Wie ben ik? Wat doe ik?
Geplaatst: 03 apr 2013, 17:05
Wie ben ik?........Romeo is de naam
Wat doe ik?........Daar ben ik nog steeds zoekende naar.
Lees maar:
Mijn hele leven heb ik al het gevoel dat er iets niet klopt aan de werkelijkheid waarin we leven. Op één of andere manier heb ik me in deze ‘werkelijkheid’ nooit echt thuis gevoeld. Als kind al, had ik sterke herinneringen aan een omgeving – voorbij tijd en ruimte - waarbij het Liefde, geven, onvoorwaardelijkheid, oneindigheid en Zijn, is wat de klok slaat. Door deze herinnering, wist ik ergens diep van binnen, dat er iets niet klopte aan de wereld waarin ik nu leef. Ik heb zogezegd mij hele leven al het gevoel 'niet van hier'(lees: niet aards) te zijn. Gevoelens waarmee ik veel geworsteld heb, omdat ik ergens wist dat het anders kon, waarbij anders in dit geval – voor mij persoonlijk dan – wel staat voor ‘beter’. Creatie in plaats van destructie, Liefde in plaats van angst, oneindigheid en groei in plaats van eindigheid en verval, en onvoorwaardelijkheid in plaats van het ‘voor wat hoort wat principe’ wat in deze corrupte virtuele werkelijkheid de dienst uitmaakt.
Niet van 'hier' - verlangend naar 'huis'
Ik heb nooit wat begrepen van hoe mensen - gemiddeld gezien - met elkaar omgaan. Ik verwonder me er over hoe het van alle tijden lijkt te zijn dat er een klein groepje is wat de dienst uitmaakt voor de massa. Ook heb ik me altijd afgevraagd hoe het concept persoonlijk bezit nu eigenlijk tot stand gekomen is, omdat de aarde in mijn beleving toch echt van iedereen is. Het is voor mij altijd duidelijk geweest dat wij mensen niet de enige intelligente levensvorm zijn binnen het immense universum. Ik heb altijd geweten dat er meer is tussen hemel en aarde en de werkelijkheid naast het fysiek waarneembare ook op een ander niveau - namelijk energie of trilling - een bestaan kent. Ook heb ik altijd het besef gehad – heel lang op onbewust niveau, overigens - dat we leven in een illusionair systeem, waarbij manipulatie - zowel in fysieke vorm als in de vorm van het astrale, etherische en de vorm van energieën - wordt ingezet om alles bij het oude te houden. Inmiddels weet ik dat het verder gaat dan dat, namelijk dat het één grote gevangenis is, gecreeerd door het duister, waarin Licht en Lichtwezens, door middel van corruptie, afleiding en manipulatie gevangen gehouden worden.
Wanneer deze en andere 'levensvraag-onderwerpen' - op tal van plaatsen en met tal van mensen - echter ter sprake kwamen, viel me telkens weer op dat mijn overtuigingen, meningen en innerlijk weten / innerlijk Licht, nogal afweken van de gangbare norm. In tegenstelling tot mijzelf – en anderen die ik ken – lijken de herinneringen aan ‘thuis’ – om het zo maar te noemen – te zijn vervaagd, waardoor deze wezens (dat je ‘maar mens bent’ is in mijn optiek ook deel van de illusie / manipulatie) zijn gaan geloven in – en zijn gaan handelen naar – het sjabloon van de corrupte virtuele werkelijkheid. (Overigens is dat geen verwijt, want I’ve been there and done that.)
Uiteindelijk leidde de gevoelens van 'afgewezen worden’, me niet thuis voelen en stagnatie door de beperking waar ik keer op keer tegen aan lijk te lopen, er toe, dat ik mij ging aanpassen op deze corrupte virtuele werkelijkheid. (de MATRIX) Ik dompelde mij zogezegd onder in alle ‘moois’ die deze duistere virtuele speeltuin te bieden heeft. Ondanks dat, bleef mijn interesse naar het esoterische - de werkelijkheid achter de fysiek waargenomen werkelijkheid - altijd bestaan. Mijn zoektocht begon als kind en zal pas eindigen wanneer ik niet langer ‘hier ben’.
Confrontatie met mezelf
Op een gegeven moment kwam ik - voornamelijk door interactie met 'anderen' en de MATRIX - met mijzelf in de knoop. Ik voelde me – net zoals ik dat als kind voelde - als een gevangene binnen deze virtuele werkelijkheid, de MATRIX. De schaarste, beperkingen, hiërarchische systemen, het systeem van eten of gegeten worden en grote mate van controle die ik om mij heen waarnam, knaagde aan me. Dit kwam vooral, omdat ik ergens diep in mij nog steeds wist dat er eigenlijk sprake is van overvloed, onbegrensde mogelijkheden en vrijheid.
Meer en meer kwam ik er achter, dat ik niet mijn leven leefde, maar het leven leefde wat ik mijzelf had aangeleerd en wat ik me - vanuit een gevoel van verbonden willen zijn met mijn omgeving - had laten opdringen. Ik was mijn authenticiteit verloren, had mijn ware zelf – het Lichtwezen in mij – verloochend en mijzelf volgestopt met allerlei programmeringen, conditioneringen, overtuigingen en andere duistere zaken.
Opnieuw zoeken
Op een gegeven moment - dat zal ergens in 2000 geweest zijn - ging ik vanuit dat gevoel - het verlies van mijn ware zelf (mijn innerlijk Licht) - weer intensiever op zoek naar wie ik nu werkelijk was en hoe de ‘werkelijkheid’ nu daadwerkelijk in elkaar stak. Al snel kwam het tot een confrontatie met mijzelf, omdat ik merkte dat ik mijn ware zelf verloochend had, ik mij – via mijn ego - geïdentificeerd had met dat wat van mij verwacht werd en mezelf - opnieuw vanuit de angst om afgewezen te worden - enorm beperkt had in mijn denken, voelen en handelen. Meer en meer kwam ik met die herontdekking van mijzelf, weer tot mijn kern.
De interactie met de MATRIX, de corrupte virtuele werkelijkheid, werd er daarmee niet beter op, maar ik trok me steeds minder aan van wat 'anderen' daar nu van vonden. Dit langdurige proces - waar ik me nu nog steeds in bevind en dat een leven lang duurt - ging naarmate de tijd vorderde steeds een stukje sneller. Standaard zaken, zoals werken en bijvoorbeeld deelnemen aan 'standaard' activiteiten en evenementen (sportevenementen, concerten, toneelvoorstellingen, volgen van het nieuws, aanvaarden van 'leiding' op het werk en meer van deze geconditioneerde 'massahysterie') me steeds zwaarder ging vallen.
Wat doe ik?........Daar ben ik nog steeds zoekende naar.
Lees maar:
Mijn hele leven heb ik al het gevoel dat er iets niet klopt aan de werkelijkheid waarin we leven. Op één of andere manier heb ik me in deze ‘werkelijkheid’ nooit echt thuis gevoeld. Als kind al, had ik sterke herinneringen aan een omgeving – voorbij tijd en ruimte - waarbij het Liefde, geven, onvoorwaardelijkheid, oneindigheid en Zijn, is wat de klok slaat. Door deze herinnering, wist ik ergens diep van binnen, dat er iets niet klopte aan de wereld waarin ik nu leef. Ik heb zogezegd mij hele leven al het gevoel 'niet van hier'(lees: niet aards) te zijn. Gevoelens waarmee ik veel geworsteld heb, omdat ik ergens wist dat het anders kon, waarbij anders in dit geval – voor mij persoonlijk dan – wel staat voor ‘beter’. Creatie in plaats van destructie, Liefde in plaats van angst, oneindigheid en groei in plaats van eindigheid en verval, en onvoorwaardelijkheid in plaats van het ‘voor wat hoort wat principe’ wat in deze corrupte virtuele werkelijkheid de dienst uitmaakt.
Niet van 'hier' - verlangend naar 'huis'
Ik heb nooit wat begrepen van hoe mensen - gemiddeld gezien - met elkaar omgaan. Ik verwonder me er over hoe het van alle tijden lijkt te zijn dat er een klein groepje is wat de dienst uitmaakt voor de massa. Ook heb ik me altijd afgevraagd hoe het concept persoonlijk bezit nu eigenlijk tot stand gekomen is, omdat de aarde in mijn beleving toch echt van iedereen is. Het is voor mij altijd duidelijk geweest dat wij mensen niet de enige intelligente levensvorm zijn binnen het immense universum. Ik heb altijd geweten dat er meer is tussen hemel en aarde en de werkelijkheid naast het fysiek waarneembare ook op een ander niveau - namelijk energie of trilling - een bestaan kent. Ook heb ik altijd het besef gehad – heel lang op onbewust niveau, overigens - dat we leven in een illusionair systeem, waarbij manipulatie - zowel in fysieke vorm als in de vorm van het astrale, etherische en de vorm van energieën - wordt ingezet om alles bij het oude te houden. Inmiddels weet ik dat het verder gaat dan dat, namelijk dat het één grote gevangenis is, gecreeerd door het duister, waarin Licht en Lichtwezens, door middel van corruptie, afleiding en manipulatie gevangen gehouden worden.
Wanneer deze en andere 'levensvraag-onderwerpen' - op tal van plaatsen en met tal van mensen - echter ter sprake kwamen, viel me telkens weer op dat mijn overtuigingen, meningen en innerlijk weten / innerlijk Licht, nogal afweken van de gangbare norm. In tegenstelling tot mijzelf – en anderen die ik ken – lijken de herinneringen aan ‘thuis’ – om het zo maar te noemen – te zijn vervaagd, waardoor deze wezens (dat je ‘maar mens bent’ is in mijn optiek ook deel van de illusie / manipulatie) zijn gaan geloven in – en zijn gaan handelen naar – het sjabloon van de corrupte virtuele werkelijkheid. (Overigens is dat geen verwijt, want I’ve been there and done that.)
Uiteindelijk leidde de gevoelens van 'afgewezen worden’, me niet thuis voelen en stagnatie door de beperking waar ik keer op keer tegen aan lijk te lopen, er toe, dat ik mij ging aanpassen op deze corrupte virtuele werkelijkheid. (de MATRIX) Ik dompelde mij zogezegd onder in alle ‘moois’ die deze duistere virtuele speeltuin te bieden heeft. Ondanks dat, bleef mijn interesse naar het esoterische - de werkelijkheid achter de fysiek waargenomen werkelijkheid - altijd bestaan. Mijn zoektocht begon als kind en zal pas eindigen wanneer ik niet langer ‘hier ben’.
Confrontatie met mezelf
Op een gegeven moment kwam ik - voornamelijk door interactie met 'anderen' en de MATRIX - met mijzelf in de knoop. Ik voelde me – net zoals ik dat als kind voelde - als een gevangene binnen deze virtuele werkelijkheid, de MATRIX. De schaarste, beperkingen, hiërarchische systemen, het systeem van eten of gegeten worden en grote mate van controle die ik om mij heen waarnam, knaagde aan me. Dit kwam vooral, omdat ik ergens diep in mij nog steeds wist dat er eigenlijk sprake is van overvloed, onbegrensde mogelijkheden en vrijheid.
Meer en meer kwam ik er achter, dat ik niet mijn leven leefde, maar het leven leefde wat ik mijzelf had aangeleerd en wat ik me - vanuit een gevoel van verbonden willen zijn met mijn omgeving - had laten opdringen. Ik was mijn authenticiteit verloren, had mijn ware zelf – het Lichtwezen in mij – verloochend en mijzelf volgestopt met allerlei programmeringen, conditioneringen, overtuigingen en andere duistere zaken.
Opnieuw zoeken
Op een gegeven moment - dat zal ergens in 2000 geweest zijn - ging ik vanuit dat gevoel - het verlies van mijn ware zelf (mijn innerlijk Licht) - weer intensiever op zoek naar wie ik nu werkelijk was en hoe de ‘werkelijkheid’ nu daadwerkelijk in elkaar stak. Al snel kwam het tot een confrontatie met mijzelf, omdat ik merkte dat ik mijn ware zelf verloochend had, ik mij – via mijn ego - geïdentificeerd had met dat wat van mij verwacht werd en mezelf - opnieuw vanuit de angst om afgewezen te worden - enorm beperkt had in mijn denken, voelen en handelen. Meer en meer kwam ik met die herontdekking van mijzelf, weer tot mijn kern.
De interactie met de MATRIX, de corrupte virtuele werkelijkheid, werd er daarmee niet beter op, maar ik trok me steeds minder aan van wat 'anderen' daar nu van vonden. Dit langdurige proces - waar ik me nu nog steeds in bevind en dat een leven lang duurt - ging naarmate de tijd vorderde steeds een stukje sneller. Standaard zaken, zoals werken en bijvoorbeeld deelnemen aan 'standaard' activiteiten en evenementen (sportevenementen, concerten, toneelvoorstellingen, volgen van het nieuws, aanvaarden van 'leiding' op het werk en meer van deze geconditioneerde 'massahysterie') me steeds zwaarder ging vallen.