Hier gaat de ExoMars-rover op zoek naar buitenaards leven

[univers]

Een voorbeeld van hoe de kandidaat-locatie Oxia Planum voor de ExoMars 2020-missie wordt geanalyseerd. De kaart schetst een grens die het bereik van mogelijke landingsellipsen inkapselt, met wat extra marge. De kleuren geven de variëteit aan weergegeven oppervlaktestructuren weer, zoals vlaktes, kanalen, inslagkraters en windgeblazen functies. Het is geen geologische kaart bedoeld voor wetenschappelijke analyse, maar eerder een hulpmiddel om verschillende oppervlaktetexturen te identificeren en potentiële gevaren te ontdekken.
De smalle ellipsen met de zwarte omtrek markeren de meest waarschijnlijke landingszones voor het extreme geval van het begin en het einde van het startvenster respectievelijk (de lancering dicteert de aankomsthelling en er zijn andere scenario's daartussen). Het centrale landingsterrein in Oxia Planum is hetzelfde ongeacht de feitelijke startdatum in het openingsvenster van 25 juli-13 augustus 2020.
De achtergrondafbeelding is afkomstig van het Thermal Emission Imaging System-instrument op de Mars Odyssey orbiter van NASA.

Er is een landingsplek geselecteerd voor de rover die al in 2021 voet op Mars moet zetten.

Na jarenlang beraad en onderzoek is de ExoMars Landing Site Selection Working Group er dan eindelijk uit. Als het aan de werkgroep ligt, gaat de ExoMars-rover landen in een gebied dat Oxia Planum wordt genoemd. De Europese en Russische ruimtevaartorganisaties – die de ExoMars-missie samen ondernemen – zullen zich nu over die aanbeveling buigen en deze naar verwachting halverwege volgend jaar officieel omarmen.

De voordelen van Oxia Planum
Zoals gezegd is de werkgroep bij het kiezen van deze landingsplek niet over één nacht ijs gegaan. Lang werd er getwijfeld tussen twee geschikte landingsplekken: Oxia Planum en Mawrth Vallis. “Hoewel beide gebieden ons de mogelijkheid bieden om omgevingen te verkennen die vroeger rijk waren aan water en die door micro-organismen gekoloniseerd kunnen zijn, ontving Oxia Planum de meeste stemmen,” aldus onderzoeker Jorge Vago. “Mawrth Vallis is wetenschappelijk gezien een uniek gebied, maar Oxia Planum is net wat veiliger met het oog op de afdaling en landing.” Bovendien is het gebied wat gemakkelijker begaanbaar, waardoor de rover relatief gemakkelijk van de ene naar de andere interessante plek kan rijden.


Dit beeld is gemaakt door MRO's HiRISE-camera met hoge resolutie en toont een relatief vlak oppervlak in deze regio. Beelden zoals deze zijn gebruikt bij de beoordeling van de verschillende kandidaten voor landingsplaatsen.
Het beeld is gecentreerd op 18.275 ° N / 335.368 ° OL.

Over Oxia Planum
Oxia Planum bevindt zich nabij de evenaar van Mars en is een wat lager gelegen gebied. Observaties vanuit de ruimte onthullen dat Oxia Planum rijk is aan klei-achtige mineralen die ongeveer vier miljard jaar geleden zijn gevormd. Aangezien deze mineralen alleen in combinatie met water kunnen zijn ontstaan, gaan onderzoekers ervan uit dat Oxia Planum ooit behoorlijk wat water bevatte. Dat idee wordt onderschreven voor de aanwezigheid van kanalen die hoogstwaarschijnlijk door water zijn uitgeslepen en uitkomen in Oxia Planum. Met het water brachten zij ook sedimenten naar het laag gelegen gebied. Die sedimenten zijn laagsgewijs afgezet. Door verschillende van die laagjes te bestuderen, kan de ExoMars-rover meer vertellen over het verloop van deze ‘vochtige’ perioden in de geschiedenis van Mars. Die vochtige perioden werden gevolgd door perioden die gekenmerkt werden door vulkanische activiteit en waarbij de klei-rijke sedimenten bedekt werden met magma. Een deel van de lava is mogelijk pas recent geërodeerd, wat betekent dat de onderliggende sedimenten nog maar net bloot zijn komen te liggen en lang tegen straling afkomstig uit de ruimte beschermd zijn. Juist op die plekken kan de ExoMars-rover wellicht nog sporen van leven vinden.

Lancering
De ExoMars-rover wordt in de zomer van 2020 gelanceerd en moet dan in het voorjaar van 2021 op Mars arriveren. De rover is uitgerust met verschillende instrumenten, zoals een camera en een boor waarmee deze tot wel twee meter diep kan boren. Het is de bedoeling dat de rover actief op zoek gaat naar sporen van leven op Mars. De instrumenten aan boord van de rover stellen deze in principe in staat om zowel hedendaags leven als leven dat lang geleden op de rode planeet voortkwam, op te sporen.

EXOMARS ROVER - EEN BEELD VAN 360 GRADEN


De 2020-missie van het ExoMars-programma levert een Europese rover en een Russisch oppervlakteplatform op het oppervlak van Mars.
ESA's rover, hier afgebeeld, zal de eerste zijn die het vermogen combineert om over het oppervlak te bewegen en Mars op diepte te bestuderen.
De 310 kg zware rover zal het martiaanse oppervlak doorkruisen op een voortbewegingssysteem dat is opgebouwd uit 3 draaistelconstructies - zwenkbare onderstellen - die zijn verbonden met zes flexibele wielen.
Op geselecteerde sites zal de rover stoppen en de drill inzetten (in het grote grijze vak aan de voorkant van de rover). De boor van ExoMars is de eerste die in staat is om 2 m het martiaanse oppervlak in te boren, waar oude biomarkers nog steeds kunnen worden beschermd tegen de barre stralingsomgeving aan het oppervlak. Het verzamelt monsters met de boor en levert deze af aan de Analytical Laboratory Lader (ALD) in de body van de rover, via het monsteraflevervenster (de kleine opening boven de boorbox). Binnen de ALD worden de monsters geanalyseerd met een infraroodspectrometer ( MicrOmega ), een raman-spectrometer ( RLS ) en het Mars-organics-molecuulanalysator ( MOMA ) -instrument.
De boor bevat ook de Mars Multispectral Imager for Subsurface Studies, Ma_MISS , die de wanden van het boorgat die door de boormachine zijn gecreëerd, zal bestuderen om de mineralogie en rotsformatie te onderzoeken.
PanCam , de panoramische camera bovenop de rovermast , 2m boven het oppervlak, levert stereo- en 3D-beelden van het terrein rondom de rover.
De infraroodspectrometer voor ExoMars, ISEM , die zich onder de PanCam bevindt, bepaalt de belangrijkste minerale samenstelling van verre gesteenten, ontsluitingen en bodems.
De Close-Up Imager, CLUPI , verkrijgt kleurenafbeeldingen met een hoge resolutie, close-up van ontsluitingen, rotsen, gronden, boorfijnbochten en boorkernmonsters. In deze weergave is CLUPI zichtbaar onder de boorbox aan de rechterkant.
Adron, een neutronendetector om te zoeken naar ondergronds water en gehydrateerde materialen, en WISDOM (voor waterijs en depositie van ondergrondse depositie op Mars), een gronddoordringende radar, zijn niet zichtbaar in deze afbeelding, hoewel de twee WISDOM-radarantennes zichtbaar zijn aan de achterkant van het roverlichaam.
Navigatiecamera's (aan de bovenkant van de mast) en lokalisatiecamera's (aan de voet van de mast) worden gebruikt om te bepalen waar de rover zich bevindt en waar deze zich zal verplaatsen.
Stroom wordt door zonnepanelen aan de rover geleverd. Deze worden tijdens de reis naar Mars opgevouwen en ingezet zodra de rover op het oppervlak van Mars staat.
Twee UHF monopool-antennes worden gebruikt om te communiceren met Mars-banen, inclusief de Trace Gas Orbiter .


In voorbereiding op de komst van de ExoMars-rover hebben ESA en Roscosmos eerder al een orbiter en lander naar Mars gestuurd. De orbiter heeft zich met succes in een baan rond de rode planeet genesteld en zal straks communicatie tussen de ExoMars-rover en de aarde mogelijk maken. De lander was een zogenoemde demonstratiemissie: bedoeld om aan te tonen dat de ruimtevaartorganisaties in staat zijn om een object heelhuids op Mars te krijgen. Die missie ging echter fout; de lander crashte op Mars. Het maakt de landing van de dure ExoMars-rover vanzelfsprekend een stuk spannender. Maar ESA en Roscosmos hebben er alle vertrouwen in dat de landing van de rover volgens het boekje gaat verlopen

EXOMARS-KANDIDATEN VOOR LANDINGSPLAATSEN - HOOGTE


De twee kandidaten voor de landingsplaats van het ESA-Roscosmos rover- en surface science-platform. Het studiegebied van elke landingsplaats wordt aangegeven door de zwarte omtrek; de vorm komt overeen met de verschillende landing-ellipsen die worden bepaald door factoren zoals verschillende startdatums in het startvenster en, in het geval van Mawrth Vallis, lokale beperkingen van de topografie die, afhankelijk van de lanceringsdatum, resulteren in verschillende ellipscentra voor landing.
De kaart heeft een kleurcode die overeenkomt met de hoogte: wit en rood zijn hoger dan geel en groen. De gegevens zijn verkregen met de Mars Orbiter Laser Altimeter aan boord van de Mars Global Surveyor van NASA.
Beide kandidaten op de landingsplaats liggen dicht bij de overgang tussen de noordelijke hooglanden in de kraters en de zuidelijke laaglanden van Mars. Ze liggen net ten noorden van de evenaar , in een regio met veel kanalen die doorsnijden van de zuidelijke hooglanden naar de noordelijke laaglanden. Als zodanig bewaren ze een rijke staat van geologische geschiedenis van het nattere verleden van de planeet, miljarden jaren geleden.

EXOMARS LANDING SITE KANDIDATEN IN CONTEXT


De twee kandidaten voor de landingsplaats van het rover- en oppervlaktewetenschapplatform ESA-Roscosmos dat in 2020 naar de Rode Planeet zal worden gelanceerd. Beide kandidaatplaatsen voor de landingsplaats - Oxia Planum en Mawrth Vallis - bewaren een rijk archief van geologische geschiedenis van het nattere verleden van de planeet miljarden jaren geleden. Ze liggen net ten noorden van de evenaar, gescheiden door een paar honderd kilometer, in een regio met veel kanalen die doorsnijden van de zuidelijke hooglanden naar de noordelijke laaglanden.
De achtergrond die in deze afbeelding wordt gebruikt, is afkomstig van de Viking-orbiters van NASA

http://exploration.esa.int/mars/60914-o ... e-mission/

[univers]

NASA kondigt landingsplaats aan voor Mars 2020 Rover


Op het oude Mars sneed water kanalen af ​​en vervoerde sedimenten om fans en delta's in meren te vormen. Onderzoek van spectrale gegevens die uit de omloop zijn verkregen, tonen aan dat sommige van deze sedimenten mineralen hebben die wijzen op chemische verandering door water. Hier in de kraterdelta van Jezero bevatten sedimenten klei en carbonaten. Het beeld combineert informatie uit twee instrumenten op NASA's Mars Reconnaissance Orbiter, de Compact Reconnaissance Imaging Spectrometer voor Mars en de Context Camera.
Credits: NASA / JPL / JHUAPL / MSSS / Brown University

De Mars 2020-rover zal landen in de Jezero-krater, zo heeft NASA bekend gemaakt.

“De landingsplek in de Jezero-krater biedt ons een geologisch gezien rijk terrein met landvormen die tot wel 3,6 miljard jaar oud zijn en mogelijk belangrijke vragen kunnen beantwoorden op het gebied van de evolutie van de planeet en astrobiologie,” aldus Thomas Zurbuchen, namens NASA. En daarmee is de locatie geknipt voor de Mars 2020-rover die niet alleen op zoek moet gaan naar aanwijzingen dat Mars ooit leefbaar is geweest, maar ook in staat is om sporen van voormalig of huidig leven op Mars te detecteren.

Water
De Jezero-krater bevindt zich iets ten noorden van de Martiaanse evenaar. De krater is zo’n 45 kilometer groot. Aangenomen wordt dat deze ooit gevuld was met water dat door rivieren naar de krater werd gevoerd. Naast water zouden deze rivieren ook sedimenten van buiten de krater mee hebben gebracht. Door gesteentelagen in de krater te bestuderen, hopen onderzoekers dan ook niet alleen iets over de krater, maar ook over de omgeving te kunnen zeggen. Daarnaast sluiten wetenschappers niet uit dat in de krater naast water en sedimenten miljarden jaren geleden ook organische moleculen en andere sporen van voormalig microbieel leven zijn afgezet. En als ze er nog zijn, zou de Mars 2020-rover die op moeten kunnen sporen.

Landing
Wetenschappelijk gezien is de Jezero-krater zeker heel interessant. Maar heelhuids in de krater landen, wordt een hele opgave. Niet alleen bevinden zich nabij de krater een enorme rivierdelta en diverse kleinere kraters; in de krater is het ook allesbehalve veilig. Zo zijn er aan de oostkant heel wat keien te vinden en aan de westkant zijn kliffen te zien. Daarnaast zijn in de krater ook kuilen te vinden die gevuld zijn met los zand waarin de rover gemakkelijk vast kan komen zitten. Tot voor kort zou een ruimtevaartorganisatie zich niet zo snel aan zo’n landingsplek hebben gewaagd. Maar NASA denkt recent voldoende stappen te hebben gezet om deze landingsplek te kunnen bedwingen.

Gelukkig heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie nog even de tijd om die landing voor te bereiden. De rover zal pas in juli 2020 gelanceerd worden, om vervolgens in februari 2021 op Mars aan te komen.


Een landingsplek kiezen
Al jaren denkt NASA na over een geschikte landingsplek voor de Mars 2020-rover. En tot voor kort waren er nog vier kandidaten, waaronder Columbia Hills, een gebied dat eerder door Marsrover Spirit is bezocht. Maar de Mars 2020-rover gaat niet bij Spirit op bezoek. En ook de gebieden Noordoost Syrtis en Midway (gelegen tussen de Jezero-krater en Noordoost Syrtis) vielen af.

https://www.nasa.gov/press-release/nasa ... 2020-rover