Dus dat het leven volgens jou krioelt van het leven is nergens op gebaseerd.
Het is gebaseerd op dezelfde basis zoals deze kretologie:
Dat het nog kaler is dan een woestijn is de meest aannemelijke realiteit.
Maar klopt deze bewering wel van jou?
De leefomstandigheden in woestijnen zijn weliswaar erg stressvol voor gewone organismen. Toch blijkt er zich een wonderlijk arsenaal van sterk aangepaste planten, dieren en microben te hebben ontwikkeld. Al deze organismen overleven door middel van een zogenaamde 'pulse and reserve strategy'. Dit betekent dat ze direct actief worden wanneer zich gunstige omstandigheden voordoen en zich weer (slapend) terugtrekken wanneer de omstandigheden verslechteren.
In de
Saharawoestijn komt een grote verscheidenheid aan diersoorten voor, waaronder de addax (Addax nasomaculatus), manenschaap (Ammotragus lervia), jachtluipaard (Acinonyx jubatus) en gestreepte hyena (Hyaena hyaena). De planten zijn ook aan de grote temperatuurschommelingen aangepast. Zo hebben ze lange wortels om water gemakkelijker uit de grond te halen en ze hebben kleine en dikke bladeren.
In de
Gobiwoestijn-regio bevinden ondanks het barre klimaat populaties van bijzondere zoogdiersoorten zoals wilde kamelen, kropgazelles, gevlekte bunzing, het heringevoerde Przewalskipaard en de Mongoolse wilde ezel.
Op
Antarctica (ook een woestijn) groeien slechts enkele plantensoorten: mossen, korstmossen en twee soorten bloeiende planten. Langs de kusten van Antarctica leven echter vele dieren, waaronder pinguïns, walvissen en zeehonden. De wateren rond Antarctica zijn rijk aan voedsel. De basis van dit voedsel wordt gevormd door plankton. Dit plankton wordt weer gegeten door krill. Dan vormt krill op zijn beurt het hoofdvoedsel van walvissen, die er vele tonnen per dag van naar binnen werken.
De woestijn is dus minder 'kaal' dan dat je beweert ... Nu terug naar het universum ... (bent u daar nog?)
Het feit is dat de macrokosmos zeker niet krioelt van leven.
Bijzonder dat je hier zo aan vasthoud terwijl diverse wetenschappers iets anders beweren waarvan Joseph Indekeu (Afdeling Theoretische Fysica, KU Leuven) hetvolgende schrijft in 2010 in 'Karakter' - tijdschrijft van wetenschap:
Er zijn talloze speculaties over buitenaards leven en buitenwerelds bestaan. Sterrenkundige Leen Decin vertelt mij dat er in onze melkweg alleen al minimaal 50 miljard planeten zouden zijn die rondjes maken om andere sterren dan onze zon. Daarvan zouden er tussen de 10 en de 1000 zijn met mogelijke vormen van ‘leven’. En dan te bedenken dat er in ons (waarneembaar) heelal zo’n 100 à 300 miljard sterrenstelsels zijn. Vroeg of laat trekt een wetenschapper dan de conclusie: het krioelt van leven in ons heelal. Maar zolang de ufo’s namaak blijken, de wetten van de fysica weekendreisjes naar andere sterren tegenwerken, en het opportuniteitsvenster zo klein is in de tijd (van zodra een beschaving het trucje E=mc^2 onder de knie krijgt, kan ze zichzelf vernietigen), komt er van contacten met buitenaards leven weinig in huis. Helaas of gelukkig maar voor ons.
O ja ...
De macrokosmos zal pas krioelen van leven als we in de verre toekomst vele planeten zullen gaan kolonialiseren en nog meer als we daarna (over triljoenen jaren) het heelal om zullen bouwen tot een volledige ruimtevaartcultuur.
Mijn God, ik hou mijn hart vast, daar waar de mens verschijnt wordt elke levensvorm en het bijbehorende habitat bedreigt, vermoord en uitgeroeid. Voorbeelden op deze planeet te over. De mens doet dat zelfs bij zijn eigen soortgenoten. Je hebt virussen, bacteriën en mensen, maar de laatste is de meest rampzalige. Let wel, als soort dan. Binnen deze soort heb je prachtige individuen.