Prikkels van buitenaf komen te sterk binnen

[Starlight]

Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik dit topic neer moet zetten maar vond dit toch wel de geschiktste plaats of zo..

Het gaat over een persoonlijke kwestie. Ik heb namelijk vaak dat prikkels van buitenaf te sterk binnen komen. Vooral in openbare drukke ruimtes. Geluiden komen hard binnen, ik let gewoon op iedere beweging enz. Daardoor worden mijn hersenen een soort van overloaded en weet ik me geen houding meer te geven, weet niet waar ik heen moet kijken etc. Ook wordt mijn motoriek slechter. Het resultaat is dan dat ik niet meer op details kan letten waardoor ik belangrijke dingen kan missen en ik raak in een soort van dagdroom trance waardoor alles nog lastiger gaat. Ik krijg dan ook een soort tic-bewegingen over mn lichaam heen.
Ik heb dit in restaurants, helemaal irritant is het als het zelf buffet is. En ook in winkels of op het station. Maar ik kan ook slecht tegen fel licht. Ik probeer het altijd te verbergen en weet ook niet of anderen het aan mij zien maar voor mezelf is het erg irritant!!

Mijn vraag is of sommigen van jullie hier ook last van hebben of misschien hebben sommigen wat tips voor me..?

[Zoë]

Nee geen persoonlijke ervaring,maar herken dit wel van iemand die had het alleen vele malen zwaarder..
Wat niet zegt dat dit voor jouw ook lastig is.

Wat zie je als je in dagdroomtrance zit?

En heb je dat ook bij tv kijken en vanaf je pc scherm?

[Susan]

Ik herken dit heel goed Starlight, al scherm ik me goed af, het overkomt me nog vaak. Ook op markten, stations,beurzen,theater enz, dat ik dan soms echt weg moet.Ook al scherm ik me van te voren goed af, dan nóg zijn er dagen dat ik extra gevoelig ben en het toch binnen komt. Dat heeft met hoog senstiviteit te maken.(HSP) Dan verdraag je al die energiën die bij jou binnen komen niet goed.Je zou je eigenlijk
moeten leren afschermen voor je weggaat.

[Witte wel]

Zoals Susan al schreef, leer je afschermen. Maar hoe doe je dat.

Zie het als een omstandigheid Starlight, een omstandigheid die je wilt leren te hanteren.
Je moet het echt willen en niet alleen zomaar wat uit proberen.
Het is een veel voorkomend iets bij gevoelige of hooggevoelige mensen. Een overlading waarbij een tinteling door het lichaam schiet, het beeld troebeler wordt en het hoofd niet meer weet welke gedachte vast te houden. Een gevoel van wat gebeurt er toch allemaal, ga ik flauw vallen, draai ik nu door.

Erg herkenbaar. Een hooggevoeligheid die je op hol doet slaan. Toch ergens wel vervelend.
Ik heb dat mijn hele leven al maar werd niet herkend. Ik was een keurig vrolijk kereltje vroeger die altijd lachte en vrolijk was. In werkelijkheid was ik vaak inwendig erg verdrietig maar niemand zag dat. Ik heb het zelf ook toen niet geweten wat de oorzaak was.
Jaren van frustraties en onbegrepenheid en niet wetende wat ik fout deed.
Ik deed helemaal niets fout.

Vaak word dan gezegd je te moeten afschermen. Een stolp over je heen visualiseren of een schild. Er zijn diverse afscherm methodes maar niet altijd werken ze. In mijn geval ook niet en heb zelfs hele leger bunkers om mij heen gevisualiseerd maar zelfs dat hielp niet.
Gaandeweg wordt je wijzer en ben ik er op gaan letten wiens lading het nu was wat de overladenheid veroorzaakte. Als hooggevoelige ben je zeer ontvankelijk voor prikkels, ongeachte welke of wiens prikkels dat zijn. En vaak ligt de overprikkeling niet binnen jezelf maar erbuiten terwijl je de oplossing bij jezelf zoekt.
Er is niets mis met je. Sterker nog je bezit enorm veel “voordelen” omdat je hooggevoeliger bent dan een ander. Alleen hoe hier mee om te gaan is iets anders en zeker als je niet begrepen wordt.

Het pad der hooggevoeligen kent bergen en dalen. En soms neig je de helpende hand te zoeken te ver buiten jezelf. Dan gaat het fout en raak je verder van huis.
De beste afscherming, wat mijn ervaring is, is proberen zoveel mogelijk binnen jezelf te blijven waardoor je de vele prikkels zelf, volgens eigen denken, kunt leren hanteren. Leer selecteren wat nu wel of niet bij jou hoort van wat je op je pad tegen komt. En dan kan het voorkomen dat iemand je vergelijkt met een autist. Onzin natuurlijk, puur zelfbescherming.
Nuttig is zo nu en dan een terugtrek moment in te lassen wanneer er een overlading dreigt waarbij je je even kunt ontspannen en kort nergens over na hoeft te denken. Medicijnen werken vaak niet en maken je enkel enorm suf. Eenmaal daarmee begonnen, is het einde zoek.
Zie het niet als een probleem maar als een omstandigheid die je wilt overwinnen, waardoor vele blokkades weg vallen.
En wat erg belangrijk is, je moet het willen.

Maar dan toch, valt het af en toe niet echt mee. Ik weet het.

Hoop dat er iets mee kunt Starlight.

[Susan]

Dat is heel belangrijk wat je zegt W.w, om goed onderscheid te leren zien/voelen vooral van wie de vervelende gevoelens of energiën zijn die bij jou onprettig binnen komen.En idd als kind heb ik dat ook zo ondervonden en is het best moeilijk/verdrietig,al begrijp je het later wel toch moeilijke jaren dan wat dat betreft.Het herkennen er van kan al veel bijdragen om onrust daar over weg te halen.
Al ben je dus goed geaard en afgeschermt, kan het evengoed op sommige momenten sterk voelbaar binnen blijven komen.
In gezelschappen, met verjaardagen bijv. kan ik tegen de negatieve energie die anderen uitstralen,
'aanleunen'. Alsof je tegen gehouden wordt, men kan dan nog zo goed proberen het te verbergen achter vrolijkheid, het blijft voelbaar.Niet leuk dan, want het beinvloed hoe dan ook mijn stemming wat ik niet probeer te laten merken natuurlijk. En trek ik me wat terug, wat niet altijd begrepen of gewaardeerd wordt, omdat niet iedereen het begrijpt. Wat ik ze dan ook niet kwalijk neem, maar leuk is anders.

Ook op grote afstand (kilometers) voel ik soms opeens dat er met iemand iets niet helemaal lekker gaat, zónder vooraf te weten dat er wat aan de hand is.
Ik haal dit even aan Starlight omdat jij dat misschien ook wel eens zou kunnen merken? Gaat vaak samen met wat je over jouw ervaringen beschrijft.

[Starlight]

Fijn dat jullie me willen helpen hiermee, dat waardeer ik erg!

@Zoë:

Het is inderdaad erg lastig en het belemmerd me best wel. Je zegt dat je iemand kent die dit zwaarder heeft. Waar heeft die persoon dan last van?
Tja, wat ik zie als ik in zo'n trance kom is verschillend. Het kunnen gewoon willekeurige dagdromen zijn of ik keer gewoon helemaal in mezelf waardoor mijn zicht haast minder wordt ofzo, ik kan gewoon niet meer letten op alles om me heen. Vaak kijk ik dan maar gewoon strak voor me uit en loop naar het punt waar ik wezen moet. In de winkel, en vooral een onbekende winkel is dat erg lastig omdat ik op zo'n moment maar moeilijk op details kan letten. En als ik dat wel doe, wordt ik gewoon letterlijk gek, haha.

Als ik tv kijk of achter de pc zit raak ik altijd in een soort trance, dat is standaard. Alleen ben ik dan gewoon rustig en ontspannen en is dat een fijne trance. Ik kan wel slecht tegen het felle licht van de tv en pc. Daarom heb ik het scherm van mijn laptop ook maar 1 tikje lichter staan van het donkerst, want dan vind ik het fel zat, kan alles goed zien maar wordt ik niet gek van dat licht.

@Susan en Witte Wel,

Jullie zeggen je je voor die tijd ''afschermt'' als jullie ergens naar toe gaan. Wat doen jullie dan precies? Want ik probeer me ook af te schermen en dat gebeurt al automatisch doordat ik in zo'n trance raak. Alleen is dit toch de verkeerde manier van afschermen vind ik want de verkeerde dingen worden tegengehouden en de verkeerde dingen komen binnen. De dingen die tegen worden gehouden en de dingen die door worden gelaten zouden eigenlijk een beetje andersom moeten zijn.

Ik voel ook altijd heel goed aan hoe andere mensen zich voelen, en dan hoeven ze het nog niet eens verteld te hebben. Ik voel het gewoon ook al proberen ze vrolijk te doen etc. Voorbeeldje is mijn moeder die al voor een poos niet lekker in haar vel zit. Ik voel dit continu de hele dag door in huis. Ik hoef er nog niet eens aan te denken en ik voel het al. Ik word daar zelf ook nog al prikkelbaar van en dat vinden me ouders dan weer niet leuk en krijgen we weer discussies, blabla. Ik kan dit op bepaalde momenten ook wel afschermen hoor maar niet altijd. Op sommige momenten komt het weer ineens heel sterk, is een soort golfbeweging.
Als ik aan iemand denk, krijg ik zelf ook meteen een gevoel hoe die gene zich op dit moment moet voelen. Vaak klopt dat inderdaad wel..

Ik heb ook regelmatig dat als ik bijvoorbeeld met 2 mensen praat, en ze praten door elkaar heen, of haast door elkaar heen en als 1 iemand dan stopt en de andere wil meteen weer verder met mij, zit ik eerst 3 seconden dom voor me uit te staren of diegene aan te kijken en kan dan pas weer verder met die andere persoon. Alsof ik eerst alles moet verwerken, haha.
Ik heb dat vooral bij mijn (half)zusjes als ik bij mn vader ben omdat die altijd allebei tegelijk met me willen praten of iets aan me willen laten zien, vermoeiend..

En dat zijn die dingen ook, want na een hele dag met een overdosis aan prikkels ben ik helemaal kapot als ik eindelijk rust thuis heb.

Maaarr ik ben het onderhand wel gewend dat laatste. Alleen dat in drukke ruimtes etc. blijft het erg vervelend want daardoor zie ik er vaak tegenop om naar de winkel te gaan.

[shaffy]

Starlight dat klink mij ook bekend in de oren.
Ik zie het zo..Iemand die gevoelig is leeft in een huis zonder 'dak' De ene keer schijnt de zon op je kop en de andere keer kan je een regenbui verwachten.

Als ik druktes kan vermijden dan doe ik dat. Verjaardagen hetzelfde.
Wat Witte wel aangeeft; onderscheid proberen te maken wat van jou is of van een ander dan zou je het meteen kwijt kunnen raken. Iemand ondergaan is nu eenmaal heel vervelend.

Wat wel een beetje helpt om het sneller los te laten is juist er in te duiken. Opschrijven wat je voelt, hoort of wat dan ook. Zeker wat betreft openbare ruimtes of drukke straat, dan kom je thuis met de tong op de schoenen dan ga je meteen schrijven alsof je met een onderzoek bezig bent. Schrijf niet alleen op wat je voelt enz. maar ook wat jou idee is waar de energie binnenkomt.
Door dit te doen ga je het sneller accepteren en dan wordt het milder voor je.
Misschien dat daarin onderscheid maken wat niet van jou is het makkelijker wordt

[Witte wel]

Wat doen jullie dan precies?

Het glazen stolpje visualiseren hielp bij mij niet en heb een andere aanpak aangeleerd.
Wat ik al schreef; "proberen zoveel mogelijk binnen jezelf te blijven waardoor je de vele prikkels zelf, volgens eigen denken, kunt leren hanteren".
Daarmee bedoel ik dat je een keuze maakt tussen de hele wereld of jezelf waar je je mee bezig houdt. En natuurlijk is het prettig interesse te hebben voor andermans doen en laten maar je zou dat kunnen reduceren tot het bekijken van een plaatje.

Ik voel ook altijd heel goed aan hoe andere mensen zich voelen, en dan hoeven ze het nog niet eens verteld te hebben. Ik voel het gewoon ook al proberen ze vrolijk te doen Als ik aan iemand denk, krijg ik zelf ook meteen een gevoel hoe die gene zich op dit moment moet voelen. Vaak klopt dat inderdaad wel...

Als je in de stad loopt of in een winkel, focus jezelf op waar je voor komt. Wel op blijven letten wat er om je heen gebeurd natuurlijk maar ga er niet te diep op in.
Als er "gevaar" dreigt dan heb je een natuurlijk waarschuwingszintuig dat altijd alert is. Dat zintuig, je hart, stuurt bij gevaar een signaal naar de hersenen waardoor deze het lichaam aansturen om bijvoorbeeld te kijken of je schrap te zetten. Het hart "voelt" voordat je zintuigen het zien. Vertrouw op je hart en je innerlijke.
En zoals je schreef voel jij van alles en zou je er goed aan doen het voelen te leren reguleren.
Stel jezelf meermaals per dag de vraag, "wil" ik dit wel voelen.
Stapje voor stapje kom je dan weer terug bij jezelf en "in" jezelf.

Succes.

[Starlight]

Dankjewel allemaal!
Ik ga me best doen en hoop dat dit mij een beetje gaat helpen.
Al denk dat het nog steeds erg lastig gaat worden want ik heb een tijde op mezelf gelet in drukke omgevingen. En de drukheid is vaak toch sterker als mij!
Misschien komt dat met de leeftijd wat meer.

Hoe weten sommige van jullie dat je hoog sensitief bent?
Heb je daarvoor een diagnose gehad of weet je dat gewoon van jezelf?
Want als dat het geval is ben ik zeker HSP.