Nieuwe aanwijzing dat in onze Melkweg een middelgroot zwart

[univers]

Het bevindt zich nabij het hart van onze Melkweg en zou 100.000 keer zwaarder zijn dan onze zon.


Afbeelding: NASA / CXC / MIT / F. Baganoff, R. Shcherbakov et al.

De eerste aanwijzingen voor het bestaan van dit middelgrote zwarte gat, werden vorig jaar al gevonden. Toen stuitten Japanse onderzoekers nabij het hart van onze Melkweg op een enorme moleculaire gaswolk: CO-0.40-0.22*. En het gas in die wolk bleek met sterk uiteenlopende snelheden te bewegen. Dat wees erop dat in die wolk een heel zwaar object verborgen zat.

Middelgroot
En in een nieuw paper bevestigen onderzoekers nu – op basis van waarnemingen met het Atacama Large Millimeter/submillimeter Array – dat het inderdaad zeer waarschijnlijk om een middelgroot zwart gat – CO-0.40-0.22* – gaat. De massa van het zwarte gat zou ongeveer 100.000 keer groter zijn dan die van de zon. En daarmee is het zwarte gat het op één na zwaarste zwarte gat dat onze Melkweg – voor zover we nu weten – herbergt. Alleen het supermassieve zwarte gat in het hart van de Melkweg – Sgr A* genaamd – is zwaarder.

Opwindend
De aanwijzing dat er in onze eigen Melkweg een middelgroot zwart gat huist, is opwindend. Onderzoekers vermoeden al langer dat dergelijke middelgrote zwarte gaten – minder zwaar dan de supermassieve zwarte gaten in het hart van sterrenstelsels, maar aanzienlijk zwaarder dan zwarte gaten die ontstaan door de sterfte van een ster – bestaan. Maar overtuigend bewijs daarvoor ontbreekt tot op heden. En nu zijn er dus aanwijzingen dat zo’n zwart gat zich nabij het hart van onze eigen Melkweg ophoudt.

Als vervolgobservaties onomstotelijk aantonen dat dit middelgrote zwarte gat daadwerkelijk bestaat, kan dat bovendien wellicht meer vertellen over het ontstaan van onze Melkweg. Want waar komt dat middelgrote zwarte gat precies vandaan? Het is – zoals gezegd – te groot om te zijn ontstaan na de sterfte van een ster. “Van zwarte gaten met een massa kleiner dan een miljoen zonsmassa’s wordt ook wel gesuggereerd dat ze in de kern van nabijgelegen dwergsterrenstelsels thuishoren,” zo schrijven de onderzoekers. “Aangenomen wordt dat grote sterrenstelsels zoals de Melkweg gegroeid zijn door hun kleinere buren te kannibaliseren (…) Wij suggereren dat CO-0.40-0.22* de kern vormde van een dwergsterrenstelsel dat door onze Melkweg gekannibaliseerd is,” zo schrijven de onderzoekers.


a, Colour map of HCN J = 3–2 emission integrated over V LSR = −110–0 km s−1. The white contours show the same map of HCN J = 4–3 emission obtained with the ASTE 10-m telescope4. The contour levels are 50, 100, 200 and 400 K km s−1. The half-power beam widths (HPBWs) of ASTE and ALMA are also presented by a white filled circle and black filled ellipse, respectively. Yellow arrows indicate the lines along which position-velocity slices are made (Fig. 2), and the white cross shows the location of CO–0.40–0.22*. b, Zoomed-in images of HCN J = 3–2 velocity-integrated emission (contours) and 266-GHz continuum emission (colour). The contour interval is 5 Jy beam−1 km s−1. The white filled ellipse shows the ALMA beamsize. Magenta dots show the loci of cloud particles in the gravitational kick model at t = 7.2 × 105 yr.


a–c, Position–velocity maps corresponding to the yellow arrows in Fig. 1a labelled a, b and c, respectively. Magenta dots show the loci of cloud particles in the gravitational kick model projected to each position–velocity plane. The white contours show the same maps of HCN J = 4–3 emission obtained with the ASTE. From innermost to outermost the contour levels are 2, 4, 8 and 16 K, and a fifth contour near the upper bound in each panel also shows 2 K, which is another cloud at V LSR ~ 20 km s–1. The vertical solid line in each panel describes the position of CO–0.40–0.22*.

https://www.scientias.nl/nieuwe-aanwijz ... gat-huist/

https://www.nature.com/articles/s41550-017-0224-z#Fig1