Tijd is...

[Draadloosstroom]

...niets meer dan een constructieve waanzin waarin mensen geloven en daardoor geleefd worden ipv zelf te leven.

Met dit bovenstaande gezegd, vraag ik iedereen om de tijd te vergeten zoals we deze kennen.
Het ellende dat alleen stress en bederf bezorgd vergeten en een nieuwe dimensie aan tijd geven.

Ik denk dat ik per direct niet meer mee ga met de grote massa maar mijn eigen plan uitstippel , waarbij niemand nog tijdsdruk oplegt, omdat tijd relevant is en niets meer dan een grote mind fuck.

[Witte wel]

[univers]

ken het al.

[Zoë]

Tijd is ..... een illusie

[Zoeker]

...niets meer dan een constructieve waanzin waarin mensen geloven en daardoor geleefd worden ipv zelf te leven.

Met dit bovenstaande gezegd, vraag ik iedereen om de tijd te vergeten zoals we deze kennen.
Het ellende dat alleen stress en bederf bezorgd vergeten en een nieuwe dimensie aan tijd geven.

Ik denk dat ik per direct niet meer mee ga met de grote massa maar mijn eigen plan uitstippel , waarbij niemand nog tijdsdruk oplegt, omdat tijd relevant is en niets meer dan een grote mind fuck.

Tijd is een illusie van het denken. Gisteren is niet meer dan een herinnering en de toekomst bestaat niet eens.

Je bent onderweg van A naar B. A ligt in je geheugen als gisteren en B bestaat nog niet eens. Hoe kan jij je dan ergens bevinden?
Dat kan helemaal niet. Tijd is idd een grote mind fuck, een verzinsel van je brein. Als je geen referentiepunten hebt verdwijnt tijd zelfs.
Dan hou je alleen maar het NU over waarin je kunt 'zijn'. Je kunt niet 'zijn' in gisteren of morgen. Gisteren en morgen zijn creaties van het denken. Hetgeen impliceert dat bewust'zijn' alleen kan plaatsvinden in het NU en ontijdelijk is.

De mindfuck is tijdelijk, het (bewust)'zijn' is ontijdelijk.

[Gast1]

...niets meer dan een constructieve waanzin waarin mensen geloven en daardoor geleefd worden ipv zelf te leven.

Met dit bovenstaande gezegd, vraag ik iedereen om de tijd te vergeten zoals we deze kennen.
Het ellende dat alleen stress en bederf bezorgd vergeten en een nieuwe dimensie aan tijd geven.

Ik denk dat ik per direct niet meer mee ga met de grote massa maar mijn eigen plan uitstippel , waarbij niemand nog tijdsdruk oplegt, omdat tijd relevant is en niets meer dan een grote mind fuck.

Tijd is een illusie van het denken. Gisteren is niet meer dan een herinnering en de toekomst bestaat niet eens.

Je bent onderweg van A naar B. A ligt in je geheugen als gisteren en B bestaat nog niet eens. Hoe kan jij je dan ergens bevinden?
Dat kan helemaal niet. Tijd is idd een grote mind fuck, een verzinsel van je brein. Als je geen referentiepunten hebt verdwijnt tijd zelfs.
Dan hou je alleen maar het NU over waarin je kunt 'zijn'. Je kunt niet 'zijn' in gisteren of morgen. Gisteren en morgen zijn creaties van het denken. Hetgeen impliceert dat bewust'zijn' alleen kan plaatsvinden in het NU en ontijdelijk is.

De mindfuck is tijdelijk, het (bewust)'zijn' is ontijdelijk.

Wandel eens voor de aardigheid door deze topic Zoeker, ik ben heel benieuwd wat je er van vindt: viewtopic.php?f=55&t=11218&start=0&st=0&sk=t&sd=a

[Zoeker]

Hallo, Gast1. Aangenaam.

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik 'tijd' bijna niet bevatten kan in natuurkundige zin.
Veel in dat topic gaat mij boven de pet.

Maar wel een aantal interessante quotes:

Op basis van diverse wetenschappelijke waarnemingen heb ik de stellige overtuiging gekregen dat ruimtetijd iets is wat onlosmakelijk verbonden is aan materie. De energie waar die materie uit is ontstaan heeft geen behoefte aan ruimtetijd.

Deze vaststelling heb ik ook gedaan, maar dan niet op basis van wetenschap. De materie waar wij mensen uit bestaan kent het fenomeen 'tijd'.
Ons brein meet tijd door continu verandering van situaties met elkaar te vergelijken. Zou er geen verandering zijn, dan konden wij geen 'tijd' meer waarnemen. Maar ik heb geen enkele reden om aan te nemen dat ons bewust'zijn' er in die situatie niet zou zijn. Ik kan niet anders dan de conclusie trekken dan dat bewustzijn ontijdelijk is.

'Het zijn' is de meest eenvoudige staat van alles en iedereen.
Het is de ultieme eigenheid die alle onderscheiden begrippen gemeen hebben, wanneer men een abstractie maakt van al hun verdere eigenschappen.
Daarom wordt het ook als de ultieme bestaansgrond beschouwd, waarin alles en iedereen verenigd is, in en uit voortkomt.
'Het zijn' kan volgens mij alleen maar in het nu, en er is niets anders dan het nu.
'Nu' is deze seconde, deze milliseconde, deze yoctoseconde, kortweg dit moment.
In dit moment speelt zich alles af.
Er zijn geen afstanden en er is niets in wording, het 'IS' ...
Je hebt het over afkadering, ik zou het inkadering willen noemen.

Dit sluit ook aan bij zoals ik het 'zijn' observeer. Het 'zijn' in zijn oervorm kan alleen plaatsvinden in het absolute NU. Mijn materie (inclusief brein) ervaart iedere seconde de creatie van nieuwe 'ruimte', mijn 'zijn' (in de oervorm) kent dat niet. Mijn 'zijn' als in bewust-zijn geeft geen ene donder om die creatie van ruimte. Mijn 'zijn' hoeft alleen maar te zijn!

Maar waarom ervaren wij dan toch wat anders? Dat komt omdat onze materie net als de rest van de melkweg (en meer) steeds maar ruimte schept. Wie weet is al dat scheppen van ruimte een spelletje van bewustzijn?

Maar deze materie bevindt zich op het randje van mijn denken, omdat mijn denken zich het ontijdelijke maar moeilijk weet te vatten.
Gewend als het denken is in het tijdelijke.

[univers]

Deze vaststelling heb ik ook gedaan, maar dan niet op basis van wetenschap. De materie waar wij mensen uit bestaan kent het fenomeen 'tijd'.
Ons brein meet tijd door continu verandering van situaties met elkaar te vergelijken. Zou er geen verandering zijn, dan konden wij geen 'tijd' meer waarnemen. Maar ik heb geen enkele reden om aan te nemen dat ons bewust'zijn' er in die situatie niet zou zijn. Ik kan niet anders dan de conclusie trekken dan dat bewustzijn ontijdelijk is.

Heeft altijd bestaan, dat is jouw "IK"

Dit sluit ook aan bij zoals ik het 'zijn' observeer. Het 'zijn' in zijn oervorm kan alleen plaatsvinden in het absolute NU. Mijn materie (inclusief brein) ervaart iedere seconde de creatie van nieuwe 'ruimte', mijn 'zijn' (in de oervorm) kent dat niet. Mijn 'zijn' als in bewust-zijn geeft geen ene donder om die creatie van ruimte. Mijn 'zijn' hoeft alleen maar te zijn!

Maar waarom ervaren wij dan toch wat anders? Dat komt omdat onze materie net als de rest van de melkweg (en meer) steeds maar ruimte schept. Wie weet is al dat scheppen van ruimte een spelletje van bewustzijn?

Maar deze materie bevindt zich op het randje van mijn denken, omdat mijn denken zich het ontijdelijke maar moeilijk weet te vatten.
Gewend als het denken is in het tijdelijke.

Heb je al geprobeerd terug in de tijd te gaan, daar vindt je veel antwoorden op je vragen.

Welkom in de club

[Zoeker]

Deze vaststelling heb ik ook gedaan, maar dan niet op basis van wetenschap. De materie waar wij mensen uit bestaan kent het fenomeen 'tijd'.
Ons brein meet tijd door continu verandering van situaties met elkaar te vergelijken. Zou er geen verandering zijn, dan konden wij geen 'tijd' meer waarnemen. Maar ik heb geen enkele reden om aan te nemen dat ons bewust'zijn' er in die situatie niet zou zijn. Ik kan niet anders dan de conclusie trekken dan dat bewustzijn ontijdelijk is.

Heeft altijd bestaan, dat is jouw "IK"

Dit sluit ook aan bij zoals ik het 'zijn' observeer. Het 'zijn' in zijn oervorm kan alleen plaatsvinden in het absolute NU. Mijn materie (inclusief brein) ervaart iedere seconde de creatie van nieuwe 'ruimte', mijn 'zijn' (in de oervorm) kent dat niet. Mijn 'zijn' als in bewust-zijn geeft geen ene donder om die creatie van ruimte. Mijn 'zijn' hoeft alleen maar te zijn!

Maar waarom ervaren wij dan toch wat anders? Dat komt omdat onze materie net als de rest van de melkweg (en meer) steeds maar ruimte schept. Wie weet is al dat scheppen van ruimte een spelletje van bewustzijn?

Maar deze materie bevindt zich op het randje van mijn denken, omdat mijn denken zich het ontijdelijke maar moeilijk weet te vatten.
Gewend als het denken is in het tijdelijke.

Heb je al geprobeerd terug in de tijd te gaan, daar vindt je veel antwoorden op je vragen.

Welkom in de club

Thanks!

Ja, als bewustzijn ontijdelijk is dan heeft 'ik' altijd al bestaan.

Wat bedoel je met terug gaan in de tijd?

[Gast1]

Hallo, Gast1. Aangenaam. [knip] ...

'Het zijn' is de meest eenvoudige staat van alles en iedereen.
Het is de ultieme eigenheid die alle onderscheiden begrippen gemeen hebben, wanneer men een abstractie maakt van al hun verdere eigenschappen.
Daarom wordt het ook als de ultieme bestaansgrond beschouwd, waarin alles en iedereen verenigd is, in en uit voortkomt.
'Het zijn' kan volgens mij alleen maar in het nu, en er is niets anders dan het nu.
'Nu' is deze seconde, deze milliseconde, deze yoctoseconde, kortweg dit moment.
In dit moment speelt zich alles af.
Er zijn geen afstanden en er is niets in wording, het 'IS' ...
Je hebt het over afkadering, ik zou het inkadering willen noemen.

Dit sluit ook aan bij zoals ik het 'zijn' observeer. Het 'zijn' in zijn oervorm kan alleen plaatsvinden in het absolute NU. Mijn materie (inclusief brein) ervaart iedere seconde de creatie van nieuwe 'ruimte', mijn 'zijn' (in de oervorm) kent dat niet. Mijn 'zijn' als in bewust-zijn geeft geen ene donder om die creatie van ruimte. Mijn 'zijn' hoeft alleen maar te zijn!

Maar waarom ervaren wij dan toch wat anders? Dat komt omdat onze materie net als de rest van de Melkweg (en meer) steeds maar ruimte schept. Wie weet is al dat scheppen van ruimte een spelletje van bewustzijn?

Maar deze materie bevindt zich op het randje van mijn denken, omdat mijn denken zich het ontijdelijke maar moeilijk weet te vatten.
Gewend als het denken is in het tijdelijke.

Je haalt een citaat van mij aan en dat wat je schrijft leest zich erg prettig. Neem het mij niet kwalijk dat ik even niet op jouw vragen inga, behalve deze die je stelde aan Univers:

Wat bedoel je met terug gaan in de tijd?

Teruggaan in de tijd is een schijnbaar hele moeilijke en ik ga even voor mijzelf spreken (schrijven), maar in feite geldt dat voor iedereen. Ik ... 'IK' ... heb al miljoenen keren eerder 'geleefd' ende bestaan. Dat geloof je of niet, maar ik ga proberen het aan te tonen.

Je bestond al vanaf het allereerste begin.
De mannelijke zaadcellen bewogen zich om de vrouwelijke zaadcel als een vortex eender een melkwegstelsel met dezelfde draairichting.
Er vond een samensmelting plaats en de celdeling begon.
De Zoeker vanaf het allereerste begin begon te groeien in een oersoep met een zoutgehalte gelijk aan het zoutgehalte in de oceanen van de Aarde.
De Zoeker in wording zwom in het vruchtwater van zijn Moeder en ging zich ontwikkelen.
De Zoeker ontwikkelde zich tot een heel kleine kreeftje en werd later een heus visje, met kieuwtjes en al.
De Zoeker kreeg een staartje en uiteindelijk verwerd de Zoeker tot een baby die geboren werd.
Het hele proces wat de pasgeboren Zoeker in de baarmoeder mee maakte was een herinnering aan alles zoals het ontstaan is.

Het oeroude sterrenstof bevindt zich in zijn epifyse, de pijnappelklier waarmee de Zoeker eens in staat was om met de sterren en Aarde te communiceren zoals de vissen en de vogels dat nog steeds doen.
Ik ben in staat, net als vele anderen, om dat ook nog te kunnen.
Het is mijn alziend oog wat je ziet in mijn avatar, de helix nebula ...

Ik ben IK en jij bent mij, ik ben jou en alles wat er is als onderdeel van het AL wat zich ooit splitste.

[Zoeker]

Teruggaan in de tijd is een schijnbaar hele moeilijke en ik ga even voor mijzelf spreken (schrijven), maar in feite geldt dat voor iedereen. Ik ... 'IK' ... heb al miljoenen keren eerder 'geleefd' ende bestaan. Dat geloof je of niet, maar ik ga proberen het aan te tonen.

Je bestond al vanaf het allereerste begin.
De mannelijke zaadcellen bewogen zich om de vrouwelijke zaadcel als een vortex eender een melkwegstelsel met dezelfde draairichting.
Er vond een samensmelting plaats en de celdeling begon.
De Zoeker vanaf het allereerste begin begon te groeien in een oersoep met een zoutgehalte gelijk aan het zoutgehalte in de oceanen van de Aarde.
De Zoeker in wording zwom in het vruchtwater van zijn Moeder en ging zich ontwikkelen.
De Zoeker ontwikkelde zich tot een heel kleine kreeftje en werd later een heus visje, met kieuwtjes en al.
De Zoeker kreeg een staartje en uiteindelijk verwerd de Zoeker tot een baby die geboren werd.
Het hele proces wat de pasgeboren Zoeker in de baarmoeder mee maakte was een herinnering aan alles zoals het ontstaan is.

Het oeroude sterrenstof bevindt zich in zijn epifyse, de pijnappelklier waarmee de Zoeker eens in staat was om met de sterren en Aarde te communiceren zoals de vissen en de vogels dat nog steeds doen.
Ik ben in staat, net als vele anderen, om dat ook nog te kunnen.
Het is mijn alziend oog wat je ziet in mijn avatar, de helix nebula ...

Ik ben IK en jij bent mij, ik ben jou en alles wat er is als onderdeel van het AL wat zich ooit splitste.

Een interessante beschouwing. Wat mij doet denken aan iets wat ik ergens las en als waar herkende. Zo binnen, zo buiten. Om het universum te leren kennen hoef ik niet ver weg te gaan. De Zoeker is op zoek naar zijn bestemming, niet beseffende dat zijn zoektocht de bestemming is.

[univers]

Zo binnen, zo buiten.

Ben je al binnen geweest?

De Zoeker is op zoek naar zijn bestemming, niet beseffende dat zijn zoektocht de bestemming is.

Zoek eerst waar je vandaan komt, dan wordt alles duidelijker.
Je weet al een hoop, luister daar naar.