Stervorming stopt sneller in sterrenstelsels met zwaardere

That's one small step for a man, a giant leap for mankind, dat waren de woorden van Neill Armstrong toen hij zijn eerste stap op de maan zette. De ruimte en het universum interesseren ons allemaal, vind hier alles terug over ons zonnestelstel, de NASA, geplande ruimte missies en andere gebeurtenissen die ons allemaal aangaan.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Stervorming stopt sneller in sterrenstelsels met zwaardere

Bericht door univers » 02 jan 2018, 11:52

Stervorming stopt sneller in sterrenstelsels met zwaardere zwarte gaten.

Hoe zwaarder het zwarte gat in de kern van een sterrenstelsel is, des te eerder komt de vorming van nieuwe sterren in het stelsel tot stilstand. Dat blijkt uit nieuw onderzoek met o.a. de Hobby Eberly Telescope in Texas, waarvan de resultaten vandaag gepubliceerd zijn in Nature. Vrijwel alle sterrenstelsels hebben een superzwaar zwart gat in de kern. Al lange tijd wordt vermoed dat zo'n centraal zwart gat een grote invloed heeft op de stervormingsgeschiedenis van het stelsel: de energie die afkomstig is uit de directe omgeving van het zwarte gat verhit het interstellaire gas in het stelsel, waardoor de vorming van nieuwe sterren wordt bemoeilijkt of zelfs vrijwel geheel tot stilstand komt. In het nieuwe onderzoek zijn de massa's van centrale zwarte gaten in een groot aantal sterrenstelsels afgeleid uit de snelheidsverdeling van sterren in het centrale deel van de stelsels. De stervormingsgeschiedenis is afgeleid uit gedetailleerde spectroscopische waarnemingen. Er bleek een duidelijk verband te bestaan tussen de massa van de zwarte gaten en de snelheid waarmee het stervormingsproces in het betreffende stelsel tot stilstand is gekomen. Hoe het terugkoppelingsmechanisme precies in zijn werk gaat is overigens nog niet duidelijk. (GS)

Afbeelding
De kracht van een superzwaar zwart gat is te zien in dit beeld van Centaurus A, een van de actieve galactische kernen die zich het dichtst bij de aarde bevinden. Het beeld combineert gegevens van verschillende telescopen op verschillende golflengten, met stralen en lobben die worden aangedreven door het superzware zwarte gat in het centrum van de melkweg. Beeldtegoed: ESO / WFI (Optical); MPIfR / ESO / APEX / A.Weiss et al. (Submillimeterstraling); NASA / CXC / CfA / R.Kraft et al. (X-ray)

https://news.ucsc.edu/2018/01/supermass ... holes.html
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Plaats reactie