Vitharr schreef:Wat ik bedoel is dat van een mooie, correct beschrijvende titel zoals ik plakte in de topictitel geswitcht werd naar een vage schreeuwende kreet die de lading niet eens dekt.
Zo'n schriftelijke uitwisseling van meningen en standpunten blijft toch altijd weer een duister pad vol struikelblokken ..... met als gevolg de indruk niet begrepen te worden.
En dat begrijp ik dan wel weer heel erg goed.
De "
vage schreeuwende kreet die de lading niet eens dekt" waar jij naar verwijst, beste Vitharr, is datgene wat ik bedoelde met "
Er is natuurlijk ook het eeuwige gevecht voor de "scoop", de "primeur", als allereerste een nieuwsfeit kunnen melden".
Elke krant, tijdschrift, website heeft zo zijn eigen manier om de lezer te benaderen; sommigen doen het op ernstige wijze, anderen moeten het dan weer hebben van sensationele koppen in een suggestieve saus en weer anderen benaderen nieuws vanuit een zekere sarcastische of satirische invalshoek.
Zij doen dit met een terechte reden, zij hebben daar namelijk "een publiek voor", een groep mensen die ijverig op zoek gaan naar deze vormen van "berichtgeving".
Dat verklaart trouwens ook het (naar mijn mening verbazende) succes van zoekmachines die informatie aanbieden welke "strookt met het gedrag" van de zoekende: als rationeel denkend mens zou je verwachten dat de massa afstand gaat nemen van dit aanbod van "nieuwsfeiten met oogkleppen op", maar neen hoor, Jan Modaal verkiest gemak boven waarheid en slokt gulzig alles op wat wordt aangevoerd ..... zolang er maar niet hoeft over nagedacht te worden.
Waaruit volgt dat "desinformatie" in de allereerste plaats gebeurt in het brein van de lezer die klakkeloos aanvaardt wat wordt verkondigd.
Vitharr schreef:Ik geloof er niks van dat jij dat een vooruitgang vindt! (ik=d, jij=dt toch?
)
Met die "vooruitgang" doel ik dan wel op het principe van het weglaten van aangevoerde gegevens zolang die niet bevestigd werden.
Als puntje bij paaltje komt verkies ik nog steeds informatiebronnen die opmerkingen gebruiken als "volgens niet verifieerbare bronnen" of "volgens nog niet bevestigde berichten" dan wel dat elk sensationeel ogend bericht gewoon gekopieerd en verspreid wordt. Dat heeft trouwens bij mezelf geleid tot een soort van aversie voor "nieuwsbrengers" die afsluiten met
u beslist zelf of dit al dan niet geloofwaardig is (of iets in dezelfde aard): dat is gewoon het openen van een parapluutje voor ingeval zou blijken dat het om pure onzin gaat.
Vitharr schreef:Als het was gegaan zoals in eerste instantie werd gesuggereerd dan blijf ik bij wat ik zei. Ik zou het overigens interessant vinden om jouw visie op dat scenario te kennen.
In de eerste visie ging het om een man die, gewapend met een mes, poogde zich toegang te verschaffen tot een museum en door militairen werd neergeknald met vijf kogels.
Mijn visie daarop is dat ik hier geen visie zou op gehad hebben zonder eerst verder te gaan zoeken naar meer informatie, zoals:
- hoe ver stonden de militairen van de verdachte af?
- waren er burgers in de buurt van de verdachte?
- speelden de feiten zich af in open lucht of binnen in een gebouw?
Hiermee had ik van het gebeuren al een beeld kunnen opbouwen dat mij in staat had gesteld een visie naar voor te brengen.
Hoogstwaarschijnlijk was ik toen op de gegevens gestoten die ik in mijn reactie heb aangesleept en zou mijn visie gelijkaardig zijn geweest.
Indien ik niet over meer informatie had beschikt had ik hoogstwaarschijnlijk geschreven dat de berichtgeving behoorlijk zwak stond qua details en je er eigenlijk alle kanten mee op kon.
Vitharr schreef:Ik heb je (en dit keer weet ik het zeker) al eens eerder verteld dat ik vind dat er veel teveel gevraagd wordt van militairen tegenwoordig. Militairen zoals deze tussen normale burgers gooien is echt weer zo'n politiek besluit.
Je mag natuurlijk niet uit het oog verliezen dat we het hier hebben over Parijs, en niet Amsterdam, Londen of Brussel.
In Parijs lopen al sinds eind 2000 (nu dus al zestien jaar) militairen patrouille, samen met politieagenten.
Die mensen krijgen een doorgedreven opleiding en training. Je mag ook niet vergeten dat in Frankrijk zowel de Gendarmerie Nationale alsook de volledige brandweer onderdeel uitmaken van het Ministerie van Landsverdediging; al die mensen zijn in de eerste plaats militairen, maar dan wel met een specifieke functie.
De ervaring van de verschillende diensten wordt onderling uitgewisseld en in de praktijk gebracht waardoor militaire patrouilles een ander karakter krijgen dan in andere landen het geval is.
Die patrouilles zijn inderdaad meer een politiek besluit dan iets anders; de bedoeling hiervan is dat de burger daadwerkelijk kan merken dat de overheid het aspect veiligheid ernstig neemt. Dit valt binnen eenzelfde kader als bewakingscamera's; alleen zullen militairen nog altijd gezien worden als "onze jongens" en zijn ze ook voor de burger aanspreekbaar op straat.
Dat deze politiek ook kan vruchten afwerpen zullen we merken in de nabije toekomst; dit voorval zullen de Europese naties nu kunnen uitspelen tegen Donald Trump door te stellen: "
ook met open grenzen maar een degelijk beveiligingssysteem weten wij terroristen te onderscheppen" ..... en daar kan Donald mooi een punt aan zuigen.
Maar het zal natuurlijk ook weer koren op de molen zijn van de Valse Vlag fantasten die zullen beweren dat dit weer zo'n opgevoerd stukje toneel is om Trump een hak te zetten en Europa verenigd te houden.