Wat is filosofie?

[Zoeker]

@Gusteman

Louter met de ratio nadenken over de ziel geeft geen resultaat. Laat staan het nadenken over reincarnatie.
Vroeger had ik daar het beeld bij dat 'ik' telkens zou wederkeren in een nieuw lichaam.
Dat leek mij onzin en dat zag ik ook goed.

Dat wat we 'ik' noemen gaat gewoon dood, einde, finito.

Voor begrip van deze materie is kennis omtrent de ziel nodig. (hoewel ik de term 'zijn' prefereer)
Het inzicht dient in te dalen dat ziel en 'ik' niet synoniem is.
De mens is een tweeledig wezen en bestaat uit 'ik' en ziel.
De ziel reincarneert en het 'ik' blijkt niet meer te zijn dan een be-leving.

Daarom zeg ik ook dat we niet leven, maar be-leven.
Vanuit dit be-leven verandert de zijnstoestand van de ziel.
Je zou het evolutie kunnen noemen.


Maar heb je wat aan dit gelul? Nee, helemaal niks. Omdat het mijn gelul is en niet het jouwe.
Je gaat je pas in dit soort zaken verdiepen als de tijd er is.

[Zoeker]

En dan is er de volgende stap, namelijk: waar blijven al die zielen die zich vervolmaakt hebben?
Of misschien is er in die miljarden jaren nog geen enkele ziel al “vervolmaakt”?
Is natuurlijk ook een mogelijkheid.
Maar vooral: wat kan de bedoeling zijn om zielen te creëren en die door miljarden cycli van reïncarnatie te loodsen op een weg naar vervolmaking?
Dat lijkt mij een extreem nutteloos opzet indien het uitgaat van een almachtig wezen dat er in slaag biljarden triljarden zielen onder de knoet te houden door hen een dergelijk langdurige opdracht te geven.

En, eerlijk gezegd, een ziel de opdracht geven zich te vervolmaken is ook een vorm van conditionering, het voldoen aan opgelegde regels.

Dit is 4 dimensionaal denken. Bewustzijn kent geen tijd, laat staan de andere dimensies.

Ook zijn er geen opgelegde regels. Netzomin als evolutie opgelegd is.

Zolang je het louter met je 4 dimensionale brein benadert wordt je hooguit een gelovige.
Een gelovige die 'goed leeft' om de hemel te mogen betreden.
Een hemel die uiteraard niet bestaat. Want dat suggereert tijd. (Na dit leven, dus in een toekomst)

[Tardis]

De mens is een tweeledig wezen en bestaat uit 'ik' en ziel.

De mens bestaat uit veel meer dan dat. Vlees en bloed en groei en gedachten en emoties en herinneringen en zelfbewustzijn en handelingen en leugens en karakter en wilskracht en liefde en nog veel meer.

De ziel reincarneert en het 'ik' blijkt niet meer te zijn dan een be-leving.

Definieer 'ziel' en kan ik 'ik' begrijpen als alledaagse aanduiding voor zelfbewustzijn? Begrijp ik uit jouw uitleg goed dat volgens jouw huidige inzicht het 'ik' gevoel niet buiten een stoffelijk lichaam kan bestaan?

[Zoeker]

De mens bestaat uit veel meer dan dat. Vlees en bloed en groei en gedachten en emoties en herinneringen en zelfbewustzijn en handelingen en leugens en karakter en wilskracht en liefde en nog veel meer.

Het is allemaal te herleiden tot een van de twee door mij genoemden. (Behalve liefde) Vlees, bloed, gedachten, emoties…dat behoort allemaal tot het 'ik'.

Definieer 'ziel' en kan ik 'ik' begrijpen als alledaagse aanduiding voor zelfbewustzijn?

Het is het zoeken naar wat 'ziel' is. Dat is een proces wat in jou of mij kan plaatsvinden.

Begrijp ik uit jouw uitleg goed dat volgens jouw huidige inzicht het 'ik' gevoel niet buiten een stoffelijk lichaam kan bestaan?

Er is wel degelijk een 'ik' gevoel buiten het stoffelijk lichaam. Maar dat kan niet iets zijn wat lichaamsgebonden is. De meeste mensen indentificeren 'ik' als dat wat ze denken (ik denk, dus ik besta) Als deze filosofie gevolgd wordt kan niet ont-dekt worden wat de ziel is.

Dan is er indenticatie met het ego, het denken, de emoties, de principes, de overtuigingen enzovoorts.
Al deze zaken verdwijnen met het fysieke sterven. In feite hebben atheisten dus gelijk: dat wat zij denken dat 'ik' is, dat gaat dood en is niet meer dan een be-leving van God.

[Tardis]

Definieer 'ziel' en kan ik 'ik' begrijpen als alledaagse aanduiding voor zelfbewustzijn?

Het is het zoeken naar wat 'ziel' is. Dat is een proces wat in jou of mij kan plaatsvinden.

Als het nog een zoektocht is, dan is niet bekend wat het is en is iedere uitspraak er over inderdaad gelul in de ruimte. Dan kun je er beter het zwijgen toe doen.

[univers]

IK en ziel, is dat niet één?

[Yopi]

zoeker

Er is wel degelijk een 'ik' gevoel buiten het stoffelijk lichaam. Maar dat kan niet iets zijn wat lichaamsgebonden is. De meeste mensen indentificeren 'ik' als dat wat ze denken (ik denk, dus ik besta) Als deze filosofie gevolgd wordt kan niet ont-dekt worden wat de ziel is.

Descartes was zeker van zijn ziel en ook van zijn lichaam. In het lichaam wees hij de pijnappelklier aan als verbinding van de ziel met het lichaam. Niet de hersenen.
Het ik denk, dus ik besta was een oefening om een beginpunt van filosofie te vinden.
Die gedachte wordt ook wel samengevat als mannetje in de (fysieke) mens: Het Cogito.
Door mij anders geformuleerd als homunculus II in het topic 'Homunculus'.

[Zoeker]

Definieer 'ziel' en kan ik 'ik' begrijpen als alledaagse aanduiding voor zelfbewustzijn?

Het is het zoeken naar wat 'ziel' is. Dat is een proces wat in jou of mij kan plaatsvinden.

Als het nog een zoektocht is, dan is niet bekend wat het is en is iedere uitspraak er over inderdaad gelul in de ruimte. Dan kun je er beter het zwijgen toe doen.

Inderdaad.

[Zoeker]

IK en ziel, is dat niet één?

In feite wel. Maar zolang mensen zich indentificeren met hun onechte zelf….

[Zoeker]

zoeker

Er is wel degelijk een 'ik' gevoel buiten het stoffelijk lichaam. Maar dat kan niet iets zijn wat lichaamsgebonden is. De meeste mensen indentificeren 'ik' als dat wat ze denken (ik denk, dus ik besta) Als deze filosofie gevolgd wordt kan niet ont-dekt worden wat de ziel is.

Descartes was zeker van zijn ziel en ook van zijn lichaam. In het lichaam wees hij de pijnappelklier aan als verbinding van de ziel met het lichaam. Niet de hersenen.
Het ik denk, dus ik besta was een oefening om een beginpunt van filosofie te vinden.
Die gedachte wordt ook wel samengevat als mannetje in de (fysieke) mens: Het Cogito.
Door mij anders geformuleerd als homunculus II in het topic 'Homunculus'.

Dat lijkt mij een onzin stelling van Descartes. (of men heeft hem verkeerd begrepen) De ziel is verbonden met het gehele lichaam.

[univers]

Is de ziel (IK) niet verbonden met alles? (universum)

[Zoeker]

Is de ziel (IK) niet verbonden met alles? (universum)

Dat is wel zeker. Dat is ook wat de mens kan ervaren.

[Yopi]

@zoeker

Lijkt mij ook. Het was maar om te illustreren dat Descartes de ziel niet zag als een denkding. Bovendien blijft de vraag open: Hoe verbindt de ziel zich met het lichaam?

[gusteman]

Er is wel degelijk een 'ik' gevoel buiten het stoffelijk lichaam. Maar dat kan niet iets zijn wat lichaamsgebonden is. De meeste mensen indentificeren 'ik' als dat wat ze denken (ik denk, dus ik besta) Als deze filosofie gevolgd wordt kan niet ont-dekt worden wat de ziel is.

Dan is er indenticatie met het ego, het denken, de emoties, de principes, de overtuigingen enzovoorts.
Al deze zaken verdwijnen met het fysieke sterven. In feite hebben atheisten dus gelijk: dat wat zij denken dat 'ik' is, dat gaat dood en is niet meer dan een be-leving van God.

Hier ben ik het helemaal mee eens (alhoewel ik doorgaans de griezels krijg van het herdefiniëren van woorden, zoals ont-dekken en be-leven).
Waarom bekruipt me dan weer dat akelige gevoel dat dit op termijn zal leiden tot "je staat er niet voor open", of "je bent er nog niet rijp voor", of "je zoektocht is nog niet ten einde"?
En daar neem ik geen genoegen mee, zeker niet omdat het "innerlijke weten" net zo goed niets meer kan zijn dan een gedachte die in de hersenen ontstaat.
Hersenen die de onhebbelijkheid hebben om regelmatig een loopje te nemen met de werkelijkheid, een fenomeen waar illusionisten maar ook oplichters dankbaar gebruik (of misbruik) van maken.

[univers]

Hoe verbindt de ziel zich met het lichaam?

Het antwoord heb je zelf al gegeven.
(ik zag hem, haar bij de bij de hersenstam)

[Zoeker]

@zoeker

Lijkt mij ook. Het was maar om te illustreren dat Descartes de ziel niet zag als een denkding. Bovendien blijft de vraag open: Hoe verbindt de ziel zich met het lichaam?

Dat is de hamvraag. Sommigen hier weten dat, anderen niet. Maar dat is niet onderhevig aan filosofie. Dat kan op enig moment door een mens worden ervaren en dan weet hij het. Je zult het i.i.g. weten als je sterft. Wil je het tijden het leven al weten, dan zul je 'jezelf' op moeten geven.
Zou ik het jou vertellen, dan weet je het verstandelijk. Maar dat brengt je niks verder.

[taigitu]

@zoeker

Lijkt mij ook. Het was maar om te illustreren dat Descartes de ziel niet zag als een denkding. Bovendien blijft de vraag open: Hoe verbindt de ziel zich met het lichaam?

Op het moment dat het hartje spontaan gaat kloppen? Door een energetische schok
wanneer de aanleg van het hartje daarvoor klaar is? Ongeveer 3 weken na de
bevruchting.

[Zoeker]

Er is wel degelijk een 'ik' gevoel buiten het stoffelijk lichaam. Maar dat kan niet iets zijn wat lichaamsgebonden is. De meeste mensen indentificeren 'ik' als dat wat ze denken (ik denk, dus ik besta) Als deze filosofie gevolgd wordt kan niet ont-dekt worden wat de ziel is.

Dan is er indenticatie met het ego, het denken, de emoties, de principes, de overtuigingen enzovoorts.
Al deze zaken verdwijnen met het fysieke sterven. In feite hebben atheisten dus gelijk: dat wat zij denken dat 'ik' is, dat gaat dood en is niet meer dan een be-leving van God.

Hier ben ik het helemaal mee eens (alhoewel ik doorgaans de griezels krijg van het herdefiniëren van woorden, zoals ont-dekken en be-leven).
Waarom bekruipt me dan weer dat akelige gevoel dat dit op termijn zal leiden tot "je staat er niet voor open", of "je bent er nog niet rijp voor", of "je zoektocht is nog niet ten einde"?
En daar neem ik geen genoegen mee, zeker niet omdat het "innerlijke weten" net zo goed niets meer kan zijn dan een gedachte die in de hersenen ontstaat.
Hersenen die de onhebbelijkheid hebben om regelmatig een loopje te nemen met de werkelijkheid, een fenomeen waar illusionisten maar ook oplichters dankbaar gebruik (of misbruik) van maken.

Wat betreft het fenomeen 'ziel'….dit staat buiten het denken.

Wat betreft 'het voor open staan'…als atheist sta je er meer voor open dan als een gelovige.
Waarom? Het gaat juist om het ont-geloven, niet om geloven.

Wat betreft het herdefinieeren van woorden. Ontdekken zonder streepje is gewoon ontdekken zoals we allemaal kennen. Ont-dekken betekent het 'dek' (de bedekking) er af halen. De Nederlandse taal zit heel vernuftig in elkaar. Daarom gebruik ik vaak dat streepje. Om de lezer er op te wijzen dat ik het net iets anders bedoel dan gebruikelijk. Neem ook het woord 'heelal' Als je heel-al schrijft krijgt het een andere betekenis.
Het duidt er op dat het AL HEEL is….

[univers]

Het duidt er op dat het AL HEEL is….

Met andere woorden graag.

[Yopi]

@zoeker

Lijkt mij ook. Het was maar om te illustreren dat Descartes de ziel niet zag als een denkding. Bovendien blijft de vraag open: Hoe verbindt de ziel zich met het lichaam?

Dat is de hamvraag. Sommigen hier weten dat, anderen niet. Maar dat is niet onderhevig aan filosofie. Dat kan op enig moment door een mens worden ervaren en dan weet hij het. Je zult het i.i.g. weten als je sterft. Wil je het tijden het leven al weten, dan zul je 'jezelf' op moeten geven.
Zou ik het jou vertellen, dan weet je het verstandelijk. Maar dat brengt je niks verder.

En dan noem je zelf 'zoeker' (?)
In ieder geval opereren we in het forum 'filosofie'. Wat heb je daar aan zo'n argument?
Ik vind het hier in ieder geval niet de plaats. Wat mij betreft moet hier de mogelijkheid van twijfel bestaan. Er zijn twee ervaringen op het gebied waar jij het over hebt.
Mensen die van een geloof afvallen. En mensen die een ervaring hebben die hun doet geloven. Vaak kan dat in één leven nog wel es wisselen!