Citaten om over na te denken

[taigitu]

[taigitu]

Religie vormt een onuitputtelijke inspiratiebron.
Religie is verantwoordelijk voor de meest liefdadige en wreedaardige daden
in de menselijke geschiedenis.
Religie heeft kunstenaars, dichters, beeldhouwers en schrijvers geïnspireerd.
Religie is een bron die nooit opdroogt, ook al wisselt de kwaliteit van het water.

De liefde voor God heeft mensen vaak geïnspireerd
alle dingen te doen die God nu juist verboden had.


Uit: Duizend wegen naar Energie - Robert Allen

[taigitu]

Ik kwam op het idee een fiets van een motortje te voorzien omdat
ik gewoon geen zin had in een overvolle trein of bus te zitten.

Soiochire Honda

[taigitu]

Mijn mening is een zienswijze die ik vasthuod tot.....
nou ja, tot ik iets vind dat er verandering in brengt.

Luigi Pirandello

[Vitharr]

All energy is borrowed.

[Gast1]

All energy is borrowed.

...

Ik wil proberen te gaan begrijpen wat ik 'voel' inzake energie, dus raadpleeg ik Wikipedia even:

Energie is de capaciteit van een systeem om warmte, licht of beweging te produceren.
Een kracht is een natuurkundige grootheid die een voorwerp van vorm of van snelheid kan veranderen.
Er zijn elektrische en magnetische velden.
Het elektrisch veld beschrijft naar grootte en richting elektrische krachten in de ruimte bij een gegeven ruimtelijke ladingsverdeling.
Een magnetisch veld is een veld dat de ruimte doordringt en dat een magnetische kracht op bewegende elektrische ladingen en magnetische dipolen uitoefent.
De lorentzkracht is bekend als de kracht van een magnetisch veld op een bewegende lading.



My God, waar kom ik uiteindelijk terecht in al dit zoekwerk?
Van kernkracht kom ik uit bij gravitatiekracht. In het absoluut 'kleinste' en in het absoluut 'grootste'.
Is er wel een kleinste en een grootste?
De gravitatiekracht waarmee protonen elkaar aantrekken is een factor 1036 kleiner dan de elektrostatische afstoting tussen de protonen in de kern.
Het is dan ook een andere kracht die de atoomkern bij elkaar houdt. Deze wordt de kernkracht genoemd en wordt overgebracht door pionen.
Het pion of π-meson is een subatomair deeltje, meer bepaald een hadron.
Het bestaat uit twee quarks en is dus een meson.
Een hadron is een subatomair deeltje dat uit quarks bestaat. Deze quarks worden door onderlinge uitwisseling van gluonen bijeen gehouden.
Een meson is een subatomair deeltje dat bestaat uit een quark en een antiquark.
Quarks zijn elementaire deeltjes, of specifieker subatomaire deeltjes die de bouwstenen vormen van hadronen.
De antiquark verwijst bij mijn zoekwerk weer naar de quark.
Mesonen hebben een heeltallige spin en vallen daarom onder de bosonen, in tegenstelling tot baryonen die een halftallige spin hebben en onder de fermionen vallen.
Jeetje ... ik kijk even verder bij de bosonen en kom uit bij het higgsboson.
Een bijzonder boson is het higgsboson, een boson dat onderdeel is van het standaardmodel van de deeltjesfysica en dat verantwoordelijk zou zijn voor de massa van elementaire deeltjes.
Het higgsboson is van fundamenteel belang: het moet bestaan om het standaardmodel van de deeltjesfysica kloppend te maken.
Het is de drager van het higgsveld, dat in het hele universum aanwezig is.
Door de higgsbosonen krijgen alle andere deeltjes massa.
Het ontbrekende puzzelstuk wordt in de populaire media ook wel het Godsdeeltje (yessss!! -ik schreef er al 9 jaren geleden over en noemde het 'de Goddelijke vonk'-) genoemd,
iets wat natuurkundigen over het algemeen verafschuwen omdat het een misleidende term is.
Een bijnaam - niet onder natuurkundigen - van het higgsboson is dus het 'Godsdeeltje', in het Engels God particle.
Deze naam zou volgens onderzoekers voor het eerst gebruikt zijn in 1993.
De natuurkundige en Nobelprijswinnaar Leon Lederman schreef een boek over het deeltje, getiteld The God Particle: If the Universe is the Answer, What is the Question?
Lederman zou tegen vrienden gezegd hebben, dat hij zijn boek The Goddamned Particle had willen noemen, om zo uiting te geven aan de frustraties over het vooralsnog onvindbare deeltje.
Zijn uitgever zou die titel niet hebben geaccepteerd, mogelijk omdat het kwetsend voor gelovigen zou kunnen zijn. Hij zou de uiteindelijke titel hebben voorgesteld.

'Lederman heeft een hoop uit te leggen', zei de Britse onderzoeker Peter Higgs, die in de jaren zestig het bestaan van het deeltje voorspelde.
James Gillies, woordvoerder van CERN, was meer vergevingsgezind. 'Het deeltje heeft natuurlijk niets met God te maken', verklaarde hij.
'Maar ik begrijp waarom mensen het zo noemen. Zonder het higgsboson kan de natuur niet begrepen worden.'



Ik ben er weer uit.
De mensheid wil maar niet begrijpen wat de kracht, de energie of hoe je het ook allemaal wilt noemen, de Goddelijke en onbegrepen 'kracht' is.
God wordt niet begrepen.
Middels het higgsboson zijn we heel dicht bij die 'kracht' in de buurt gekomen.
Maar wee-o-wee wanneer we het woordje 'God' gaan gebruiken.

Alle energie is niet geleend.
Energieën kunnen zich clusteren en zo'n clustering zou je Vitharr kunnen noemen.
Zo'n clustering zou je ook Gast1, een hond of een boom kunnen noemen.

Die clustering zie ik als een geschenk, niet als een 'geleend iets'.
Er kan niet geleend worden omdat ik er nog niet was voor de clustering.
Wie leent dus van wat?
De tijdelijke clustering zal na minder dan een kosmisch oogwenk plaatsmaken van het tijdelijke naar het eeuwige.
Binnen dat eeuwige zullen er weer clusteringen komen.
Is er wel een 'tijdelijk- en een eeuwigheid'?

Mijn clustering is een onderdeel van al-dat-wat-is en nooit was.
Er is alleen maar een 'is', één zijn en één moment.
In saecula saeculorum ...

Binnen dat moment speelt zich alles af, zonder enige vorm van tijd.
Er is dus geen tijdelijk- en eeuwigheid.
Er zijn geen 'afstanden' en dus existeert er ook geen tijd.
Tijd bestaat volgens mij niet, we 'ervaren het slechts' ...

[Vitharr]

Het boek van Lederman is een aanrader. De man verteld veel bijzondere dingen op een humorvolle manier. Er is veel wijsheid in zijn woorden te vinden.

Je illustreert een zoektocht naar kennis met zevenmijlslaarzen. In dezelfde bronnen staat de volgende vereenvoudiging:

Energie wordt ook aangeduid als de mogelijkheid om arbeid te verrichten, of ruimer: de mogelijkheid om een verandering te bewerkstelligen.

Wat jij verder opsomt zijn beschrijvingen van percepties van energie. Wij nemen de wereld waar in een dualiteit van energie en materie. Einstein schonk ons de formule die de mogelijke transformatie beschrijft; E=mc2. De eerste wet van de thermodynamica leert ons dat de hoeveelheid energie binnen een gesloten systeem constant is. Combinatie van deze kennis leert dan dat de totale som van alle E + mc2 binnen ons systeem een constante is.

Dat systeem is een eeuwige zee van energie die zijn potentieel manifesteert en daar weer naar terugkeert. Een soort kosmische ademhaling. In die zin is energie geen eigendom maar slechts een tijdelijk geschenk van de bron. In lak'ech.

[Gast1]

Vitharr.

Je illustreert een zoektocht naar kennis met zevenmijlslaarzen.

Ik was me daar terdege van bewust en je hebt groot gelijk.
Namasté:
Ik heb alzo over het citaat wat je plaatste nagedacht, maar dat had ik al gedaan voordat je het plaatste.

[Vitharr]

Dit is de intro van Lederman's boek:

IN THE VERY BEGINNING there was a void—a curious form of vacuum — a nothingness containing no space, no time, no matter, no light, no sound. Yet the laws of nature were in place, and this curious vacuum held potential. Like a giant boulder perched at the edge of a towering cliff . . . Wait a minute.

Before the boulder falls, I should explain that I really don't know what I'm talking about. A story logically begins at the beginning. But this story is about the universe, and unfortunately there are no data for the Very Beginning. None. Zero. We don't know anything about the universe until it reaches the mature age of a billionth of a trillionth of a second — that is, some very short time after creation in the Big Bang. When you read or hear anything about the birth of the universe, someone is making it up. We are in the realm of philosophy. Only God knows what happened at the Very Beginning (and so far She hasn't let on).

Now, where were we? Oh yes ... Like a giant boulder perched at the edge of a towering cliff, the void's balance was so exquisite that only whim was needed to produce a change, a change that created the universe. And it happened. The nothingness exploded. In this initial incandescence, space and time were created. Out of this energy, matter emerged — a dense plasma of particles that dissolved into radiation and back to matter. (Now we're working with at least a few facts and some speculative theory in hand.) Particles collided and gave birth to new particles. Space and time boiled and foamed as black holes formed and dissolved.

What a scene! As the universe expanded and cooled and grew less dense, particles coalesced, and forces differentiated. Protons and neutrons formed, then nuclei and atoms and huge clouds of dust, which, still expanding, condensed locally here and there to form stars, galaxies, and planets. On one planet — a most ordinary planet, orbiting a mediocre star, one speck on the spiral arm of a standard galaxy — surging continents and roiling oceans organized themselves, and out of the oceans an ooze of organic molecules reacted and built proteins, and life began. Plants and animals evolved out of simple organisms, and eventually human beings arrived.

The human beings were different primarily because they were the only species intensely curious about their surroundings. In time, mutations occurred, and an odd subset of humans began roaming the land. They were arrogant. They were not content to enjoy the magnificence of the universe. They asked "How?" How was the universe created? How can the "stuff" of the universe be responsible for the incredible variety in our world: stars, planets, sea otters, oceans, coral, sunlight, the human brain? The mutants had posed a question that could be answered — but only with the labor of millennia and with a dedication handed down from master to student for a hundred generations. The question also inspired a great number of wrong and embarrassing answers. Fortunately, these mutants were born without a sense of embarrassment. They were called physicists.

Now, after examining this question for more than two thousand years — a mere flicker on the scale of cosmological time — we are beginning to glimpse the entire story of creation. In our telescopes and microscopes, in our observatories and laboratories — and on our notepads — we begin to perceive the outlines of the pristine beauty and symmetry that governed in the first moments of the universe. We can almost see it. But the picture is not yet clear, and we sense that something is obscuring our vision — a dark force that blurs, hides, obfuscates the intrinsic simplicity of our world.

Wij zijn het dus eens.

Het citaat wat ik over energie plaatste komt uit de film Avatar. Voor mij zegt het best veel.

[Gast1]

[taigitu]

[Gast1]

Met alle liefde, maar ...
Uitdaging is tegenwoordig een veelgebruikt woord.
Uitdaging is eigenlijk een synoniem voor provocatie, voor uitlokking en terging.
Is ... 'inspiratie' niet veel mooier in plaats van een uitdaging?

Inspiratie ...
Spiritus is het bijbehorende Latijnse woord.
Het betekent ‘geest’: bezieling, inval, ingeving, in geestdrift brengen, inademing en levenwekkende kracht.

[taigitu]

Met alle liefde, maar ...
Uitdaging is tegenwoordig een veelgebruikt woord.
Uitdaging is eigenlijk een synoniem voor provocatie, voor uitlokking en terging.
Is ... 'inspiratie' niet veel mooier in plaats van een uitdaging?

Inspiratie heeft voor mij van een andere betekenis.
Het gaat dan puur over hoe jij iets als inspiratie beleeft voor jezelf.
Daar hoeft geen uitdaging aan te kleven.
Ik kan inspiratie krijgen van een mooie lap stof en bij het zien ervan
al een beeld voor me krijgen wat ik er van kan maken.....
Je kan wel zeggen dat wanneer ik die lap stof heb gekocht, het een uitdaging
kan zijn voor mij om datgene wat ik voor ogen heb wat ik wil maken,
zo mooi wordt als ik me verbeelde.

Een uitdaging heeft meerdere betekenissen.
De mens kan de uitdaging aangaan in een wedstrijd met elkaar.
Dat kan een boks-, voetbalwedstrijd zijn, of een schaakpartij waarbij je elkaar uitdaagt.
Of je kan het een uitdaging (met jezelf) vinden om naar de top van een berg te klimmen.

Wat de tekst betreft over de uitdaging is van het leven, daar zie ik in dat je de
balans/evenwicht moet vinden in de dingen die op je pad komen. Door verzet kan je jezelf
klem zetten en dat kan je belasten, terwijl als je kan accepteren dat iets is zoals het is op dat
moment, je je energie kan gebruiken om te kijken wat je wel of niet kan doen in die situatie.
Bij acceptatie is er ruimte om geïnspireerd te worden.

[Gast1]

En precies bij dat laatst genoemde taigitu, gaat het tegenwoordig bij mij mis.
Ik kan de onrechtvaardigheid niet (meer) accepteren en dus is er inmiddels na jaren geen enkele ruimte meer voor inspiratie.
Het enige wat er voor mij overblijft is de muziek ...
... en de Natuur en het genieten van een pure kinderlach.
En van een Moeder die naar haar kindje lacht.
Het is de sprank van genot die nog bestaat ... maar nog meer de hoop op eeuwige rust.
Bij het muziekstuk hierboven 'The Dream of Olwen' overkomt mij die rust ...

[Gast1]

Het was een lange weg en na al die jaren werd het water helder en maagdelijk transparant ...
Ik heb het voor een poos mogen weten en het is ongelooflijk prachtig, maar het water vertroebelde weer ...

Als je troebel water met rust laat,
wordt het vanzelf helder.

Lao-Tse
Chinees filosoof +/- 600 v.C.

[taigitu]

Ontkenning van de waarheid

Geloof is een ontkenning van de waarheid, geloof staat de waarheid in de weg;
geloven in God betekent God niet vinden....

Jiddu Krishnamurti

[taigitu]

Dat andere

Liefde is uiteindelijk een besef van totale afwezigheid van het "ik" – mijn ego,
mijn ambities, mijn eerzucht – een volledig afwijzen van dat alles.
Waar het "ik" afwezig is, daar is dat andere....

Jiddu Krishnamurti

[taigitu]

Soorten geweld

Geweld is niet alleen dat je een ander doodt.
Wanneer ik harde woorden spreek is dat geweld,
of wanneer we een gebaar maken waarmee we de vloer aanvegen met een ander,
of wanneer we aan iets gehoorzamen uit angst....

Jiddu Krishnamurti

[taigitu]

Nationalisme en verdeeldheid

Het nationalisme heeft de mensheid verdeeld, net zo als de religies dat hebben gedaan
en die geest van nationalisme en de religieuze overtuigingen
hebben mensen van elkaar gescheiden en tegen elkaar opgezet....

Jiddu Krishnamurti

[taigitu]