Je gekwetst voelen..... is een denkfout
Niets of niemand kan je kwetsen.
Gekwetstheid is een gevolg van een verkeerde gedachte bij jou.
Meesterschap over je leven is een persoonlijke keuze - in alle omstandigheden.
Er vinden gebeurtenissen plaats in je omgeving, in je stad, in je dorp, in je land, in het universum, waarvan je je op geen enkele wijze kan inbeelden dat jij ertoe hebt aangezet.
Veel van die gebeurtenissen laten je niet onbewogen. Ze beroeren je en je kijkt met mededogen naar de beelden van een vliegtuigcrash, een natuurramp, een overstroming, een ziekte, … Je vindt het misschien ontzettend jammer en je zoekt soms wel eens naar schuldigen die dit hadden kunnen vermijden of je stort een bijdrage om het leed te verzachten.
Er vinden ook gebeurtenissen plaats waar iemand de behoefte heeft om jou uit te schelden, om je te beoordelen, om je te doen geloven dat jij schuldig bent aan iets. Dit vind je meestal niet meer jammer, maar arrogant, onbeleefd, kwetsend, onrespectvol, …
Al deze gebeurtenissen worden veroorzaakt door iets of iemand buiten jou. Het gebeurt aan jou. Je had het misschien wel, misschien niet kunnen vermijden, maar dat baat nu niet meer, want het is al gebeurd. Het heeft zich al voorgedaan. Toch voelen velen zich bij deze persoonlijke ervaringen sneller gekwetst en slachtoffer van de situatie. De meest voorkomende reactie is dan iemand beschuldigen en hem of haar op een tegenreactie trakteren.
Een kind heeft nog niet geleerd dat zich gekwetst voelen eigenlijk een persoonlijke keuze is. Een kind kan nog geen afstand nemen van de feiten en erop toezien. Het kind zegt bv. dat de tafel stout is als het zich gestoten heeft. Het legt de verantwoordelijkheid van zijn pijn volledig buiten hem. Er gebeurt iets, het jonge kind beoordeelt het als prettig of onprettig en geeft de dader een pluim of een draai om z’n oren.
Een volwassene kan begrijpen dat niets kwetsend is uit zichzelf. Gekwetstheid is steeds een gevolg van een persoonlijke veroordelende gedachte over de ander/het andere, het is dus een denkfout. Zolang als een volwassene zich blijft vastklampen aan het vertrouwde beeld dat niets tegen zijn zin mag gebeuren, ongeacht hoe ellendig het ook is, dan bereidt hij zich voor op een leven van veel onwelzijn. In deze denkwijze blijft hij anderen verantwoordelijk stellen voor zijn goed voelen.
Een volwassene kan beter. Als hij gelooft in de vrije keuze van de beleving (niet van de feiten), dan is hij volledig verantwoordelijk voor alles wat hij innerlijk beleeft ongeacht wat er in de buitenwereld gebeurt. Dan neemt hij de volledige verantwoordelijkheid over zijn geluksbeleving, ongeacht de omstandigheden.
Meesterschap is niet het elimineren van schade, pijn of verlies. Meesterschap is al deze dingen erkennen en besluiten dat je er geen martelaar of slachtoffer van bent. Ongeacht de intentie van de ander om jou te kwetsen, kan jij toch anders beslissen over hoe jij het wil beleven. Alles hangt af van de betekenis die jij eraan toekent.
Als jij toont dat je gekwetst bent en lijdt, dan ben je het slechtst mogelijke voorbeeld voor de andere, dan kopieer je het gedrag dat hij jou toont. Je kan ook zonder betekenis te geven aan wat de ander doet, observeren en vol verwondering kijken wat er voor je neus gebeurt.
Angst heeft bescherming nodig. Liefde niet. Liefde toont dat je de ander aanvaardt zoals hij is, wat hij ook zegt of doet, met zijn groot of klein bewustzijn.
Meesterschap = kiezen voor emotionele vrijheid
http://gerbert.webplus.net
Hey ... da's raar, ik kan 'm niet verwijderen?
