Kavanaugh bij zijn beëdiging door opperrechter John Roberts.
Een benoeming die Trumps ambtstermijn ver overstijgt.
De Amerikaanse Senaat heeft ingestemd met de benoeming van Brett Kavanaugh voor het Hooggerechtshof. Het zal vermoedelijk Trumps belangrijkste erfenis zijn.
Een negentig dagen durende worsteling rond het hoogste Amerikaanse gerechtshof is uitgelopen op een overwinning voor president Trump en conservatief Amerika. Met de kleinst mogelijke meerderheid, 48-50, benoemde de Senaat zaterdagavond Brett Kavanaugh tot opperrechter.
De laatste stemming verliep vrijwel geheel langs partijlijnen. Alleen de Democraat Joe Manchin uit West-Virginia, die vecht voor zijn zetel in een staat die Trump in 2016 makkelijk veroverde, stemde met de Republikeinen mee. De Republikeinse senator Lisa Murkowski uit Alaska weerstond immense druk uit haar eigen partij, en stemde tegen Kavanaugh. De tot op het laatst aarzelende Republikeinen van het midden, senatoren Susan Collins (Maine) en Jeff Flake (Arizona), stemden uiteindelijk met hun eigen partij mee.
Het betekent dat Washington nog maar één spel speelt: alles of niets. Zelfs het Supreme Court, dat bij uitstek boven de partijen behoort te staan, is een politieke prijs geworden, door de ene partij buitgemaakt op de andere. Ter vergelijking, in 1993 werd de zeer liberale, door de Democratische president Clinton aangezochte Ruth Bader Ginsburg, met 96 tegen 3 stemmen benoemd.
Tegenover de verkiezingsbelofte van Donald Trump om zo conservatief mogelijke opperrechters te benoemen, stond de positie van de Democraten, vóór het eerste senaatsverhoor al samengevat door een van de partijleiders, Chuck Schumer, dat zij alles in het werk zouden stellen om deze benoeming te voorkomen.
Conservatieve meerderheid.
In indexen over rechtersvonnissen wordt Kavanaugh in de buurt geplaatst van de rechter die nu als het conservatiefst geldt, Clarence Thomas. Kavanaugh neemt de zetel over van opperrechter Anthony Kennedy, die nu eens met de progressieven, dan weer met de conservatieven meestemde, en dus een swing vote had in het negen rechters tellende hof. Met Kennedy’s pensioen verdween het midden uit het Supreme Court.
De 53-jarige Kavanaugh zal nog in het Hof zitten als de regeertermijn van dit Congres voorbij is, net als Neil Gorsuch (51), de rechter die Trump vorig jaar benoemde. Hun benoemingen zullen vermoedelijk Trumps belangrijkste erfenis zijn, die zijn ambtstermijn ver overstijgt. De verhouding in het Hof is nu 5-4 in het voordeel van de conservatieven. Omdat nog twee progressieve rechters, Ruth Bader Ginsburg en Stephen Breyer, tachtigers zijn, krijgt Trump wellicht zelfs de kans nogmaals een rechter te benoemen.
Nerveuze Democraten,
Trump overwinning is tweevoudig. In de aanloop naar de midterm-verkiezingen van 6 november kan hij opnieuw een ingeloste belofte aan zijn achterban afvinken. Hij heeft de Republikeinse partij achter zich gekregen op een beslissend moment – en dat is de afgelopen twee jaar niet altijd vanzelfsprekend geweest. Hij heeft bovendien Democratische afgevaardigden en senatoren in districten en staten waar hij in 2016 won, nerveus gemaakt.
De Democraten geloven dat de afkeer van Trump en zijn beleid voldoende is voor een grote overwinning, een blue wave, in het Huis van Afgevaardigden en misschien zelfs een meerderheid in de Senaat. Maar samengebalde peilingen op de website fivethirtyeight.com laten zien dat de voorsprong van de Democraten slinkt. De tien punten die ze begin dit jaar voor lagen, zijn er nu nog acht. „Als je het hier niet mee eens ben, ga dan stemmen”, onderstreepten verschillende Democratische senatoren zaterdag.
In de woede van de Democraten in de Senaat – „een slag in het gezicht van alle slachtoffers van seksueel geweld”, zeiden enkele senatoren – klinkt machteloze frustratie door. Ja, er is fel geprotesteerd tegen Kavanaugh. In zeker dertig steden stonden demonstraties gepland.
Donderdag, toen bleek dat de stemming aanstaande was, wisten honderden demonstranten, voornamelijk vrouwen, het kantoorgebouw van de Senaat in te komen. Zo’n driehonderd vrouwen werden gearresteerd. Maar deze demonstraties zijn nog maar een flauwe echo van de Women’s Marches na de inauguratie van Trump, toen honderdduizenden Amerikaanse vrouwen de straat opgingen.
Politiek partijdig.
Op de iets langere termijn heeft Trump zich met Kavanaugh verzekerd van een trouwe vazal in het Supreme Court, en die kan hij straks goed gebruiken. In het laatste verhoor van Kavanaugh, vorige week donderdag, toonde de kandidaat-rechter zich openlijk politiek partijdig.
In het nauw gebracht door beschuldigingen van seksueel geweld in zijn tienerjaren en door een door beide partijen als moedig omschreven verhoor van een van de beschuldigers, Christine Blasey-Ford, haalde Kavanaugh uit naar de Democratische partij die hij betichtte van het orkestreren van de beschuldigingen. Hij noemde zijn tegenstanders „mensen die nog altijd boos zijn op Trump en de verkiezingen van 2016 (…), die wraak willen nemen voor de Clintons, met miljoenen dollars van linkse oppositiegroepen”.
Deze week krabbelde hij terug in een voor een rechter al even zeldzaam opiniestuk in The Wall Street Journal. Hij schreef dat hij in zijn verhoor te ver was gegaan en beloofde als rechter „onafhankelijk en onpartijdig” te zullen zijn.
Verdedigingslinie voor Trump.
Na de verkiezingen zal een gelegenheid komen om dat te bewijzen. Naar verwachting zal speciaal aanklager Robert Mueller kort na de midterms met de eerste resultaten komen van zijn onderzoek naar mogelijke afstemming tussen Trump en zijn entourage en hooggeplaatste Russen om de verkiezingen van 2016 te beïnvloeden. Kavanaugh heeft in 2009 het Congres opgeroepen een wet aan te nemen die een zittende president vrijwaart van rechtszaken en dagvaardingen.
Als het Huis van Afgevaardigden na de tussentijdse Congresverkiezingen in Democratische handen komt, zal het, zeker als Mueller met belastend materiaal komt, Trump te na komen met onderzoeken en wellicht dagvaardingen. Het is goed mogelijk dat het nu weer negenkoppige, in meerderheid conservatieve Supreme Court daartegen de linie zal vormen die Trump zich wenst.
De Senaat bleef zaterdag achter met de brokken. Al gaven senatoren elkaar de schuld, beide kampen zijn het erover eens dat het bittere, ontluisterende nominatiegevecht de democratie geen goed heeft gedaan. „Dit was een zwarte bladzijde in de geschiedenis van de Senaat”, zei de Republikeinse leider Mitch O’Connell. Geen van beide partijen wekte de indruk de integriteit van het Hof en het benoemingsproces boven het partijbelang te stellen.
De Democratische senator Dianne Feinstein kwam pas met de brief van hoogleraar Christine Blasey Ford op de proppen toen duidelijk werd dat Kavanaugh benoemd zou worden.
Tijdens de hoorzittingen ging senator Lindsey Graham tekeer tegen de Democraten alsof hij campagne voerde. En Kavanaugh zelf bevestigde de bangste vermoedens van Democraten toen hij hen in een partijdig, emotioneel betoog beschuldigde van een smeercampagne, een „politieke moordaanslag” en dreigde: „wie kaatst kan de bal verwachten”.
De president stortte zich in de afgelopen week met zijn volle gewicht in het moddergevecht. Trump deed aanvankelijk alsof hij Blasey Ford waardeerde, maar op campagne in Missouri speelde hij een dialoogje van het verhoor na, hoe zij zich sommige details niet meer kon herinneren. De zaal vol aanhangers joelde en juichte.
BRON.
![[wave]](./images/smilies/slap.gif "wave"){kind=small}
