De persoonlijkheid - Hypothetische 'wat als'-vragen

[taigitu]

Deze opmerking zette me aan het denken. Ik heb juist pats, boem, ingevuld wat ik inwendig hoorde. Typisch Vitharr. En toch was ik allerminst onzorgvuldig bij het kiezen van mijn antwoorden.

Ik hink vaak op twee mogelijkheden en soms meer dan twee, dus weeg ik af welke het moest worden. Dat kan verrekte lastig zijn.

1. Als je een plaatje of schildering kon tekenen van een willekeurige omgeving waar je ooit in geweest bent, wat zou je dan tekenen/schilderen?
De haven van Monte Carlo. De zon op de schepen en in de tijd dat ik daar was kon je de bodem van de haven zien, zo helder was het water. Ik hoop dat het nog zo is.

Deze heb je een bijzondere lading mee gegeven. Ik las het, en ik was daar...

Grappig dat je het oppakt.
Ik had een heerlijke dag in Monte Carlo en er lagen prachtige schepen.
En het water zo helder kom je zelden tegen. Je kon heel diep de rotsen helder zien.

Deze vind ik mooi Taigitu. Ik heb zo'n gesprek met mijn moeder gehad. En toen ze ineens weg viel heb ik zo veel kracht kunnen putten uit het besef dat ik alles zo heb kunnen regelen zoals zij het wilde.

Het is inderdaad heel troostend als je de dingen kan regelen op de manier waarop zij het graag wilde. Ik spreek ook heel vrij met mijn kinderen over mijn vergankelijkheid. We kunnen daar gewoon, maar ook met de nodige humor over praten. Het is geen taboe. Ik vind dat heel waardevol.

Maar wanneer begin je aan die kist? Ik zag dat je een voorliefde voor hout had, en ik heb toevallig soortgelijke gedachten als jij, maar dan met een Vikingschip. Ik heb alleen nog iemand nodig met houtliefde.

Ik zou graag de ruimte hebben om een kist te gaan maken, wie weet .......
Zou je een Vikingschip willen bouwen op ware grootte of op een hanteerbare schaal waar je daadwerkelijk mee kunt zeilen? Daar gaan wel een paar lengtes aan hout in.....
Zo vind ik de nagebouwde VOC-schepen ook zo prachtig, alleen maar hout.
Zeilen is heerlijk, in mijn familie hadden we zelfontworpen en zelfgebouwde kruisertjes en een zeilboot. Ik heb in mijn leven de weekeinden en vakanties hoofdzakelijk op het water doorgebracht.

[univers]

Ik was 10, toen ik mijn eerste roeibootje maakte, een platbodem, daarna verschillende modellen gebouwd, tekening gemaakt en dan opbouwen, heb nog samen met een buurman een speedboot gebouwd.
Ik voel hout in mijn handen tot leven komen, het geeft mij een warm gevoel.

Van Vitharr begrijp ik het wel (daar gaat die weer ) WOUDEN.

Ik hink vaak op twee mogelijkheden en soms meer dan twee, dus weeg ik af welke het moest worden. Dat kan verrekte lastig zijn.

Heb ik ook, dan denk ik kan je het niet anders formuleren, stomme vraag.

Het is inderdaad heel troostend als je de dingen kan regelen op de manier waarop zij het graag wilde. Ik spreek ook heel vrij met mijn kinderen over mijn vergankelijkheid. We kunnen daar gewoon, maar ook met de nodige humor over praten. Het is geen taboe. Ik vind dat heel waardevol.

[taigitu]

Ik was 10, toen ik mijn eerste roeibootje maakte, een platbodem, daarna verschillende modellen gebouwd, tekening gemaakt en dan opbouwen, heb nog samen met een buurman een speedboot gebouwd.
Ik voel hout in mijn handen tot leven komen, het geeft mij een warm gevoel.

Was het een Schakeltje wat je als eerste bootje bouwde? Die wordt/werd erg veel gebruikt als eerste bootje.
In onze familie bouwden ze bijna allemaal hun eigen boot. Metalen schepen omdat mijn vader lasser was. Mijn eerste boot die ik met mijn verloofde kocht (lang geleden.....) was een vergrote BM. Veel later lieten we een casco van een kruiser van 10.40 m. bouwen die mijn echtgenoot zelf afbouwde.

[Gast1]

Wow ...