Zoeker schreef:Gast1 schreef:
Niet omdat ik een gelovige ben, maar een 'weter' (niet te verwarren met bet-weter).
Daar valt heel wat op aan te merken, Gast1. Als jij een 'weter' bent, dan heb je de wereld van de overtuigingen verlaten.
Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat de mensen om je heen dat ook gedaan hebben.
Vanuit het perspectief van afgescheidenheid ben je dan geen weter maar een betweter.
Vanuit afgescheidenheid kan je niks anders zien dan overtuigingen.
Afgescheidenheid ziet dan een vervelend mannetje wat in zijn gelijk blijft hangen. (een gelovige)
En er is niks vervelenders dan gelovigen.
Hier op het forum is dat uiteraard geen probleem. Omdat het hier vaak gespreksonderwerp is.
Maar in RL begeef je je in de wereld van de afgescheidenheid.
Daar ligt dat anders. Alles valt of staat met het perspectief….
Ik constateer dat de hoeveelheid 'aan te merken zaken' nogal meevallen.
Allereerst is een weter iemand die overtuigd is, dus ik als weter heb de wereld van overtuigingen niet verlaten.
Anderzijds ben ik nou net precies van 'dat ene' overtuigd.
Van al het andere niet.
Weet je nog?:
“Weinigen weten hoeveel men dient te weten om te weten dat men maar weinig weet.”
Precies 'dat ene' weet ik, maar ik kan het maar heel moeilijk omschrijven.
Het lukt me steeds beter voor mezelf, voor de andere afgescheidene blijft het abracadabra ende een raadsel.
Of de andere afgescheidene is er totaal niet mee bezig.
In dat kader ben ik een 'bet(er)- weter' inderdaad.
Alleen echter op dat gebied …
Vanuit mijn afgescheidenheid ben ik in bijna alle andere gevallen, niet overtuigt waarvan anderen afgescheidenen wel overtuigd zijn.
Die afgescheidenen zien dan inderdaad een vervelend mannetje wat in zijn 'bepaalde' gelijk blijft hangen en ziedaar, ik zou me alleen kunnen voelen.
Edoch ik ben het niet.
Bijzonder is dat precies dat wat jij schrijft, nu in de praktijk voorkomt tussen mijn werkgever en mij:
“Ze zien in mij een vervelend mannetje wat in zijn gelijk blijft hangen (een gelovige).
En er is niks vervelenders dan gelovigen.”
Ik kan echter niet anders, dan op te komen voor de belangen van al mijn afgescheidene collega's die dat niet kunnen en durven, met alle begrip vanuit mijn zijde.
Er zijn zelfs afgescheidenen die me met de hand op het hart 'trouw' hebben beloofd, maar ze konden het niet waarmaken.
Ook daarvoor heb ik begrip. Deze week heb ik des avonds veel telefoontjes gehad van mensen die mij steunen en die mij tippen.
Ze vertrouwen mij en daar kan ik wat mee. In dat opzicht ben ik niet alleen.
Ik ga er wat mee doen, niet omdat ik dat 'wil' of 'moet' …
Ik afgescheidene, kán het niet anders.
Zou werkelijk niemand mij steunen, dan zou ik 'het' nog steeds doen en ik zou nog steeds niet alleen zijn.
Meestal nagelen ze dergelijke afgescheidenen letterlijk en figuurlijk aan het kruis.
Blijkbaar is het volgens de overleveringen zo, dat 'die ene bekende', zich verlaten voelde op het moment suprême …
op dat moment was het heel even een ongelovige en een onwetende die zich alleen voelde ...
Hij was het echter niet ...
Het is niet met woorden uit te drukken, zoals je al schreef: "Het onbenoembare" ...
Soms komt muziek behoorlijk dicht in de buurt: geluid flink harder, full-screen en instellen op 720p HD (probeer die 7-en-een-halve-minuut-even-voor-jou-ALLEEN- te pakken) :
Niks alleen!