Het grote publiek kent hem als 'protestzanger' van 'dat ene nummer': Ben ik te min stond in 1967 veertien weken in de Top 40. Sinds een paar jaar was hij weer geregeld in beeld. In 2011 deed Armand mee aan het televisieprogramma Ali B op volle toeren. In 2012 werkte hij voor het eerst samen met zanger Lucky Fonz III en Dave von Raven van The Kik, allebei fan van Armand. In juni kwam het album Armand & The Kik, een samenwerking tussen platenlabels Top Notch en Excelsior Recordings met bewerkingen van minder bekende Armand-liedjes. Daarna trokken Armand en The Kik samen langs Nederlandse poppodia.
'Ben ik te min' is het bekendste protestlied uit de Nederlandse popgeschiedenis. Hij zelf zei erover in een interview met de Volkskrant eerder dit jaar: 'Ben ik te min is aardig actueel gebleven. Wat dat betreft is er de afgelopen vijftig jaar geen kloot veranderd. De wereld is alleen maar grimmiger geworden. Daarom zeg ik: je moet je eigen wereld maken. Love, peace en happiness is nog steeds wat de maatschappij redt.'
De zanger stond ook bekend om zijn voorliefde voor marihuana. Uit het interview eerder dit jaar: 'Als het kan hasj. De wiet die in coffeeshops te koop is, zit nog vol bladgroen, waardoor je blow een scherpe smaak krijgt. Al die soepgroenten die erbij hangen, moet je niet willen roken. Op het moment dat ik ergernis voel opkomen, maak ik een blow en is het voorbij. Daar ben ik mee gezegend.'
Volgens Armand is hij altijd voor de jeugd blijven optreden: 'De groep mensen tussen de 15 en 25 jaar die naar mijn optredens komt, heeft zich al die tientallen jaren ververst. Was dat niet zo, dan speelde ik niet meer. Dat ik een sixtiesartiest word genoemd, komt door de mensen die na de jaren zestig in slaap zijn gevallen. Over nostalgie kan Dave (van The Kik, red.) gloeiend vertellen. Nostalgie impliceert dat iets voorbij is. Nostalgisch zijn is dus een bord voor je kop hebben, want tijd kan niet voorbij zijn. Het gaat altijd door en door. Als je je daar niet op instelt, kun je beter meteen van de flat springen.
'Laatst vroeg iemand mij of ik er niet bang van word dat leeftijdsgenoten wegvallen. 'Moet je eens goed luisteren', zei ik. 'Er worden nog steeds meer mensen geboren dan er doodgaan, dus er is niets aan de hand.'
'Ik ga liever om met jonge dan met oude mensen. Bij jonge mensen is nog hoop. Het zijn studenten die de omkeer moeten maken. Op het moment dat ze getrouwd zijn en een paar kinderen hebben, is het afgelopen.'
Wil je blijven? Ok
't Heeft toch geen enkele zin
Als je me maar niet ziet als het jochie met de rozen, want dan stort je hele droomwereld in
Jij was, zoals ze dat noemden, het idealistische type, maar daar heb je nu verrekt weinig meer van
Je bent nu net zo materialistisch als ik, maar hoe wil je 't, hoe wil je 't in godsnaam anders dan?
Ben ik te min, ben ik te min omdat je ouders meer poen hebben dan de mijne?
Ben ik te min, ben ik te min omdat je pa in een grotere kar rijdt dan de mijne?
En toch wil je blijven, maar je pa, die wil 't niet
Ik denk dat je beter kunt gaan
En je moeder, die doe je ook veel verdriet
Als je thuiskomt zal ze zeggen: "Wat doe je me aan?"
Jouw moeder, die ik moest aanhoren, met haar achterlijk gezwam over de studie van je broer
En dat je pa zo'n succesvol zakenman was
Met andere woorden: "Wat ben jij een boer"
Maar ben ik daarom te min, ben ik te min omdat je ouders meer poen hebben dan de mijne?
Ben ik te min, ben ik te min omdat je pa in een grotere kar rijdt dan de mijne?
Maar kijk uit, je bent 't niet gewend om te vreten van de straat
Als je lichamelijk maar niet belangrijk vindt, want dat is 't in feite niet waar 't om gaat
En als je 't aankunt, nou, kom dan gerust weer, en anders dan donder je maar op
Want 't is echt niet dat ik niets om je geef, maar zo duw je je hoofd in een strop
Maar ben ik nou te min, ben ik te min omdat je ouders meer poen hebben dan de mijne?
Ben ik te min, ben ik te min omdat je pa in een grotere kar rijdt dan de mijne?
http://www.volkskrant.nl/muziek/protest ... ~a4191177/
