Met alle liefde

[taigitu]

De blokkade op het hart
Een ziel kent geen beperkingen, alle beperkingen die wij ons opleggen worden gestuurd
vanuit ons ego. Angst is daar een creatie van, je verzint het allemaal zelf.

De blokkade op het hart.

Schoorvoetend liep ze langs de kust van de liefde.
Met man en macht negeerde ze de demonen van het falen.
Hoe kon ze hem nu vertellen dat het haar niet gelukt was?

Ze ontmoette de Wijze in de grot van illusies.
Prachtige beelden van vals verlangen,
conditionering en geluk door hebzucht sierde de wanden.
Het schouwspel was zo gemaakt dat het mooi leek, geluk leek, liefde leek.
Totdat je echt goed keek, dan zag je de leegte, de holle ogen, de afwezigheid, de demonen.

Ze was hier eerder geweest, jaren geleden, toen haar hart bloedde en haar geest het
zat was. Ze had zich verloren in de beelden op zoek naar redding en de mogelijkheid
om de verantwoordelijkheid af zich af te schuiven.

Dit keer raakte ze niet afgeleid.
De Wijze wachtte geduldig en leek net zoals de vorige keer dwars door haar heen te kijken.
Ze had destijds met hem gesproken over de blokkade op haar hart.
Over haar angsten
om kwetsbaar te zijn.
Over haar licht dat bijna doofde.
Over het leed dat Atlas droeg.

Hij had haar heengezonden om het geheim van haar blokkade te ontdekken.
En ze had gezocht, ze had gewerkt, ze was dieper gegaan dan ooit.
En toch was de blokkade niet weggegaan.
Hij glimlachte een tandeloze lach. 'En?' Vroeg hij haar.
Ze haalde haar schouders op en keek naar de vloer.

Zijn zware schorre stem klonk vol medeleven toen hij haar vroeg

'Wat heb je gedaan?'
'Ik ben diep in mijn hart gegaan en heb mijn wonden geheeld.
Ik heb hard gewerkt en veel gebeden om verlossing en leiding.'
'Verlossing waarvan?'
'Van de blokkade op mijn hart'

De Wijze sloot zijn ogen en keek haar aan.
'Je bent verlost. Ik zie geen blokkade.'
Hoe kon ze aan een Wijze vertellen dat hij het verkeerd zag.
Haar hart was wel degelijk geblokkeerd dat wist ze zeker.

'Waar ben je op dit moment?'
Vragend keek ze hem aan en antwoordde aarzelend.
'Bij u.'
'En waar zijn wij?'
'In de grot van de illusies'
'Wat is de woonplaats van de illusie'
'Mijn hoofd, mijn gedachten, mijn projecties.'
'Dus waar zit je blokkade?'

Ze ademde diep in en begreep wat de Wijze bedoelde.
Zijn ijs blauwe ogen vol met warmte staarde in de hare.
'Er is geen blokkade ik verzin het!!!'

Bron: Chantal van den Berg

[taigitu]

[taigitu]

[taigitu]

Mooie video's over de definitie van empathie.

[taigitu]

De ziel vindt haar woning in de sfeer van de Geest,
en de mens kan daar komen
als hij de weg van het ware denken gaat,
als hij de liefdekrachten van het hart
tot zijn richtsnoer kiest
en het innerlijk zintuig van de ziel
openstelt voor het schrift
dat zich overal in het wereld zijn openbaart,
dat hij steeds kan vinden
als verkondiging van de Geest
in alles wat leeft en levend werkzaam is,
in alle dingen ook
die levenloos in de ruimte bestaan,
in alles wat geschiedt
in de wordingsstroom van de tijd.

Rudolf Steiner

[taigitu]

Spiritualiteit is een staat van verbondenheid met het leven.

Het is een ervaring van Zijn, behoren tot en zorg dragen voor.
Het is gevoeligheid en invoelen, vreugde en hoop.

Het is harmonie tussen het diepste innerlijk en het uiterlijk leven, of het leven van de
wereld en het leven van het Universum. Het is het opperste begrip van het leven in tijd in
ruimte, de afstemming van de innerlijke persoon op de grote mysteries en geheimen
rondom ons. Het is het geloof in de goedheid van het leven en de mogelijkheid voor elke
mens om goedheid bij te dragen.

Het is het geloof in het leven als een deel van de eeuwige stroom van de tijd, dat elk van
ons een oorsprong en een bestemming heeft, dat zonder dat geloof er geen gebed kan
zijn, geen meditatie, geen vrede en geen geluk."


http://solitude-sweetsolitude.blogspot.nl

[taigitu]

[taigitu]

De 22 gewoonten van gelukkige mensen op een rij

Uit onderzoek is gebleken dat mensen die een positieve en gelukkige levensinstelling hebben een aantal gewoonten met elkaar gemeen hebben.
In de afgelopen 22 dagen heb ik deze gewoonten 1 voor 1 benoemd en waar nodig verder uitgelegd.

Nu is het natuurlijk niet zo dat iedereen die een positieve levensinstelling heeft zich al deze 22 gewoonten eigen heeft gemaakt. En dat hoeft ook niet!
Met andere woorden, als je ook een gelukkige en positieve levensvisie wilt hebben, hoef je je echt niet al deze 22 gewoonten eigen te maken...
Maar het helpt wel om je hierin te trainen. En om gewoonten die je lastiger vindt juist wel te gaan oefenen. Zo is mijn aandachtspunt bijvoorbeeld echt Tip 10: Sta elke morgen om dezelfde tijd op - ook in het weekeind... Hier heb ik nog wel wat oefening in nodig!

Zie deze 22 Tips als leidraad, als geheugensteuntje, als oppepper voor als het even wat minder lekker gaat. En voor je het weet merk je ineens op dat je lekkerder in je vel zit en dat je wellicht ongemerkt jezelf steeds meer van deze mooie gewoonten hebt aangemeten!

Om je te helpen geef ik hier de 22 Tips nog eens op een rijtje:
1. Het loslaten van wrok
2. Behandel iedereen met vriendelijkheid
3. Zie je problemen als uitdagingen
4. Uit je dankbaarheid voor dat wat je wél hebt
5. Heb grote dromen
6. Maak je niet druk om kleine dingen
7. Praat aardig over anderen
8. Voorkom dat je excuses moet maken
9. Leef in het Nu
10. Word iedere morgen op dezelfde tijd wakker
11. Vergelijk jezelf niet met anderen
12. Omring jezelf met positieve mensen
13. Realiseer je dat je niet andermans toestemming nodig hebt
14. Neem de tijd om te luisteren
15. Koester sociale relaties
16. Mediteer
17. Eet gezond
18. Ga sporten
19. Zorg voor een opgeruimde omgeving
20. Wees eerlijk
21. Zorg voor persoonlijke controle
22. Accepteer datgene dat je niet kunt veranderen

http://lifecoachcompany.blogspot.nl/201 ... chive.html

[taigitu]

Als er na de dood

Als er na de dood nu eens niets meer komt...?
Is het leven er dan anders om geweest?
Zou je anders leven wanneer er niets meer kwam?
Gesteld dat we voor eeuwig insliepen en dat je je achteraf
niet eens meer kunt realiseren dat ze je met hun verhalen
over het hiernamaals bij de bok hebben genomen..

Zou dat dan een reden zijn om nu anders te zijn?
Zou ik dan bloemen gaan vertrappen of kinderen slaan?
Zou ik dan mensen pijn doen of kameraden verraden?
Zou ik met minder eerbied naar de sterrenhemel kijken?
Zou ik minder verlangen niet te hoeven sterven?

Ik zou er alleen verdriet over hebben,
dat mijn hunkering naar eeuwig leven bedrog is in mij.
Dat mijn hartenwensen niet betrouwbaar zijn.
Dat mijn fantasie niet betrouwbaar is.
Dat de grote godsdiensten der wereld apekool zijn.

Maar dat bedrog zal ik dan delen met een geliefde.
We zullen er samen om huilen.
We zullen zeggen: onze harten zijn bedrieglijk.
Laten we elkaar vasthouden in deze wanhopige toestand.
En dat zullen wij dan doen.

En onderhand zal opnieuw de twijfel komen.
Want we zullen voelen: deze liefde is geen bedrog.
Het is niet waar dat het allemaal niet waar is.
We voelen, we ruiken, we proeven onsterfelijkheid.

Nieuwsgierig zullen we sterven.
En zo moet het ook.

(Fons Jansen)

[taigitu]

[taigitu]

Wie ik was...

Als ik ooit verleden ben
en iemand vragen zal
wie ik was en wat ik deed,
hoop ik dat men zeggen zal:
hij was een mens
die zijn doel zocht,
wie hij was - daar en toen,
op dat moment.

Hij zocht een melodie
en vond wat noten.
Hij zocht naar een verhaal,
speelde met een handvol woorden.
Soms werd het aarde-donker,
dan weer helder-licht.
Toch ging hij verder
omdat hij wist ooit thuis te komen
waar alles nieuw is en in evenwicht.

Zo poogde hij de weg te vinden,
een stap in d’ eeuwigheid
naar ‘t alomvattend weten
En in zijn dromen vond hij
voleinding en begin.

Rob Embrecht

[taigitu]

Uit: Wegen van de ziel.

Velen vrezen het onbekende,
en datgene wat een allesoverheersende
duisternis lijkt te zijn.

Jullie benaderen ons met onzekerheid.
En toch is alles hier licht…
En toch is alles hier vrede…
En toch is alles hier schoonheid.

Voor elk ziel die de leegte
tussen twee werelden overschrijdt,
staat een ziel te wachten,
met uitgestoken hand en een hart vol vreugde.

Jullie zullen begroet en welkom geheten worden.
Er zal een viering zijn.
Want de zielen die al vertrokken zijn…
van jullie aarde weggegaan zijn…
zullen de vreugde van de hereniging waar
wij het al over gehad hebben, kennen.

Niemand zal alleen de tunnel in gaan.
Niemand zal het pad naar de dood
hoeven te bewandelen zonder hulp
en een leidende hand.

Er zal altijd iemand tegen je fluisteren:
“Kijk naar het licht.”
En daar zul je naartoe getrokken worden.
En je zult opgewonden stemmen horen.
Want zij die je opwachten
bij wat jij als dood beschouwt,
staan al klaar om je geboorte te vieren.

Vrees dus niet,

want de dood is een pijnloze ervaring.
de angst om bij degenen die je achterlaat
weg te gaan, bij hen die van je houden,
zal verdwijnen… want
je zult hen nog steeds zien.
En je zult nog steeds bij hun leven
betrokken kunnen zijn…
en kunnen zien hoe ze groeien…
en je zult ze kunnen steunen.

Dood is geen straf!!!

Je gaat een nieuwe reis maken…
Je ticket is betaald…
Je plaats is besproken.
Je zult onze kust veilig bereiken…
en niemand zal hier alleen komen..
en voor niemand zal het een eenzame reis zijn,
want er zijn altijd zielen die op je wachten,
vol vreugde en met geluk in hun hart,
omdat je veilig bij ons bent teruggekeerd.

(Rosemary Altea)

[taigitu]

[taigitu]

Over ontwaken

Spiritualiteit betekent wakker worden.
De meeste mensen slapen, al zijn ze zich daar niet van bewust.
Ze worden slapend geboren, brengen hun leven slapend door, trouwen in hun slaap,
verwekken kinderen in hun slaap en sterven in hun slaap zonder ooit wakker te worden.
Nooit begrijpen ze de enorme schoonheid van wat we het menselijk bestaan noemen.
Weet u, alle mystici - katholieke, christelijke, niet-christelijke, ongeacht hun theologie,
zijn het over één ding eens: dat alles goed is; alles is goed.
Hoewel het een zootje is, is alles toch goed. Vreemde paradox, dat zeker.
Maar het tragische is dat de meeste mensen nooit inzien dat alles goed is,
omdat ze slapen. Ze hebben een nachtmerrie.

Vorig jaar hoorde ik een verhaal op de Spaanse tv over een man
die op de deur van zijn zoon klopte.
'Jaime' zegt hij: 'Wakker worden!'
Jaime antwoord: 'Ik wil niet opstaan, pappa'.
De vader roept: 'Opstaan, je moet naar school!'
Jaime zegt: 'Ik wil niet naar school'.
Vraagt de vader:'Waarom niet?'
Zegt Jaime: 'Drie redenen. In de eerste plaats omdat het zo saai is;
in de tweede plaats omdat de kinderen mij pesten
en ten derde heb ik een hekel aan school'.
Waarna zijn vader zegt:'Nou, ik geef je drie redenen waarom je wél naar school moet.
In de eerste plaats omdat het je plicht is, in de tweede plaats omdat je vijfenveertig bent
en ten derde omdat je de hoofdonderwijzer bent'.
Wakker worden, wakker worden! Je bent volwassen.
Je bent te groot om nog te slapen. Wakker worden! Hou op met spelen met je speelgoed.'

De meeste mensen zeggen wel dat ze de kleuterschool willen verlaten,
maar laat je niets wijsmaken. Geloof hun niet!
Ze willen alleen maar dat je hun kapotte speelgoed repareert.
'Geef me mijn vrouw terug. Geef mij mijn baan terug. Geef mij mijn geld terug.
Geef mij mijn reputatie en mijn succes terug.'
Dat willen ze; ze willen ander speelgoed. Meer niet.
Zelfs de beste psycholoog kan je vertellen dat mensen niet echt genezen willen worden.
Ze willen een pil tegen de pijn. Genezing doet teveel zeer.
Wakker worden is onaangenaam, weet je. Het is zo lekker comfortabel in bed.
Het is irritant om gewekt te worden.
Daarom zal een verstandige goeroe geen poging doen om mensen wakker te maken.
Hopelijk zal ik wijs genoeg zijn om geen enkele poging te ondernemen
om je wakker te schudden als je slaapt.
Daar heb ik in feite niet mee te maken, ook al zeg ik van tijd tot tijd
'Wakker worden!' tegen je.
Ik moet mij met mijn eigen zaken bemoeien, mijn eigen dansje dansen.
Heb je er iets aan, mooi. Zo niet, pech gehad!
Zoals de Arabieren zeggen: 'De regen blijft hetzelfde, maar hij laat doornstruiken
groeien in het moeras en bloemen in de tuin.'

Anthony de Mello

[taigitu]

Op de dag dat hij zeventig jaar werd, schreef Charlie Chaplin een prachtige tekst.
Terugkijkend op zijn leven ontdekte hij dat liefde voor jezelf alles in een ander
perspectief zet en het leven mooier en lichter maakt.

Liefde voor jezelf

Toen ik van mezelf begon te houden,
zag ik in dat mijn onrust en emotioneel lijden signalen zijn,
dat ik niet leef in harmonie met mezelf.
Nu weet ik: dat is authenticiteit.

Toen ik van mezelf begon te houden,
begreep ik dat ik altijd op het juiste moment op de juiste plek ben
en dat alles gebeurt op precies het juiste moment
ik kan dus rustig zijn
Nu weet ik: dat is zelfvertrouwen

Toen ik van mezelf begon te houden,
verlangde ik niet langer naar een ander leven
en zag ik dat alles in de wereld om me heen
een uitnodiging is om me te ontwikkelen
Nu weet ik: dat is groei

Toen ik van mezelf begon te houden,
stopte ik om elke minuut te vullen en
plannen voor de toekomst te maken
nu doe ik alleen dat waar ik blij van word
waar ik van houd en wat mijn hart laat zingen
op mijn eigen manier en in mijn eigen tempo
Nu weet ik: dat is eenvoud

Toen ik van mezelf begon te houden,
heb ik me bevrijd van alles wat niet goed voor me was:
voeding, mensen, spullen, situaties
en alles wat aan me trok, wat me weg leidde van mezelf
Eerst noemde ik het ‘gezond egoïsme’
nu weet ik: dat is liefde voor jezelf

Toen ik van mezelf begon te houden,
begreep ik hoeveel ik iemand kan kwetsen
als ik plotseling verlangens opdring
zelfs als ik wist dat de tijd er niet rijp
voor was en de ander er niet klaar voor was
- zelfs als ík die ander was
Nu weet ik: dat is respect

Toen ik van mezelf begon te houden
stopte ik met steeds mijn gelijk willen halen
en sindsdien merk ik steeds vaker
dat niets zwart of wit is
Nu weet ik: dat is bescheidenheid

Toen ik van mezelf begon te houden
wilde ik niet langer in het verleden leven en me geen zorgen
meer maken over de toekomst
nu leef ik alleen in het moment
in het hier en nu, waarin alles gebeurt
en ik noem dat zijn

Toen ik van mezelf begon te houden
zag ik in dat mijn gedachten met me aan de haal kunnen gaan
en me een naar gevoel kunnen geven
Maar toen ik mijn hart liet spreken, werd mijn mind een waardevolle bondgenoot
Nu noem ik deze verbinding de wijsheid van het hart

Wanneer we van onszelf gaan houden
hoeven we niet langer bang te zijn voor confrontaties
met onszelf of met anderen
Zelfs sterren botsen weleens
en daaruit worden weer nieuwe werelden geboren
Nu weet ik: dat is leven

Happinez 3/2015

[Gast1]

Mooi, heel mooi ...

[taigitu]

De zoektocht naar het absolute

We hebben denk ik allemaal het gevoel dat er meer is, iets groters.
Als kind spelen we met de mysterieuze concepten
van oneindigheid en eeuwigheid.
Soms stellen we onszelf vragen over God of over de dood.
Ik was niet godsdienstig opgevoed, dus ik had geen specifieke
opvattingen over het leven na de dood.
Ik dacht er vaak over na hoe het zou zijn om dood te zijn,
nooit meer bewust te zijn, voor eeuwig.
Dat is een beangstigende gedachte.

Een deel van ons is altijd aan het vragen en zoeken.
Wie ben ik, waar ga ik heen, waar gaat dit allemaal over,
waarom ben ik hier?
Als we veel over dat soort dingen nadenken,
worden we inderdaad bang.

Het is niet alleen heimwee, we kunnen dat zoeken en vragen
ook zien als een verlangen naar heelheid en vervulling.
Voor sommige mensen is het een verlangen naar perfectie.
Voor anderen, zoals in mijn geval,
gaat het om bevrijding, om vrij worden.
Voor sommige mensen is het waarheid met een grote W
of het Goddelijke of God, het absolute of de werkelijkheid.
Voor anderen is het verlichting of ontwaken.

Er zijn vele namen voor deze Waarheid, die het transcendente is.
We gebruiken veel woorden om het ongrijpbare te (be)grijpen.
Het probleem is dat het ongrijpbaar is omdat er voor grijpen
twee dingen nodig zijn: iets wat gegrepen wordt en iemand die grijpt.
En de werkelijkheid is niet twee, ze is niet dualistisch.
Ze is niet grijpbaar, ze is voorbij dat wat grijpt
en dat wat gegrepen wordt.
Daarom is het onmogelijk haar te grijpen.

Daarom hebben we niets aan onze gebruikelijke manier van zoeken
als we aan een zoektocht naar het absolute beginnen.
We moeten op een of andere manier de dualiteit overstijgen.
Er zijn tot nu toe twee manieren bekend waarop dat kan gebeuren:
door goddelijke genade - als we bij het zoeken (of niet zoeken)
worden geraakt door het Goddelijke - of door continue inspanning,
jaren van zoeken, meditatie, gebed, net zolang totdat we er op
een gegeven moment, per toeval, door ons karma, ineens zijn.

Als we er zijn, realiseren we ons dat we er altijd al geweest zijn.
Dit is ons thuis, en we zijn nooit weggeweest.
Deze bewustzijnstoestand is altijd aanwezig en altijd toegankelijk.
Als dit bewustzijn in ons ontwaakt, is dat niet meer en niet minder
dan ons realiseren wie we werkelijk zijn.

(Dennis Genpo Merzel)

[taigitu]

Alleen door stil gewaarzijn

Alleen door stil gewaarzijn kunnen we
lichamelijk en geestelijk veranderen.
Deze verandering is volkomen spontaan.
Als we moeite doen om te veranderen
doen wij niet meer dan onze aandacht
van het ene niveau, van het ene ding,
naar het andere verplaatsen.

We blijven in een vicieuze cirkel ronddraaien.
Dit brengt slechts energie van het ene punt
over naar het andere.
Daardoor blijven we steeds heen en weer slingeren
van lijden naar genot, waarbij het ene
onvermijdelijk terugvoert naar het andere.

Alleen levend stilte, stilte zonder dat iemand
probeert stil te zijn, is in staat de conditionering
die wij in biologische, emotionele en psychische zin
hebben ondergaan teniet te doen.
Er is geen controleur, niemand die kiest,
geen persoonlijkheid die keuzes maakt.
Bij keuzeloos leven krijgt de situatie
de ruimte om zich te ontvouwen.

Je pakt niet één aspect ten koste van het andere,
want er is niemand die iets pakt.
Wanneer je iets begrijpt en ernaar leeft
zonder dat je vastzit aan de formulering,
lost wat je hebt begrepen op in je openheid.
In deze stilte vindt verandering vanzelf plaats,
wordt het probleem opgelost en eindigt dualiteit.

Jij blijft achter in je gelukzaligheid waarin
niemand iets heeft begrepen en niets is begrepen.

Jean Klein

[taigitu]

Bewustzijn is alles wat er is

Het 'wie', het 'wat', het 'waar' en het 'wanneer'
zijn allemaal conceptuele beelden in Bewustzijn.
Ze zijn allemaal 'echt' zoals een luchtspiegeling
of een droom dat zijn.
Het geheel van de manifestatie, en alles daarin,
is Bewustzijn zelf, de Eenheid.
Alles wat er is, is Bewustzijn.
Het is zich niet bewust van zichzelf
in zijn noumenale subjectiviteit,
maar wordt wel door zichzelf waargenomen
als de manifestatie der verschijnselen
in zijn objectieve expressie.
Als dat ten diepste wordt begrepen,
valt er verder niets meer te begrijpen.
Waarom niet?
Omdat het dan gaat om het besef dat er geen sprake is
van een individuele entiteit op zichzelf.
Wat we denken te zijn is niet meer dan een verschijnsel,
een ijle schaduw, terwijl datgene wat we werkelijk en
waarlijk zijn Bewustzijn zelf is, het vormloze Brahman.

***

Alles wat bestaat is universeel Bewustzijn.
Het universum op zich is niet het universele Bewustzijn,
maar Bewustzijn is het universum,
zoals de armband gemaakt is van goud,
maar het goud niet gemaakt is van de armband.
Of het gemanifesteerde universum nu wel of niet bestaat,
Bewustzijn is altijd aanwezig als het subjectieve Absolute.
Er bestaat geen causaal verband
tussen Bewustzijn en het universum.
De waarheid is dat alleen Bewustzijn bestaat,
en dat het eigen is aan datgene wat verschijnt als het universum.
Met andere woorden, Bewustzijn en het universum
zijn niet twee verschillende dingen
waartussen een relatie zou kunnen bestaan.

Ramesh Balsekar

[taigitu]

Ik zie uit......


Ik zie uit naar de dag dat de witte jassen massaal aan de haak worden gehangen
en de apothekerwinkels veranderen in afhaalpunten voor kruiden en biogroenten.

Ik zie uit naar de dag dat ziekenhuizen veranderen in helinghuizen waar volledige
openheid bestaat voor zowel reguliere als alternatieve technieken en middelen.

Ik zie uit naar de dag dat de vele en reeds jarenlange bestaande therapieën worden
vrijgegeven en toegepast die de grote welvaartsziekten blijvend kunnen helen.

Ik zie uit naar de dag dat artsen het achterhaald materialistisch/darwinistisch
wereldbeeld loslaten en verder kijken dan de symptomen en eindelijk beseffen
dat enkel een holistische aanpak blijvend en succesvol resultaat oplevert.

Ik zie uit naar de dag dat gezonde voeding, meditatie, spelen, natuurwandelingen,
knuffels en vrij onderzoek tot de dagelijkse standaardpraktijken van alle scholen
en universiteiten behoren.

Ik zie uit naar de dag dat mensen terug soeverein worden en zelf hun eigen heling
ter hand nemen in samenwerking met ECHTE dokters en alchemisten.

Ik zie uit naar de dag dat de geneeskunst terug gratis wordt en dat dokters
mensen gezond houden uit roeping, in plaats van mensen ziek te houden
uit winstbejag.

Glenn Callens