Nederlands leerboek blijkt geschiedenis over Israël te manipuleren.
Een verplicht Nederlands vmbo-leerboek blijkt de geschiedenis over Israël te manipuleren. Het leerboek bevat tendentieuze en haatzaaiende passages. Een woordvoerder van uitgeverij Noordhoff zegt echter van mening te zijn dat ze de feiten in de juiste verhouding hebben weergegeven. Volgens het leerboek zouden joodse milities tijdens de oprichting van Israël moorden hebben gepleegd in Arabische dorpen en dat, als gevolg daarvan, “honderdduizenden Palestijnen zijn gevlucht en in vluchtelingenkampen aan de andere kant van de grens zijn beland”. Het geschiedenisboek, dat werd goedgekeurd door het Nederlandse ministerie van Onderwijs als voorbereiding op het eindexamen, merkte op dat de voormalige Israëlische premier Menachem Begin en Nobelprijswinnaar bekend is geworden als een vredestichter, maar een groot deel van zijn leven bekend stond als een terrorist vanwege het feit dat zijn milities Palestijnse burgers (lees Arabische burgers) hebben vermoord en terreurdaden gepleegd.
Met betrekking tot de Zesdaagse Oorlog van 1967 meldt het schoolboek dat de gebieden waarover Israël de controle kreeg – de Sinaï woestijn, de Gazastrook, de Golanhoogten en Oost-Jeruzalem – “sinds die tijd zijn erkend als bezette gebieden”.Dat dit helemaal niets met de ware feiten van doen heeft, mag duidelijk zijn. Het leerboek bevat daarom onjuiste anti-Israëlische passages en draagt mogelijk bij aan ophitsing. Israël eist dan ook terecht opheldering over dit schoolboek. Volgens de Israëlische ambassade in Den Haag wordt een eenzijdig beeld geschetst omdat er in het boek niet wordt gerefereerd aan Arabische wreedheden tegen Joden voor het ontstaan van Israël. Volgens de ambassade is er sprake van verdraaiing van feiten “of zelfs van ophitsing”.
Er is al jaren een duidelijk patroon te bespeuren van Israëlhaat en islamliefde onder Nederlandse politieke, media en kerken. De ervaring leert dat de Israël-bashers geen flauw benul hebben van wat er werkelijk speelt of willens en wetens aan de kant van de perverse leugenaars staan. Het heeft er alles van weg dat het hier om onuitroeibare ordinaire Jodenhaat gaat. De Linkse Kerk werkt op frauduleuze wijze mee de totale geschiedenis van Israël te vervalsen en zo de haat verder aan te wakkeren. Dit alles ten gunste van het corrupte en misdadige PLO-bewind in Ramallah en om de olieproducerende moslimpotentaten niet te irriteren.
Een half oktober 2003 gehouden enquête, in opdracht van de Europese Unie gaf de zeer schokkende uitkomst te zien dat maar liefst 74% van de Nederlandse bevolking Israël het gevaarlijkste land voor de wereldvrede beschouwd. Israël dat strijd voert tegen het Arabische terrorisme dat onschuldige Israëlische burgers laat opblazen door geïndoctrineerde zelfmoordterroristen, wordt gevaarlijker geacht dan brute dictaturen als Noord Korea en Iran. Hoe diep kan een volk zinken! Dit hoge percentage heeft alles te maken met de hetze van de anti-Israël lobby in ons land en de negatieve berichtgeving over Israël in de internationale media.Het is opmerkelijk hoe de Israëlhaters keer op keer in de gelegenheid worden gesteld hun antizionistische denkbeelden te etaleren en daarvoor zelfs prijzen in ontvangst te nemen. Zo ging de Prins Claus prijs van 2004 naar de op 9 augustus 2008 overleden zeer omstreden, extremistische Arabische dichter Mahmoud Darwish.
Hier is meer te lezen:
http://www.franklinterhorst.nl/Ook%20Ne ... C3%ABl.htm
* * * *
De zwendel over de Arabische vluchtelingen
Een van de eisen van zowel het PLO-bewind in Ramallah alsook dat van de terreurbeweging Hamas in Gaza is dat Israël akkoord moet gaan met de terugkeer van alle ‘vluchtelingen’ en hun nazaten naar de plaatsen in Israël van waaruit ze in 1948 verdreven zijn. Men spreekt van het ‘recht op terugkeer’ en beschuldigd Israël ervan verantwoordelijk te zijn voor deze vluchtelingen. Maar het verhaal over deze vluchtelingen is één van de grootste zwendelpraktijken van de 20ste eeuw.
Ruim zestig jaar na de oprichting, blijft de staat Israël het enige land in de wereld die constant besmeurd wordt met de meest bizarre complottheorieën en bloedsprookjes, door de internationale gemeenschap. Haar bestaansrecht wordt voortdurend ter discussie stelt en dat niet alleen door haar Arabische vijanden, maar ook door de wereldleiders en de Verenigde Naties en niet te vergeten door allerlei fascistische anti-Israëlische propagandisten. Zo bestaat er de mythe dat de stichting van de Joodse staat vergezeld ging van een geplande etnische zuivering en een verdrijving van de in de nieuwe staat Israël verblijvende Arabieren.
Arabische vluchtelingen
Op 29 november 1947 stelde de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in resolutie 181 een deling voor van het gebied ten westen van de rivier de Jordaan in een Joods en Arabische deel, wat door de Arabieren werd afgewezen. Het ging hierbij om het gebied dat door de Volkerenbond al in zijn geheel aan Israel was toegewezen en zelfs door de VN bekrachtigd. Vervolgens gaven de Britten het mandaat terug aan de internationale gemeenschap en verlieten op 13 mei 1948 overhaast hun mandaatgebied in de hoop dat de Arabieren daarna snel met de Joden zouden afrekenen. Vervolgens riep David Ben Goerion de staat Israël uit op het door de VN toegekende gebied. De Arabieren hadden inmiddels al gedreigd met een oorlog en die kwam dan ook. De onafhankelijkheid was nauwelijks uitgeroepen, of Israël werd door de legers van 6 Arabische landen, Egypte, Syrië, Transjordanië, Libanon, Saoedi-Arabië en Irak, aangevallen. De invasie was niets anders dan een misdaad waarvoor de Arabische wereld nooit ter verantwoording geroepen is.
De aanvallende Arabische landen riepen de bevolking op zo snel mogelijk te vertrekken om hun intocht te vergemakkelijken, met de belofte op spoedige terugkeer naar hun huizen zodra de nieuwe staat Israël was veroverd en de overgebleven Joden de zee in waren gedreven. Duizenden Arabieren vertrokken omdat hun leiders via de radio en via pamfletten in de naam van Allah daarop aandrongen. Bij het uitbreken van de vijandelijkheden sloegen nog eens tienduizenden op de vlucht, hiertoe aangezet door de eigen leiders, of verplicht geëvacueerd ten gevolge van de militaire situatie. Onderzoekers spreken over circa 600.000 vluchtelingen. Door de Joden het land uitgejaagd, zo is het verhaal. Maar deze beschuldiging strookt niet met de werkelijkheid want hun vertrek was niets anders dan een strategische beslissing van de Arabische leiders. Zo zei de Iraakse premier Nuri: “We zullen het land verpletteren met onze kanonnen en alle schuilplaatsen van de Joden vernietigen. De Arabieren moeten daarom hun vrouwen en kinderen naar veilige gebieden brengen tot na de gevechten.”
In Haifa kregen tienduizenden Arabieren de opdracht de stad te verlaten, op basis van instructies van het Arabische Hoge Comité (AHC). Dit gebeurde ondanks intensieve Joodse pogingen om hen te overtuigen te blijven. Enkele dagen eerder was de 6000 zielen tellende Arabische bevolking van Tiberias door zijn eigen leiderschap tot vertrek gedwongen. Ook dit gebeurde volledig tegen de wens van Israël in. In Jaffa, organiseerde de gemeente de transfer van duizenden inwoners, over land en zee. In Jeruzalem verordonneerde het AHC het vertrek van vrouwen en kinderen en de inwoners van verschillende stadswijken werden door lokale bendeleiders uit hun huizen verdreven. Tienduizenden inwoners van plattelandsdorpen werden in opdracht van het AHC door locale Arabische milities verdreven. Burgers die geen gehoor gaven om te vertrekken werden beschouwd als overlopers. Ook de moefti van Jeruzalem Haj Mohammed Effendi Amin El Husseini riep alle Arabieren op het land zo snel mogelijk te verlaten: "Onze legers staan klaar aan de poorten en zullen alles en iedereen uitroeien om ons land vrij te krijgen". Ook werd tijdens propagandistische radio uitzendingen Israël beschuldigd van wreedheden tegen de Arabische bevolking.
Lees hier meer:
http://www.franklinterhorst.nl/De%20zwe ... lingen.htm
* * * * *
Israëls recht op het land ligt vast in bindende documenten
De droom van het Joodse volk terug te keren naar het land van hun vaderen kreeg gestalte toen in 1897 Theodor Herzl zich in Bazel tijdens het eerste Zionistische wereldcongres, uitsprak voor de oprichting van een onafhankelijke politieke Joodse staat en dat ideaal vertaalde in een politieke beweging.
Theodor Herzl
Hij werd de grondlegger van het moderne zionisme en droomde van een eigen staat, waar Joden, gelovig of niet, in vrijheid zouden kunnen leven. Op 29 augustus 1897, namen ca 250 afgevaardigden afkomstig uit 24 landen, deel aan het Eerste Zionisten Congres in Bazel, Zwitserland. Het Congres eindigde op 3 september 1897. “Indien ik het Congres in Bazel moest samenvatten in woorden”, schreef Herzl in zijn dagboek, “dan zou het dit zijn: In Bazel heb ik de Joodse staat opgericht… misschien binnen vijf jaar en zeker binnen de vijftig jaar, zal iedereen het weten.” Herzl zat er niet veel naast want op 14 mei 1948 werd de Joodse staat opgericht. Hij zag in Europa – vooral in Rusland – een groeiend antisemitisme de kop opsteken, gebaseerd op ideeën als ras, veel minder op het aspect geloof.
Na intensief lobbywerk van de christenzionist ds. William Hechler kreeg Herzl een openlijke steunverklaring van de eerste Europese machthebber Duitse keizer Wilhelm. Herzl realiseerde zich evenwel dat antisemitisme, een onuitroeibare besmettelijke ziekte was en dat daar iets aan gedaan moest worden. Het enige middel om afdoende tegen deze kwaal op te treden leidde Herzl naar de gedachte dat slechts een nationale Joodse staat de oplossing voor dit probleem zou zijn. Het Joodse volk had recht op een nationale herleving in zijn eigen land Israël waar iedere Jood, waar ook ter wereld, een woonplaats moest kunnen vinden. Dit recht werd later erkend in de Balfour-declaratie. Als plaats voor het toekomstige Zion werd aanvankelijk gedacht aan Argentinië. Chamberlain (Brits politicus 1863-Londen 1937) kwam later nog met het voorstel deze staat in Oeganda te vestigen. In werkelijkheid bood hij overigens Ukamba, een Britse provincie in Kenia, aan; de namen werden verward. Ondanks dat er een meerderheid (292:117) voor het plan was, leidde het tot een crisis, die de zionistische beweging ernstig verdeelde. Maar vanzelfsprekend ging onder de Joden de gedachte uit naar hun oude vaderland, het land dat Bijbels en historisch gezien, de enige juiste keuze was.Op het zevende Zionistische Congres in 1905 werd daarom het Oegandaplan definitief verworpen.
Het Eerste Zionisten Congres in Bazel,Zwitserland.
Herzl hoopte dat zijn ideaal mede te kunnen realiseren met hulp van het Vaticaan maar kreeg van de minister van Buitenlandse Zaken, kardinaal Merry del Val te horen: “Zolang de Joden de goddelijkheid van Christus ontkennen kunnen wij zeer zeker niet aan hun kant staan. Hoe kunnen wij ermee akkoord gaan dat zij het Heilige Land herkrijgen?” Ook met Paus Pius X zelf heeft Herzl een ontmoeting. De paus: “Wij kunnen de (zionistische) beweging niet steunen. Wij kunnen de Joden niet beletten naar Jeruzalem te gaan. De grond van Jeruzalem, als die al niet heilig is, is geheiligd door het leven van Jezus Christus. Als hoofd van de Kerk kan ik u niet anders antwoorden. De Joden hebben onze Heer niet erkend, daarom kunnen wij het Joodse volk niet erkennen.”
In de Eerste Wereldoorlog slaagden de zionisten in Londen erin de stichting van de Joodse staat onder de aandacht van de Engelsen te brengen. Nadat het Ottomaanse moslimleger tussen 16 september en 31 oktober 1918, door de Britten onder commando van Generaal Edmund Allenby, in de pan werd gehakt, kwam de heroprichting van het aloude thuisland Israël in het verschiet. In mei 1916 sloten Engeland en Frankrijk een geheime overeenkomst voor de opsplitsing van dat rijk. Groot-Brittannië kreeg het mandaat over ‘Palestina’ (Israëls aloude thuisland) en in het gebied dat onder Frans mandaat kwam, werden aanvankelijk niet minder van zes landen gesticht. Destijds ontstonden Libanon als christelijk land van de Maronieten, Jabel Druz als staat voor de Druzen, een alevietische staat in de omgeving van Latakia, het landje Alexandretta voor de Turkse minderheid in het noordwesten van het huidige Syrië en teee staten met een soenitische meerderheid, namelijk Damascus en Aleppo. Pas in de 30-er jaren werd deze verdeling opgeheven en kwamen er twee minderheden aan de macht van slechts twee kunstmatig gecreeërde landen, Syrië en Libanon.
Landen als Jordanië, Irak, Saoedi-Arabië etc bestonden toen nog niet. Uit de resten van het Ottomaanse Rijk zijn maar liefst 22 landen voor Arabieren gecreëerd. Het huidige Joodse deel beslaat slechts een half procent van de oppervlakte daarvan.
Op 2 november 1917 werd namens de Engelse regering door Lord Balfour, de toenmalige minister van buitenlandse zaken, de Balfour-declaratie afgelegd ten gunste van de zionisten naar aanleiding van hun verzoek in het aloude moederland, een autonome Joodse staat op te richten.
Meer hier:
http://www.franklinterhorst.nl/Israels% ... menten.htm
![[think]](./images/smilies/think.gif "think"){kind=small}
Leg eens uit.
