Kosmische ‘lens’ biedt zicht op het jonge heelal

[univers]

NASA en ESA hebben de laatste Hubble-opname gepresenteerd die gemaakt is in het kader van ‘Frontier Fields’. Daarmee is een einde gekomen aan dit driejarig onderzoeksprogramma waarbij uiterst ‘diepe’ opnamen zijn gemaakt van zes specifieke hemelgebiedjes. Het gaat daarbij om even zovele verre clusters van sterrenstelsels die via het zogeheten zwaartekrachtlens het licht van nog verder weg staande stelsels versterken. De nu gepresenteerde foto toont de verre cluster Abell 370, waarvan het licht er ongeveer zes miljard jaar over heeft gedaan om ons te bereiken. Met zijn enorme massa buigt deze cluster het licht van verre achtergrondstelsels zodanig af, dat hun beelden vervormd raken tot boogjes van licht. Dankzij dit lenseffect is de Hubble-ruimtetelescoop in staat om sterrenstelsels te ‘zien’ die eigenlijk te ver weg staan om waarneembaar te zijn. Via opnamen als deze kunnen astronomen een kijkje nemen in het vroege heelal. Daarnaast kunnen de beelden worden gebruikt om meer te weten te komen over de verdeling van zowel de normale als de donkere materie in de onderzochte cluster. Uit een analyse van de laatste Frontier Fields-opname blijkt dat Abell 370 in feite twee concentraties van donkere materie vertoont. Dat wijst erop dat de cluster uit twee kleinere clusters bestaat die met elkaar ‘gefuseerd’ zijn. (EE)



With the final observation of the distant galaxy cluster Abell 370 — some five billion light-years away — the Frontier Fields program came to an end.
Abell 370 is one of the very first galaxy clusters in which astronomers observed the phenomenon of gravitational lensing, the warping of spacetime by the cluster’s gravitational field that distorts the light from galaxies lying far behind it. This manifests as arcs and streaks in the picture, which are the stretched images of background galaxies.



While one eye of Hubble was observing its main target, the massive galaxy cluster Abell 370, the second eye — another instrument — was looking at a part of the sky right next to the cluster.
Although not as spectacular as the light-bending clusters, these parallel fields are as deep as the main images and can even compete with the famous Hubble Deep Field as regards depth. They are therefore a valuable tool for studying the evolution of galaxies from the early epochs of the Universe until today.



This image is a colour composite made from exposures from the Digitized Sky Survey 2 (DSS2). The field of view is approximately 2.2 x 2.2 degrees.



This image of Abell 370 was released in 2009. Compared to the new image, which contains more observation time, less structures are visible and faint objects have disappeared — the new image has increased the depth of the image dramatically, clearly showing the benefit of additional observation time. A direct comparison between both images can be seen.http://www.spacetelescope.org/images/co ... heic1711a/
http://www.spacetelescope.org/news/heic1711/?lang

https://www.nasa.gov/feature/goddard/20 ... ubble-view



This is a gallery of the Hubble Space Telescope Frontier Fields. The top six panels are massive galaxy clusters that act as huge lenses in space, magnifying and stretching images of remote galaxies behind each cluster that are too faint for Hubble to see directly. While one of the telescope’s cameras looked at each cluster of galaxies, another camera simultaneously viewed an adjacent patch of sky. This second region is called a "parallel field" — a seemingly sparse portion of sky that provides a deep look into the early universe. Astronomers observed each of the six clusters and six parallel fields in both near-infrared and visible light. This allowed scientists to create more detailed, overlapping, and complete images.
Credits: NASA, ESA, STScI, and the HFF team