Eenzaamheid en verslaving

[Nathan]

Welk excuus gebruik jij om je verslaving niet op te geven?
Als je jezelf nauwkeurig gadeslaat kom je daar gauw achter! In de plaats te letten op de omstandigheden en mensen die de eenzaamheid jou zo makkelijk laten voelen.
Je bent kwaad op anderen of teleurgesteld omdat je jezelf ook niet trouw bent, volledig steunt door dik en dun blijkbaar.
Als je zelfmedelijden plakt aan eenzaamheid versterk je het enkel. Je kunt er ook liefde aanplakken, met aandacht naar jezelf kijken. Want liefde is aandacht.
Het kan ook zo zijn dat je jezelf onbewust weet te saboteren, zo dat je je in de greep blijft voelen van de verslaving. Je wil wel maar weet niet hoe…
Ook dan is liefde en jezelf observeren het antwoord maar dan moet je bereid zijn heel dichtbij huis te beginnen. Geen antwoord zoeken maar ervaren wat je ervaart. Want tijdens het vluchten voor je ervaring kan er geen inzicht zijn, geen bevrijding. De bevrijding ligt niet buiten je worsteling maar er in verborgen. Het antwoord zit in de vraag, zogezegd.
Als je je rottig voelt, kijk er dan naar, zonder je er aan vast te grijpen of zonder er vandaan te willen vluchten. Kijk er gewoon naar. Zonder de wil tot controle. Puur bewust zijn. Simpelweg jezelf bewust zijn, in alle vrijheid. Dan… alleen dan… als er een dader van die shit bestaat zal je hem op heterdaad innerlijk kunnen betrappen! En zal er sprake zijn van een mutatie, mutatie van je brein. Dan kan alles alleen maar veranderen in je leven.
Anders blijf je terugvallen en je vastgrijpen aan methodes, medicijnen, therapieën en hulpverleners of guru’s. Zonder dat de vicieuze cirkel echt doorbroken wordt. Je bent vrij maar dat vraagt wel al je vertrouwen en aanwezigheid.

[Zoeker]

Niemand kan je in de steek laten. Tenzij je afhankelijk van hem of haar bent.
Als je je eenzaam voelt als je alleen bent, dan verkeer je in slecht gezelschap.

[Maris]

Er is niets in wat we ervaren, wat buiten onszelf ligt... De kunst ligt imo in het aanvaarden (onder ogen zien) van het feit dat we er deel van en aan zijn.

[Nathan]

Als je je eenzaam voelt als je alleen bent, dan verkeer je in slecht gezelschap.

Duidelijk!

[univers]

Wat is eenzaam ?

[Zoeker]

Wat is eenzaam ?

Het gevoel dat je een ander nodig hebt om 'jou' compleet te maken.

[Gast1]

Wat is eenzaam ?

Het gevoel dat je een ander nodig hebt om 'jou' compleet te maken.

Heel goed Zoeker, maar je bent pas écht eenzaam als je met heel velen bent in een grote groep en je dan alleen voelt.
Feitelijk bezien ben je nooit eenzaam, het ego 'plaagt' je en die plagerijen zijn weg bij mij.
Volledig weg zelfs en de grootste momenten van binding, voel ik de laatste tijd als ik helemaal 'alleen' ben.

[univers]

Het gevoel dat je een ander nodig hebt om 'jou' compleet te maken.

Heb ik nooit gehad, ik geniet van de zo gezegde eenzaamheid, dan voel ik mij los van alles, vrij van geest.

[Zoeker]

Heel goed Zoeker, maar je bent pas écht eenzaam als je met heel velen bent in een grote groep en je dan alleen voelt.

Ja, dat heb ik ook ervaren. Dan wordt je je nog meer bewust van je eenzaamheid.

Merkwaardigerwijs verliep het opheffen van mijn eenzaamheid juist via volstrekte eenzaamheid.

[Zoeker]

Heb ik nooit gehad, ik geniet van de zo gezegde eenzaamheid, dan voel ik mij los van alles, vrij van geest.

Je bent een gezegend mens, Uni!

[Gast1]

Heel goed Zoeker, maar je bent pas écht eenzaam als je met heel velen bent in een grote groep en je dan alleen voelt.

Merkwaardigerwijs verliep het opheffen van mijn eenzaamheid juist via volstrekte eenzaamheid.

Midden in de roos, Zoeker!

[Vitharr]

Wat is eenzaam ?

Het gevoel dat je een ander nodig hebt om 'jou' compleet te maken.

Heel goed Zoeker, maar je bent pas écht eenzaam als je met heel velen bent in een grote groep en je dan alleen voelt.
Feitelijk bezien ben je nooit eenzaam, het ego 'plaagt' je en die plagerijen zijn weg bij mij.
Volledig weg zelfs en de grootste momenten van binding, voel ik de laatste tijd als ik helemaal 'alleen' ben.

Inderdaad Gast1.

Ik heb 'vroeger' geroeid in een sloepenteam. Het hoogtepunt van het jaar was de HT race, waarbij je van Harlingen naar Terschelling moet roeien. Dat doe je met 130 andere sloepen, en daarna bouwden we met zijn allen een enorm feest op het eiland, waar ik altijd heel erg van genoten heb.

Inmiddels is mijn laatste HT meer dan 10 jaar geleden. Door toeval had ik dit jaar vakantie tijdens de race. Samen met een goede vriendin besloten we het fenomeen nog eens te observeren. We boekten een hotel, nog geen 500 meter van de lokatie waar ik voorheen altijd sliep.

Bij aankomst werd ik enthousiast onthaald door mensen van andere teams die ik al die jaren niet meer had gezien. Er bleek niets veranderd aan het hele gebeuren, op 1 ding na, ikzelf.

Op de heenweg voeren we met de veerboot langs de roeiers. Indrukwekkend om te zien. Ze leken nauwelijks vooruit te komen en ik vroeg me af waar ik het doorzettingsvermogen vandaan haalde om dat te hebben gedaan.

Op het eiland heb ik succesvol de oude stromingen weten te ontwijken. Dat leverde me een bijzonder beeld van mijn eigen verleden op. Ik voelde me heel sterk 'een outsider looking in' maar dat beviel me prima.

Terwijl in West-Terschelling dronken gehost werd op accordeonmuziek aanschouwde ik de schoonheid van paddestoelen in het bos waar ik zo vaak langsgefietst was, maar nooit in had gewandeld. Ik wist precies wat de 'kudde' zou doen dat weekend, en ontweek ze effectief waardoor ik op exact hetzelfde moment juist de rust van het eiland ervoer.

Menselijk bekeken heb ik het eiland op een andere manier ervaren. Spiritueel bekeken heb ik echter dezelfde ervaring completer gemaakt.

Voorheen bezocht ik het eiland met 1300 man. Nu met zijn tweeën. Of moet dat 1302 zijn?

[univers]

Je bent een gezegend mens, Uni!

Nee hoor, ik ben gewoon wie ik ben, maak deel uit van het universum.

[Gast1]

Hoi Vitharr, ik heb uit jouw tekst een paar zinnen geciteerd, zie:

Bij aankomst werd ik enthousiast onthaald door mensen van andere teams die ik al die jaren niet meer had gezien. Er bleek niets veranderd aan het hele gebeuren, op 1 ding na, ikzelf. Menselijk bekeken heb ik het eiland op een andere manier ervaren. Spiritueel bekeken heb ik echter dezelfde ervaring completer gemaakt.

Ik ga soms nog wel eens terug in gedachten. Soms ga ik naar plekken waar ik eerder ben geweest en in beide gevallen kan ik me alles heel helder herinneren.
De omgeving, de geuren en de geluiden en alles wat er maar waar te nemen valt, zoals het eerder waar te nemen was.
Mooi wat je schrijft over Terschelling, over het eiland Terschelling.
Ik heb heel vaak op een eiland gewoond, op een eiland van 'eenzaamheid' ...
Althans dat dacht ik.
Ik weet nog hoe ik me toen voelde, vaak tot tranen toe.
Soms waren het korte perioden en soms langere perioden.
In de meeste gevallen vertoefde ik op die momenten onder andere mensen.
Dat waren vaker de grootste momenten van eenzaamheid.
Als ik alleen was, was ik nooit eenzaam.

Dat eiland van toen kan ik nog steeds zien en het is er onveranderd, maar inderdaad, zelf ben ik wel veranderd.
Ik ervaar het nu op een andere manier, precies zoals jij nu schrijft.
Maar juist van die momenten van eenzaamheid waren het, waar ik heel veel van heb geleerd.
Misschien zijn dat wel niet eens de juiste bewoordingen.
Ik heb juist in die periode 'heel veel ontvangen' ............