Leven is een open fysico-chemisch systeem dat door middel van uitwisseling van energie en materie met de omgeving en door een inwendig metabolisme in staat is om zich in stand te houden, te groeien, zich voort te planten en zich aan te passen aan veranderingen in de omgeving, zowel op korte (fysiologische en morfologische adaptatie) als op lange termijn (evolutie).
Typisch is dat de mens heel vaak bij 'leven' denkt, aan zijn eigen leven of aan het leven van de mensen zelf. Ik zie dit in een veel en veel breder verband.
Ik las hier op het forum eerder:
We hebben het ook over volmaakt(heid) gehad en ik deel mijn mening met enkele anderen. Alles is volmaakt en is zoals het is. Maar is het ook zoals het zijn 'moet'? Is er een moeten? Misschien wel. Waarom ontwikkelt het leven zich en waarom is er een evolutie? Ik haal even een eerder geschreven tekst van mijzelf aan:Het leven streeft naar een totaliteit, het leven wil de tegenstellingen verenigen, zodat er Eenheid ontstaat. Alles bestaat als een manifestatie van die Eenheid. Elke afwijzing van een deel van het geheel zal het Leven beantwoorden met pogingen om het afgewezene alsnog te doen aanvaarden. Wanneer je je opstelt zoals voorgesteld, werk je dus mee aan de bedoelingen van het Leven zelf. Vandaar dat het Leven je de aanwijzingen zal geven voor je verdere stappen.
Ik denk dat leven streeft naar ‘overleven’, vandaar dat er daarom ook zoveel levensvormen zijn op Aarde. De mens is slechts (excuus voor de benaming) een uitprobeersel en maakt deel uit van de grote groep levensvormen. Als het leven al iets te willen heeft, dan wil het overleven en niets meer dan dat althans, zo zie ik dat. Het leven streeft niet naar totaliteit, het is totaliteit en de schijnbare diversiteit is een éénheid.