waarbij alles alleen maar kan bestaan, omdat je het zelf waarneemt? Als je het niet kunt waarnemen, dan bestaat het dus niet. Er is een woord voor maar dat ben ik even kwijt. Het is een bepaalde vorm van bewustzijn, maar ik kan het niet (meer) vinden.

[Tardis]

In eerste instantie dacht ik aan solipsisme, maar dat dekt de lading van wat je beschrijft niet helemaal. Bedoel je fenomenologie?

[Gast1]

Yesss. Dat zocht ik Tardis. Solipsisme. Dank je wel.
Fenomenologie? Het zegt mij niets, behalve dat ik er het woord 'fenomeen' in meen te ontdekken.
Ik ga eens kijken.

https://www.google.nl/url?sa=t&rct=j&q= ... AEe9B_otrQ

Oeps, dat is even teveel tekst voor mij. Ik ga het wel lezen maar ik vrees dat als ik dat ga lezen, dat ik er weer volop mee bezig zal zijn.
Eerst mij nog even focussen op dat wat ik wilde doen vandaag. Ik hoop dat ik me in kan houden, want ik ben wel erg nieuwsgierig. Solipsisme dekt inderdaad niet de lading met wat ik schreef. Dank voor de verwijzing Tardis.

[Tardis]

Een tekst op Wikipedia vat fenomenologie als volgt samen:

De fenomenologie legt sterk de nadruk op het feit dat alles wat we weten slechts uit dat kan bestaan, dat aan het bewustzijn gegeven is. De grondlegger, Edmund Husserl, ging zelfs zover te stellen dat de objecten in de werkelijkheid slechts bestaan in zoverre ze via een ketting van ervaringen te bereiken zijn. Stellen dat de dingen los van een bewustzijn bestaan is volgens Husserl onzinnig.

[Susan]

We voerden gesprekken van oppervlakkig tot diep en we begrepen elkaar nu beter, dan via de mail. We waren het met elkaar eens over bewustzijn. Daarbij bedacht ik later dat ik Ster nu ook beter begreep wat hij bij grenzeloos inzicht schreef (z.e.a. = zie eventueel aldaar). Prachtig hoe belevingen door de dag inzichten vergroten van de gedachte die latent aanwezig is van wat mensen schrijven op het forum.

Ik was me van heel de dag heel sterk bewust en misschien kwam dat ook omdat ik met mijn blote voeten op het gras bij mijn gastheer liep. En zo zat ik ook op het terras, met mijn lapis lazuli in de zon. Ik werd (op)geladen met positieve energie en om half vijf vannacht was ik klaarwakker. Na vijf uur slapen had ik verder niets meer nodig. Ik kon niet wachten op de volgende dag en ga nu zo koffie zetten voor mijn vrouwtje en mijzelf.

Kent iemand het woord nog, waarbij alles alleen maar kan bestaan, omdat je het zelf waarneemt? Als je het niet kunt waarnemen, dan bestaat het dus niet. Er is een woord voor maar dat ben ik even kwijt. Het is een bepaalde vorm van bewustzijn, maar ik kan het niet (meer) vinden.

Ik probeer eventjes:
Gewaar-zijn misschien...of Zelfrealisatie....?
waar we inzicht hebben gekregen, zónder doen en denken...
Dan zijn we door te Zien ons dus bewust van bewustzijn.

Dat wat we werkelijk zijn, en niet 'denken' wie we zijn door iets te willen, met de neiging onzelf te verbeteren via gedachten, gewoonten en gevoelens.

[Gast1]

Dat komt behoorlijk in de buurt ..............

[Susan]

Komt het ook niet in de buurt van het Supramentale?

[Gast1]

Even 'opsnorren' ...

https://www.google.nl/url?sa=t&rct=j&q= ... AGFKeT56-A

Interessant.

Vanmorgen heb ik in alle rust over fenomenologie gelezen waarvan Tardis vanuit Wikipedia een mooie samenvatting geeft.
Ik kan me daar heel veel bij voorstellen en het raakt veel met mijn 'gevoel' wat ik beleef over 'alles' ......

Ik ga het stuk 'De indaling van de geest (supramentale neerdaling) volgens Sri Aurobindo' ook nog lezen.
Alles op z'n tijd ........

Dank Susan.

[Susan]

Héé, je hebt zelf al iets gevonden
Ik kon daarstraks niet op het forum komen,
'k had nml ook nog even een link hier bij willen zetten

[Gast1]

[Gast1]

Wel sapristi ...

En gelezen. Wat een herkenning zeg (met mijn manuscript).

Met wat ik las in mijn eigen aangehaalde link, stond ook nog een andere link. Die had ik nog niet geopend en vandaag werd ik er door iemand op gewezen.
Dit is de link:

http://www.arendlandman.nl/2011/06/ment ... twikkelen/

Dit is wat ik destijds schreef in mijn manuscript. Ik plaats het hier omdat ik het een beetje ombouw waarbij de essentie echter blijft bestaan. Mijn schrijfstijl van nu is anders dan een paar jaar geleden.

Zelfreflectie.

'Zelfreflectie' werd het magische woord bij mij en er kwamen veel later nog een paar andere woorden bij: interpretatie - observatie/absorptie en prudentie. We blijven steeds maar interpreteren, maar we observeren bijna niets en daardoor 'absorberen' we niets.
We denken vaak van wel, maar ik denk dat dat niet zo is. Onbewust echter slaan we in werkelijk alles op. Enige toelichting is hier wel op zijn plaats.

Drie fases.

Een interpretatie (eerste fase) is een 'persoonlijk' beredeneerd 'oordeel' over de betekenis van een waarneming of een tekst. Een mening dus. Subjectief. Nagenoeg elk mens vult in. Nog een keer, want in mijn stelling die ik hier ga poneren, moet ik dit voorbeeld nog een keer aanhalen:

Stel, je loopt op straat en je komt een dik persoon tegen.
Mij overkwam het dan geregeld dat er een reeks gedachten de revue passeerden
- die persoon heeft een ongezonde levensstijl
- die persoon heeft geen zelfbeheersing
- die persoon heeft weinig zelfvertrouwen
- die persoon zou op dieet moeten
Ik beoordeel, oordeel en veroordeel.

Allemaal labeltjes waarvan ik zou kunnen zeggen dat het mijn mening is. Ik beoordeel, oordeel en veroordeel gewoon verder zonder vaak te weten wat de achtergronden zijn of me in die achtergronden te verdiepen. Echter, ik identificeer me niet (meer) met deze gedachten. Ze komen voorbij en ik besteed er meestal geen aandacht meer aan. Ze dienen me op geen enkele wijze. Maar vaak genoeg besteed ik wel veel aandacht aan allerlei gedachten. Ik kan me bijvoorbeeld wel heel veel zorgen maken over mijn kinderen. De gedachten dat hen misschien iets ergs kan overkomen zijn dan zo overheersend dat ik me er wel mee identificeer om pas achteraf vast te stellen dat ik geleid werd door angst. Maar goed, de tendens vanaf mijn, zeg eens, 48ste jaar is dat ik me steeds minder ben gaan bekommeren om mijn mening (gedachten) en die van een ander en dat ik veel intenser ben gaan waarnemen; alsof er een sluier wordt weggehaald. Het gevoel van geluk(zaligheid) wat daaruit voortvloeit is ongekend. Veel mensen 'vullen in' en nemen niet direct waar en vergeten daarbij vaak wat ze aanrichten bij anderen en dus ook bij zichzelf wanneer ze het uitspreken. Ze zijn zich er vaak zelfs niet eens van bewust. In die
eerste fase heb ik erg lang geleefd. Tientallen jaren.

Observeren is het volledig beschrijven van een handeling van 'iets' of van de persoon die men waarneemt in zijn omgeving. Observeren doet men objectief en dus zonder een invulling te geven. Niet beoordelen - oordelen of veroordelen. Niet invullen dus. Je kunt gaan observeren met een bepaald doel en er zijn diverse scenario's te bedenken. Nieuwsgierigheid is er één van, maar dan alleen om te proberen te begrijpen. Bij deze tweede fase ben je in je ontwikkeling al behoorlijk gevorderd: je vult niet meer in maar je neemt waar: direct waarnemen = zijn (ondeelbaar moment), indirect waarnemen = invullen van het zijn. Je gedachten volgen geen bepaalde structuur om iets in te vullen als je iets ziet, maar je 'neemt gewoon waar' ... Je 'bent' op dat moment een waarnemer
en niets meer dan dat. Ook een voorbeeldje en wel misschien een van de makkelijkste: je overgeven aan een muziekstuk of aan iets anders, en daar helemaal in opgaan. Je bent een onderdeel geworden van dat wat je waarneemt en je bent helemaal in staat om je 'over te leveren'. Het maakt niet uit of het je bevalt of niet bevalt. De mensen die zich alleen in de eerste fase bevinden, kijken in dat geval vaak heel vreemd naar je omdat ze het niet begrijpen. 'Overgedreven gedoe' en 'vreemd gedrag' zijn vaak terminologieën die mensen gebruiken die niet verder komen dan de eerste fase. Zij bekritiseren vaak de mensen die in de tweede fase zitten. Mensen in de eerste fase kennen wel verdriet en geluk en andere emoties, maar beleven bijna alles 'minder intens' dan mensen in de tweede fase; de mensen die zich in de tweede fase bevinden hebben vaak een groter bewustzijn.

Prudentie is een woord dat inzicht en besef omvat en toch ook heel voorzichtig een wijs oordeel behelst.
De derde fase. In deze fase (als je hem begrijpt en dus ook volledig kunt uitvoeren) ben je een 'verlicht' persoon. Je zit alleen nu nog in de tweede fase. Maar het gaat in deze fase nog verder. Het gevoel dat dit je oplevert is met geen pen te beschrijven. 'Verlichting' noem ik dat. Soms denk ik dat ik zo nu en dan in deze derde fase zit en ben ik in staat om dat een tijdje vol te houden, maar plots val ik weer helemaal terug tot de eerste fase. Het blijft een
leerproces, maar het gaat steeds beter. In eerste instantie omdat ik dat wilde, maar in de derde fase is er geen sprake van willen. Het overkomt je gewoon, zonder eigen wil. De mensen waar je het meeste van kunt leren zijn de mensen die je beledigen, bespotten of negeren. Verzin er nog maar wat bij. Zij 'raken' de juiste snaren bij jou die je kunnen aanzetten tot leermomenten bij jezelf. Ze drukken de juiste knoppen in. 'Zelfreflectie'! Let er eens op hoe je reageert als iemand je raakt. Soms vinden we dat trouwens héél prettig, bijvoorbeeld als iemand iets heel liefs tegen je zegt, of naar je glimlacht. Maar als
iemand jou een boze blik toewerpt, dan komt de eerste fase volop in werking. Observeer je zelf. Iemand kan je pas beledigen, bespotten, of negeren, als je het zelf toelaat. Het doet er niet toe wat iemand je toeroept of wat hij doet. Vanuit de mening van een ander bezien, heeft hij of zij waarschijnlijk gelijk als jou iets toegeworpen wordt door deze persoon. Anders zouden ze het immers niet uitspreken. Dus ook als je geplaagd of zelfs
gepest wordt. Het zegt niets over jou. Het gaat erom hoe je er zelf mee omgaat. Het gaat er vooral om dat je dit beseft. Laten we eens kijken naar wie Jezus zegt dat onze naasten zijn (althans, wat er geschreven is wat Jezus er van vindt) “U hebt gehoord dat er gezegd is: Heb uw naaste lief en haat uw vijand. Maar ik zeg u: heb uw vijanden lief en bid voor wie uw vervolgen“ (Matteüs 5:43). Interessant nietwaar? Vlak niet alles uit wat er geschreven staat, ook niet wat er in de Bijbel staat. Laat de conditionering eens los ...

[Gast1]

Héé, je hebt zelf al iets gevonden
Ik kon daarstraks niet op het forum komen,
'k had nml ook nog even een link hier bij willen zetten

Toeval bestaat niet Susan, geloof het of niet.

[Susan]

Toeval bestaat niet Susan, geloof het of niet.

Toeval bestaat inderdaad niet Gast1,
en ik had over het supramentale al langer geleden in een paar boeken van mij gelezen, plus daarom zo leuk dat je deze link er bij plaatste. 'k Had eerder nml al verschillende stukken van Arend Landman opgeslagen, waaronder ook dit stuk dus over het supramentale.
Prachtig is het dan, als jij het zo herkende in wat je bedoelde