Bij het zien én beluisteren van een clip van drs. P. 'kwam er iets terug bij mij'.
Terwijl ik al van alles mee heb gemaakt in mijn leven met allerlei mensen, door mijn eigen toedoen en door toedoen van anderen, heb ik werkelijk geen afkeer van die mensen of enig gevoel van rancune of wat dan ook.
Niets, allemaal en helemaal weg, al lang geleden. Ik heb het dus wel 'gekend'.
Zelfs mensen die ik nu 'ken' en die mij van allerlei onterechte zaken betichten, veroorzaken geen weerzin of afkeer bij mij.
Eerder integendeel zelfs.
Er zijn mensen die wel 'iets veroorzaakten' zoals ene Hans Teeuwen of Paul de Leeuw of Youp van het Hek,
maar ik heb geaccepteerd dat er mensen zijn zoals ze zich manifesteren.
Feitelijk doen ze dat alleen maar omdat er een publiek is die dat vraagt.
Maar bij het zien van een oude clip van drs P. gebeurde er iets bij mij.
Ik kan de vinger niet op de juiste plek leggen bij mij en ik heb even wat teksten ontvoerd, waar ze niet thuis hoorden.
Er ontstond een discussie tussen mij en taigitu:Gast1 schreef:Ja, hij is overleden en ik heb gewacht, totdat iemand er iets over zou gaan plaatsen.taigitu schreef:Drs. P is overleden op 95 jarige leeftijd.
Ik heb hem vroeger zien optreden, een aparte man met verhalende tot absurde teksten.
Maar in die tijd zeker zeer leuk.
Ik heb inmiddels ook nogal wat recensies gelezen en ik geloof dat ik heel sterk 'afwijk' van de meeste meningen.
... Al vanaf het begin en precies bij het nummer wat je hier plaatste, walgde ik van dit gruwelijke en curieuze uitwas van het menselijke specimen.
Altijd heb ik een heel vervelend gevoel gehad bij deze man en bij bijna alles wat hij zei.
Akelig ventje die drs. P.
Weg ermee ...
Dit was de laatste post van mij:Gast1 schreef:Wát er resoneerde is mij onbekend taigitu, maar alleen al bij het zien van de man voelde ik al meteen iets heel onprettigs.taigitu schreef: Maar ik ben nieuwsgierig wat er bij jou resoneerde op wat Drs. P vertelde of zong wat je zo doet reageren. Zelfs nu nog, want je had het kunnen negeren.
Ik weet dat nog heel goed, al is dat zelfs mogelijk meer dan 40 jaar geleden.
Toen hij begon te praten verergerde zich dat en toen hij begon te zingen, vooral precies dat nummer wat je daar plaatste, wist ik dat mijn gevoel klopte.
Een weerzin van hier tot Tokio.
Ik heb er toen zelfs niet van kunnen slapen ...
Je hebt een 'gevoelige knop' ingedrukt bij mij en ik kan niet ontdekken waar hier de oorzaak ligt.
Ik had het inderdaad kunnen negeren, maar vroeg me af of ik die 'aversie' nog steeds had daar ik inmiddels anders in het leven sta.
Ik heb na zijn overlijden dus een redelijk aantal liedjes van hem beluisterd en heb over hem gelezen.
Zelfs gezocht of ik iets negatiefs over hem kon ontdekken.
Daar schrok ik een beetje van, want de afkeer was er dus nog steeds.
'Iets' in me werd weer wakker.
Iets waarvan ik werkelijk dacht dat het weg was.
Raar is het, dat ik dat bijvoorbeeld niet met Hitler heb ...
Ik weet niet wat het is ...
Heel bijzonder ...
Ik begrijp het werkelijk niet ...
Ik ben zo iemand die zich heel vrij voelt en zelfs amicaal gedraagt (volgens anderen) en geniet in dezen een enorme vrijheid.taigitu schreef:Maar een vervelend gevoel kan ook zijn omdat je 'een teveel' of een 'te kort' hebt van wat de ander je laat zien of voelen. Daar zijn we ons niet altijd van bewust.
Als bijvoorbeeld iemand zich heel vrij en gemakkelijk in een groep mensen beweegt en jij je er aan ergert, het zelfs misschien brutaal of ongepast vindt,
kan de oorzaak zijn dat je dat zelf niet goed durf om wat voor reden dan ook.
Onderliggend kan het je wens zijn om diezelfde vrijheid te ervaren....... het te durven.
Door mijn beroep heb ik heel veel contacten met allerlei mensen en ik praat net zo gemakkelijk met bijvoorbeeld een minister of koningin als met een bouwvakker.
Iedereen is immers 'gelijkwaardig' en zo heb ik altijd in het leven gestaan, hoewel ik daar in mijn puberteit wel weer een beetje moeite mee had, daar mij geleerd was om tegen bepaalde mensen 'op' te kijken.
Ik kan me dat voorstellen taigitu, edoch ik 'plak' er geen oordeel aan. Ik schreef dat het mij niet zou verbazen.taigitu schreef:Juist omdat je bij de eerste blik op drs. P. je al weerzien voelde, denk ik aan hoe jij bezig bent met je eigen verschijning en hoe 'drs. P zich kleed presenteerde. Als ik je reactie zo lees maakt dat bij jou in deze verschil.
En deze reactie "Ik denk dat 't 'm meer zit in de afkeer van mensen die 'spotten' met het leven in het algemeen. Maar bij drs. P. speelt er meer en het zou me niet verbazen als hij zaken heeft gedaan die het daglicht niet verdragen kunnen"...... Je kent de hele man niet, alleen zijn teksten en zijn verschijning staan je niet aan. Dat je daar zo'n verhaal/oordeel aan plakt vind ik raar.
Verder maakt het ook niet zoveel uit hoe hij zich kleedde, ik kreeg bij het zien van de man een gevoel, wat versterkt werd door zijn praten en nog meer zijn 'zingen' en de daarbij horende teksten.
Ik weet werkelijk niet wat het is, maar ik heb het geloof ik nog niet eerder zo beleefd, dat ik van iemand een 'afkeer' heb, een ander woord is misschien beter, maar ik heb het niet voorhanden.
Yep, de biografie had ik ook al opgezocht. Niets in te ontdekken.
Zoals ik al schreef taigitu, ik vroeg me af of ik dat 'gevoel' ook nu nog heb. Bij Youp is het weg, maar bij drs. P. niet.taigitu schreef:Ik begrijp het niet. Liedjes waar je zo van walgt en van degenen die ze zingen, of het nu komisch is zoals van drs. P, of satirische liedjes zoals Youp over het konijn, die ga je opnieuw beluisteren........ ?
Ik probeer mezelf te begrijpen, begrijp je?
En dat nadenken doe ik en dat dubbel gevoel had ik dus ook.taigitu schreef:En als je dan schrijft over de personen die dieren afschieten en alles daar omheen, zou je het liedje van Youp juist moeten waarderen.
Hij vertelt in dat liedje dat het konijn eerst het knuffeldier van de familie is en zeker van het kind, en dat de vader het geen probleem vind hetzelfde knuffeldier met kerst op de tafel te hebben en er van te smullen. Hij heeft voor een stuk bewustwording gezorgd over hoe we omgaan met dieren, waar we eerst liefdevol mee omgaan en daarna opeten.
Ik kreeg een dubbel gevoel bij dat liedje en dat is de functie van satire. Het zet je aan tot nadenken.
Ik kan er niet mee omgaan, hoewel ik geen enkel aflevering van 'Farce Majeure' en Kees van Kooten en Wim de Bie heb overgeslagen.
Ik heb heel veel 'zelfonderzoek' gedaan, maar in dezen weet ik niet waar het vandaan komt.
Ik 'gruwel' ook vaak van Paul de Leeuw, hoewel hij ook een mooie kant heeft.
Verder ben ik benieuwd naar wat je hier schreef:
Hoe ben ik daar dan mee bezig?taigitu schreef: ... denk ik aan hoe jij bezig bent met je eigen verschijning ...