Ze lachten toen niet omzijn dood....en ik denk dat mensen dat ook niet zo gauw zullen doen.Zoeker schreef: In mijn optiek is het voor een komiek de grootste eerbetoon als je letterlijk lacht om zijn dood.
Als de perfecte dood bestaat, dan zien we hem hier.
Susan schreef:Ze lachten toen niet omzijn dood....en ik denk dat mensen dat ook niet zo gauw zullen doen.Zoeker schreef: In mijn optiek is het voor een komiek de grootste eerbetoon als je letterlijk lacht om zijn dood.
Als de perfecte dood bestaat, dan zien we hem hier.
Met de 'perfecte' dood zo op deze wijze wat je hier zegt, ja hoor dat lijkt me ook,
al is het is dan wel heel erg schrikken voor de omstanders.
Geen beter vermaak dan leedvermaak, zo luidt het spreekwoord en diverse televisieprogramma’s springen daar handig op in. Maar waarom lachen we zo graag om het leed van een ander? En is dat nu eigenlijk wel nuttig?
In de dikke Van Dale wordt leedvermaak omschreven als ‘het plezier om het leed van een ander’. Dit plezier is groter bij iemand op wie je jaloers bent of wanneer je het gevoel hebt dat de afgang van de ander terecht is. Toch rust er ook een taboe op leedvermaak; voluit lachen om het leed van een ander gaat net iets te ver.
Leedvermaak van peuters
Tot nu toe was het echter onduidelijk waarom leedvermaak ons zoveel plezier geeft. Om de evolutionaire basis van leedvermaak te onderzoeken, testten wetenschappers uit Israël eerder dit jaar of jonge kinderen ook in staat zijn tot leedvermaak. In het onderzoek werd een kind, de moeder en een leeftijdsgenoot van het kind in twee verschillende situaties geplaatst: een eerlijke en een oneerlijke. In de eerlijke situatie las de moeder hardop een boek voor terwijl de twee kinderen aan het spelen waren. In de oneerlijke situatie las de moeder het boek ook voor, maar nu mocht de leeftijdsgenoot op schoot zitten terwijl haar eigen kind moest toekijken. In beide situaties liet de moeder na een tijdje ‘per ongeluk’ een glas water over het boek vallen (zie de afbeelding hieronder).
Deze afbeelding schetst een beeld van enkele situaties zoals die zich tijdens de experimenten voor konden doen.
Reacties op oneerlijke situatie
Het kind dat in de oneerlijke situatie niet op schoot mocht zitten en dus duidelijk benadeeld werd, werd jaloers en boos. De verschillende kinderen die aan het onderzoek deelnamen, riepen dingen in de trant van: ‘ik wil dat ook’ of ‘genoeg!’. Op het moment dat het glas water omviel, verdween een groot deel van de jaloezie en sloeg om in leedvermaak. Kinderen klapten in hun handen, rolden over de grond van het lachen en riepen dingen als: ‘ja! Het water ging over het boek!’ en ‘geweldig!’. Dit was anders in de eerlijke situatie. Hier leidde het glas water niet tot leedvermaak, dit toont aan dat jaloezie ten grondslag ligt aan leedvermaak, aldus de onderzoekers.
Evolutionair voordelig?
Deze bevindingen laten voor het eerst zien dat kinderen vanaf twee jaar oud al gevoelens van leedvermaak ervaren. Misschien nog wel interessanter; het omvallende glas water zorgde ervoor dat de negatieve emoties van jaloezie en boosheid verdwenen en plaatsmaakten voor emoties van vermaak. Het leedvermaak treedt hier op als een verlichtende factor: ‘haha niemand is bevoorrecht’. Een verklaring hiervoor kan gevonden worden in onze aangeboren voorkeur voor rechtvaardigheid. Deze voorkeur is evolutionair gezien een zeer voordelige eigenschap en stelt ons onder meer in staat tot samenwerken. Dit verklaart ook waarom leedvermaak sterker aanwezig is op het moment dat de afgang terecht is. De kinderen in het onderzoek lachen, omdat de ander nu niet langer wordt voorgetrokken, maar ze beiden hetzelfde worden behandeld. Leedvermaak kan gezien worden als een reactie op ongelijkheid en herstelt de balans. Leedvermaak komt hierdoor in een heel ander, bijna positief, daglicht te staan.
Funniest home video’s
Al is leedvermaak dan ooit ontstaan om de balans te herstellen na een situatie van ongelijkheid, ook in andere gevallen komt het tot uiting. Denk bijvoorbeeld aan het programma “Funniest home video’s”. Hierin zijn – voor de toeschouwer onbekende – mensen vaak niet langer dan tien seconden in beeld. Dat is waarschijnlijk niet lang genoeg om al jaloers te worden op iemand of in te schatten of de afgang terecht is. Toch vinden veel kijkers het leed van deze mensen ook heel grappig. Dit lijkt in tegenspraak met de bevindingen van de onderzoekers, maar hoeft niet zo te zijn. De evolutionair verworven eigenschap om jaloezie teniet te doen kan namelijk ook op andere momenten tot uiting komen. Een mooi voorbeeld om te illustreren hoe dat kan, is ons vermogen om kleuren te zien. Deze eigenschap hebben we ooit ontwikkeld om rijpe en onrijpe vruchten van elkaar te onderscheiden. Maar dat wil niet zeggen dat we ons vermogen om kleuren te zien alleen gebruiken wanneer we met vruchten bezig zijn. We hebben er ook baat bij als we onze kleding uitzoeken of de woonkamer een nieuw verfje geven.
Dus ja, er is inderdaad geen beter vermaak dan leedvermaak en het is – evolutionair gezien – nog nuttig ook. Misschien een goede reden om je er na afloop ietsje minder schuldig over te voelen?
Eva Frenaij (23) studeert Science Education and Communication aan de Universiteit Utrecht en schreef dit artikel voor het vak Public Science Communication with Multimedia. Eva wil graag verder in de (populaire) wetenschapsjournalistiek.
http://www.plosone.org/article/info%3Ad ... ne.0100233
http://www.scientias.nl/leedvermaak-vin ... ok-nuttig/
Humor is een gezond mechanisme die spanning uit een situatie kan halen.Waarom is lachen zo gezond?
Lachen en humor vormen een ontsnappingsmogelijkheid voor zware tijden en onplezierige emoties. Dagelijkse beslommeringen en problemen zijn dan ook vaak onderwerp van satire en komedies. Door minder plezierige zaken in een humoristisch jasje te steken treedt er enige verlichting op. Stel je hebt een komedie gezien waarin de gezinsleden het huishouden doen, wat ontaardt in absurde situaties.
Wellicht zul je de daaropvolgende week er met plezier aan terug denken als je zelf je huishoudelijke klussen doet. Glimlachend beleef je misschien de absurde scènes nog eens in gedachten en gaan de huishoudelijke taken nu makkelijker dan voorheen. Zie hier de kracht van humor. Zelfs vervelende taken kunnen door humor veranderen in een plezierige bezigheid.
Wat is de functie van humor?
Humor draagt bij aan onze aanpassing en kan therapeutisch werken door de pijn, problemen of beslommeringen enigszins te verlichten.
Een andere functie van humor is dat niet alleen een goed humeur door de omgeving als prettig wordt ervaren, maar dat een humoristische kijk op zaken vaak sociaal gewaardeerd wordt. Als humor de kracht heeft de omgeving prettig te stemmen, dan kun je je wel voorstellen dat een goed humeur op prijs wordt gesteld. Over het algemeen zal een goed humeur door veel mensen gewaardeerd worden. Zojuist kwam al naar voren dat humor een functie vervult bij onze aanpassing aan de omgeving en op deze wijze een bijdrage kan leveren aan onze mentale gezondheid.
Een functie die hier nauw mee is verbonden kunnen we omschrijven als een ontladingsfunctie.
Vele moppen en grappen hebben een seksuele of agressieve ondertoon. De veronderstelling is dat onze seksuele en agressieve impulsen via deze sociaal geaccepteerde weg een uitlaatklep kunnen vinden. Ook muren en schuttingen zijn nogal eens doelwit van deze blijkbaar onbedwingbare impulsen. In humor kan alle opgehoopte en onderdrukte energie veilig worden geventileerd. We lachen het weg. Humor kan dus sociaal onacceptabele impulsen reguleren.
Misschien heb je je ooit wel eens verbaasd over een bepaald soort moppen, waar je eigenlijk niet om wilde lachen maar dit slechts met moeite kon onderdrukken. De ramp heeft zich nog niet voltrokken of vele ongepaste, oneerbiedige en voor sommige vaak pijnlijke grappen worden er over verteld. Dit soort moppen wordt ook wel galgenhumor genoemd. Deze galgenhumor heeft een functie die we beheersingsfunctie kunnen noemen.
In situaties waar angst en onzekerheid of conflicten worden opgeroepen, kan door middel van humor een zeker gevoel van controle worden verkregen. Humor is in deze gevallen een manier van omgaan met dreiging en angst.
Dit soort galgenhumor en grappen over ziekte, rampen en discriminerende moppen zijn een manier van omgaan met deze zaken. U zult hier waarschijnlijk ook een component van ontlading in zien. De onplezierige emoties die deze zaken vaak oproepen kunnen immers worden weggelachen. Het is uiteraard te betwijfelen of dit de meest effectieve methode is, maar zaken die buiten onze controle en beheersing liggen bestaan wel in de realiteit. Met “humor” hebben we daar een omgangsvorm voor gevonden.
Lachen is gezond en het kan je zoveel verlichting geven in moeilijke situaties.
Dit is genoeg om te beseffen dat lachen moet !!!!
http://inzichtkrijgeninjezelf.nl/psycho ... zo-gezond/
Die eerste alinea is wijs Maris, heel wijs.Maris schreef:Lachen is, net als huilen, een over het algemeen spontane uiting van emotie. Daar kunnen we dan toch ook geen waarde-oordeel over uit spreken als dat zich spontaan aandient?
Dat het (achteraf) sociaal soms ongepast voelt kan ik me wel voorstellen, net als dat het daardoor achteraf ongemakkelijk voelt, omdat het niet de bedoeling is geweest om leedvermaak te hebben.
Ik heb in stressvolle situaties wel spontaan de slappe lach ervaren, terwijl ik rationeel helemaal niet "blij" was.
Daarnaast heb ik ook de hier eerder benoemde zelfspot en zwarte humor meegemaakt. Het is volgens mij ook een soort overlevingsmechanisme. Het is een gegeven, waarvan ik de verhalen ken, waarmee mensen b.v. ook een concentratiekamp overleefd hebben.
Eens even kijken wat humor eigenlijk is:Zoeker schreef:Humor moet je ook niet proberen te begrijpen. Ook andermans humor moet je dus niet proberen te begrijpen.
Andermans humor walgelijk vinden vind ik ook weer onbegrijpelijk.
Maar ja, dat is de immer veroordelende mens eigen.
Die zichzelf graag op een voetstuk plaatst met humor die verheven is boven die van een ander.
Aldus Wikipedia.Humor is het vermogen om iets wat grappig, amusant of geestig is aan te voelen, te waarderen of tot uitdrukking te brengen.
Heel juist SusanSusan schreef:Soms is het goed in mijn optiek te proberen om een ander zijn humor te begrijpen,
ook al deel je niet dezelfde smaak. (daar bedoel ik niet deze voorbeelden waar dit topic over gaat!)
Ieder mens heeft nu eenmaal een eigen smaak en gevoel bij al dit soort 'vertier' en wat nog wel of niet kan.
We hoeven er echter niet de zeer negatieve en veroordelende conclusie er meteen aan te verbinden...
dat anderen die een andere mening/gevoel bij deze soorten humor toegedaan zijn,
zichzelf dan tegelijkertijd op een 'voetstuk' plaatsen...hoeft er beslist niets mee maken te hebben.
Exactement VitharrVitharr schreef: Dat vind ik mooi gesproken Susan, en ik sluit me er bij aan.
Zeker bij het soort 'humor' waar in het OT over gesproken wordt is de beleving van het 'slachtoffer' iets wat men lijkt te vergeten. Een 'grap' is voor mij geen universeel iets wat je zomaar bij iedereen toe kunt passen. Sommigen vinden grappen uithalen met eten leuk, maar ik vind dat weer niet kunnen en nooit grappig. En als iemand snel schrikt, dan vind ik het ook wel zo netjes om daar rekening mee te houden.
Maar sommige humor lijkt als onderwerp te hebben het lichamelijk of geestelijk pijn doen van iemand om er zelf plezier in te scheppen. En dat snap ik niet goed.
Nee hoor, je kunt het proberen te begrijpen zónder te veroordelen.Zoeker schreef: Je kan andermans humor niet begrijpen. Ga je dit toch pogen, dan maak je de veroordelende mens in jezelf wakker.
Yep, en daar ben ik er ook een van.Tammy schreef:Vitharr schreef:
Ja die was het, dank je wel !Some mothers do 'ave 'em.
Geweldig vond ik dat.
En leuk jouw verhaal van die modderplas.![[joker]](./images/smilies/495.gif "joker")
En ik zie dat er meer Tommy Cooper fans zijn hier.
Ja, ik ben het hier mee eens ... Ik ga nog even nadenken of ik mijzelf nu 'tegen' schrijf, maar ik denk het van niet ...Zoeker schreef:Ja, dat is voor iedereen anders. Ik heb net nog even (opnieuw) gekeken omdat taigitu de link plaatste. En ik vond het wederom helemaal geweldig.Tammy schreef: En ik zie dat er meer Tommy Cooper fans zijn hier.
Ja hij stierf op het toneel.
Ik vind dat erg moeilijk om te zien.
Misschien vond hij het zelf wel een mooi einde als hij het had geweten.
Maar toen ik het filmpje lang geleden zag vond ik het moeilijk om de mensen te zien lachen.
Ze wisten het niet, maar Tommy had het misschien prachtig gevonden.
Maar ik voelde zelf triestheid.
Maar dat is voor iedereen anders.
In mijn optiek is het voor een komiek de grootste eerbetoon als je letterlijk lacht om zijn dood.
Als de perfecte dood bestaat, dan zien we hem hier.
Zo zie je maar dat je dat niet kan en niet moet willen begrijpen van elkaar.
Het is wat het is en meer is er niet.
Susan schreef: En daar gaat het nu juist om, de mensen wisten het op dat moment niet.
Daarom lachten ze ook helemaal niet om zijn dood, ze lachten om de 'act' ....wat later
dus niet gespeeld bleek te zijn, wij keken ook vaak naar Tommy Cooper en ze lieten het destijds
op het nieuws ook meermalen zien. Toen viel er niets om te lachen.
Goed stuk Uni.univers schreef: http://www.scientias.nl/leedvermaak-vin ... ok-nuttig/
Vitharr schreef:Die eerste alinea is wijs Maris, heel wijs.Maris schreef:Lachen is, net als huilen, een over het algemeen spontane uiting van emotie. Daar kunnen we dan toch ook geen waarde-oordeel over uit spreken als dat zich spontaan aandient?
Als jij me door stress uitlacht als ik mijn been breek dan zal ik daar waarschijnlijk niet geamuseerd op reageren.
Maar dat lijkt me logisch qua moment.
Ik denk dat het negatieve oordeel in dit topic overigens ook niet zozeer geveld wordt vanwege de humor, maar vanwege de slachtoffers die aan sommige soorten humor te pas komen.
Om de analogie met de stress-lacher weer te trekken, ik zou het bijzonder onprettig vinden als jij mijn been brak zodat jij wat te lachen had.
univers schreef:Daarom erger ik mij aan filmpjes waar een kind zich eigen bezeerd, en dat die volwassen idioten de eigen rot staan te lachen.
Van dat soort humor walg ik van.
??????Zoeker schreef:Iedereen krijgt de humor die hem of haar toekomt...
Geen idee of dit nu humor is of niet, zo ja ... dan dient het begrip humor geherdefinieerd te worden.Zoeker schreef:Iedereen krijgt de humor die hem of haar toekomt...