Ruimtesonde voor Pluto ontwaakt

[Tammy]

Bravo !!

[univers]

NASA to Release New Pluto Images, Science Findings at July 17 NASA TV Briefing




This new image of an area on Pluto's largest moon Charon has a captivating feature -- a depression with a peak in the middle, shown here in the upper left corner of the inset. The image shows an area approximately 240 miles (390 kilometers) from top to bottom, including few visible craters. The image was taken at approximately 6:30 a.m. EDT on July 14, 2015, about 1.5 hours before closest approach to Pluto, from a range of 49,000 miles (79,000 kilometers).

Credits: NASA-JHUAPL-SwRI

http://www.nasa.gov/press-release/nasa- ... v-briefing

[univers]

Heb je nog gekeken Tam ?

Ik vond het schitterend, de voorbereidingen de planning, een knap staaltje werk.

Enkel jammer dat er geen apparatuur van heden niet aan boord is.

[Tammy]

Bedoel je de documentaire ?
Die had ik opgenomen en gisterenavond gezien.
Geweldig wat ze hebben gedaan.

De timing was zo spannend.
Want het was ook goed mogelijk geweest dat de ruimtesonde wel foto`s maakte maar op het verkeerde moment, dus net voor of na Pluto.
Dit is toch wel heel knap hoor wat ze hebben gedaan.

En wat de apparatuur betreft, ja nu is het nog beter.
Maar toch werkt het allemaal ook al is het 10 jaar oud.
Kijk maar naar Voyager.

Tegenwoordig is er weinig reden om nog trots te zijn op ons mensen als je kijkt naar de ellende in de wereld.
Maar dit soort berichten maken me zo blij.

[univers]

Dit zijn de nieuwste foto’s van Pluto en zijn manen

NASA presenteerd de nieuwste foto’s van Pluto en zijn manen. De nieuwe beelden laten zien hoe bijzonder de dwergplaneet is.

“Het gaat prima met New Horizons”, onthulde projectwetenschapper Alan Stern tijdens de persconferentie. “Op dit moment is de ruimtesonde 3,8 miljoen kilometer verwijderd van Pluto. We hebben één tot twee procent van de data ontvangen, wat overeenkomt met 1 gigabyte. Volgende week hebben we vijf tot zes procent van de data binnen. De ontdekkingen die we nu tonen zijn slechts het topje van de ijsberg. Pluto is een merk aan het worden. De dwergplaneet verkoopt zichzelf, daar hoeven wij niet veel voor te doen.”

Nix
Dit is Nix, één van de kleinste manen van Pluto. De foto is net zo scherp als de scherpste foto’s van Pluto die door de Hubble-ruimtetelescoop zijn gemaakt. Dit is bijzonder, omdat Nix slechts 40 kilometer breed is. Zoals je ziet is Nix een beetje uitgerekt en niet mooi rond. Er zijn details zichtbaar met een breedte van 4 kilometer.



Een flinke laag koolstofmonoxideijs
Op deze foto zijn gegevens van het Ralph-instrument geplakt. Voor het eerst zien we een koolstofmonoxideregio op Pluto. De piek bevindt zich op het westelijke deel van de Tombaugh-regio (het witte hart). Buiten deze regio bevindt zich geen koolstofmonoxide. Het hart is dus een bijzondere plek op de dwergplaneet. Het is nog onbekend hoe dik de laag koolstofmonoxide is. Minimaal enkele centimeters dik, maar wellicht gaat het om een veel diepere laag.





Sputnik Planum
Deze foto van het hart van het hart (Tombaugh-regio) is op 77.000 kilometer afstand van Pluto gemaakt. Sommige oppervlaktekenmerken zijn slechts één kilometer breed. Deze grote bevroren vlakte is zo goed als kraterloos en wordt Sputnik Planum genoemd. Sputnik Planum is niet ouder dan honderd miljoen jaar, omdat er nauwelijks kraters te zien zijn. Toch is het ook mogelijk dat het oppervlak slechts een week oud is. Dit weten onderzoekers nog niet.

Op de foto zijn heuvels zichtbaar. Deze heuvels volgen de lijnen van de polygonen en zijn iets hoger dan het omliggende terrein. Mogelijk zijn de heuvels omhoog geduwd, maar dat is slechts speculatie. Ook heeft de New Horizons-ruimtesonde troggen gespot op de dwergplaneet. In deze troggen ligt hier en daar wat donker materiaal. Rechtsonder zijn kleine putjes op het oppervlak zichtbaar, maar het is nog onduidelijk hoe deze putjes zijn ontstaan. Een mogelijkheid is dat putjes ontstaan door sublimatie.


Een fascinerende scheervlucht
Een scheervlucht over Norgay Montes, het bergachtige gebied waar we eergisteren al foto’s van zagen. En een scheervlucht over Sputnik Planum met zijn polygone vormen.


Onafscheidelijk duo
Een fraai portret van Pluto en zijn grootste maan Charon. De twee objecten zijn niet tegelijkertijd gefotografeerd. De beelden van Pluto en Charon zijn dus aan elkaar geplakt.


Atmosfeer
De atmosfeer van Pluto komt overeen met één van de modellen. “Hoog in de atmosfeer van Pluto bevindt zich stikstof”, vertelt onderzoeker Randy Gladstone tijdens de persconferentie. “Dichter bij het oppervlak troffen we methaan en zonlicht-absorberende koolwaterstoffen aan.”

Daarnaast verliest de atmosfeer van Pluto stikstof. Deze stikstofmoleculen worden geïoniseerd door de zon en vormen een staart achter de dwergplaneet. “Naar schatting ontsnapt er 500 ton materiaal per uur”, vertelt onderzoeker Fran Bagenal. “Ter vergelijking: Mars verliest slechts één ton materiaal per uur. Pluto raakt meer materiaal kwijt door de zwakke zwaartekracht. Moet je eens uitrekenen hoeveel stikstof Pluto de afgelopen 4,5 miljard jaar al verloren is!”

Geisers?
Hoewel de teamleden van het New Horizons-project benadrukken dat er nog geen geisers zijn gevonden, zijn er wel mysterieuze donkere vlekken met afzettingen zichtbaar op het oppervlak van Pluto. Dit zijn mogelijk geisers en lijken op de geisers die door de Voyager 2-ruimtesonde zijn gespot op de maan Triton van Neptunus. “We kunnen Triton en Pluto helaas niet vergelijken, omdat we Triton nog niet goed genoeg hebben gezien”, concludeert onderzoeker Jeff Moore.

Het waait op Pluto
Het is aannemelijk dat het waait op Pluto. De windsnelheid is ongeveer een paar meter per seconde. Volgens de wetenschappers waait het alleen heel dicht bij het oppervlak. Omdat de wind zo zwak is, kunnen alleen piepkleine deeltjes via de lucht worden verplaatst.

Nieuwe persconferentie
Komende vrijdag vindt de volgende persconferentie plaats met veel nieuwe foto’s en nieuwe informatie. Wat we in ieder geval weten is dat dan bekend wordt gemaakt of de maan Charon een atmosfeer heeft.

http://www.scientias.nl/live-dit-zijn-d ... ijn-manen/

http://www.nasa.gov/image-feature/froze ... to-s-heart

[univers]

This annotated view of a portion of Pluto’s Sputnik Planum (Sputnik Plain), named for Earth’s first artificial satellite, shows an array of enigmatic features. The surface appears to be divided into irregularly shaped segments that are ringed by narrow troughs, some of which contain darker materials. Features that appear to be groups of mounds and fields of small pits are also visible. This image was acquired by the Long Range Reconnaissance Imager (LORRI) on July 14 from a distance of 48,000 miles (77,000 kilometers). Features as small as a half-mile (1 kilometer) across are visible. The blocky appearance of some features is due to compression of the image.

Credits: NASA/JHUAPL/SWRI
n the center left of Pluto’s vast heart-shaped feature – informally named “Tombaugh Regio” - lies a vast, craterless plain that appears to be no more than 100 million years old, and is possibly still being shaped by geologic processes. This frozen region is north of Pluto’s icy mountains and has been informally named Sputnik Planum (Sputnik Plain), after Earth’s first artificial satellite.

Credits: NASA/JHUAPL/SWRI

Last Updated: July 18, 2015

Editor: Sarah Loff

http://www.nasa.gov/feature/frozen-plai ... to-s-heart

[univers]

De New Horizons-ruimtesonde verliest Pluto uit het zicht, nu de afstand tot de dwergplaneet ruim zeven miljoen kilometer is. Het ruimtevaartuig gaat nu op weg naar zijn volgende doel: PT1 of PT3.

In 2014 ontdekte de Hubble-telescoop drie Kuipergordelobjecten, die door de New Horizons-ruimtesonde te bezoeken zijn. Deze drie objecten zijn tien keer groter dan gemiddelde kometen en zijn ongeveer 1,5 miljard kilometer verwijderd van Pluto. De objecten heten PT1, PT2 en PT3.

PT2 is inmiddels afgevallen. Vorig jaar berekenden wetenschappers dat er niet genoeg brandstof is om PT2 te bereiken. PT1 en PT3 kunnen wel bereikt worden, maar dan moet New Horizons nog dit jaar een baanwijziging doorvoeren.




Een mooie visualisatie van Pluto, PT1 en Rosetta’s komeet 67P. PT1 is veel groter dan komeet 67P, maar aanzienlijk kleiner dan dwergplaneet Pluto.

PT1
PT1 is 43,4 astronomische eenheden (AE) verwijderd van de zon. Dit object heeft een diameter van 30 tot 45 kilometer. Om PT1 te bereiken, moet New Horizons later dit jaar een koerscorrectie uitvoeren. Als deze correctie slaagt, komt het ruimtevaartuig in januari 2019 bij PT1 aan.

PT3
PT3 is iets groter dan PT1, namelijk 35 tot 55 kilometer groot. Dit maakt PT3 een iets interessanter Kuipergordelobject om te onderzoeken. Een nadeel is dat er meer brandstof nodig is om PT3 te bereiken en dat New Horizons iets later aankomt bij dit object: namelijk in maart 2019. Om PT3 te bereiken moet het ruimtevaartuig op 1 oktober zijn baan veranderen.

Welk object gaat het worden?
Het lijkt aannemelijk dat wetenschappers voor PT1 kiezen. Om PT3 te bereiken is ruim twee keer zoveel brandstof nodig. Wanneer onderzoekers PT1 selecteren, dan is de kans groot dat New Horizons hierna nóg een Kuipergordelobject kan bezoeken. Kiezen zij voor PT3, dan blijft er onvoldoende brandstof over om een grote koerswijziging te doen.




Ziet PT1 er zo uit? Misschien wel!

Een groter risico
Stel, het New Horizons-team kiest P1 en dit object blijkt 30 kilometer groot te zijn, dan moet het ruimtevaartuig dicht langs het oppervlak van het Kuipergordelobject vliegen om haarscherpe foto’s te maken. Op een afstand van 60.000 kilometer is PT1 slechts honderd pixels breed op foto’s van het LORRI-instrument. Er is dan weinig te zien. Op een afstand van 6.000 kilometer is het object duizend pixels breed en op 600 kilometer maar liefst 10.000 pixels breed. De verwachting is dat het team een groot risico durft te nemen door dicht langs het oppervlak van PT1 te vliegen. Stel, het ruimtevaartuig crasht op dit Kuipergordelobject, dan is dit minder erg dan wanneer dit zou zijn gebeurd tijdens de scheervlucht langs Pluto. Overleeft New Horizons de scheervlucht langs PT1? Dan gaat het ruimtevaartuig verder de Kuipergordel in. Misschien bezoekt het ruimtevaartuig nog een object. En anders reist hij naar de interstellaire ruimte. New Horizons zal nooit de verste ruimtesonde ooit worden, omdat Voyager 1 een iets hogere snelheid heeft. Voyager 1 verlaat het zonnestelsel met een snelheid van 17 kilometer per seconde; New Horizons tikt net de 13 kilometer per seconde aan.

http://www.scientias.nl/het-volgende-do ... t1-of-pt3/

http://www.hou.usra.edu/meetings/lpsc2015/pdf/1301.pdf

[univers]

New Horizons ontdekt ‘ijsmist’ en stromend ijs op Pluto
NASA heeft nieuwe beelden van, en gegevens over, de dwergplaneet Pluto gepresenteerd, die de ruimtesonde New Horizons deze week naar de aarde heeft gezonden. In grote lijnen bevestigen deze de al eerder ontstane indruk dat Pluto een complexe, geologisch actieve wereld is. Een van de opvallende ontdekkingen is dat de luchtdruk op Pluto snel verandert. Metingen van New Horizons wijzen erop dat die luchtdruk de laatste paar jaar is gehalveerd. Mogelijk komt dit doordat Pluto zich geleidelijk van de zon verwijdert, waardoor de temperaturen dalen en steeds meer atmosferisch gas vastvriest aan het oppervlak. De huidige luchtdruk is 100.000 keer zo laag als op aarde. Uit foto’s die New Horizons heeft gemaakt nadat hij Pluto was gepasseerd, en tegen de donkere kant van de dwergplaneet aan keek, blijkt dat de atmosfeer enkele ‘mistlagen’ vertoont. Deze worden veroorzaakt door vrij complexe koolwaterstoffen die op grote hoogte onder invloed van de uv-straling van de zon ontstaan, en vervolgens omlaag dwarrelen. In de lagere, koudere delen van de atmosfeer condenseren ze tot een mist van ijsdeeltjes. Beelden van ’Tombaugh Regio’, de grote hartvormige ijsvlakte op Pluto, laten zien dat het ijs ter plaatse stroomt, ongeveer zoals aardse gletsjers dat doen. Enkele grote kraters langs de randen van de vlakte zijn volgelopen met ijs, en elders is te zien hoe het ijs zich om bergen heen heeft gewurmd. Meer beeldmateriaal, waaronder een nieuwe, scherpere overzichtsfoto van de dwergplaneet en een 'valse kleuren'-opname die de verschillen in de samenstelling van het oppervlaktemateriaal toont, is te vinden op http://www.nasa.gov/mission_pages/newho ... index.html. Alles bij elkaar is nu ongeveer vijf procent van de gegevens die New Horizons tijdens zijn recente scheervlucht langs Pluto heeft verzameld naar de aarde overgezonden. Tot medio september staat het overseinen van gegevens op een laag pitje, omdat de ruimtesonde dan druk bezig is met het onderzoeken van deeltjes en plasma in de omgeving van Pluto. (EE)



Backlit by the sun, Pluto’s atmosphere rings its silhouette like a luminous halo in this image taken by NASA’s New Horizons spacecraft around midnight EDT on July 15. This global portrait of the atmosphere was captured when the spacecraft was about 1.25 million miles (2 million kilometers) from Pluto and shows structures as small as 12 miles across. The image, delivered to Earth on July 23, is displayed with north at the top of the frame.

Credits: NASA/JHUAPL/SwR



ew Horizons has found that Pluto’s atmosphere has an unexpectedly low surface pressure. Observations with the New Horizons’ REX radio experiment, made about one hour after closest approach to Pluto on July 14, reveal that the atmospheric surface pressure is about half the value previously inferred from Earth-based observations.

Credits: NASA/JHUAPL/SwRI



In the northern region of Pluto’s Sputnik Planum, swirl-shaped patterns of light and dark suggest that a surface layer of exotic ices has flowed around obstacles and into depressions, much like glaciers on Earth.

Credits: NASA/JHUAPL/SwRI



Four images from New Horizons’ Long Range Reconnaissance Imager (LORRI) were combined with color data from the Ralph instrument to create this sharper global view of Pluto. (The lower right edge of Pluto in this view currently lacks high-resolution color coverage.) The images, taken when the spacecraft was 280,000 miles (450,000 kilometers) away from Pluto, show features as small as 1.4 miles (2.2 kilometers). That’s twice the resolution of the single-image view captured on July 13 and revealed at the approximate time of New Horizons’ July 14 closest approach.

http://www.nasa.gov/press-release/nasa- ... e-on-pluto

[Zoeker]

[univers]

[univers]

Krijgen Kirk en Spock een krater op Pluto’s maan Charon?

De namen
Al die geologische kenmerken moeten natuurlijk voor het gemak een naam krijgen. Eerder dit jaar werd bekend dat het grote publiek mocht meedenken over de namen voor geologische structuren op het oppervlak van Pluto en zijn manen. Op een speciaal voor de gelegenheid opgezette website kon je namen indienen en op ingediende namen stemmen. Zodra New Horizons bij Pluto en zijn manen in de buurt kwam en geologische kenmerken detecteerde, zou het New Horizons-team een aantal namen uit de lijst kiezen en deze koppelen aan bepaalde structuren. Daarna zou de IAU (de organisatie die hemelobjecten en kenmerken op hemelobjecten van namen voorziet) besluiten of de namen ook daadwerkelijk voor die structuren gebruikt mochten/konden worden.

Kaartjes
Het New Horizons-team heeft nu zijn eerste keuzes gemaakt en kaartjes vrijgegeven met daarop een stukje van Pluto en Charon. Op de kaartjes zijn onder meer kraters, bergen en valleien te zien. Veel van deze geologische structuren hebben inmiddels een naam gekregen van het New Horizons-team.

Pluto
Zo zien we op Pluto namen van diverse beroemde ruimtesondes voorbij komen. Regio’s dragen er namen als Hayabusa Terra (vernoemd naar de eerste ruimtesonde die landde op een planetoïde), Voyager Terra (vernoemd naar de eerste ruimtesonde die de interstellaire ruimte binnenging) en Pioneer Terra (de eerste ruimtesonde die de buitenste regionen van ons zonnestelsel verkende). Ook zijn er veel namen van ontdekkingsreizigers te vinden, zoals Zheng He en Kupe. En veel namen van figuren uit de onderwereld (bijvoorbeeld Virgil, de gids van Dante). Ook diverse wetenschappers zijn geëerd, waaronder Jan Oort, de onderzoeker die stelde dat kometen een gemeenschappelijke oorsprong hadden.




Geologische kenmerken en hun namen op Pluto. Klik voor een vergroting. Afbeelding: NASA / Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory / Southwest Research Institute.

Charon
Op Charon treffen we de regio Vulcan Planum aan (vernoemd naar de fictieve planeet Vulcan uit Star Trek). In deze regio bevinden zich diverse kraters, waaronder de Spock- en Kirk-krater (eveneens uit Star Trek). Ook zien we er Clarke Mons (vernoemd naar sciencefiction-auteur Arthur C. Clarke (2001: A Space Odyssey)) en de valleien Nostromo Chasma (vernoemd naar het ruimteschip uit de Alien-films) en Tardis Chasma (vernoemd naar het ruimteschip/de tijdmachine uit de Doctor Who-serie). Tevens zijn er kraters vernoemd naar Star Wars’ Leia Organa, Luke Skywalker en Darth Vader.



De geologische structuren en hun namen op Charon. Klik voor een vergroting. Afbeelding: NASA / Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory / Southwest Research Institute.

Hoe fraai de kaartjes er ook uitzien en hoe mooi de namen ook klinken: officieel is het allemaal nog niet. De namen moeten nog goedgekeurd worden door de IAU.

Thema’s
Niet elke naam is geschikt voor structuren op Pluto en zijn manen. Zo zijn er verschillende thema’s. Voor kenmerken op Pluto wordt gekozen voor namen die samenhangen met mythologische onderwerelden, schrijvers, wetenschappers en technici die geassocieerd worden met Pluto en de Kuipergordel. Voor kenmerken op Charon worden namen gekozen van onder meer fictieve en mythologische ontdekkingsreizen, ontdekkingsreizigers en hun vervoersmiddelen

http://www.scientias.nl/krijgen-kirk-en ... an-charon/

http://pluto.jhuapl.edu/Multimedia/Scie ... age_id=262

[univers]

Sinds 24 juli is het stil rond New Horizons en horen we weinig van de sonde die als eerste een bezoekje aan Pluto bracht. Hoe komt dat?

Misschien was het je al opgevallen dat het al enige tijd geleden is dat we iets van ruimtesonde New Horizons hebben gehoord. Op 24 juli was de sonde nog wereldnieuws toen NASA fantastische foto’s presenteerde, http://www.scientias.nl/hoge-nevels-en- ... -op-pluto/

Data
Sinds eind juli is het echter akelig stil. Geen foto’s. Geen nieuwe metingen of indrukwekkende ontdekkingen. Hoe kan dat? Er is geen reden tot zorg: New Horizons maakt het prima. Sterker nog: de ogenschijnlijke radiostilte is eigenlijk een luxeprobleem. New Horizons heeft tijdens zijn scheervlucht langs Pluto en zijn manen zoveel informatie verzameld dat het héél lang duurt voor al die informatie op aarde is afgeleverd. De informatie die kort na de scheervlucht werd afgeleverd, was nog maar een topje van de ijsberg en momenteel draait NASA’s Deep Space Network overuren om de rest binnen te halen. http://deepspace.jpl.nasa.gov/
New Horizons stuurt de data met een snelheid van zo’n 2000 bits per seconde richting de aarde.

Fasen
Het downloaden van alle informatie gaat in fasen. Daar is bewust voor gekozen, omdat NASA’s Deep Space Network het zich niet kan veroorloven om alleen de informatie van New Horizons naar de aarde te halen: er zijn nog veel meer ruimtemissies die op het Deep Space Network bouwen. Nog voor het eind van dit jaar wordt een gecomprimeerde dataset naar de aarde gehaald en in de tijd die volgt, wordt de gehele dataset gedownload. Het kan nog wel tot eind 2016 duren voor die in zijn geheel binnen is. Gelukkig zullen we niet heel lang meer op volgende foto’s en bevindingen moeten wachten. Ergens in september worden nieuwe kiekjes en analyses verwacht.

Ondertussen vliegt New Horizons verder. De ruimtesonde is nu meer dan 37 miljoen kilometer van Pluto verwijderd en haast zich dieper de Kuipergordel in. Het is de bedoeling dat de sonde in 2019 nog een ander Kuipergordelobject bestudeert.


http://pluto.jhuapl.edu/Mission/Spacecr ... ection.php

[univers]

Een nieuwe animatie laat je meevliegen met New Horizons die met 13,8 kilometer per seconde ‘rakelings’ langs Pluto raast.

Op 14 juli was het zover: na negen lange jaren onderweg te zijn geweest, scheerde ruimtesonde New Horizons op een afstand van zo’n 12.500 kilometer langs dwergplaneet Pluto en zijn manen. Het liefst zouden we natuurlijk tijdens die scheervlucht over de schouder van New Horizons meegluren om maar niets te missen. Maar we moesten het doen met foto’s die de sonde voor, tijdens en na de scheervlucht maakte.

Dankzij Bjorn Jonsson kunnen we ons nu echter toch enigszins voorstellen hoe het moet zijn om net als New Horizons langs een dwergplaneet en zijn manen te scheren. Jonsson gebruikte de foto’s die New Horizons voor, tijdens en na de scheervlucht maakte om een animatie van de scheervlucht te maken. We zien hoe Pluto gaandeweg dichterbij komt en New Horizons langs het witte hart van de dwergplaneet scheert. Daarna haast de ruimtesonde zich verder, maar niet zonder nog even achterom te kijken en de ‘duistere kant’ van Pluto te bewonderen.


De animatie duurt zo’n zestien seconden, maar beslaat een periode van zo’n vier uur. Het moment waarop de afstand tussen New Horizons en Pluto het kleinst was, zit ongeveer in het midden van de animatie. Op de beelden zien we (aan het eind) ook de atmosfeer van Pluto. Jonsson benadrukt dat deze vanaf zo’n tien seconden wordt weergegeven zoals deze er werkelijk uitziet, de eerdere weergave van de atmosfeer is giswerk zolang nog niet alle data van New Horizons binnen is. Verder zit er ook enige dichterlijke vrijheid in de animatie. Zo zien we toch nog enkele details aan de nachtzijde van Pluto (die weliswaar ietsje belicht wordt door Charon), in werkelijkheid zou je die details amper of zelfs helemaal niet zien.

https://vimeo.com/136223988

[univers]

NASA kiest mogelijke nieuwe bestemming voor Pluto-sonde

NASA heeft de nieuwe mogelijke bestemming geselecteerd voor de ruimtesonde New Horizons. Het is het kleine Kuipergordelobject 2014 MU69, dat anderhalf miljard kilometer voorbij Pluto om de zon cirkelt. Of New Horizons dit nog geen vijftig kilometer grote hemellichaampje ook echt gaat onderzoeken, staat overigens nog niet helemaal vast. Het Amerikaanse ruimteagentschap wil eerst alle voors en tegens van de verlenging van de missie op een rijtje zetten. Dat er al een nieuwe bestemming is gekozen vóórdat überhaupt zeker is dat de missie van New Horizons wordt voortgezet, heeft alles te maken met de baancorrecties die nodig zijn om 2014 MU69 te kunnen bereiken. Dat ‘bijsturen’ moet nog dit jaar gebeuren, omdat de ruimtesonde anders misschien te weinig brandstof heeft om de vervolgmissie te laten slagen. Naar verwachting zal New Horizons op 1 januari 2019 bij 2014 MU69 aankomen. Kleine Kuipergordelobjecten zijn ijzige brokstukken die ruwweg tien keer zo groot zijn als de gemiddelde komeet. Vermoed wordt dat het overblijfselen zijn van de vorming van de verre dwergplaneten van ons zonnestelsel, waaronder Pluto.New Horizons is op dit moment ongeveer vijf miljard kilometer van de aarde verwijderd. Hij moet het overgrote deel van de gegevens die hij tijdens zijn kortstondige bezoek aan Pluto heeft verzameld nog naar de aarde zenden. De laatste bitjes zullen pas eind 2016 binnenkomen. (EE)



Artist's impression of NASA's New Horizons spacecraft encountering a Pluto-like object in the distant Kuiper Belt. (Credit: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute/Steve Gribben)



Path of NASA's New Horizons spacecraft toward its next potential target, the Kuiper Belt object 2014 MU69, nicknamed "PT1" (for "Potential Target 1") by the New Horizons team. Although NASA has selected 2014 MU69 as the target, as part of its normal review process the agency will conduct a detailed assessment before officially approving the mission extension to conduct additional science. (Credit: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute/Alex Parker)
http://pluto.jhuapl.edu/News-Center/New ... e=20150828

[univers]

We hebben er even op moeten wachten, maar binnenkort arriveren ze op aarde: nieuwe foto’s van Pluto en zijn manen!

Zo’n zeven weken nadat New Horizons langs Pluto scheerde en we de eerste detailfoto’s van deze mysterieuze dwergplaneet onder ogen kregen, is NASA begonnen met het intensief ‘downlinken’ van de tientallen gigabits aan informatie die New Horizons verzameld en opgeslagen heeft. Dat proces is afgelopen zaterdag in een stroomversnelling gebracht en naar verwachting hebben we alle gegevens die New Horizons verkreeg over een jaartje binnen.


Het neusje van de zalm
“Dit is waar we voor kwamen – deze beelden, spectra en andere soorten gegevens – gaan ons helpen om de oorsprong en evolutie van het systeem van Pluto voor het eerst te doorgronden,” vertelt onderzoeker Alan Stern. “En wat nu binnenkomt is niet alleen de resterende 95 procent van de data die zich aan boord van New Horizons bevindt – het zijn ook nog eens de beste datasets, de foto’s met de hoogste resolutie, de belangrijkste gegevens over de atmosfeer en meer. Het is een schatkist.”

Meer
New Horizons scheerde op 14 juli langs Pluto en zijn manen. Kort daarna kwamen al de eerste foto’s van Pluto binnen. En daar troffen we heel wat verrassingen op aan. Zo bleek Pluto bijvoorbeeld over bergen te beschikken! Sinds eind juli stuurt New Horizons als continu informatie richting de aarde. Het ging dan met name om gegevens verzameld door instrumenten die onderzoek doen naar onder meer de zonnewind. Maar afgelopen weekend werd het tempo wat opgevoerd en nu komen ook andere gegevens en foto’s die New Horizons tijdens de scheervlucht maakte, binnen.

“De New Horizons-missie heeft vele jaren geduld gevraagd, maar op basis van de kleine hoeveelheid gegevens die we rond de scheervlucht onder ogen kregen, weten we dat de resultaten die nog binnen moeten komen het wachten waard zijn,” stelt onderzoeker Hal Weaver.

Geduld
Ook al reizen de radiosignalen afkomstig van New Horizons bijna net zo snel als het licht: ze doen er meer dan 4,5 uur over om op aarde te arriveren. Ze moeten dan ook 4,8 miljard kilometer afleggen om hier te komen! De signalen worden ontvangen door NASA’s Deep Space Network

This close-up image of a region near Pluto’s equator captured by NASA’s New Horizons spacecraft on July 14, 2015 reveals a range of youthful mountains rising as high as 11,000 feet (3.4 kilometers) above the surface of the dwarf planet. This iconic image of the mountains, informally named Norgay Montes (Norgay Mountains) was captured about 1 ½ hours before New Horizons’ closest approach to Pluto, when the craft was 47,800 miles (77,000 kilometers) from the surface of the icy body. The image easily resolves structures smaller than a mile across. The highest resolution images of Pluto are still to come, with an intense data downlink phase commencing on Sept. 5, 2015.

Credits: NASA-JHUAPL-SwRI

http://www.nasa.gov/feature/nasa-s-new- ... link-phase

[Il guercio]

etcetera!!!

[univers]

Nieuwe beelden van Pluto tonen een complex hemellichaam

Sinds afgelopen weekend zendt de Amerikaanse ruimtesonde New Horizons weer beelden van Pluto naar de aarde. De opnamen zijn gemaakt tijdens de scheervlucht langs de dwergplaneet, op 14 juli jl. Het overzenden van het beeldmateriaal heeft de afgelopen weken stilgelegen, omdat de ruimtesonde druk was met andere taken. De beelden die de laatste dagen zijn overgeseind bevestigen de indruk die al bij het zien van de eerste opnamen was ontstaan. Pluto vertoont een grote verscheidenheid aan landschappen, waaraan allerlei complexe processen ten grondslag liggen. Dat blijft de wetenschappers verbazen, want veel activiteit verwacht je eigenlijk niet op een vrijwel atmosfeerloze dwergplaneet met een temperatuur van meer dan 200 graden onder nul. De nieuwe opnamen tonen mogelijke duinen, gletsjers van stikstofijs en zelfs valleien die uitgesleten lijken te zijn door materiaal dat over het oppervlak van Pluto ‘stroomt’. Ook zijn grote chaotische berglandschappen ontdekt. ‘Het oppervlak van Pluto is net zo complex als dat van Mars,’ aldus geoloog Jeff Moore, die vermoedt dat de willekeurig verdeelde bergen bestaan uit enorme blokken van keihard bevroren water, die op een zachtere ondergrond van bevroren stikstof drijven. De ontdekking van duinen – áls het duinen zijn – is gezien de ijle atmosfeer van Pluto al helemaal verrassend. Het zou kunnen betekenen dat Pluto vroeger een veel dichtere atmosfeer had. Maar het is ook denkbaar dat zich op de ijzige dwergplaneet onvermoede processen afspelen. Behalve nieuwe beelden van Pluto heeft New Horizons ook betere opnamen van de manen Charon, Nix en Hydra overgeseind. Deze zullen in de loop van vandaag (vrijdag) op de onbewerkte-opnamensite van New Horizons worden geplaatst. (EE)




This synthetic perspective view of Pluto, based on the latest high-resolution images to be downlinked from NASA's New Horizons spacecraft, shows what you would see if you were approximately 1,100 miles (1,800 kilometers) above Pluto’s equatorial area, looking northeast over the dark, cratered, informally named Cthulhu Regio toward the bright, smooth, expanse of icy plains informally called Sputnik Planum. The entire expanse of terrain seen in this image is 1,100 miles (1,800 kilometers) across. The images were taken as New Horizons flew past Pluto on July 14, 2015, from a distance of 50,000 miles (80,000 kilometers).



Mosaic of high-resolution images of Pluto, transmitted by NASA's New Horizons spacecraft from Sept. 5 to 7, 2015. The image is dominated by the informally-named icy plain Sputnik Planum, the smooth, bright region across the center. This image also features a tremendous variety of other landscapes surrounding Sputnik. The smallest visible features are 0.5 miles (0.8 kilometers) in size, and the mosaic covers a region roughly 1,000 miles (1,600 kilometers) wide. The image was taken as New Horizons flew past Pluto on July 14, 2015, from a distance of 50,000 miles (80,000 kilometers). The two white rectangles show the locations of the two closeup views by New Horizons, released separately.



In the center of this 300-mile (470-kilometer) wide image of Pluto from NASA’s New Horizons spacecraft is a large region of jumbled, broken terrain on the northwestern edge of the vast, icy plain informally called Sputnik Planum, to the right. The smallest visible features are 0.5 miles (0.8 kilometers) in size. This image was taken as New Horizons flew past Pluto on July 14, 2015, from a distance of 50,000 miles (80,000 kilometers).



This 220-mile (350-kilometer) wide view of Pluto from NASA's New Horizons spacecraft illustrates the incredible diversity of surface reflectivities and geological landforms on the dwarf planet. The image includes dark, ancient heavily cratered terrain; bright, smooth geologically young terrain; assembled masses of mountains; and an enigmatic field of dark, aligned ridges that resemble dunes; its origin is under debate. The smallest visible features are 0.5 miles (0.8 kilometers) in size. This image was taken as New Horizons flew past Pluto on July 14, 2015, from a distance of 50,000 miles (80,000 kilometers).



This image of Pluto's largest moon Charon, taken by NASA's New Horizons spacecraft 10 hours before its closest approach to Pluto on July 14, 2015 from a distance of 290,000 miles (470,000 kilometers), is a recently downlinked, much higher quality version of a Charon image released on July 15. Charon, which is 750 miles (1,200 kilometers) in diameter, displays a surprisingly complex geological history, including tectonic fracturing; relatively smooth, fractured plains in the lower right; several enigmatic mountains surrounded by sunken terrain features on the right side; and heavily cratered regions in the center and upper left portion of the disk. There are also complex reflectivity patterns on Charon’s surface, including bright and dark crater rays, and the conspicuous dark north polar region at the top of the image. The smallest visible features are 2.9 miles 4.6 kilometers) in size

http://pluto.jhuapl.edu/News-Center/New ... e=20150910

[univers]

Schitterende foto van Pluto laat fascinerend landschap zien

Wetenschappers hebben een prachtige foto van dwergplaneet Pluto gepubliceerd. Tijdens het maken van deze foto keek NASA’s New Horizons-ruimtesonde in de richting van de zon. Hierdoor zijn verschillende lagen in de atmosfeer zichtbaar.

De foto toont een fascinerend landschap met bevroren bergen, ijzige vlakten en wolken. Rechts is het vlakke landschap van Sputnik Planum te zien, terwijl links bergen met een hoogte tot 3.500 meter in de spotlights staan. De foto is gemaakt op een afstand van 18.000 kilometer van Pluto. De lengte van het getoonde landschap is 1.250 kilometer.

New Horizons maakte deze foto vijftien minuten na de ontmoeting met Pluto. Door de schaduwen oogt het landschap mysterieus en buitenaards. “Dankzij deze foto voelt het alsof we zelf over Pluto vliegen”, vertelt hoofdonderzoeker Alan Stern van het New Horizons-project. “Dankzij deze foto leren we meer over Pluto’s atmosfeer, bergen, gletsjers en vlakten.”

Vooral ingezoomd (zie hieronder) maakt de foto indruk. De individuele bergen zijn duidelijk te spotten.



Daarnaast hebben wetenschappers bewijzen gevonden van een stikstofkringloop op Pluto. Stikstof bevriest in de bergen en vloeit vervolgens naar de vlakten. Dit is duidelijk zichtbaar op de foto hieronder. De kanalen (aangegeven met rode pijlen) zijn drie tot acht kilometer breed.





http://www.scientias.nl/schitterende-fo ... chap-zien/



Near-Surface Haze or Fog on Pluto: In this small section of the larger crescent image of Pluto, taken by NASA’s New Horizons just 15 minutes after the spacecraft’s closest approach on July 14, 2015, the setting sun illuminates a fog or near-surface haze, which is cut by the parallel shadows of many local hills and small mountains. The image was taken from a distance of 11,000 miles (18,000 kilometers), and the width of the image is 115 miles (185 kilometers).



Intricate Valley Glaciers on Pluto: This image covers the same region as the image above, but is re-projected from the oblique, backlit view shown in the new crescent image of Pluto. The backlighting highlights the intricate flow lines on the glaciers. The flow front of the ice moving into the informally named Sputnik Planum is outlined by the blue arrows. The origin of the ridges and pits on the right side of the image remains uncertain. This image is 390 miles (630 kilometers) across.
Credits: NASA/JHUAPL/SwRI

http://www.nasa.gov/feature/rock-staras ... w-horizons

[univers]

New Pluto Images from NASA’s New Horizons: It’s Complicated

This synthetic perspective view of Pluto, based on the latest high-resolution images to be downlinked from NASA’s New Horizons spacecraft, shows what you would see if you were approximately 1,100 miles (1,800 kilometers) above Pluto’s equatorial area, looking northeast over the dark, cratered, informally named Cthulhu Regio toward the bright, smooth, expanse of icy plains informally called Sputnik Planum. The entire expanse of terrain seen in this image is 1,100 miles (1,800 kilometers) across. The images were taken as New Horizons flew past Pluto on July 14, 2015, from a distance of 50,000 miles (80,000 kilometers).



Mosaic of high-resolution images of Pluto, sent back from NASA’s New Horizons spacecraft from Sept. 5 to 7, 2015. The image is dominated by the informally-named icy plain Sputnik Planum, the smooth, bright region across the center. This image also features a tremendous variety of other landscapes surrounding Sputnik. The smallest visible features are 0.5 miles (0.8 kilometers) in size, and the mosaic covers a region roughly 1,000 miles (1600 kilometers) wide. The image was taken as New Horizons flew past Pluto on July 14, 2015, from a distance of 50,000 miles (80,000 kilometers



n the center of this 300-mile (470-kilometer) wide image of Pluto from NASA’s New Horizons spacecraft is a large region of jumbled, broken terrain on the northwestern edge of the vast, icy plain informally called Sputnik Planum, to the right. The smallest visible features are 0.5 miles (0.8 kilometers) in size. This image was taken as New Horizons flew past Pluto on July 14, 2015, from a distance of 50,000 miles (80,000 kilometers)



This 220-mile (350-kilometer) wide view of Pluto from NASA’s New Horizons spacecraft illustrates the incredible diversity of surface reflectivities and geological landforms on the dwarf planet. The image includes dark, ancient heavily cratered terrain; bright, smooth geologically young terrain; assembled masses of mountains; and an enigmatic field of dark, aligned ridges that resemble dunes; its origin is under debate. The smallest visible features are 0.5 miles (0.8 kilometers) in size. This image was taken as New Horizons flew past Pluto on July 14, 2015, from a distance of 50,000 miles (80,000 kilometers



This image of Pluto’s largest moon Charon, taken by NASA’s New Horizons spacecraft 10 hours before its closest approach to Pluto on July 14, 2015 from a distance of 290,000 miles (470,000 kilometers), is a recently downlinked, much higher quality version of a Charon image released on July 15. Charon, which is 750 miles (1,200 kilometers) in diameter, displays a surprisingly complex geological history, including tectonic fracturing; relatively smooth, fractured plains in the lower right; several enigmatic mountains surrounded by sunken terrain features on the right side; and heavily cratered regions in the center and upper left portion of the disk. There are also complex reflectivity patterns on Charon’s surface, including bright and dark crater rays, and the conspicuous dark north polar region at the top of the image. The smallest visible features are 2.9 miles 4.6 kilometers) in size.



This image of Pluto from NASA’s New Horizons spacecraft, processed in two different ways, shows how Pluto’s bright, high-altitude atmospheric haze produces a twilight that softly illuminates the surface before sunrise and after sunset, allowing the sensitive cameras on New Horizons to see details in nighttime regions that would otherwise be invisible. The right-hand version of the image has been greatly brightened to bring out faint details of rugged haze-lit topography beyond Pluto’s terminator, which is the line separating day and night. The image was taken as New Horizons flew past Pluto on July 14, 2015, from a distance of 50,000 miles (80,000 kilometers).



Two different versions of an image of Pluto’s haze layers, taken by New Horizons as it looked back at Pluto's dark side nearly 16 hours after close approach, from a distance of 480,000 miles (770,000 kilometers), at a phase angle of 166 degrees. Pluto's north is at the top, and the sun illuminates Pluto from the upper right. These images are much higher quality than the digitally compressed images of Pluto’s haze downlinked and released shortly after the July 14 encounter, and allow many new details to be seen. The left version has had only minor processing, while the right version has been specially processed to reveal a large number of discrete haze layers in the atmosphere. In the left version, faint surface details on the narrow sunlit crescent are seen through the haze in the upper right of Pluto’s disk, and subtle parallel streaks in the haze may be crepuscular rays- shadows cast on the haze by topography such as mountain ranges on Pluto, similar to the rays sometimes seen in the sky after the sun sets behind mountains on Earth.

http://www.nasa.gov/feature/new-pluto-i ... omplicated

[univers]

September 24, 2015
Perplexing Pluto: New ‘Snakeskin’ Image and More from New Horizons



'Snakeskin' Terrain
Release Date: September 24, 2015
Keywords: MVIC, Pluto, Ralph
In this extended color image of Pluto taken by NASA's New Horizons spacecraft, rounded and bizarrely textured mountains, informally named the Tartarus Dorsa, rise up along Pluto's day-night terminator and show intricate but puzzling patterns of blue-gray ridges and reddish material in between. This view, roughly 330 miles (530 kilometers) across, combines blue, red and infrared images taken by the Ralph/Multispectral Visual Imaging Camera (MVIC) on July 14, 2015, and resolves details and colors on scales as small as 0.8 miles (1.3 kilometers).



This cylindrical projection map of Pluto, in enhanced, extended color, is the most detailed color map of Pluto ever made. It uses recently returned color imagery from the New Horizons Ralph camera, which is draped onto a base map of images from the NASA's spacecraft's Long Range Reconnaissance Imager (LORRI). The map can be zoomed in to reveal exquisite detail with high scientific value. Color variations have been enhanced to bring out subtle differences. Colors used in this map are the blue, red, and near-infrared filter channels of the Ralph instrument.



High-resolution images of Pluto taken by NASA's New Horizons spacecraft just before closest approach on July 14, 2015, reveal features as small as 270 yards (250 meters) across, from craters to faulted mountain blocks, to the textured surface of the vast basin informally called Sputnik Planum. Enhanced color has been added from the global color image. This image is about 330 miles (530 kilometers) across.



High-resolution images of Pluto taken by NASA's New Horizons spacecraft just before closest approach on July 14, 2015, are the sharpest images to date of Pluto's varied terrain-revealing details down to scales of 270 meters. In this 75-mile (120-kilometer) section taken from the larger, high-resolution mosaic, the textured surface of the plain surrounds two isolated ice mountains.



The Ralph/LEISA infrared spectrometer on NASA's New Horizons spacecraft mapped compositions across Pluto's surface as it flew past the planet on July 14, 2015. On the left, a map of methane ice abundance shows striking regional differences, with stronger methane absorption indicated by the brighter purple colors, and lower abundances shown in black. Data have only been received so far for the left half of Pluto’s disk. At right, the methane map is merged with higher-resolution images from the spacecraft’s Long Range Reconnaissance Imager (LORRI).



NASA's New Horizons spacecraft captured this high-resolution enhanced color view of Pluto on July 14, 2015. The image combines blue, red and infrared images taken by the Ralph/Multispectral Visual Imaging Camera (MVIC). Pluto's surface sports a remarkable range of subtle colors, enhanced in this view to a rainbow of pale blues, yellows, oranges, and deep reds. Many landforms have their own distinct colors, telling a complex geological and climatological story that scientists have only just begun to decode. The image resolves details and colors on scales as small as 0.8 miles (1.3 kilometers).

http://pluto.jhuapl.edu/News-Center/New ... e=20150924