Ultrakoele dwerg en zijn zeven planeten

That's one small step for a man, a giant leap for mankind, dat waren de woorden van Neill Armstrong toen hij zijn eerste stap op de maan zette. De ruimte en het universum interesseren ons allemaal, vind hier alles terug over ons zonnestelstel, de NASA, geplande ruimte missies en andere gebeurtenissen die ons allemaal aangaan.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Ultrakoele dwerg en zijn zeven planeten

Bericht door univers » 23 feb 2017, 08:44

Ultrakoele dwerg en zijn zeven planeten
Gematigd warme ‘aardes’ ontdekt in buitengewoon rijk planetenstelsel

Astronomen hebben, slechts veertig lichtjaar hiervandaan, een stelsel van zeven planeten ter grootte van de aarde ontdekt. Al deze planeten zijn gedetecteerd terwijl zij voor hun moederster – de ultrakoele dwergster TRAPPIST-1 – langs trokken. Dat is gebeurd met behulp van telescopen in de ruimte en op aarde, waaronder ESO’s Very Large Telescope. Volgens het artikel dat vandaag in het tijdschrift Nature verschijnt, bevinden drie van de planeten zich in de leefbare zone van hun ster en zouden er oceanen van water op hun oppervlak kunnen zijn. Nog nooit is in een planetenstelsel zo’n groot aantal planeten ter grootte van de aarde ontdekt waar leven kan bestaan.

Astronomen hebben – met behulp van de de TRAPPIST-South-telescoop van de ESO-sterrenwacht op La Silla, de Very Large Telescope (VLT) op Paranal, NASA’s Spitzer-ruimtetelescoop en telescopen elders ter wereld [1] – het bestaan bevestigd van minstens zeven kleine planeten die om de koele rode dwergster TRAPPIST-1 draaien [2]. Al deze planeten, die in volgorde van afstand tot hun moederster de aanduidingen TRAPPIST-1b, c, d, e, f, g en h hebben gekregen, zijn qua afmetingen vergelijkbaar met de aarde [3].

Elk van de zeven planeten veroorzaakt een kleine daling van de helderheid van de ster wanneer hij voor deze langs trekt – een verschijnsel dat planeetovergang of transit wordt genoemd. Zulke planeetovergangen stellen astronomen in staat om informatie te vergaren over de afmetingen, samenstellingen en omloopbanen van de planeten [4]. Daarbij is ontdekt dat in elk geval de zes binnenste planeten zowel qua grootte als qua temperatuur op de aarde lijken.

Hoofdauteur Michaël Gillon van het STAR Instituut van de Universiteit van Luik is opgetogen over de ontdekkingen: ‘Dit is een verbazingwekkend planetenstelsel – niet alleen omdat we zoveel planeten hebben ontdekt, maar ook omdat ze stuk voor stuk ongeveer zo groot zijn als de aarde!’

Met slechts acht procent van de massa van de zon is TRAPPIST-1 erg klein voor een ster: ze is nauwelijks groter dan de planeet Jupiter. Hierdoor lijkt de ster, die in het sterrenbeeld Aquarius (Waterman) staat, ondanks haar geringe afstand erg zwak. Astronomen vermoedden al dat zulke dwergsterren omgeven kunnen zijn voor aarde-achtige planeten in krappe omloopbanen, wat hen heel interessant maakt voor de zoektocht naar buitenaards leven. TRAPPIST-1 is het eerste stelsel van dit type dat is opgespoord.

Medeauteur Amaury Triaud weidt uit: ‘De energieproductie van dwergsterren als TRAPPIST-1 is veel geringer dan die van onze zon. Om water op hun oppervlak te kunnen hebben, moeten planeten veel kleinere omloopbanen volgen dan we in ons zonnestelsel gewend zijn. Gelukkig lijkt TRAPPIST-1 door precies zo’n compacte configuratie van planeten omgeven te zijn!’

Het onderzoeksteam heeft vastgesteld dat alle planeten in het stelsel ongeveer net zo groot zijn als de aarde en Venus, of iets kleiner dan dat. De dichtheidsbepalingen wijzen erop dat in elk geval de zes binnenste planeten waarschijnlijk een rotsachtige samenstelling hebben.

De omloopbanen van de planeten zijn niet veel groter dan die van de vier grootste manen van Jupiter en veel kleiner dan de omloopbaan van Mercurius, de binnenste planeet van het zonnestelsel. De kleinere afmetingen en lagere temperatuur van TRAPPIST-1 hebben echter tot gevolg dat deze planeten ongeveer net zoveel energie opvangen als de binnenste planeten van ons zonnestelsel. TRAPPIST-1c, d en f vangen vergelijkbaar veel energie op als respectievelijk Venus, de aarde en Mars.

De zeven planeten die in het stelsel zijn ontdekt zouden vloeibaar water op hun oppervlak kunnen hebben, al is dat bij de ene planeet waarschijnlijker dan bij de andere. Klimaatmodellen geven aan dat de drie binnenste planeten, TRAPPIST-1b, c en d, waarschijnlijk te heet zijn om vloeibaar water te hebben, behalve misschien op een klein deel van hun oppervlak. De afstand van de buitenste planeet, TRAPPIST-1 h, is nog niet goed bepaald, maar waarschijnlijk bevindt deze zich zo ver van zijn ster dat het er te koud is voor vloeibaar water – tenzij er alternatieve warmteprocessen optreden [5]. TRAPPIST-1 e, f en g daarentegen kunnen worden beschouwd als de heilige graal van de planetenjacht: zij bevinden zich in de leefbare zone van hun ster en kunnen plaats bieden aan oceanen van oppervlaktewater [6].

Deze nieuwe ontdekkingen maken het TRAPPIST-1-stelsel tot een belangrijk doelwit van toekomstig onderzoek. De Hubble-ruimtetelescoop van NASA en ESA wordt al gebruikt om naar atmosferen om de planeten te zoeken en teamlid Emmanuël Jehin verheugt zich over wat nog op stapel staat: ‘Met de komende generatie van telescopen, zoals ESO’s European Extremely Large Telescope en de James Webb-ruimtetelescoop van NASA, ESA en CSA, zullen we spoedig in staat zijn om naar water en misschien zelfs tekenen van leven op deze werelden te zoeken.’

Afbeelding

Deze kaart toont de sterren die op heldere, donkere avonden te zien zijn in het sterrenbeeld Waterman (Aquarius). Ook de positie van de zwakke en zeer rode ultrakoele dwergster TRAPPIST-1 is aangegeven. Hoewel deze ster tamelijk dichtbij is, is hij zo zwak dat hij niet waarneembaar is met kleine telescopen.

Afbeelding

Deze afbeelding toont de zon en de ultra-koele dwergster TRAPPIST-1 op gelijke schaal. De zwakke ster is negen keer zo klein als de zon en veel roder van kleur.

Afbeelding

Dit overzicht laat zien hoe de zeven planeten rond TRAPPIST-1 eruit zouden kunnen zien – inclusief mogelijke oceanen – en vergelijkt hen met de rotsachtige planeten van ons zonnestelsel. Bij elke planeet staat informatie over zijn omlooptijd, afstand tot de centrale ster, zijn grootte en zijn massa. De planeten van TRAPPIST-1 zijn qua afmetingen vergelijkbaar met de aarde.

https://www.eso.org/public/netherlands/ ... 06/?nolang
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
Tammy
Forumbeheerster
Berichten: 80378
Lid geworden op: 04 feb 2005, 18:20

Re: Ultrakoele dwerg en zijn zeven planeten

Bericht door Tammy » 23 feb 2017, 13:00

Mooi nieuws he Univers ? :grin:
Wij weten natuurlijk allang dat buitenaards leven bestaat, maar de zoektocht blijft leuk. :nice:

Somewhere, something incredible is waiting to be known.

Carl Sagan.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Ultrakoele dwerg en zijn zeven planeten

Bericht door univers » 23 feb 2017, 13:41

Nu in één klap zeven aarde-achtige planeten zijn ontdekt, rijst opnieuw de vraag: is dit dan de plek waar we de eerste aliens gaan aantreffen?

Het verhaal van de aarde-achtige planeet in zeven vragen.

Wat is een aardachtige planeet?
Planeten zijn er in verschillende smaakjes. Zo heb je de grote gasreuzen – zoals Jupiter en Saturnus – maar ook kleinere, rotsachtige planeten – zoals de aarde en Mars. Planeten die rotsachtig zijn en qua grootte vergelijkbaar zijn met de aarde, worden als ‘aardachtig’ of ‘aarde-achtig’ bestempeld.

Waarom zijn juist deze planeten zo interessant?
In de ogen van astrobiologen – onderzoekers die zich bezighouden met buitenaards leven – zal een aardachtige planeet het altijd winnen van een gasreus an sich. Een gasreus is namelijk – mede doordat deze geen vast oppervlak heeft – niet direct een plek waar je leven zoals wij dat kennen, zou verwachten. Waar zou je dat leven wel verwachten? Nou, op een planeet die lijkt op de enige planeet waarvan we zeker weten dat deze leven herbergt: de aarde. En dat brengt ons dus bij de aardachtige planeten.

Maar is elke aardachtige planeet dan een potentiële woonplaats van aliens?
Zeker niet! Want alleen een rotsachtige samenstelling en een omvang die doet denken aan die van de aarde, maakt van een planeet nog geen geschikte plaats voor leven. Daarvoor is meer nodig (opnieuw uitgaande van de vereisten die het leven zoals wij dat kennen, heeft). Zo gaan onderzoekers ervan uit dat een planeet vloeibaar water moet bevatten, wil er leven mogelijk zijn. Dat betekent dat de planeet niet te dicht bij zijn ster moet staan (want dan verdampt eventueel vloeibaar water op het oppervlak door de warmte van de ster), maar ook niet te ver weg (want dan bevriest datzelfde water). De zone rond een ster waarin de temperatuur precies goed is om vloeibaar water op het oppervlak van een planeet mogelijk te maken, noemen onderzoekers de leefbare zone. Maar met water alleen ben je ook nog niet klaar. Een planeet moet bijvoorbeeld ook een atmosfeer hebben. En dan zijn er ook nog externe factoren om rekening mee te houden. Bijvoorbeeld: doet de ster waar de planeet omheen draait geen gekke dingen (denk aan het uitstoten van heftige zonnevlammen die dodelijke röntgen- of ultraviolette straling op een planeet afvuren)? En als we al een planeet aantreffen die aan alle eisen voldoet, moeten we natuurlijk ook nagaan of deze leefbare omstandigheden toch niet van korte duur zijn. Want we weten uit eigen ervaring: het ontstaan van leven heeft tijd nodig.

Het doet vermoeden dat de spoeling dun is?
Inderdaad, de moed kan je in de schoenen zakken. Er zijn tenslotte nogal wat eisen waar een planeet aan moet voldoen, wil daarop het leven zoals wij dat kennen mogelijk zijn. Vandaar dat sommige onderzoekers ook stellen dat we niet langer enkel op zoek moeten gaan naar buitenaards leven dat op ons lijkt. Ze wijzen erop dat het leven zoals wij dat nu kennen zo geëvolueerd is in reactie op de omstandigheden op aarde. De kans dat we een planeet vinden waarop diezelfde omstandigheden een rol hebben gespeeld, lijkt nihil. Dus misschien moeten we op een meer ruimdenkende manier naar leven gaan zoeken en er ook rekening mee houden dat aliens gewoon heel anders zijn dan aardse levensvormen en dus ook heel andere eisen stellen aan hun omgeving. Voortbordurend op die gedachte zouden we misschien ook wel op plekken die totaal niet op de aarde lijken leven kunnen vinden. Hoog in de lucht rond een bruine dwerg (mislukte ster) bijvoorbeeld.

Eigenlijk weten we dus niet waar we naar op zoek zijn?
Precies. En dat maakt de zoektocht ook zo lastig. De volgende generatie telescopen zal naar verwachting in staat zijn om in de atmosfeer van exoplaneten op zoek te gaan naar sporen van leven. Maar deze telescopen kunnen onmogelijk alle planeten afspeuren. En dus moeten we een selectie maken. En daarbij laten we ons – heel logisch – leiden door wat we over het leven en de behoeften die het heeft, weten. Vandaar dat deze telescopen naar alle waarschijnlijkheid in eerste instantie toch de blik zullen gaan richten op de planeten die het meest van de aarde weg hebben. Maar in een later stadium kunnen er natuurlijk nog wel eens nieuwe kandidaten voor buitenaards leven worden gevonden die veel minder van de aarde weg hebben.

Waar moet ik dan aan denken?
Exo-manen! Als je onderzoekers vraagt: waar in het zonnestelsel is de kans dat we buitenaards leven vinden, het grootst? Zul je vaak antwoorden krijgen als ‘Europa‘ of ‘Enceladus‘. Deze manen cirkelen rond een gasreus en zijn bedekt met een kilometers dikke laag ijs. Klinkt niet heel aantrekkelijk voor leven, maar onder die ijslaag bevindt zich een vloeibare oceaan waarin de omstandigheden wellicht gunstig genoeg zijn om het ontstaan van leven mogelijk te maken. Als je bedenkt dat de gasreuzen in ons zonnestelsel tientallen manen bezitten, lijkt het heel aannemelijk dat ook gasreuzen buiten ons zonnestelsel manen hebben. Als je vervolgens bedenkt dat de meeste planeten die tot op heden zijn ontdekt van het type ‘gasreus’ zijn, wordt het nog interessanter. Helaas zijn we op dit moment nog niet in staat om exomanen te ontdekken. Onze telescopen zijn daarvoor niet krachtig genoeg. Maar dat gaat ongetwijfeld veranderen. En dan kan de zoektocht naar leven wel eens een andere wending krijgen!

Waar zullen we uiteindelijk de eerste aliens vinden?
Dat is dus koffiedik kijken. Op dit moment lijken manen als Europa en Enceladus veelbelovend. Maar ook een planeet als Proxima b is een kanshebber. Wat wel vaststaat, is dat de komende jaren onze kansen op het vinden van sporen van leven enorm vergroot worden, door nieuwe generaties telescopen zoals James Webb, TESS en PLATO. Een garantie voor het vinden van de aliens is het natuurlijk niet. Want we weten niet waar ze zich ophouden. We weten niet hoe ze eruit zien. We weten niet wat ze nodig hebben. Sterker nog: we weten eigenlijk niet eens of ze er wel zijn. Zo zijn er onderzoekers die vermoeden dat er ooit aliens zijn geweest, maar dat deze reeds zijn uitgestorven. Weer anderen wijzen erop dat de ruimte zo groot is dat het nog wel 1500 jaar kan duren voor we aliens – als ze bestaan – ontdekken. Weer anderen pleiten ervoor niet te hard op zoek te gaan naar aliens om een interstellaire oorlog te voorkomen. En dan zijn er natuurlijk ook nog de mensen die stellen dat de aliens al lang onder ons zijn… Wordt ongetwijfeld vervolgd!

Afbeelding

Een artistieke impressie van de James Webb-telescoop. Deze in aanbouw zijnde telescoop is de krachtigste ruimtetelescoop die ooit gebouwd is. Afbeelding: NASA.

https://www.scientias.nl/aardachtige-pl ... en-vinden/
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
Tammy
Forumbeheerster
Berichten: 80378
Lid geworden op: 04 feb 2005, 18:20

Re: Ultrakoele dwerg en zijn zeven planeten

Bericht door Tammy » 23 feb 2017, 14:19

Het doet vermoeden dat de spoeling dun is?
Inderdaad, de moed kan je in de schoenen zakken. Er zijn tenslotte nogal wat eisen waar een planeet aan moet voldoen, wil daarop het leven zoals wij dat kennen mogelijk zijn. Vandaar dat sommige onderzoekers ook stellen dat we niet langer enkel op zoek moeten gaan naar buitenaards leven dat op ons lijkt. Ze wijzen erop dat het leven zoals wij dat nu kennen zo geëvolueerd is in reactie op de omstandigheden op aarde. De kans dat we een planeet vinden waarop diezelfde omstandigheden een rol hebben gespeeld, lijkt nihil. Dus misschien moeten we op een meer ruimdenkende manier naar leven gaan zoeken en er ook rekening mee houden dat aliens gewoon heel anders zijn dan aardse levensvormen en dus ook heel andere eisen stellen aan hun omgeving. Voortbordurend op die gedachte zouden we misschien ook wel op plekken die totaal niet op de aarde lijken leven kunnen vinden. Hoog in de lucht rond een bruine dwerg (mislukte ster) bijvoorbeeld.

Juist, verder kijken dan het leven zoals wij dat kennen. :aliensmile:

Somewhere, something incredible is waiting to be known.

Carl Sagan.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Ultrakoele dwerg en zijn zeven planeten

Bericht door univers » 27 feb 2017, 16:38

SETI kan geen aliens vinden rond TRAPPIST-1

Er werd vorig jaar al eens tevergeefs gezocht naar buitenaardse radiosignalen afkomstig van de omgeving van TRAPPIST-1.

Het was wereldnieuws vorige week: astronomen hadden rond de ster TRAPPIST-1 maar liefst zeven planeten gevonden die ongeveer net zo groot zijn als de aarde. En zeker drie ervan lijken zich in de leefbare zone op te houden. Het bracht ons automatisch bij de volgende vraag: zou er in dit systeem dan soms buitenaards leven te vinden zijn?

De zoektocht
Zoals het er nu naar uitziet, niet, zo laat SETI weten. Het instituut zocht namelijk vorig jaar al naar buitenaardse radiosignalen in de omgeving van TRAPPIST-1. Het leverde niets op, zo vertelt astronoom Seth Shostak. Hij stelt dat het Allen Telescope Array in staat zou moeten zijn geweest om radiosignalen van de aliens op te vangen, wanneer deze zendantennes gebruiken die net zo groot zijn als de 500-meter FAST-radiotelescoop in China en een zender met een vermogen van 100 kilowatt of meer inzetten om berichten in onze richting te sturen. “We hebben tien miljard radiokanalen gescand en geen uitzendingen gedetecteerd.”

Nieuwe poging
Maar nu meer planeten rond TRAPPIST-1 zijn ontdekt, gaat SETI nog een poging wagen, kondigt Shostak aan. Hij is zeer enthousiast over het systeem. Onder meer omdat de zeven planeten niet ver van elkaar verwijderd zijn. “Leven is misschien niet op alle zeven planeten ontstaan, maar als het slechts op één planeet is ontstaan, kunnen botsingen met kleine planetoïden dat leven naar andere werelden hebben gebracht. En als op één planeet technisch onderlegde wezens zijn ontstaan, zou deze soort zich snel verspreiden naar de andere planeten.” Want: “De reistijd tussen werelden in het TRAPPIST-1-systeem zijn – zelfs als we uitgaan van raketten die niet sneller zijn dan de raketten van NASA – plezierig kort.” Hij vertelt dat een tripje van de aarde naar Mars met zo’n raket zo’n zes maanden tijd kost. Maar een tripje van de ene TRAPPIST-1-planeet naar de dichtstbijzijnde andere planeet zou amper een weekend in beslag nemen. “In andere woorden: het is heel gemakkelijk en verleidelijk om je in dit systeem een uit meerdere planeten bestaand imperium voor stellen, een kleine planetenfederatie in onze kosmische achtertuin.”

James Webb-telescoop
Het is vooralsnog fantasie. Maar wellicht brengen toekomstige observaties van het Allen Telescope Array daar verandering in. Overigens is dat niet de enige manier waarop we meer te weten kunnen komen over de leefbaarheid van de planeten van TRAPPIST-1. Met de volgende generaties telescopen – zoals de James Webb-telescoop – kunnen we bijvoorbeeld op zoek naar atmosferen rond en oceanen op de planeten.

En zelfs als die zoektocht niet resulteert in de ontdekking van buitenaards leven, blijft TRAPPIST-1 fascinerend. “De ontdekking ervan draagt bij aan de groeiende overtuiging dat het universum barst van de plekken waar leven kan ontstaan en floreren,” stelt Shostak. “Als je denkt dat de rest van het universum steriel is, ben je zeker uniek en heb je het waarschijnlijk fout.”

Afbeelding

De zeven planeten staan dichter bij hun ster dan Mercurius bij onze zon staat. Afbeelding: ESO / O. Furtak.

http://www.seti.org/seti-institute/Near ... tic-Empire
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Ultrakoele dwerg en zijn zeven planeten

Bericht door univers » 27 feb 2017, 16:52

Juist, verder kijken dan het leven zoals wij dat kennen. :aliensmile:
Misschien communiceren ze wel zo.

Afbeelding

Dan kan je lang zoeken.

Afbeelding
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Ultrakoele dwerg en zijn zeven planeten

Bericht door univers » 14 mar 2017, 17:36

Planeten rond TRAPPIST-1 zijn misschien toch niet zo leefbaar als gedacht

Ultraviolette straling afkomstig van de moederster zou de planeten in korte tijd van een atmosfeer ontdoen.

Tot die conclusie komen astronomen nadat ze TRAPPIST-1 met behulp van ruimtetelescoop Hubble bestudeerden. Hun bevindingen zijn terug te vinden in het blad Astronomy & Astrophysics.

Het systeem
TRAPPIST-1 was vorige maand wereldnieuws. Astronomen ontdekten dat de ster zeven planeten bezit die ongeveer net zo groot zijn als de aarde. Zes ervan zouden rotsachtig zijn en ook que temperatuur vergelijkbaar zijn met de aarde. Drie ervan bevinden zich bovendien in de leefbare zone (wat betekent dat ze vloeibaar water op hun oppervlak kunnen herbergen). De ontdekking was natuurlijk onder meer wereldnieuws omdat het niet onaannemelijk leek dat deze planeten leven konden herbergen.

Jonge ster
Maar laten we vooral niet te hard van stapel lopen, zo waarschuwen astronomen nadat ze de straling die de moederster uitstoot, bestudeerden. Die straling suggereert allereerst dat de ster – TRAPPIST-1 – nog heel jong is. Hoe jong? Dat weten onderzoekers niet precies. Eerder onderzoek suggereerde dat deze in ieder geval ouder is dan 500 miljoen jaar (dat lijkt misschien oud, maar onze eigen zon is met een leeftijd van 4,5 miljard jaar aanzienlijk ouder).

Dag, atmosfeer!
Nu is zo’n jeugdige ster niet zo’n groot probleem. Wat wel een probleem is, is de ultraviolette straling die deze uitstoot. De planeten TRAPPIST-1d, -e, -f en -g zouden een eventuele atmosfeer door toedoen van de straling in tussen de 5 en 22 miljard jaar kwijt kunnen raken. En de binnenste planeten – TRAPPIST-1b en -c zouden een eventuele atmosfeer in 1 tot 3 miljard jaar kwijtraken. “Het suggereert dat een aardachtige TRAPPIST-1b en -1c nog relatief jong moeten zijn – of in beginsel al meer water moeten hebben gehad dan de aarde – om nu nog een significante hoeveelheid water te kunnen bevatten,” schrijven de onderzoekers.

In het paper is bovendien te lezen dat onderzoekers voorzichtige aanwijzigen hebben gevonden dat de atmosfeer van TRAPPIST-1b en -c ‘as we speak’ wegvlucht. Helemaal zeker weten de onderzoekers dat echter niet, omdat de dipjes in helderheid die erop wijzen wanneer de twee planeten voor hun ster langsbewegen ook veroorzaakt kunnen worden door activiteit van de ster zelf. De onderzoekers pleiten op basis van hun studie in ieder geval voor vervolgonderzoek naar de atmosfeer van de verschillende planeten en dus hun leefbaarheid.
ATMOSFEER
Aangenomen wordt dat de planeten die we nu dichtbij TRAPPIST-1 aantreffen op grotere afstand van de ster zijn ontstaan en later naar TRAPPIST-1 zijn gereisd. Als het inderdaad zo gegaan is, zou het kunnen betekenen dat de planeten veel vluchtige stoffen bevatten en is er een grote kans dat ze omringd worden door een atmosfeer en water of ijs herbergen. Maar het is zeker nog niet bewezen dat de planeten een atmosfeer hebben. En als ze er één hebben, wordt deze dus – aldus dit nieuwe onderzoek – bedreigd.
Afbeelding

http://www.aanda.org/articles/aa/pdf/20 ... 238-16.pdf
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Ultrakoele dwerg en zijn zeven planeten

Bericht door univers » 14 mar 2017, 17:42

'Aliens kunnen de 7 planeten van TRAPPIST-1 gemakkelijk koloniseren'

Omdat de planeten zo dicht bij elkaar staan, kunnen levensvormen zich in theorie gemakkelijk van de ene naar de andere planeet begeven.

TRAPPIST-1 is een interessant systeem dat bestaat uit een moederster en zeven planeten die qua grootte vergelijkbaar zijn met de aarde. Zeker drie van deze planeten bevinden zich in de leefbare zone (en kunnen in theorie dus vloeibaar water herbergen).

Lekker dichtbij
De zeven planeten staan heel dicht bij hun ster en bij elkaar (de afstand tussen de buitenste planeet van het stelsel en de ster TRAPPIST-1 is kleiner dan de afstand tussen onze zon en haar binnenste planeet Mercurius). Die kleine afstanden binnen het TRAPPIST-1-systeem hebben onderzoekers aan het denken gezet. Want stel nu dat op één van deze planeten leven is ontstaan. Dan kan het zich toch heel gemakkelijk naar de andere planeten verplaatsen en het leefbare deel van het systeem koloniseren? Inderdaad, zo stellen onderzoekers nu in hun paper ‘Enhanced interplanetary panspermia in the TRAPPIST-1 system‘.

Panspermie
In het paper gaan de onderzoekers na hoe groot de kans is dat er in het TRAPPIST-1-systeem panspermie heeft plaatsgevonden. Panspermie is een interessante hypothese die stelt dat leven op tal van plekken in het universum te vinden is en dat het van het ene naar het andere hemellichaam verspreid wordt door onder meer kometen en planetoïden. Zo zijn sommige mensen ervan overtuigd dat het leven op aarde niet hier, maar op Mars ontstaan is. Tijdens een inslag zou gesteente met daarop Martiaanse microben naar de aarde zijn geslingerd, waarna die Martiaanse microben onze planeet konden koloniseren en verder evolueerden tot de levensvormen zoals we die vandaag de dag kennen. Het blijft een theorie, want tot op de dag van vandaag is er geen overtuigend bewijs dat Mars ooit echt leven herbergde. Laat staan dat er bewijs is voor het vermoeden dat het leven zich van Mars naar de aarde heeft verplaatst tijdens een gewelddadige meteorietinslag op Mars, een daaropvolgende lange ruimtereis en minstens zo’n gewelddadige crash op aarde.

TRAPPIST-1
Terug naar TRAPPIST-1, want daar draait het nu natuurlijk om. “Als de omstandigheden op één van de TRAPPIST-1-planeten gunstig zijn voor het ontstaan van leven dan roept dat onmiddellijk een interessante vraag met belangrijke consequenties op,” zo schrijven de onderzoekers. “Zou het leven zich van de ene naar de andere planeet kunnen verplaatsen door een verplaatsing van rotsachtig materiaal? Panspermie is uitgebreid onderzocht in ons eigen zonnestelsel als een manier om leven naar de aarde of van de aarde vandaan te transporteren. De planeten in de leefbare zone van TRAPPIST-1 bevinden zich op slechts 0,01 AU afstand van elkaar, die afstand is tientallen keren kleiner dan de afstand tussen de aarde en Mars.” Je zou dan ook geneigd zijn om te denken dat panspermie in dit systeem heel aannemelijk is.

Grotere kansen
En berekeningen van de onderzoekers laten zien dat dat ook inderdaad het geval is. Zo is de kans dat levensvormen zich van de ene TRAPPIST-1-planeet naar de andere begeven zo’n 1000 keer groter dan de kans dat stenen afkomstig van Mars microben op aarde afleveren. Ook de kans dat microben een reis van de ene TRAPPIST-1-planeet naar de andere overleven is zo’n 100 keer groter dan de kans dat Martiaanse microben de reis naar de aarde overleven. De afstand tussen de TRAPPIST-1-planeten is namelijk kleiner en de reistijd is dus korter.

De implicaties
Wat suggereert het onderzoek nu precies? Nou, als er leven is in het TRAPPIST-1-systeem dan lijkt het – aangenomen dat panspermie echt plaatsvindt – aannemelijk dat we het op meerdere planeten gaan aantreffen. En als we het op meerdere planeten aantreffen, kan dit systeem wel eens bewijzen dat panspermie meer is dan een hypothese alleen. “De transfer van leven middels panspermie kan getest worden door te kijken of dezelfde biosignaturen op meerdere planeten wordt aangetroffen.” Ook zouden we dan meer inzicht kunnen krijgen in de evolutie van leven. Want stel dat levensvormen verschillende planeten gekoloniseerd hebben, dan zou je verwachten dat de evolutie op elk van die planeten (met eigen omstandigheden) weer ietsje anders verloopt. “We kunnen bestuderen hoe gevoelig het leven is voor begincondities zoals belichting, zwaartekracht, luchtdruk en andere factoren.”

Maar we moeten niet te hard van stapel lopen. Zo is nog niet bewezen dat er leven is in het TRAPPIST-1-systeem en blijft ook het hele panspermie-verhaal een hypothese. Er is dan ook nog heel wat onderzoek nodig om deze theorieën verder te verkennen.

https://arxiv.org/pdf/1703.00878.pdf
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Ultrakoele dwerg en zijn zeven planeten

Bericht door univers » 05 apr 2017, 15:55

TRAPPIST-1 is mogelijk te wild voor buitenaards leven

De ster spuugt heftige zonnevlammen die de eventuele atmosfeer van de omringende planeten wellicht continu verandert.

Het zou betekenen dat deze planeten niet zo gunstig zijn voor het ontstaan en in stand houden van buitenaards leven als eerder werd gedacht. Dat schrijven Hongaarse onderzoekers in dit paper.

TRAPPIST-1
Een paar maanden geleden kondigden onderzoekers aan dat rond de ster TRAPPIST-1 zeven planeten draaien. De zeven planeten zijn net zo groot als de aarde. Zes ervan lijken rotsachtig te zijn en qua temperatuur vergelijkbaar te zijn met de aarde. Drie van deze rotsachtige planeten bevinden zich bovendien in de leefbare zone en kunnen dus vloeibaar water herbergen op hun oppervlak. Het was een opwindende ontdekking. Want zo op het eerste gezicht leken deze planeten heel geschikt voor het ontstaan en in stand houden van leven.

Zonnevlammen
Maar langzaamaan beginnen onderzoekers hun vraagtekens te zetten bij de leefbaarheid van de planeten. Zo ook in dit nieuwe paper dat handelt over het wilde gedrag van de moederster: TRAPPIST-1. De onderzoekers bestudeerden de lichtcurve van de ster en ontdekten dat deze in korte tijd – een periode van zo’n 80 dagen – wel 42 heftige zonnevlammen voortbracht.

Te dichtbij
Tja, denk je misschien, onze zon produceert toch ook regelmatig zonnevlammen? En hoewel die soms voor problemen zorgen, vormen ze geen belemmering voor de instandhouding van het leven op aarde. Waarom zou dat in TRAPPIST-1 anders zijn? Nou, omdat de planeten veel dichter bij hun ster in de buurt staan. Hierdoor kunnen de magnetische stormen die de planeten treffen wel 10^2 tot 10^4 keer sterker zijn de krachtigste magnetische stormen op aarde. “Wat het bestaan van een complex, sterk georganiseerde levensvormen in dit systeem in twijfel trekt,” aldus de onderzoekers.

Herstel
Daar komt nog eens bij dat heftige zonnestormen veel vaker op TRAPPIST-1 ontstaan dan op de zon. En dat is een probleem, omdat eerder onderzoek aantoont dat een atmosfeer vrij veel tijd nodig heeft om te herstellen van een heftige magnetische storm. En die tijd is de eventuele atmosfeer van de planeten die TRAPPIST-1 omringen niet gegund: voor ze de klap van de ene zonnevlam te boven zijn, dient de volgende zich al weer aan. Het betekent heel concreet dat als de planeten die TRAPPIST-1 omringen een atmosfeer hebben, deze waarschijnlijk continu verandert. En ook dat is slecht nieuws voor de leefbaarheid van deze planeten.

Een magnetisch veld misschien?
Een magnetisch veld dat de exoplaneten tegen de straling van de zon beschermt, zou nog soelaas kunnen bieden. Maar, zo benadrukken de onderzoekers, dan moet dat magnetische veld wel superkrachtig zijn. We hebben het dan over de orde van tientallen tot honderden Gauss (de eenheid van magnetische fluxdichtheid). Ter vergelijking: de aarde heeft een magnetisch veld van zo’n 0,5 Gauss.

Al met al ziet het er dus slecht uit voor de leefbaarheid van de TRAPPIST 1-planeten. Maar laten we nog niks uitsluiten. Misschien zijn de aliens aldaar wel vindingrijker dan wij mensen en hebben zij dit zonnevlam-probleempje allang onder controle.

https://arxiv.org/pdf/1703.10130.pdf
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Ultrakoele dwerg en zijn zeven planeten

Bericht door univers » 11 mei 2017, 14:05

Er zit muziek in planetenstelsel TRAPPIST-1

Afbeelding

In februari van dit jaar maakten astronomen bekend dat rond de nabije rode dwergster TRAPPIST-1 maar liefst zeven aarde-achtige planeten draaien. Drie van deze planeten zouden ‘leefbaar’ zijn, maar het vermoeden bestond dat dit planetenstelsel wel eens instabiel zou kunnen zijn. Nieuw onderzoek geeft aan dat het wel meevalt met die instabiliteit: baanresonanties houden de planeten op hun plek. Computersimulaties van het planetenstelsel van TRAPPIST-1 lieten zien dat de zeven planeten elkaar zodanig beïnvloeden, dat het binnen een miljoen jaar tot onderlinge botsingen zou moeten komen. Dat lijkt ver weg, maar astronomisch gezien is dat al heel binnenkort. Omdat het wel heel toevallig zou zijn als het stelsel kort voor zijn ondergang is ontdekt, hebben astronomen van de universiteit van Toronto nu onderzocht of het niet toch stabiel zou kunnen zijn. In hun onderzoek, dat in het tijdschrift Astrophysical Journal Letters is gepubliceerd, omschrijven de astronomen het planetenstelsel als een ‘resonante keten’. Bij resonante configuraties verhouden de omlooptijden van de verschillende planeten zich als gehele getallen. Een bekend geval doet zich voor in ons eigen zonnestelsel: in de tijd dat de planeet Neptunus drie rondjes om de zon maakt, maakt Pluto er precies twee. Dat is maar goed ook, omdat het anders tot een botsing zou komen: de banen van de beide hemellichamen kruisen zich immers. Resonanties resulteren erin dat de onderlinge posities van planeten een zich herhalend patroon vertonen. Om dat te illustreren hebben de astronomen, in samenwerking met een muzikant, een animatie gemaakt waarin de planeten van TRAPPIST-1 elke keer dat ze (vanaf de aarde gezien) voor hun ster langs trekken een pianotoon spelen. Bovendien klinkt elke keer dat een planeet zijn meest nabije buur inhaalt een drumslag. Het resultaat klinkt verrassend muzikaal – jazzy zelfs. En dat is goed nieuws: het betekent dat de omloopbanen van de zeven planeten goed op elkaar zijn afgestemd en dat het stelsel van TRAPPIST-1 vele malen stabieler is dan het in eerste instantie leek. ‘Echte’ computersimulaties hebben die conclusie inmiddels bevestigd. Volgens de astronomen kan het geen toeval zijn dat de planeten van TRAPPIST-1 zich als een ‘orkest’ gedragen. Dat zou het natuurlijke gevolg zijn van hun ontstaansproces. Toen de planeten zich vormden in de schijf van gas en stof rond hun ster, zijn ze naar zodanige omloopbanen gemigreerd, dat de huidige stabiele configuraties is ontstaan. (EE)
https://www.utoronto.ca/news/planets-tr ... s-discover
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Ultrakoele dwerg en zijn zeven planeten

Bericht door univers » 24 mei 2017, 06:39

Baan van zevende TRAPPIST-planeet nu ook bepaald
Dankzij waarnemingen van de Amerikaanse ruimtetelescoop Kepler is nu ook de omlooptijd bepaald van de buitenste van de zeven planeten die vorig jaar ontdekt werden rond de ultrakoele dwergster TRAPPIST-1, op 40 lichtjaar afstand van de aarde. Alle zeven planeten draaien in zeer kleine banen rond hun moederster: het hele planetenstelsel past gemakkelijk binnen de baan van de planeet Mercurius, de binnenste planeet in ons eigen zonnestelsel. Planeet TRAPPIST-1h blijkt een omlooptijd te hebben van 18 dagen en 18 uur - precies de waarde die eerder op basis van theoretische overwegingen al was voorspeld. De Kepler-waarnemingen van TRAPPIST-1 werden op 8 maart vrijgegeven. Astronomen uit Bern en Seattle gingen er direct mee aan de slag. Na 60 uur continu gewerkt te hebben aan de data-analyse was duidelijk dat TRAPPIST-1h zich in de verwachte 'resonantie-baan' bevindt: de planeet maakt twee omlopen rond de dwergster in dezelfde tijd waarin TRAPPIST-1g drie omlopen voltooit, en TRAPPIST-1f vier. Mede dankzij die baanresontanties is het extreem compacte planetenstelsel stabiel. Uit de analyse, die gepubliceerd is in Nature Astronomy, blijkt ook dat de planeet een temperatuur heeft van ca. 100 graden onder nul, dat de moederster een rotatieperiode heeft van 3,3 dagen, en dat de ster ouder is dan tot nu toe werd aangenomen. (GS)

Afbeelding
The animation shows a simulation of the planets of TRAPPIST-1 orbiting for 90 Earth-days. After 15 Earth-days, the animation focuses only on the outer three planets: TRAPPIST-1f, TRAPPIST-1g, TRAPPIST-1h. The motion freezes each time two adjacent planets pass each other; an arrow appears pointing to the location of the third planet.

https://www.nasa.gov/feature/ames/keple ... ood-planet
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Ultrakoele dwerg en zijn zeven planeten

Bericht door univers » 09 jun 2017, 06:53

Afbeelding
Astronomen van de Universiteit van Amsterdam verklaren met een model hoe het kan dat rond het zonnestelsel Trappist-1 (hier een artistieke impressie) zeven planeten van aardformaat dicht rond hun ster draaien. De crux zit op de grens waar ijs in water verandert. (c) NASA/R. Hurt/T. Pyle

Astronomen van de Universiteit van Amsterdam hebben met een model verklaard hoe het mogelijk is dat rond het planetenstelsel Trappist-1 zeven planeten ter grootte van de aarde zo dicht rond hun ster draaien. De crux zit op de grens waar ijs in water verandert. Kiezels die van ver richting de ster zweven, ontvangen in de buurt van die ijslijn een extra portie water en klonteren samen tot planeten. Het artikel met de verklaring is geaccepteerd voor publicatie in het vakblad Astronomy & Astrophysics.

In februari 2017 maakte een internationaal team van astronomen bekend dat ze een stelsel hadden ontdekt van zeven planeten ter grootte van de aarde die dicht rond hun ster draaien (zie berichten op astronomie.nl en eso.org). Dat er zoveel relatief grote planeten dicht rond een kleine ster draaien, kwam als een verrassing. Het ging namelijk tegen de heersende theorieën en scenario's voor planeetvorming in. Onderzoekers van de Universiteit van Amsterdam komen nu met een model dat verklaart hoe het planeetstelsel kan zijn ontstaan.

Tot nu toe waren er twee heersende theorieën voor de vorming van planeten. De eerste theorie gaat ervan uit dat planeten zich vormen waar je ze nu ziet. Dat zou niet gaan bij Trappist-1, omdat de stofschijf waaruit de planeten ontstaan dan erg dicht moet zijn geweest. De tweede theorie gaat ervan uit dat een planeet zich aan de buitenkant van de stofschijf vormt en daarna naar binnen migreert. Deze theorie levert ook problemen op bij Trappist-1, omdat hij niet goed verklaart waarom de planeten allemaal ongeveer even groot zijn als de aarde.

De Amsterdamse onderzoekers komen nu met een model waarbij gruis en kiezels migreren in plaats van complete planeten. Het model begint bij kiezels die van ver richting de ster zweven. Zulke kiezels bestaan voor een groot gedeelte uit ijs. Als de deeltjes in de buurt van de zogeheten ijslijn komen, het punt waar het warm genoeg is voor vloeibaar water, krijgen ze nog een extra portie waterdamp te verwerken. Daardoor klonteren ze samen tot een protoplaneet. Daarna beweegt de protoplaneet nog wat dichter naar de ster en onderweg zuigt hij als een stofzuiger zoveel kiezels op dat zich een planeet ter grootte van de aarde vormt. De planeet beweegt vervolgens nog wat verder naar binnen en maakt ruimte voor een nieuwe planeet.

De crux, aldus de Amsterdammers, zit hem in het samenklonteren op de ijslijn. Daarbij verliezen de klonten namelijk water. Dat water kan vervolgens weer gebruikt worden door de volgende lading kiezels die in aantocht is uit de buitengebieden van de stofschijf. Dit proces kon zich bij Trappist-1 herhalen totdat er zeven planeten waren gevormd.

Onderzoeksleider Chris Ormel (Universiteit van Amsterdam): "Voor ons kwam Trappist-1 met zijn zeven planeten als een welkome verrassing. Wij doen al langer onderzoek aan samenklonterende en stofzuigende kiezels en we zijn ook al een tijd bezig met het verfijnen van ons ijslijnmodel. Door de ontdekking van Trappist-1 konden we ons model met de werkelijkheid gaan vergelijken."

De komende tijd willen de Amsterdamse onderzoekers hun model verfijnen. Daarnaast gaan ze computersimulaties uitvoeren om te kijken hoe hun model standhoudt bij verschillende begincondities.

De onderzoekers verwachten nog wel wat discussie onder vakgenoten. Het model is namelijk vrij revolutionair omdat de kiezels vanuit het buitenste deel van de schijf helemaal naar binnen reizen zonder dat er veel gebeurt. Ormel: "Verder hoop ik dat ons model helpt bij het beantwoorden van de vraag over hoe uniek ons eigen zonnestelsel nu eigenlijk is ten opzichte van andere planetensystemen."

http://www.astronomie.nl/#!/actueel/nie ... oplaneten/
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Plaats reactie