Zware sterren-in-wording lijken talrijker dan gedacht

[univers]

Onderzoek met de Atacama Large Millimetre/Submillimetre Array (ALMA) heeft een verrassend resultaat opgeleverd over de vorming van sterren. In een actief stervormingsgebied in ons Melkwegstelsel is een overdaad aan zware ‘ster-vormende kernen’ opgespoord (Nature Astronomy, 30 april). Ster-vormende kernen zijn compacte wolken van gas die materie uit hun omgeving aantrekken, en tot één of meer jonge sterren samentrekken. Uit eerder onderzoek, dat teruggaat tot 1955, was de conclusie getrokken dat de verhouding tussen zware en lichte objecten in ster-vormende kernen overeenkwam met de verhouding van zware en lichte sterren in jonge sterrenhopen. Die conclusie was echter gebaseerd op waarnemingen van relatief nabije stervormingsgebieden, die toevalligerwijs een betrekkelijk geringe dichtheid hebben en daardoor mogelijk niet representatief zijn. Met ALMA is nu gekeken naar het actieve stervormingsgebied W43-MM1, dat veel meer op andere moleculaire gaswolken in onze Melkweg lijkt. Daarbij is ontdekt dat de daarin aanwezige ster-vormende kernen zich niet houden aan de zogeheten initiële massafunctie zoals die in 1955 is vastgesteld. Als dat klopt, staan allerlei gegevens die afhankelijk zijn van het aantal zware sterren in het heelal op losse schroeven. Daarbij kun je denken aan berekeningen van de chemische verrijking van het interstellaire gas en schattingen van de aantallen supernova’s en zwarte gaten in het heelal. Overigens is uit ander recent onderzoek gebleken dat óók de Tarantulanevel – een groot stervormingsgebied in de naburige Grote Magelhaense Wolk – meer zware sterren bevat dan je op grond van de initiële massafunctie zou verwachten. (EE)


De grote moleculaire wolk W43 die hier wordt gezien in een afbeelding in 3 kleuren in het infrarode domein, verkregen met het Herschel-ruimtewaarnemingscentrum. Het cluster van sterren in formatie W43-MM1 bevindt zich in een deel van de koude wolk begrensd door de kleine blauwe doos. © ESA / SPIRE en PACS, HOBYS en Hi-GAL-consortia


Het cluster van sterren in formatie W43-MM1, zoals waargenomen met de grootste millimeterinterferometer in de wereld ALMA bij de 1,3 mm golflengte. De vele stervormingslocaties, die kernen worden genoemd en hier worden geïdentificeerd door ellipsen, getuigen van de sterke stervormingsactiviteit van dit gebied. Het grote aantal proto-sterren heeft het mogelijk gemaakt om nauwkeurig de verdeling van hun massa's te meten. © F. Motte / ALMA

http://irfu.cea.fr/dap/en/Phocea/Vie_de ... d_ast=4330