Angst

[Susan]

Uit het verhaal van Gast1 heb ik zelf een andere boodschap gehaald: Gast1 werd geconfronteerd met iemand die lak had aan de gevoelens van anderen, iemand die zich gevoelloos en arrogant gedroeg. Gast1 heeft gewoon die negatieve energie teruggekaatst naar die persoon en hierbij gebruik gemaakt van dezelfde ingesteldheid welke door die persoon werd uitgestraald.
Uit de bijval die hij kreeg blijkt dat ook de andere aanwezigen het gedrag van die mevrouw aanvoelden zoals Gast1 dat heeft aangevoeld.

Zo heb ik het ook gelezen/begrepen.

Zoals Gast1 het heeft aangepakt zou ik het ook doen: eerst de mevrouw kort en krachtig "op haar plaats zetten" en daarna de deur open zetten voor "liefde

Dit kan volgens mij heel goed tegelijk, want dan zit er een ondertoon in/bij, dat is meestal voelbaar voor de ander, waardoor ze het goed oppakken.

[Gast1]

Sorry ...

Dit is wat je van mij citeerde taigitu.
En dit is wat ik schreef:

Sorry ... (en ik ben niet boos hoor en draag je een warm hart toe, en dat weet je).

En dat is nog steeds zo.
Je pakt van de hele zin (waar ook het tussen haakjes beschrevene bij hoort) slechts één woordje op.
Je leest niet tussen de regels door en je leest niet tussen de haakjes en daarom 'lees je me inderdaad niet'.

Ik lees je zoals ik beschreef en daar doe ik niets vanaf op dit moment.
Niet uit eigenwijzigheid maar omdat het mijn 'eigen wijze' is van waarnemen in wat ik lees.

Inderdaad ...
Typisch, die Nebula Helix in het begin van de clip.
Waarschijnlijk toeval?

Hier de tekst:

Wär' ich ein Stern, würde man mich beschwören
als Boten der Sehnsucht, als gütiges Licht,
würde mit Wünschen und Liedern mich ehren
und manchem Gedicht.

Wär' ich der Wind, könnt' die Welt ich umkreisen,
nur so zum Spaß ohne Zweck, ohne Ziel.
Könnt' mit dem Zuge der Vögel verreisen,
wohin ich grad' will.

Wär' ich das Meer, oh wie könnt' ich mich stellen,
dem Kampfe des Lebens mit tosender Macht,
die Feinde begraben, wohl unter den Wellen
in jeglicher Schlacht.

Wär' ich ein Sturm, oh wie könnte ich wüten
und alles verheeren, was mir mißfällt,
trieb' unbeeindruckt von Flehen und Bitten
mein Spiel mit der Welt.

Doch alles, was ich bin, ist ein Träumer, ein Poet,
der mit seinen Liedern auf Märchenreisen geht.
Alles, was ich bin, ist ein blinder Passagier
auf dem Schiff der Phantasie.
Und wenn du willst, dann träum' mit mir.

Wär' ich ein Bach, würden Kinder wohl spielen
mit Steinen und Hölzern in meinem Bett.
Sie würden lachen, geborgen sich fühlen
und fänden mich nett.

Wär' ich ein Berg, würde man zu mir empor seh'n,
denn ich wär' mächtig und weise und alt.
Man würd' mich fürchten und würde sich vorseh'n
vor meiner Gewalt.

Doch alles, was ich bin...

Wär' ich ein Stein, oh wie könnte ich hart sein,
Gefühle verachten und Liebe und Leid.
Und alle Sehnsucht, sie würd' mir erspart sein
und Traurigkeit.

[Gast1]

Grappig toeval.
Ik schrijf dit wel degelijk toe aan toeval.
Ik wil voor veel open staan maar zoiets gaat me echt wel te ver.
Maar een leuk toeval zoals dit maakt het leven wel fijn.

Ik heb er een paar zinnetjes 'uitgepikt'.
Hoe kom je er zo opeens op om 'dit wel degelijk toe te schrijven aan toeval'?
Dit zijn nou juist de dingetjes die ikzelf als 'tekentjes' zie en zo zie ik ook in dit brood een tekentje.
Een tekentje van liefde Guus en je hoeft niet lang na te denken waar dit vandaan komt.
Je schrijft dat je er voor open wil staan, ik schrijf je dat je er meer voor open staat dan dat je denkt.
Daarom valt jou dit toe, en dat is iets anders dan toeval.

Als je deze 'toevalligheden' anders gaat zien, zoals bijvoorbeeld de dingen die jou toe vallen, wordt jouw leven alleen maar fijner.
Zie het vet getypte in de tekst van Udo Jürgens ...
Het geldt ook voor jou, voor iedereen ...

Hoe smaakte het brood?

[gusteman]

Hoe smaakte het brood?

Zoals altijd, beste Gast1, lekker !!! En dat is dan weer niet toevallig, daar besteed ik telkens weer de nodige aandacht aan.

En of dat gaatje in het brood een "tekentje" was?
Ik zou er wel een tekentje kunnen in zien, maar zoals ik zei gaat het me wat te ver om hierin een vorm van inmenging te aanvaarden.
De dag dat zou blijken dat toeval niet bestaat en alles gepland en gestuurd wordt dan mogen ze er voor mij een punt achter zetten.
Ik vind het juist zo leuk dat onverwachte toevalligheden bestaan; dat werkt verfrissend, haalt de sleur en voorspelbaarheid uit de dingen van elke dag.

[taigitu]

Sorry ...

Dit is wat je van mij citeerde taigitu.
En dit is wat ik schreef:

Sorry ... (en ik ben niet boos hoor en draag je een warm hart toe, en dat weet je).

En dat is nog steeds zo.
Je pakt van de hele zin (waar ook het tussen haakjes beschrevene bij hoort) slechts één woordje op.

Nee, dat woordje sorry was precies wat ik las en verder niets. Misschien dat je het later toegevoegd hebt? En voor de rest heb ik geschreven wat ik kwijt wilde in mijn vorige reactie.

[Gast1]

Je pakt van de hele zin (waar ook het tussen haakjes beschrevene bij hoort) slechts één woordje op.

Nee, dat woordje sorry was precies wat ik las en verder niets. Misschien dat je het later toegevoegd hebt? En voor de rest heb ik geschreven wat ik kwijt wilde in mijn vorige reactie.

Hé, da's vreemd. Je zou dan immers een 'edit' moeten zien.
Ik heb de zin in werkelijk in één keer getypt. 7 minuten later reageerde ik op Gusteman waarbij jij na deze reactie van mij 19 minuten later reageerde.
Nevermind ...

[univers]

Ik heb de zin in werkelijk in één keer getypt. 7 minuten later reageerde ik op Gusteman waarbij jij na deze reactie van mij 19 minuten later reageerde.
Nevermind

Ze zijn niet zo vlot als ik.

[Gast1]

Haha, inderdaad ... soms zit er nog geen minuut tussen

Hoe smaakte het brood?

Zoals altijd, beste Gast1, lekker !!! En dat is dan weer niet toevallig, daar besteed ik telkens weer de nodige aandacht aan.

En of dat gaatje in het brood een "tekentje" was?
Ik zou er wel een tekentje kunnen in zien, maar zoals ik zei gaat het me wat te ver om hierin een vorm van inmenging te aanvaarden.
De dag dat zou blijken dat toeval niet bestaat en alles gepland en gestuurd wordt dan mogen ze er voor mij een punt achter zetten.
Ik vind het juist zo leuk dat onverwachte toevalligheden bestaan; dat werkt verfrissend, haalt de sleur en voorspelbaarheid uit de dingen van elke dag.

Inderdaad, als je ergens aandacht aan besteed, is dat wat je daarna (daarvan) ontvangt nooit toevallig.
Ik heb nooit in het toeval geloofd.
Al de mensen waarmee ik hier op dit forum discussieer, was en is gepredestineerd.
Voor mij werd dit 'weten' een feit in september 2007.
Toen 'viel mij iets heel bijzonders toe', iets wat anderen toeval noemen.
De dingen die mij steeds opnieuw toe vielen waren zo bijzonder, dat ik er een manuscript over heb geschreven.
Niet dat het (voor mij) wat uitmaakt, maar open deze link eens, net als deze hier.
Dit maakt het leven nog mooier dan dat het was.
En zo leef ik al jaren, vanaf mijn 49-ste

Albert Einstein zei of schreef op een bepaald moment het volgende:

Als dit universum in zijn miljoenvoudige orde en precisie het resultaat
van een blind toeval zou zijn, dan is dat net zo geloofwaardig als wanneer
een drukkerij explodeert en alle druklettertjes weer op de grond terecht
komen in de voltooide en foutloze vorm van het woordenboek.

Spinoza:

Wat wij toeval noemen, is het toevluchtsoord der onwetendheid.

[gusteman]

Ze zijn niet zo vlot als ik.

Er kan er maar ééntje de vlotste zijn, die eer komt jou inderdaad wel toe.
Enkele dagen geleden is het je zelfs gelukt om een reactie op één van mijn schrijfsels te plaatsen binnen luttele seconden, zo goed als simultaan zelfs.
En je reactie was dan ook nog eens "to the point", een opvallende prestatie.

[gusteman]

Ik heb nooit in het toeval geloofd.
Al de mensen waarmee ik hier op dit forum discussieer, was en is gepredestineerd.

Nou, beste Gast1, dan komt dat zowat overeen met "Inch Allah".
Als "geloof" kan je zoiets wel een plaats in je leven geven, maar maatschappelijk schept dit een enorm probleem.
Indien wat zich voor doet op dit forum gepredestineerd zou zijn, dan ligt het in de lijn van de logica dat ook alles wat zich daarbuiten afspeelt gepredestineerd zou zijn.
Waarbij bijvoorbeeld een pedofiel (ik neem nu bewust een extreem voorbeeld) kan argumenteren dat hij niet strafbaar kan worden geacht want dat zijn daden gepredestineerd waren.

Die uitspraak van Einstein kende ik ook, hij heeft het echter gezegd in de context van geloofsovertuiging ten overstaan van de "nuchtere" wetenschap. Het is dan ook een "als ..." argument, gedragen door zuivere logica en verwijzend naar het ontstaan van en de evolutie in het universum.
Binnen dit spectrum stelt de aanwezigheid van de mens, en de eruit voortvloeiende interacties, helemaal niks voor. En zeker niet omdat hij het had over "orde en precisie", nu niet bepaald kwaliteiten waarvoor de mens als voorbeeld kan staan.

Ik zal zeker je hint opvolgen en mij eens verdiepen in de informatie welke te vinden is op de webpagina's waarnaar je verwijst.

[taigitu]

Je pakt van de hele zin (waar ook het tussen haakjes beschrevene bij hoort) slechts één woordje op.

Nee, dat woordje sorry was precies wat ik las en verder niets. Misschien dat je het later toegevoegd hebt? En voor de rest heb ik geschreven wat ik kwijt wilde in mijn vorige reactie.

Hé, da's vreemd. Je zou dan immers een 'edit' moeten zien.
Ik heb de zin in werkelijk in één keer getypt. 7 minuten later reageerde ik op Gusteman waarbij jij na deze reactie van mij 19 minuten later reageerde.
Nevermind ...

I most certainly do mind

En wel om de reden dat ik hier als leugenaar wordt neergezet en dat accepteer ik niet.
Ik ben aan een reactie begonnen en wel met alleen het woord 'sorry' omdat er niets
achter stond geschreven. Om precies hoe laat kan ik niet zeggen. Wel dat ik de reactie
halverwege af moest breken, omdat ik weg moest, en het als concept heb weggezet.
Later heb ik het bericht afgemaakt en geplaatst.
Dat het daarom volgens jou niet in de tijdlijn past met de berichten die er na zijn
geplaatst, wil niet zeggen dat ik de waarheid niet vertel. Het is simpel....mijn bericht is
later geplaatst omdat het opgeslagen stond.

[Gast1]

Nevermind ...

I most certainly do mind

En wel om de reden dat ik hier als leugenaar wordt neergezet en dat accepteer ik niet.
Ik ben aan een reactie begonnen en wel met alleen het woord 'sorry' omdat er niets achter stond geschreven.
Om precies hoe laat kan ik niet zeggen.
Wel dat ik de reactie halverwege af moest breken, omdat ik weg moest, en het als concept heb weggezet.
Later heb ik het bericht afgemaakt en geplaatst.
Dat het daarom volgens jou niet in de tijdlijn past met de berichten die er na zijn geplaatst, wil niet zeggen dat ik de waarheid niet vertel.
Het is simpel....mijn bericht is later geplaatst omdat het opgeslagen stond.

Tjee taigitu ...
Ik kijk even 'tussendoor' omdat ik weer berichten kan krijgen van mijn advocaat, die weer pas terug is van vakantie.
Kijk eens wat je doet ...
Ik zou je nevernooit als een leugenaar neer zetten.
Het is jouw perceptie en conditionering die je te parten speelt.
Ik schreef alleen maar dat ik het vreemd vond en nu maak je er dit van.
Je vergeet alles wat ik je schreef en dat ik je een warm hart toe draag.
Voor mijn monitor ligt een klein kaartje.
Overtuiging is bijna alles taigitu ...
Als je overtuigd bent dat ik je als een leugenaar neer zet, doet me dat werkelijk verdriet.
Het is iets van jou, maar werkelijk niets van mij ...
Wat er is gebeurd weet ik niet, maar blijkbaar was dit nodig dat dit gebeurde.
Het doet me verdriet en jouw prachtige stukken, die ik altijd vol bewondering gelezen heb, lijken nu te vervagen in de wind.
Je leest mij werkelijk niet ...

Vanmiddag ga ik fietsen en mediteren.
In die meditatie zal ik bij jou zijn en daarbij mediteren voor kracht voor jou.
Nog steeds voel ik me sterk verbonden met jou.

[gusteman]

Het gaat hier volgens mij over de angsten die je beperken in het dagelijks leven en waar we, door in conclaaf te gaan met jezelf en te kijken in hoeverre die angst werkelijkheid is of wordt, en op die manier jezelf daar rust en ruimte in te geven en de angst niet de regie te geven. Het ego is de grote aanwezige in angst omdat die je wilt behoeden voor alles wat het ego als slecht voor je beoordeelt. Maar door het onderwerp van je angst te evalueren en te beoordelen of je angst werkelijk nodig is zie je de werkelijkheid dat angst slechts een emotie is. En kan je de regie terug nemen en adequaat handelen.

Je verwijst naar het ego dat wil behoeden ..... en gaat daarna verder met vaststellen dat angst enkel een emotie is. Die vaststelling komt er door evaluatie en beoordeling.
Frappant is dat je eerst stelt dat "het ego" beoordeelt wat al of niet goed is voor jou en je daarna achterwege laat dat het eveneens "het ego" is dat angst evalueert en beoordeelt en daarbij tot de conclusie komt dat het enkel om een emotie gaat.

Jij omschrijft het als twee invalshoeken maar in werkelijkheid is "het ego" verantwoordelijk voor beide: zowel voor het ontstaan van de angst als voor het rationeel opzij zetten (overwinnen) van de angst.

[Gast1]

Ik zal zeker je hint opvolgen en mij eens verdiepen in de informatie welke te vinden is op de webpagina's waarnaar je verwijst.

Toppie ...

[taigitu]

Het gaat hier volgens mij over de angsten die je beperken in het dagelijks leven en waar we, door in conclaaf te gaan met jezelf en te kijken in hoeverre die angst werkelijkheid is of wordt, en op die manier jezelf daar rust en ruimte in te geven en de angst niet de regie te geven. Het ego is de grote aanwezige in angst omdat die je wilt behoeden voor alles wat het ego als slecht voor je beoordeelt. Maar door het onderwerp van je angst te evalueren en te beoordelen of je angst werkelijk nodig is zie je de werkelijkheid dat angst slechts een emotie is. En kan je de regie terug nemen en adequaat handelen.

Je verwijst naar het ego dat wil behoeden ..... en gaat daarna verder met vaststellen dat angst enkel een emotie is. Die vaststelling komt er door evaluatie en beoordeling.
Frappant is dat je eerst stelt dat "het ego" beoordeelt wat al of niet goed is voor jou en je daarna achterwege laat dat het eveneens "het ego" is dat angst evalueert en beoordeelt en daarbij tot de conclusie komt dat het enkel om een emotie gaat.

Jij omschrijft het als twee invalshoeken maar in werkelijkheid is "het ego" verantwoordelijk voor beide: zowel voor het ontstaan van de angst als voor het rationeel opzij zetten (overwinnen) van de angst.

Je hebt gelijk in verantwoordelijk zijn van het ego voor beide. Met een kleine wijziging?
Ego is voor mij een éénheid met een positieve en negatieve kant, yin/yang, en een
scheidingslijn waar die twee delen elkaar raken. Op de snede van dat scheidingslijn is een
neutrale zone. Als het ego in balans is, op de scheidingslijn, en vanuit dat punt actief
wordt zal het ook rationeel zijn. Dan heeft het de ruimte voor een juiste beoordeling en
kan het bepalen of een angstsignaal naar het lichaam juist is of niet.

Angst is een emotie over iets wat het ego bedreigend acht voor het lichaam of de geest.
Ego is aanwezig in die emotie omdat die het signaal geeft wat naar het lichaam wordt
gestuurd om zogezegd 'de hulpdiensten' te activeren.
Een soort 112 verzonden door het ego naar het lichaam wat direct actie onderneemt.
Ego evalueert de angst op zich niet om die te overwinnen, zoals je schrijft.
Het evalueert de situatie om te zien of de dreiging waarom het ego het
angstsignaal heeft afgegeven aan het lichaam, werkelijk dreiging inhoudt en/of niet meer.
En van daaruit kan dan het ego het sein 'veilig' geven als die dreiging is verdwenen of
bijv. niet juist beoordeeld was. En vanuit dat punt worden de hulptroepen van het lichaam
teruggeroepen en kan het weer (langzaam of snel) terug naar normaal functioneren.