Een wereld met alleen maar liefde, kan dat?

[Susan]

Liefde die puur is...is wijsheid zonder denken... want
dat is weten door voelen, hoef en ga je ook niet bij/over nadenken of beredeneren, dat komt niet eens te pas, het IS...en dat is alles...meer is dus ook niet 'nodig'...

[Gast1]

... en dat is wat ik bedoel

[Vitharr]

Me too!

Als dit forum een Wiki had mocht deze er vast zo in!

[harriechristus]

Er kan geen liefde zijn zonder wijsheid.

Mooi gezegd harriechristus! En wat mij betreft geldt het andersom ook:

Er kan geen wijsheid zijn zonder liefde.

Zo is het.....vandaar de filo-sofie als liefde voor de wijsheid.

Liefde voor Sofia, de Godin der Wijsheid.

[harriechristus]

Liefde die puur is...is wijsheid zonder denken... want
dat is weten door voelen, hoef en ga je ook niet bij/over nadenken of beredeneren, dat komt niet eens te pas, het IS...en dat is alles...meer is dus ook niet 'nodig'...

Liefde is dan zelf een vorm van denken in de vorm van emoties.

Nochtans kan dit zich ook openbaren in woorden, als eerste bijvoorbeeld een gedicht.
Een liefdesgedicht.
Of zelfs een sprookje als levensverhaal.

Zo komt de Liefde dan ook tot woorden en wijsheid.
En het is ook goed ook veel van de Liefde af te weten.

En aldus wordt ook de moraal en de kunst en de religie uit de liefde geboren.

Want wordt de liefde alleen maar aan zichzelf over gelaten, zonder kennis en wijsheid daarover, dan zal het niet veel worden en verdwalen in het donkere bos met veel wilde dieren.

De Liefde heeft wijsheid nodig door kennis en begrip en levenservaring.

[harriechristus]

Never mind Vitharr
Wijsheid zegt over de liefde het volgende: Een gevoel dat het gevoel gevoelt wanneer het gevoel gevoelt dat het dat gevoel nog nooit gevoeld heeft.

Liefde is een gevoel van eenheid.

In de vorm van het denken is dat het begrip.

Begrip voor elkaar schept liefde en liefde openbaart ook begrip.

Zo is het simpele: "Ik hou van jou!" al reeds een gevoel dat zich openbaart in woorden.

Denken behoeft geen koud verstand te zijn.

Het denken kan de dienaar zijn van het gevoel en met name van de liefde.

[Starlight]

Ik ga even snel door je tekst heen hoor Vitharr, ik ben lui, erg he?

Maar volgens mij hoef je ook niet je eigen belang én dat van een ander even belangrijk te vinden hoor.

Nee dat vind ik ook niet, daarom zei ik ook dat je op zo'n moment even moet kiezen tussen je eigen belang en dat van een ander. Maar zo kwam het op mij een beetje over uit de tekst.

Je schrijft zelf ook dat de ander even belangrijker is voor jou. Als je het belang van de ander voorop stelt zou hij belangrijker moeten zijn dan jou!

Op zo'n moment is het belang van de ander ook belangrijker als jezelf.
Dat zei ik ook, je moet kiezen tussen de belangen en het belang van een ander even voorop stellen. Dus jezelf onderop stellen.
En ander is inderdaad even belangrijk voor mij als mezelf. Dus niet minder waard maar ook niet meer.
Je moet jezelf ook niet verwaarlozen maar je kan het belang van iemand anders in een bepaalde situatie wel belangrijker vinden dan je eigen belang.
Maar dat is voor mij wat anders als een ander belangrijker vinden dan jezelf, of andersom.
Ik vind vaak genoeg een belang van iemand anders belangrijker als mijn eigen. Maar dan vind ik mezelf nog niet minder waard..
En ja, tuurlijk kies ik ook voor mezelf, dat doet iedereen

Maar ik heb diep respect voor alles wat in mijn buik beland!

[Susan]

Liefde is dan zelf een vorm van denken in de vorm van emoties.

Nochtans kan dit zich ook openbaren in woorden, als eerste bijvoorbeeld een gedicht.
Een liefdesgedicht.
Of zelfs een sprookje als levensverhaal.

Zo komt de Liefde dan ook tot woorden en wijsheid.
En het is ook goed ook veel van de Liefde af te weten.

En aldus wordt ook de moraal en de kunst en de religie uit de liefde geboren.

Want wordt de liefde alleen maar aan zichzelf over gelaten, zonder kennis en wijsheid daarover, dan zal het niet veel worden en verdwalen in het donkere bos met veel wilde dieren.

De Liefde heeft wijsheid nodig door kennis en begrip en levenservaring.

Liefde die Puur is...is wijsheid zonder denken...enz.

Als je weet door voelen, ga je niet denken in de vorm van emoties, dan onderga je de emoties er van,
waardoor je zonder aarzeling precies aanvoelt wat het is,hoeft ook niet uitgelegt te worden,of over gedacht te worden...het IS...

En het volgende wat jij schreef, ben ik helemaal met jou eens, want dat zijn idd allemaal mooie manieren om uiting en uitdrukking te geven aan wat die emoties teweeg brengen, alle gevoelens die men dan vanbinnen voelt stromen, wat het met je doet in bijv. 'kunstvorm' omzetten.

Verdwalen in het donkere bos, doordat het niet veel wordt wegens 'onwetendheid', zal volgens mij eerder komen doordat men het afgeleerd heeft op de eigen pure gevoelens te vertrouwen, en die alleen nog op 'gepaste' wijze te tonen... wat we geleerd hebben in ons geconditioneerde kille wereldje.

Jouw laatste zin Harrie, ben ik van mening: een klein kind weet en voelt zelfs aan wat pure liefde is,
daar kan je ze niet mee bedotten. Zo kan dit bij volwassenen ook,hoef je ze niet uit te leggen,dat is zuiver voelen.

(PS ik houd het hier alleen even bij het gegeven, en ga dus niet uitweiden over opvoedings of leermethoden waardoor iemand evenwichtig in het leven leert te staan, én dan ook de Pure liefde zou kunnen voelen)

[harriechristus]

Liefde die Puur is...is wijsheid zonder denken...enz.

Als je weet door voelen, ga je niet denken in de vorm van emoties, dan onderga je de emoties er van,

die emoties zijn logisch geordend en dat is het denken daarin, die de mens ook zelf tot bewustzijn moet brengen in het denken zelf.
Anders blijft het primitief en vervalt tot chaos.
Het vervalt dan tot een dierlijk niveau.

waardoor je zonder aarzeling precies aanvoelt wat het is,hoeft ook niet uitgelegt te worden,of over gedacht te worden...het IS...

als liefde alleen maar emotie is dan is het niet veel bijzonders.

Bij de liefde komt heel wat meer bij kijken waardoor het liefde is.

Zo is Liefde niet alleen maar ZIJN, maar BEWUSTZIJN van voelen, maar ook van waarnemen, voorstellen en denken en handelen.

En vooral door het denken kunnen we ook weten wat liefde is.
Want is het werkelijk liefde of ben je alleen maar verliefd?
En waar hou je van: een mens of is het een konijn?
Is het alleen maar emotie hoe weet je dan dat het liefde is en niet een of andere emotie?
Zo zijn er mensen die ervan houden een ander te wurgen.
Is dat ook liefde?

Dat onderscheidt ons van de dieren dat de menselijke liefde geestelijke liefde is, dus dat de mens daarover nadenken kan om te bepalen wat het is.

De ware Liefde is dan ook geordend door het denken, zodat het geen chaos is, maar deel is van een totale cultuur, met name het gezin en de voortplanting als eerste, maar dan ook de verdere samenleving der mensen en als hoogste de religie.

En het volgende wat jij schreef, ben ik helemaal met jou eens, want dat zijn idd allemaal mooie manieren om uiting en uitdrukking te geven aan wat die emoties teweeg brengen, alle gevoelens die men dan vanbinnen voelt stromen, wat het met je doet in bijv. 'kunstvorm' omzetten.

Verdwalen in het donkere bos, doordat het niet veel wordt wegens 'onwetendheid', zal volgens mij eerder komen doordat men het afgeleerd heeft op de eigen pure gevoelens te vertrouwen, en die alleen nog op 'gepaste' wijze te tonen... wat we geleerd hebben in ons geconditioneerde kille wereldje.

Inderdaad heeft de cultuur ook zo zijn negatieve kanten, maar toch moeten we het daar mee doen, want de mens kan niet terug naar de wereld der dieren, hoewel zelfs die een bepaalde cultuur bezitten waarin ze hun liefde uiten.

De mens heeft altijd al veel over de liefde nagedacht en daarmee worden we opgevoed en de zogenaamde pure liefde als alleen maar emotie, die bestaat helemaal niet (slechts voor een moment).

En ook kan je er niks mee doen, want je zit in onze cultuur ingepakt.

Dus het is dan een emotie die alleen maar in zichzelf rond draait en verder niks kan dan alleen maar emotie te zijn.

Dat wordt niks natuurlijk.

Jouw laatste zin Harrie, ben ik van mening: een klein kind weet en voelt zelfs aan wat pure liefde is,
daar kan je ze niet mee bedotten. Zo kan dit bij volwassenen ook,hoef je ze niet uit te leggen,dat is zuiver voelen.

een kind heeft dat door de wijsheid van de microwezentjes gekregen om een met zijn moeder te zijn en is niet zo maar vanzelf ontstaan.

Maar volwassen mensen zijn geen kleine kinderen meer en moeten zelf nadenken over wat liefde is en wat ze er mee moeten doen: wat gepast is en wat niet bijvoorbeeld.

(PS ik houd het hier alleen even bij het gegeven, en ga dus niet uitweiden over opvoedings of leermethoden waardoor iemand evenwichtig in het leven leert te staan, én dan ook de Pure liefde zou kunnen voelen)

De pure liefde bestaat helemaal niet, want deze is deel van onze cultuur van denken en gedragingen.

En elke tijd maakt daar weer iets anders van.
Zo hebben we al 2000 jaar de idee (dus het denken) van het christendom beleefd over wat Liefde is.

Nu heeft het in onze tijd vooral de nadruk bij de seksualiteit.

En ook daar wordt weer veel over nagedacht, met name ook door de wetenschap hoe de liefde (lees: voortplantingsdrift) al in onze genen zit.

Daar komt die baby vandaan.

[Vitharr]

Afgelopen week had ik een rare vorm van jeugdsentiment en dus luisterde ik naar Dr Alban. Hij geeft het antwoord op de topictitel in deze vorm:

No more wicked people. What is left? One Love!

[harriechristus]

Afgelopen week had ik een rare vorm van jeugdsentiment en dus luisterde ik naar Dr Alban. Hij geeft het antwoord op de topictitel in deze vorm:

No more wicked people. What is left? One Love!

Juist die "wicked people" (waar ik zelf voor velen ook toe behoor) maken het leven juist zo leuk.

En al die brave burgers zijn zo oervervelend.

En dat er alleen maar liefde zou kunnen zijn is echt een illusie.
Daar krampachtig aan vast te houden leidt juist tot het tegendeel daarvan.

Zie daarvoor de geschiedenis der katholieke kerk.

Een aanrader in deze tijd is om eens Peter Rosa: de stadhouders van Christus te lezen.


http://pulp.biedmeer.nl/Webwinkel-Product-12623229

[Vitharr]

Pas op wat je zegt he harriechristus, Dr Alban was een zingende tandarts!

[Zoeker]

Een wereld met alleen maar liefde, kan dat?

Nee, in praktische zin kan dat niet. In de geschiedenis is er al duizenden malen naar gestreefd en het is ook al duizenden malen mislukt.
Ik las hier dat iemand de schuld gaf aan 0.1% van de mensheid en die moest maar worden doodgemaakt.
Ehhh…ja…iemand met zo' n gedachte is nou juist zelf het probleem.
Waarom zou je de wereld willen verbeteren als je niet eerst 'jezelf' kan verbeteren?
Als je dus een wereld wil met alleen maar liefde, dan ligt het voor de hand om zelf eerst eens die liefde te zijn!
En als je dat realiseert dan ont-dek je een merkwaardig fenomeeen…de wereld met alleen maar liefde die bestaat al.

Je hele leven richt je je blik op 'de wereld' om deze beter, liefdevoller en vreedzamer te willen.
En louter door je eigen wil op te geven ontstaat deze wereld ook.
Ergo: hij heeft altijd al bestaan, maar je wist het niet.

-Nou, leg eens uit dan, want ik snap er niks van.

Ok. Stel: je WILT rijk worden. Nooit zal je doel bewaarheid worden, want er zijn altijd zaken die je nog niet hebt. Je bent nooit rijk genoeg.
Of stel: je WILT populair en geliefd worden. Nooit zal je je doel bereikt zien worden, want er zijn telkens weer mensen die jou niet zien zitten.
Of stel: je WILT gezond blijven. Er hoeft maar iets te gebeuren en het feest gaat niet door.
Of stel: je WILT een wereld zonder oorlog, honger enz. Dit zal nooit bewaarheid worden, want er hoeft maar een verkrachter door je straat te sluipen die zijn lusten niet kan bedwingen en je utopie vervliegt al weer. Er gaat altijd wel iemand door het lint.

Doordat we 'willen' zullen we nooit rijk worden, geliefd zijn, gezond zijn en de liefdevolle wereld blijft ook al uit beeld.
Door de wil op te geven ben je met 0 cent op zak al een rijk man, ben je immens populair ook al ziet niemand je zitten, ben je altijd gezond want je leeft nog steeds. En leef je ook in een liefdevolle wereld…...

[Susan]

Doordat we 'willen' zullen we nooit rijk worden, geliefd zijn, gezond zijn en de liefdevolle wereld blijft ook al uit beeld.
Door de wil op te geven ben je met 0 cent op zak al een rijk man, ben je immens populair ook al ziet niemand je zitten, ben je altijd gezond want je leeft nog steeds. En leef je ook in een liefdevolle wereld…...

Daar is alles al mee gezegt, meer hoeft ook niet.
In een liefdevolle wereld leven...? Dat gaan we voelen zo gauw we ons niet meer
alleen voelen in gezelschap van ons zelf. Niet afhankelijk zijn van anderen, denkend
dat die ons alleen liefde/geluk kunnen bezorgen.

[Gast1]

Je schrijft het Zoeker en ook dit heb je gevonden.

De discussie maakt een sprong van bijna een jaar ...
Ik heb alles nog eens even nagelezen en ik kom tot een nieuw inzicht.
'Een wereld' is iets anders dan 'de wereld' ...

'Een wereld' kan bijvoorbeeld de wereld zijn waarin ik zelf centraal sta als voortvloeisel van miljoenen levens ...
Dat is dan mijn wereld waarin ik alle levens vóór mij respecteer en waarin ik niet anders kan dan alleen maar lief te hebben.
Die wereld bestaat dus wel.
Wanneer ik deze wereld ga vergroten en er mijn directe familieleden in betrek, zoals mijn Moeder en Vader zaliger, mijn vrouw en mijn kinderen ...
Dan kan ik niet anders dan alleen maar lief te hebben en andersom ervaar ik dat ook zo.
Ik ga de wereld nog wat groter maken. Ik heb werkelijk echte vrienden, ze kennen mij en weten alles van mij. Het zijn mannen en vrouwen.
Met sommigen heb ik amper contact, maar er is een onvoorwaardelijke liefde, een liefde die een enkeling van mijn vriendengroep niet kan bevatten.
Dan kan ik niet anders dan alleen maar lief te hebben en andersom ervaar ik dat ook zo.
Maak ik de wereld nog groter en betrekt ik er mijn broers en zussen, kennissen en collega's bij en alle mensen die ik eerder heb ontmoet en waar ik minstens één keer goedendag tegen heb gezegd, dan ...
Voel ik een liefde, een onvoorwaardelijke liefde die niet begrepen wordt door de meeste mensen.
Mensen die gaan oordelen en veroordelen en we zijn weer terug bij de Kaïns en Abels, de metaforische broers de de andere broers de hersens inslaan.
Dat is de complete wereld waarin wij mensen leven en denken te leven.
In deze wereld kan helaas geen liefde bestaan, al zou ik het zelfs met geweld willen ...

[Zoeker]

Doordat we 'willen' zullen we nooit rijk worden, geliefd zijn, gezond zijn en de liefdevolle wereld blijft ook al uit beeld.
Door de wil op te geven ben je met 0 cent op zak al een rijk man, ben je immens populair ook al ziet niemand je zitten, ben je altijd gezond want je leeft nog steeds. En leef je ook in een liefdevolle wereld…...

Daar is alles al mee gezegt, meer hoeft ook niet.
In een liefdevolle wereld leven...? Dat gaan we voelen zo gauw we ons niet meer
alleen voelen in gezelschap van ons zelf. Niet afhankelijk zijn van anderen, denkend
dat die ons alleen liefde/geluk kunnen bezorgen.

Jij en ik hoeven niet meer te weten. Ik lees hierboven ook een mooie liefdevolle quote die dat onderschrijft.
Liefde hoeft alleen maar te zijn! Het is!

Dat laat niet onverlet dat inmiddels al weer vele mensen in gedachten aan nieuwe 'heilstaten' werken.

[Zoeker]

@Pierre

Bij het lezen van jouw reactie kwam (n.a.v. deze quote: "In deze wereld kan helaas geen liefde bestaan") deze tekst bij me naar boven:

Imagine there's no heaven
It's easy if you try
No hell below us
Above us only sky
Imagine all the people living for today

Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion too
Imagine all the people living life in peace

You, you may say
I'm a dreamer, but I'm not the only one
I hope some day you'll join us
And the world will be as one

Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
Imagine all the people sharing all the world

You, you may say
I'm a dreamer, but I'm not the only one
I hope some day you'll join us
And the world will live as one

We mogen nooit stoppen met dromen. Dromen is ook Bewustzijn en daarmee Werkelijkheid.

[Osiris]

Kan het alleen maar eens zijn met bovenstaande reacties.
Je kunt alleen maar in je 'eigen wereld' die onvoorwaardelijke liefde geven en terug krijgen.
Maar dan nog kun je teleurgesteld worden als er een stukje ego een verwachtingspatroon aan hangt en het dus niet helemaal onvoorwaardelijk is.
Gebeurt toch vaak onbewust dat je een bepaalde hoop hebt als een soort van bevestiging dat je het goed doet.

De wereld in zijn geheel bestaat uit zoveel verschillende 'trillingen' die elkaar constant beinvloeden en iets nieuws creeren en zal ook vaak niet hetgeen zijn wat je zou 'willen'.

Meestal is het een 'genoegen nemen met' en je daar i.d.d. rijk door voelen,ongeacht of het hetgene is wat je eigenlijk zou willen,vanuit het ego stuk waar iedereen mee te maken heeft en invloed mee uitoefent.

En niet altijd even makkelijk......
We weten allemaal hoe het werkt,maar worden toch 'geraakt' door andermans beinvloeding,waardoor verstoring op kan treden.
En je constant helemaal afsluiten van die beinvloeding lijkt me ook niet de bedoeling,dan is er ook geen groeimogelijkheid meer,lijkt mij.

[Zoeker]

Kan het alleen maar eens zijn met bovenstaande reacties.
Je kunt alleen maar in je 'eigen wereld' die onvoorwaardelijke liefde geven en terug krijgen.
Maar dan nog kun je teleurgesteld worden als er een stukje ego een verwachtingspatroon aan hangt en het dus niet helemaal onvoorwaardelijk is.

Als ik mij ergens teleurgesteld in voel, dan weet ik dat ik ergens een verwachting heb gekoesterd.
Dan ben ik ergens voorwaardelijk geweest.

Hoop doet leven, maar verwachten doet niet-leven.

En ik leer ook nog steeds, gelukkig!

[Susan]

Kan het alleen maar eens zijn met bovenstaande reacties.
Je kunt alleen maar in je 'eigen wereld' die onvoorwaardelijke liefde geven en terug krijgen.
Maar dan nog kun je teleurgesteld worden als er een stukje ego een verwachtingspatroon aan hangt en het dus niet helemaal onvoorwaardelijk is.
Gebeurt toch vaak onbewust dat je een bepaalde hoop hebt als een soort van bevestiging dat je het goed doet.

De wereld in zijn geheel bestaat uit zoveel verschillende 'trillingen' die elkaar constant beinvloeden en iets nieuws creeren en zal ook vaak niet hetgeen zijn wat je zou 'willen'.

.

We kunnen het wel waarnemen Osiris, zónder het echter binnenin ons op te slaan waardoor ons humeur en dagelijks leven daar onder te lijden hebben?
Verwachtingen heb ik lang geleden los gelaten, net als als iets 'willen' , ook niet ergens nog op 'hopen' omdat ik dan merkte dat ik naderhand stilletjes en onbewust toch ergens iets van verwacht had.
Gebruik het woord willen evengoed nog wel hoor, net als het woordje hopen, om voor bijv anderen te hopen op beterschap voor hen, mooie dagen enz.
Dromen doe ik nog wel bewust, echter zonder er iets van te verwachten.
En soms gebeurd het mij ook natuurlijk als ik me niet goed in mijn vel voel of bij
tegenslag, dat ik beïnvloed wordt door negatieve prikkels van anderen, maar dat zijn gelukkig
nog momenten en daarna vrijwel meteen weer verdwenen. Scheelt bergen zware energie mee te
zeulen kan ik je zeggen.