Heldere ster Sirius is (iets) zwaarder dan gedacht

[univers]

Een langlopend meetprogramma met de Hubble-ruimtetelescoop heeft nieuwe nauwkeurige bepalingen opgeleverd van de massa’s van de ster Sirius en diens kleine begeleider. Beide blijken een tikkie zwaarder te zijn dan tot nu toe werd aangenomen (The Astrophysical Journal, 8 mei). Sirius is de helderste ster die we aan de nachthemel kunnen waarnemen. Die helderheid is voor een belangrijk deel te danken aan zijn relatief geringe afstand van 8,5 lichtjaar, waarmee de ster tot de meest nabije buren van de zon behoort. Halverwege de negentiende eeuw ontdekten astronomen dat Sirius een kleine zwakke begeleider heeft. Gebleken is dat dit een zogeheten witte dwergster is – het restant van een ster die zijn buitenlagen heeft afgestoten. De twee sterren wentelen met een periode van iets meer dan vijftig jaar om elkaar heen. Dat laatste biedt de mogelijkheid om de massa’s van de beide sterren te meten, mits hun omloopbanen nauwkeurig bekend zijn. Voor dat doel heeft een team van astronomen sinds 2001 regelmatig de posities van Sirius A en B gemeten. En nu, zestien jaar later, hebben ze genoeg meetpunten verzameld om precieze waardes voor de massa’s van de beide sterren te kunnen geven. Sirius A blijkt 2,063 keer zo zwaar te zijn als onze zon en heeft daarmee ongeveer twee procent meer massa dan eerdere (minder nauwkeurige) bepalingen aangaven. Sirius B komt uit op 1,018 zonsmassa en is daarmee vier procent zwaarder. De nieuwe metingen geven ook uitsluitsel over de vraag of het Sirius-systeem wellicht nog een derde ster bevat. Die kans is niet groot: als er al een derde object aanwezig is, dan kan moet het een bruine dwerg (‘mislukte ster’) van maximaal 25 Jupitermassa’s zijn. (EE)



The white dwarf Sirius B — visible as a tiny spot to the bottom left of Sirius A in this Hubble image of the binary system — is 9,200 times fainter than its companion, making it very difficult to image! [Bond et al. 2017]



Historical (black, blue and green) and Hubble (red) observations of the relative orbit of Sirius B around Sirius A. [Adapted from Bond et al. 2017]



Comparisons of white-dwarf theory with the observed parameters of Sirius B, both on the H-R diagram (top) and in a mass-radius plot of cooling white dwarfs (bottom). Sirius B’s measured parameters matches the theoretical models very well. [Bond et al. 2017]

http://aasnova.org/2017/05/17/measuring ... -patience/

[gouwepeer]

De afbeeldingen zijn ook iets groter dan gedacht