Merkel: Hard antwoord op weerzinwekkende overvallen

[univers]

Wij gooien onze steentjes in het 'forum-water' en al die kringetjes raken ons.
We kunnen er wat mee én we doen er wat mee.

Wat doe je ermee?
Slapeloze nachten?

[Vitharr]

Geweldig jouw laatste zin Vitharr.
Want ik loop daar soms ook rond.
Want dat zonnebloemveld is niet helemaal verrot.
Er staan nog mooie bloemen tussen.

Ja hoor, zeker weten.

[Gast1]

Wij gooien onze steentjes in het 'forum-water' en al die kringetjes raken ons.
We kunnen er wat mee én we doen er wat mee.

Wat doe je ermee?
Slapeloze nachten?

Integendeel, ik schreef het immers al in dit topic.
Aan het adres van Vitharr:

Dank broeder, het blijft genieten met jou.

Aan het adres van Tammy en Zoeker:

En zo is dát Tammy. Ik kom die mooie bloemen hier tegen op het forum en het is zoals Zoeker het ook al schrijft.

Aan het adres van Maris:

Jeetje Maris, als ik jouw berichten lees, blijf ik steeds een soort van gelukzalig gevoel binnenkrijgen. Een aangename energie.

Verder schreef ik:

We kunnen er wat mee én we doen er wat mee.

En dát is wat ik er mee kan en wat ik er mee doe.
Daarvan krijg ik dus allerminste slapeloze nachten, ik kan er juist beter door slapen.

[univers]

Daarvan krijg ik dus allerminste slapeloze nachten, ik kan er juist beter door slapen.

Goed zo.

[Gast1]

En daar kan ik ook weer wat mee

[Maris]

Ik kan er alleen voor zorgen dat ik in mijn woorden en daden een klein steentje bijdraag aan de wereld. Als een steentje wat in het water wordt gegooid en dan kringen verspreidt.

Dat is een mooie opmerking. Als je je in het 'wereldnieuws' verdiept, dan kan je er helemaal in ten onder gaan.
Maar we dienen ons bewust te blijven van onze eigen kracht.

Als ik in verwarring raak door het 'wereldnieuws' weet ik ook dat ik bezig ben met verzuipen in feiten en emoties. Het is dan soms worstelen om feiten en emoties te scheiden.

Ik ben me bewust van m'n eigen verantwoordelijkheid hierin en ook van het feit dat allerlei talenten en beperkingen ongelijk verdeeld zijn.

Ik kan me dan ook afvragen hoe "eigen" is "eigen kracht" eigenlijk?

Alles is een "cadeautje" van het universum...

[Maris]

Jeetje Maris, als ik jouw berichten lees, blijf ik steeds een soort van gelukzalig gevoel binnenkrijgen.
Een aangename energie.

Op basis van feiten kan ik mij een wereldbeeld c.q. mening vormen. Op basis van die feiten kan ik de wereld tegemoet treden.

Bij mij zijn het voor deze 'feiten', die aanvankelijk feiten bleken te zijn, maar dat later helemaal niet waren.
Ik heb in het redelijk recente verleden ervaren, dat mij dat groot verdriet opleverde en geconstateerd, dat ik vaak gekleurde ende gemanipuleerde informatie ontving.
Ik concludeerde dat ik dus, na ervaring op ervaring, niets met de berichtgevingen kon daar ik aan bijna alles ging twijfelen.
Weer later las ik dat wijsheid met twijfel begint, waarbij ik me beslist niet zelf over de bol wil aaien.
Maar wees op je hoede als je klakkeloos iets aanneemt als 'feit' ...

Als feiten gekleurd worden door persoonlijk leed, dan raakt mij dat.
Toch zie ik het dan als mijn taak om emoties zo zuiver mogelijk te houden en te scheiden van de feiten.
Het persoonlijk verdriet van anderen kan mij raken, maar is niet mijn persoonlijk verdriet.

En precies dát gebeurde wel met mij.
Het leed van anderen nam ik mee naar bed en 's nachts werd ik er wakker van.
Soms badend in het zweet. Ik heb lang met tranen in mijn ogen naar het journaal gekeken.
Het voelt niet goed, dat ik me nu zelf aan het trainen ben, om afstand te doen van die emoties.
Als ik dat niet doe, blijk ik er aan onderdoor te gaan.
Het voelt alsof ik 'weg aan het gooien ben' en vraag me al een paar maanden af, of het niet veel beter is om dergelijk nieuws niet meer op te gaan zoeken.
Ook nu twijfel ik weer ...

En wat ik ergens aan kan doen, zal altijd afhankelijk zijn van allerlei omstandigheden.
Ik kan er alleen voor zorgen dat ik in mijn woorden en daden een klein steentje bijdraag aan de wereld. Als een steentje wat in het water wordt gegooid en dan kringen verspreidt.

Eender zie ik het niet alleen, ik doe het ook.
Daar waar ik (positief) kan beïnvloeden, doe ik dat.
Ik kan niet anders én het is tegelijkertijd een soort 'medicijn' voor mij.
Het begint allemaal al met een ongewilde vriendelijkheid.
Daarmee bedoel ik dus een 'ongemaakte' vriendelijkheid. Een vriendelijkheid vanuit je diepste binnenste.

Ik doe mijn best om zowel mens als dier goed te behandelen. Ik ben mij bewust van mijn menselijke beperkingen.

"‘ik luister naar een merel, die op een tak van een boom in de tuin zit te fluiten.
Zouden we ons levenslot niet in handen kunnen nemen en ten goede wenden?
Door iets te doen, iets te veranderen in deze wereld? Zeg jij het, fluitende merel."
Abel Herzberg

Ik schreef het al: als ik jouw berichten lees, blijf ik steeds een soort van gelukzalig gevoel binnenkrijgen.

Tnx, maar zet me maar niet op een voetstuk, vallen doet nl. uiteindelijk pijn

Feiten zijn btw feiten. Al ben ik me wel bewust dat we interpreteren met onze 'gekleurde bril'.

[Zoeker]

Als ik in verwarring raak door het 'wereldnieuws' weet ik ook dat ik bezig ben met verzuipen in feiten en emoties. Het is dan soms worstelen om feiten en emoties te scheiden.

Ik ben me bewust van m'n eigen verantwoordelijkheid hierin en ook van het feit dat allerlei talenten en beperkingen ongelijk verdeeld zijn.

Ik kan me dan ook afvragen hoe "eigen" is "eigen kracht" eigenlijk?

Alles is een "cadeautje" van het universum...

Het nadeel van het 'wereldnieuws' is natuurlijk dat men slechts 1 kant van de polariteiten laat zien.
(hoewel de ontspanning tussen Iran en het westen vandaag zomaar goed nieuws is)

Doordat we ons verdiepen in slechts 1 van de polariteiten raken we het zicht op de andere kwijt.
Slechts 1 van de polariteiten in je emotionele leven trekken is als lopen op 1 been.
En omdat we de andere polariteit niet kunnen zien (in het wereldnieuws) zit er niks anders op dan ons niet te verbinden aan die ene polariteit. Gemakkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk.

[Zoeker]

Tnx, maar zet me maar niet op een voetstuk, vallen doet nl. uiteindelijk pijn ;)

En dan ben je nog een 'gevallen vrouw' ook…..

[Maris]

Als ik in verwarring raak door het 'wereldnieuws' weet ik ook dat ik bezig ben met verzuipen in feiten en emoties. Het is dan soms worstelen om feiten en emoties te scheiden.

Ik ben me bewust van m'n eigen verantwoordelijkheid hierin en ook van het feit dat allerlei talenten en beperkingen ongelijk verdeeld zijn.

Ik kan me dan ook afvragen hoe "eigen" is "eigen kracht" eigenlijk?

Alles is een "cadeautje" van het universum...

Het nadeel van het 'wereldnieuws' is natuurlijk dat men slechts 1 kant van de polariteiten laat zien.
(hoewel de ontspanning tussen Iran en het westen vandaag zomaar goed nieuws is)

Doordat we ons verdiepen in slechts 1 van de polariteiten raken we het zicht op de andere kwijt.
Slechts 1 van de polariteiten in je emotionele leven trekken is als lopen op 1 been.
En omdat we de andere polariteit niet kunnen zien (in het wereldnieuws) zit er niks anders op dan ons niet te verbinden aan die ene polariteit. Gemakkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk.

Wijze conclusie....

Net als Tammy en Vitharr wandel ik in gedachten regelmatig door het veld vol zonnebloemen. Kan een verrotte bloem het helpen dat hij teveel of te weinig water en/of zon kreeg?

Als mens hebben we het vermogen van het maken van onderscheid meegekregen, maar niet alle mensen hebben dezelfde omstandigheden meegekregen. Het (de omstandigheden in de breedste zin van het woord) bepaalt wel de kleur van onze bril.....

[Maris]

Tnx, maar zet me maar niet op een voetstuk, vallen doet nl. uiteindelijk pijn

En dan ben je nog een 'gevallen vrouw' ook…..

LOL

Ook dat nog!

[Zoeker]

Net als Tammy en Vitharr wandel ik in gedachten regelmatig door het veld vol zonnebloemen. Kan een verrotte bloem het helpen dat hij teveel of te weinig water en/of zon kreeg?

Als mens hebben we het vermogen van het maken van onderscheid meegekregen, maar niet alle mensen hebben dezelfde omstandigheden meegekregen. Het (de omstandigheden in de breedste zin van het woord) bepaalt wel de kleur van onze bril.....

Ergo: dankzij de verrotte bloem bestaat de mooie bloem. We kunnen de schoonheid van mooie bloemen alleen gewaar worden dankzij troep-bloemen.

[Zoeker]

LOL

Ook dat nog!

Ja, je moet de bal niet voor mijn voeten leggen als het doel leeg is;-)
Daar staat tegenover dat ik helemaal geen verstand heb van voetbal.
Ongeveer net zo veel als Louis van Gaal van engels spreken.

[Maris]

Net als Tammy en Vitharr wandel ik in gedachten regelmatig door het veld vol zonnebloemen. Kan een verrotte bloem het helpen dat hij teveel of te weinig water en/of zon kreeg?

Als mens hebben we het vermogen van het maken van onderscheid meegekregen, maar niet alle mensen hebben dezelfde omstandigheden meegekregen. Het (de omstandigheden in de breedste zin van het woord) bepaalt wel de kleur van onze bril.....

Ergo: dankzij de verrotte bloem bestaat de mooie bloem. We kunnen de schoonheid van mooie bloemen alleen gewaar worden dankzij troep-bloemen.

Alles heeft zo z'n eigen waarde... De troep-bloemen kunnen uiteindelijk ook nog weer dienen als compost (voedingsbodem voor leermomenten?) voor nieuwe bloemen. Evolutie?

[Maris]

LOL

Ook dat nog!

Ja, je moet de bal niet voor mijn voeten leggen als het doel leeg is;-)
Daar staat tegenover dat ik helemaal geen verstand heb van voetbal.
Ongeveer net zo veel als Louis van Gaal van engels spreken.

Ik ben een slechte keeper, das wel duidelijk, hahaha.

Het engels van Louietje is geweldig hilarisch, dat dan weer wel

[Zoeker]

Alles heeft zo z'n eigen waarde... De troep-bloemen kunnen uiteindelijk ook nog weer dienen als compost (voedingsbodem voor leermomenten?) voor nieuwe bloemen. Evolutie?

Het is hoe het veranderlijke zichtbaar wordt. Stel dat je een bos bloemen al 20 jaar op je tafel heb staan.
Dan heeft het geen waarde/schoonheid meer. Dan heb je in feite niets. Maar doordat ze hooguit 2 weken staan en zichtbaar vergaan zal je steeds weer de schoonheid ervaren. Onbewust heb je dit principe door.

En ja…via compost keren ze ooit weer terug op je tafel. Bij wijze van spreken dan.

Zo hebben de weerzinwekkende aanrandingen en verkrachtingen ook een polariteit.
En die andere polariteit is dat seks feitelijk de eredienst is tussen man en vrouw, het heilige der heiligen.
Het moet echter wel gezien worden, net als de bloemen.

En in mijn optiek is de verkrachter/aanrander ook een verkrachter van zijn eigen integriteit.
In feite is hij zelf ook slachtoffer. De geheimen van seks worden moeilijker bereikbaar voor hem.
Hij weet het alleen niet…..

[Zoeker]

Ik ben een slechte keeper, das wel duidelijk, hahaha.

Het engels van Louietje is geweldig hilarisch, dat dan weer wel :)

Ik vond Arib van de week wel gevat toen ze zei dat haar niveau van engels tussen dat van Frans Timmermans en Louis van Gaal in zat. Ik dacht wel bij mijzelf…blij dat ze mij nooit engels heeft horen spreken….
Anders was ik nog in de vergelijking getrokken.

[Maris]

Alles heeft zo z'n eigen waarde... De troep-bloemen kunnen uiteindelijk ook nog weer dienen als compost (voedingsbodem voor leermomenten?) voor nieuwe bloemen. Evolutie?

Het is hoe het veranderlijke zichtbaar wordt. Stel dat je een bos bloemen al 20 jaar op je tafel heb staan.
Dan heeft het geen waarde/schoonheid meer. Dan heb je in feite niets. Maar doordat ze hooguit 2 weken staan en zichtbaar vergaan zal je steeds weer de schoonheid ervaren. Onbewust heb je dit principe door.

En ja…via compost keren ze ooit weer terug op je tafel. Bij wijze van spreken dan.

Zo hebben de weerzinwekkende aanrandingen en verkrachtingen ook een polariteit.
En die andere polariteit is dat seks feitelijk de eredienst is tussen man en vrouw, het heilige der heiligen.
Het moet echter wel gezien worden, net als de bloemen.

En in mijn optiek is de verkrachter/aanrander ook een verkrachter van zijn eigen integriteit.
In feite is hij zelf ook slachtoffer. De geheimen van seks worden moeilijker bereikbaar voor hem.
Hij weet het alleen niet…..

Opnieuw een, in mijn ogen, wijze conclusie. Een verkrachter (meer nog dan een aanrander) mist de mystiek (onvoorwaardelijke liefde) van seks. Hoe treurig en triest dit gemis, hoe triest en treurig deze onbewustheid....

Ik ga een poosje slapen en wens de wereld wijsheid en liefde (bewust-zijn) toe....

Trust!

[Maris]

Ik ben een slechte keeper, das wel duidelijk, hahaha.

Het engels van Louietje is geweldig hilarisch, dat dan weer wel

Ik vond Arib van de week wel gevat toen ze zei dat haar niveau van engels tussen dat van Frans Timmermans en Louis van Gaal in zat. Ik dacht wel bij mijzelf…blij dat ze mij nooit engels heeft horen spreken….
Anders was ik nog in de vergelijking getrokken.

Zal wel meevallen met je. En zo niet, dan heb je dus geluk gehad;)
De opmerking is idd gevat van Arib, ik heb hem ook gelezen.

Nu echt naar dromenland!

[Zoeker]

Opnieuw een, in mijn ogen, wijze conclusie. Een verkrachter (meer nog dan een aanrander) mist de mystiek (onvoorwaardelijke liefde) van seks. Hoe treurig en triest dit gemis, hoe triest en treurig deze onbewustheid....

Ik ga een poosje slapen en wens de wereld wijsheid en liefde (bewust-zijn) toe....

Ja, het is treurig. Maar het is wel hoe onze aanwezigheid in de veranderlijkheid werkt. De weg naar bewustheid kan niet anders verlopen dan via onbewustheid. Jij en ik krijgen 'bewustheid' ook niet zomaar cadeau.