Tet schreef:
Enerzijds ben je niet de enige die de waarheid claimt; elke religieuze doet dit namelijk ook. Dus daar ligt al in besloten dat i.i.g. iemand of een groepering er naast zit. Of beiden.
Anderzijds vind ik het persoonlijk aanmatigend als men zegt de waarheid in pacht te hebben, dus ook de mijne.
Zolang je jouw claim niet duidelijk kunt staven blijven het loze woorden voor de buitenstaander.
Dat besef ik terdege. Mijn woorden zijn net zo loos als die van een Jehova getuige of van een vrome moslim.
Vanuit jouw perspectief klinkt het hetzelfde.
Mijn claim kan niet gestaafd worden, anders dan door zelfonderzoek.
Mijn claim kan dus alleen door jou gevonden worden in je zelf.
Ergo: mijn claim kan niet alleen op overtuiging 'aanlanden'.
Als jij (of een ander) mij zou geloven , dan zijn we weer uit bij …een geloof.
En dat zou wel het laatste zijn wat ik wil: het duizendste geloof propageren.
Ik beweer het tegenovergestelde: stop met geloven!
Zoeker, ik weet dat jij niemand wilt overtuigen; je vertelt gewoon hoe het is.
En daar kan ik wel eens moeite mee hebben.
Net zoals een Christen mij zou vertellen hoe de vork in de steel zit vanuit zijn religieuze perspectief.
Je zegt dat je de laatste bent die mij wil overtuigen van ‘jouw gelijk’ maar door de waarheid te claimen doe je dit toch eigenlijk?
Sterker nog je overtuigt niet, je bepaalt het gewoon.
Dat wat ik waarheid noem is niet iets wat ik bedacht heb. Het is iets wat door ieder mens gevonden kan worden.
Stel dat ik vandaag een nieuwe planeet ontdek. Dan is dat voor mij waarheid.
Vertel ik mijn ontdekking aan jou en jij vind mij geloofwaardig, dan is mijn waarheid voor jou een geloof.
Waarheid en geloof verschuiven dan door de waarnemer.
Geef ik jou aanwijzingen om de door mij ontdekte planeet te 'zien', dan kan jij ook in waarheid treden.
Aanvankelijk geloofde je mij, maar door het
waarnemen wordt het waarheid.
Is het mogelijk dat je jouw waarheid die je de waarheid noemt op een dusdanige manier kan omschrijven dat het voor een ander te begrijpen is?
Eigenlijk niet. Wat ik doe is slechts aanwijzingen geven. Dat komt omdat
de waarheid een levende waarheid is.
Hij leeft in jou en jij zult hem zelf moeten ont-dekken.
En om mijzelf tegen te spreken: ik kan in omschrijvingen van anderen opmaken dat zij de waarheid ook ontdekt hebben.
Ik ben bij lange na niet de eerste, maar slechts nummer zoveel in een eeuwenlange rij.
En dat de ander het hierdoor ook in overweging kan nemen?
Zoals je het nu brengt is het een vaststaand feit en valt er weinig te beredeneren.
Door de waarheid te claimen betrek je iedereen – mij dus ook – in jouw gelijk.
Of we nou willen of niet.
Het doet me denken aan de Mormonen die overleden mensen ongevraagd dopen.
Want dat is eigenlijk de bottomline; je zegt geen privé religie te hebben, en ik geloof je zomaar.
Maar je discussieert wel als een gelovige.
Ik zie er in ieder geval geen verschil in.
Als jij jouw leven zoals die nu is prima in orde vind, dan zou ik als ik jou was niet naar mij luisteren.
Voor sommige mensen kabbelt het leven op een aangename manier voort en wie weet gaat dat wel zo door tot aan je dood.
Mocht je onverwachts voor onoverkomelijke problemen te staan, dan heb je gewoon pech.
Je doet mij geen plezier om het ook maar in overweging te nemen. Ik sta daar neutraal in.
Want ik weet dat er ook een innerlijke drive moet zijn om te gaan zoeken.
Met veel mensen die mij dierbaar zijn heb ik het er nooit over. Ik zie geen ontvankelijkheid en trekken aan een dood paard, daar heb ik geen zin aan. Voor profeet ben ik niet in de wieg gelegd en verder zal het toch uit het innerlijk moeten komen. Ik kan slechts katalysator zijn.
Tegenstellingen zijn twee variaties van hetzelfde.