Rollende rotsblokken verklaren groeven op Marsmaan Phobos

[univers]

Groovy Phobos : Veel van het oppervlak van Phobos is bedekt met vreemde lineaire groeven. Nieuw onderzoek ondersteunt dat idee dat de stenen die uit de Stickney-krater zijn gestraald (de grote depressie aan de rechterkant) deze iconische groeven hebben gesneden.
NASA / JPL-Caltech / University of Arizona

De merkwaardige langgerekte groeven op de kleine Marsmaan Phobos zijn niet veroorzaakt door getijdenkrachten, zoals eerder werd aangenomen, maar door rollende rotsblokken, weggeworpen bij de vorming van de grote krater Stickney. Dat schrijven planeetonderzoekers in Planetary and Space Science. Phobos is een enigszins langgerekt hemellichaam met een grootste afmeting van 27 kilometer en met een geringe zwaartekracht. Op de meeste plaatsen aan het oppervlak zijn langgerekte, min of meer parallelle groeven zichtbaar. Over hun ontstaan wordt al tientallen jaren gedebatteerd. Nieuwe computersimulaties wijzen nu uit dat het groevenpatroon volledig verklaard kan worden door rollende rotsblokken in het geringe zwaartekrachtveld van Phobos. Die rotsblokken zijn weggeslingerd bij de vorming van de 9 kilometer grote krater Stickney. Volgens de onderzoekers rolden sommige rotsblokken helemaal om het maantje heen voordat ze uiteindelijk tot stilstand kwamen. Dat verklaart dat sommige groeven een enigszins andere richting hebben en elkaar kruisen. Ook blijkt uit de computersimulaties waarom één gebied op Phobos helemaal geen groeven bevat: dat gebied ligt wat lager en wordt omgeven door een flauwe 'helling', waardoor de rotsblokken niet langer over het oppervlak rolden maar met een langgerekte boog door de ruimte bewogen, om aan de andere kant van het gebied weer neer te komen. (GS)


Computermodellen volgden de mogelijke paden van Stickney ejecta.


De simulaties laten zien hoe rotsblokken een vliegende sprong maken over een bepaald gebied van Phobos, en uitleggen waarom het geen groeven bevat.

https://news.brown.edu/articles/2018/11/phobos