Mysterie & Wetenschap Forum

Ik dacht eerst nog om dit te plaatsen onder "Media en Cultuur" maar bij nader inzien is de nieuwswaarde hoger dan de band met cultuur, dus .....
----------------------------------------

Vorig jaar moesten we (na eind 2014 Joe Cocker te hebben moeten afstaan) jammer genoeg afscheid nemen van ondermeer Percy Sledge, B B King en op de valreep ook nog Lemmy van Motörhead.

2016 begint al niet veel beter: ook David Bowie is er uit gestapt,of zoals Keith Richards in 2001 (bij het overlijden van George Harrison) nog zei "It looks like the good die young".

Ja, ik schrijf inderdaad "jong", en zo bedoel ik het ook.
Want ook al hebben we het over heren die al ruim de pensioengerechtigde leeftijd hadden bereikt, toch bleven ze onverminderd creatief, zowel in hun composities als in het uitbrengen van nieuwe CD's en toerden ze nog de wereld rond als (bijna) jonge snaken.

Het ergste is hierbij nog wel dat er zo goed als geen vervanging te bespeuren valt; en dan heb ik het niet over de aantallen (want die zijn er voldoende) maar over de kwaliteit.
De "oude knarren" hebben ons schitterende composities gebracht, iets wat van de jonge generatie niet kan worden gezegd; het is ronduit bedroevend wat tegenwoordig al niet als "muziek" wordt op de markt gegooid. Kopieën van kopieën van kopieën, de één al matter en ziellozer dan de andere.

En dat heeft niets te maken met mijn persoonlijke smaak maar is gewoon een vaststelling: het is jaren geleden dat nog een reeks artiesten is opgestaan van het formaat van diegenen die ons nu één voor één ontvallen.
Er wordt in de muziekwereld een enorm gat geslagen wat moeilijk zal kunnen opgevuld worden.

David Bowie was van ongekende hoogte.

En inderdaad, zo veel mooie nieuwe muzikanten krijgen we niet snel terug. De moderne generatie is te lui, als je het mij vraagt om zelf iets moois te maken, of zelfs een trend te zetten, zoals David Bowie.
R.I.P.

Ik hoorde het vanmorgen op het nieuws dat hij was overleden.
Hij werd 69 jaar oud. Mooi stukje (deel 1) uit een documentaire die de BBC maakte in 1996 over zijn leven.
Op Youtube vind je alle afleveringen.


Een paar dagen voor zijn overlijden heeft David Bowie nog een nieuw album uitgebracht.
Afgelopen vrijdag kwam Blackstar uit.
RTL Nieuws

Maar telt dit niet voor alles waar je mee opgegroeid bent?
Al het oude vertrouwde verdwijnt en wat blijft is de herinnering.

het is ronduit bedroevend wat tegenwoordig al niet als "muziek" wordt op de markt gegooid

"Muziek" is wel erg breed om daar een generaliserend oordeel over te vellen.

Als ik kijk naar de dance, trance en techno genres, is het vele malen beter geworden dan jaren/decennia geleden.
Kijkende naar punk en gothic, ja persoonlijk zie ik weinig toevoeging. De jaren 70 en 80 waren subliem.

Het pop genre ben ik persoonlijk niet zo mee bezig, maar er zijn wel degelijk bands die geniale albums uitbrengen en echt een eigen sound en vernieuwing hebben gebracht. Ik denk hier bijvoorbeeld aan Cold Play.

Wat Bowie betreft, ja, geniaal en was een shock voor mij toen ik het bericht hoorde.

We hebben heel veel jonge artiesten en die moeten nog groeien en ontwikkelen.
Wij kunnen niet verwachten dat ze zich direct presenteren als de artiesten en
hun muziek die we nu missen.
Ook moet je in aanmerking nemen dat we vroeger alleen de radio hadden en later de tv
als medium waarmee die muziek zich kon verspreiden. Nu met YouTube enz. is er zoveel
te beluisteren en te zien, waardoor het verloop onder artiesten zo snel is dat ze zich niet
meer kunnen ontwikkelen zoals de 'oudere artiesten' dan konden.
Onze spanwijdte van aandacht geven aan een stuk muziek is vaak ook niet wat het ooit was.
Het leven heeft heden een ander tempo dan vroeger.......

Gusteman schreef:

Het ergste is hierbij nog wel dat er zo goed als geen vervanging te bespeuren valt; en dan heb ik het niet over de aantallen (want die zijn er voldoende) maar over de kwaliteit.
De "oude knarren" hebben ons schitterende composities gebracht, iets wat van de jonge generatie niet kan worden gezegd; het is ronduit bedroevend wat tegenwoordig al niet als "muziek" wordt op de markt gegooid. Kopieën van kopieën van kopieën, de één al matter en ziellozer dan de andere.

En dat heeft niets te maken met mijn persoonlijke smaak maar is gewoon een vaststelling: het is jaren geleden dat nog een reeks artiesten is opgestaan van het formaat van diegenen die ons nu één voor één ontvallen.
Er wordt in de muziekwereld een enorm gat geslagen wat moeilijk zal kunnen opgevuld worden.

Over smaak valt niet te twisten zegt men wel eens.
Het is ook heel persoonlijk.
Maar ik snap wat Gusteman bedoelt.
Zo denk ik namelijk ook.
Een paar springen eruit, maar de meeste is in mijn ogen huppelepup muziek.
Men moet het hebben van nietsverhullende kleding en veel liedjes klinken allemaal hetzelfde en ontiegelijk saai.

Ikzelf heb nooit iets aan de muziek van David Bowie gevonden.
Sommige nummers wel maar voor de rest was het mijn genre niet.
Maar ik zag wel heel duidelijk wat een veelzijdig artiest hij was met een uniek stemgeluid.
Een kunstenaar die je maar zelden nog ziet of hoort.

De oudjes zijn blijvertjes in de geschiedenis, deze generatie gaan op een paar na niet herinnerd worden over 25-50 jaar.
Maar soms moet je ook stoppen, zoals Madonna.
Want die vrouw maakt zich op haar leeftijd compleet belachelijk.
Vroeger was ze goed, maar niemand zit op een 50 plusser te wachten die in haar ondergoed over het podium rent.

Stoppen of doorgaan..............doe het met stijl.
Je hoeft je niet te meten of te bewijzen, dat heb je namelijk al gedaan.

Het grappige is dat mijn ouders alles wat onder 'moderne muziek' viel niks vonden.
En nu lees ik eigenlijk dezelfde reacties terug van een generatie later.
Conclusie: iedere generatie blijft hangen in de muziek (en andere zaken) van hun jeugd.

Ik snap wat je bedoeld Zoeker.
Maar ik denk niet dat het alleen het hangen is in het verleden.
Veel muziek van tegenwoordig is pulp in mijn oortjes.


Maar wat je zegt heeft er denk ik wel een stukje misschien mee te maken.

Muziek is emotie, Tammy. Muziek van (bijvoorbeeld) Bowie maakt deel uit van iemands leven.
Mijn ouders waren er emotioneel niet mee verbonden. (lange haren, vrije seks en het hele gedoe er om heen)
Veel hedendaagse muziek is ook in mijn oortjes pulp. Maar toen mijn zoon overleed deed ik een merkwaardige ontdekking. Zijn muziek die ik tot dusver niet zo kon waarderen vond ik opeens mooi! Toen ontdekte ik opeens dat het begrip 'mooi' niet alleen subjectief is, maar dat het ook nog eens afhangt van mijn eigen 'toestand'.

Dat je je zoon hebt verloren vind ik werkelijk verschrikkelijk Zoeker.

Muziek is niet alleen emotie maar ook smaak.
En dat verschilt van mens tot mens.
Maar wat je schrijft begrijp ik dat je zijn muziek wel mooi vond.

Tammy schreef:Dat je je zoon hebt verloren vind ik werkelijk verschrikkelijk Zoeker.

Muziek is niet alleen emotie maar ook smaak.
En dat verschilt van mens tot mens.
Maar wat je schrijft begrijp ik dat je zijn muziek wel mooi vond.

Ik lees dat anders, zie:

Zoeker schreef:Veel hedendaagse muziek is ook in mijn oortjes pulp.
Maar toen mijn zoon overleed deed ik een merkwaardige ontdekking.
Zijn muziek die ik tot dusver niet zo kon waarderen vond ik opeens mooi!
Toen ontdekte ik opeens dat het begrip 'mooi' niet alleen subjectief is, maar dat het ook nog eens afhangt van mijn eigen 'toestand'.

Ik herken dat.
Iets wat ik eerst zelfs afschuwelijk vond wat bij iemand 'hoorde' (herkenning), kan voor mij later bij het 'missen' van die persoon dat wat ik eerst afschuwelijk vond, tot iets (heel) moois verworden.
Als ik dat 'afschuwelijke' later dan weer waarneem, levert mij dat een speciaal gevoel op waarbij het afschuwelijke tot iets moois is geworden.

De smaak van muziek is derhalve situatie-afhankelijk.
Zeker weten.

Pierre, dat jij dat zeker weet voor jezelf is jouw goed recht.
Maar dat betekend niet dat iedereen dat ook zo ziet.
Ik heb 25 jaar geleden mijn beste vriend verloren .
Hij hield van wat ik noem van herrie muziek.
Dat vond ik toen en dat vind ik nog steeds.
Dat jij daar anders over denkt dat kan en dat mag ook.
Maar zie dan ook in please dat we niet allemaal hetzelfde denken amigo.
En ik mis hem nog elke dag .

Tammy, ik ben het helemaal met je eens.
Niet iedereen hoeft dat zo te beleven.
Dit is wat ik schreef:

Gast1 schreef:De smaak van muziek is derhalve situatie-afhankelijk.

Ik hou van lichte tot zware klassieke muziek, maar beslist niet op elk moment van de dag.
Afhankelijk van mijn (geestelijke) situatie is het zelfs mogelijk, dat ik die muziek ontwijk.
Anderzijds kan het juist zijn, dat ik deze muziek 'nodig' heb. Dat ik er naar verlang.

Heb jij dat nooit dan?

Het is best wel verhelderend om vast te stellen dat, wanneer het onderwerp "muziek" ter sprake komt, de meeste mensen zo goed als meteen afdwalen naar emoties en smaak, herinneringen en verwachtingen.

Ook bij mezelf stel ik vast dat ik "voorkeuren" heb, dat de stemming van het ogenblik zal bepalen waar mijn voorkeur op dat ogenblik zal naar uitgaan.

Maar dat "kleurt" mijn benadering van muziek niet: met het verlies van Bowie (en zo veel anderen) had ik het eigenlijk over de kwaliteit (muziek-technisch bekeken) van zijn werk (en dat van zo veel anderen).

Een kwaliteit die ik niet terug vind in het overgrote deel wat tegenwoordig als "muziek" wordt op CD gezet.

Determinist schreef:Als ik kijk naar de dance, trance en techno genres, is het vele malen beter geworden dan jaren/decennia geleden.

Het niveauverschil in die genres is louter te wijten aan de informatica: de programma's die nu gebruikt worden (dance, trance en techno wordt inderdaad "gecomponeerd" door computers) zijn veel krachtiger dan die van pakweg tien jaar geleden.
Maar in grote lijnen blijft het toch eenheidsworst: sequenties worden gekopieerd en gemixt; het is in feite een vorm van puzzelen met brokjes die bestaan uit klanken.
Ik ken persoonlijk twee jongelui die actief zijn in het genre: zonder hun computerprogramma krijgen ze nog geen noot gezongen, laat staan dat ze een fatsoenlijke notenreeks uit een instrument weten te halen.

Wat mij nu nog steeds verwondert is dat ik vorige zondag, 10 januari (dus de dag waarop hij is overleden), ergens in de namiddag nog tegen mijn echtgenote zei: "weet jij dat ik, na Bowie al die jaren te hebben "gekend", nog niet eens weet of hij één of meer instrumenten bespeelt ... en welke dit dan wel zijn? Ik bedoel maar, als je luistert naar zijn werk dan is het toch duidelijk dat dit stukken zijn die gecomponeerd zijn op een instrument? Ik vraag me af het welke dan."

Vraag me niet waar die gedachte zo plots vandaan kwam maar het was frappant om de volgende ochtend te horen dat hij diezelfde dag was overleden.

En ik weet nog steeds niet welk(e) instrument(en) hij bespeelde ..... zal het toch eens moeten gaan opzoeken.

Gast1 schreef:

Ik hou van lichte tot zware klassieke muziek, maar beslist niet op elk moment van de dag.
Afhankelijk van mijn (geestelijke) situatie is het zelfs mogelijk, dat ik die muziek ontwijk.
Anderzijds kan het juist zijn, dat ik deze muziek 'nodig' heb. Dat ik er naar verlang.

Heb jij dat nooit dan?

Jazeker, ik herken dat.
Maar dan wel in het muziekgenre waar ik van hou.
Dat bedoel ik met smaak, wat zeer persoonlijk is.
Als ik een mooie song wil horen die in mijn gemoedstoestand past op dat moment dan wel van zangers of een groep die ik goed vind.
Dus eigenlijk denk ik dat we hetzelfde bedoelen misschien.

Hihihi ... daar komt het heel vaak op neer inderdaad

Another one bites the dust .....

Glenn Frey, samen met Don Henley mede oprichter van The Eagles, is er dus ook uit gestapt.

Hijzelf is er niet meer, maar zijn composities blijven voor altijd, zoals deze

Het beste nummer aller tijden.