Emoties wat zijn dat?

[Susan]

Liefde zoals wij het bedoelen gaat echter veel verder dan dat.
We schreven het beiden al, liefde is chemie, connectie, affiniteit en verbondenheid in de meest brede zin van het woord.
Het is een onbegrepen fenomeen ...
Het deurtje wat bij mij steeds verder opengaat, is het groeiende besef dat het geen zin heeft om het uit te leggen, omdat het niet begrepen wordt.

Protest!!
Het is geen onbegrepen fenomeen.
Ik heb het om de drommel wel begrepen!
Je hoeft het mij dan ook niet uit te leggen..en ik ben beslist niet de enige.

[Zoeker]

Toch denk ik dat er genoeg mensen zijn die liefde als een emotie zien.

Ik vind dat ook volkomen logisch en het is bij mijn weten niet fout. Het is immers de naam die aan die emotie gegeven is. :wink:

Ik heb er ook geen moeite mee hoor. Maar als men liefde en angst als fundamentele emotie gaat omschrijven terwijl liefde in de grond helemaal geen emotie is, dan gaat mij dat wel wat ver….
Zeker in een topic dat "Emoties, wat zijn dat? " heet.

Er is geen fundamentele emotie. (mijn inziens)

[Zoeker]

Liefde wordt hier gebruikt als werkwoord; 'lief hebben', 'liefde geven' en 'liefde ontvangen'.
Liefde zoals wij het bedoelen gaat echter veel verder dan dat.
We schreven het beiden al, liefde is chemie, connectie, affiniteit en verbondenheid in de meest brede zin van het woord.
Het is een onbegrepen fenomeen ...
Het deurtje wat bij mij steeds verder opengaat, is het groeiende besef dat het geen zin heeft om het uit te leggen, omdat het niet begrepen wordt.
Ik begin de kartuizers steeds beter te begrijpen ...

Liefde is een zijnstoestand. Het werkwoord resulteert daar als vanzelf uit.
Als daar gevoelens uit voortvloeien is dat mooi, maar daar gaat het natuurlijk niet om.

Wat zijn kartuizers?

[Gast1]

Liefde zoals wij het bedoelen gaat echter veel verder dan dat.
We schreven het beiden al, liefde is chemie, connectie, affiniteit en verbondenheid in de meest brede zin van het woord.
Het is een onbegrepen fenomeen ...
Het deurtje wat bij mij steeds verder opengaat, is het groeiende besef dat het geen zin heeft om het uit te leggen, omdat het niet begrepen wordt.

Protest!!
Het is geen onbegrepen fenomeen.
Ik heb het om de drommel wel begrepen!
Je hoeft het mij dan ook niet uit te leggen..en ik ben beslist niet de enige.

Susan, je trekt het je aan, ook jij hebt geschreven dat liefde verbondenheid is, onvoorwaardelijk zelfs.
Je reageert te snel ... en als ik iets wil uitleggen dan leg ik dat uit lieverd.
De liefde die Zoeker, jij en ik bedoelen (en er zullen er ook nog wel meer zijn) is voor anderen een onbegrepen fenomeen.

[Zoeker]

[
Protest!! :wink:
Het is geen onbegrepen fenomeen.
Ik heb het om de drommel wel begrepen!
Je hoeft het mij dan ook niet uit te leggen..en ik ben beslist niet de enige.

Jij bent niet exemplarisch, noch ben ik dat. Over het algemeen is liefde een onbegrepen fenomeen.
Dat blijkt eigenlijk al in dit topic. Men verbindt het met een emotie.
En in ruil voor al die mooie gevoelens wil 'men' de liefde wel aan gaan.
En als het object van de liefde niet meer voldoet, dan zoekt men gewoon een ander exemplaar die beter voldoet.
Die dan weer al die mooie gevoelens geeft….

[Gast1]

Laat Je Emoties Los In 5 Stappen

Ik denk er niet aan.
Emotie is een geschenk en dat geschenk maakt mij mens.
Mijn emotie zou ik niet willen missen en nooit loslaten.
Mensen die dit wel doen of willen, weten niet hoe ze met hun emoties om kunnen gaan.
Alweer een hele litanie wat van Robert van der Wolk opgevolgd dient te- of kan worden.
Je doet maar Robert van der Wolk en het zal wel weer allemaal verdedigd gaan worden door de poster.
Ik omarm mijn emoties maar de droom dooft en uiteindelijk blijft er maar één ding over in dit leven ...

Ik snap natuurlijk heel goed dat dat voor een ander anders kan zijn.
Maar dan nog ...
Schijnbaar negatieve emoties brengen altijd iets heel moois:
Boosheid kan gezag brengen, angst alertheid en stress levendigheid.

Emoties intensiveren het leven, laat je ze los, dan laat je het leven los ...

Gast1, ik ben het met wat je hier zei eens, maar maak je hier tevens ook geen vergissing over wat er hier in dit topic bedoeld wordt met los laten van.. ?
Loslaten betekent toch niet je emoties te laten 'verdwijnen, en/of wegmoffelen, negeren/ontkennen en/of niet meer te tonen?.
Loslaten kan er voor zorgen dat mensen weer het 'leven zien zitten', de draad weer op kunnen pakken.
Dit kan zo goed werken bij mensen die geen kant meer op kunnen, doordat ze zo overmand worden door bepaalde emoties (natuurlijk met name in nare verdrietige zaken) en dat dat nu de godganse dag hun leven zo beïnvloed of beheerst, dat ze de rest om zich heen niet meer 'zien', geen ruimte meer hebben om daar ook aandacht voor te blijven houden, of nog iets positiefs ergens in te zien, laat staan te voelen.

Je kunt in een emotie blijven hangen en het is juist heel goed om dat te accepteren.
Zo kun je heel erg verdrietig zijn over het overlijden van een dierbare, omarm dat verdriet.
Omarm het verdriet en voel de intensiviteit. Als je de intensiviteit voelt besef je het werkelijke leven en dat voelt werkelijk prachtig.
Maar ook dit is een onbegrepen fenomeen.
Toen mijn Vader overleed, was ik er bij.
Hij blies zijn laatste adem uit en dat leverde bij mij een glimlach op, alsof ik zijn 'bevrijding' voelde.
Pas bijna een week later in de tuin, toen ik zijn werkschoenen aan had, die hij mij geschonken had en toen ik in mijn linkerhand zijn ijzerzaag en in mijn rechterhand zijn hamer had, gebeurde er wat.
Ik liep naar de kelder en heb anderhalf uur lang intens gehuild zoals alleen een klein kind kan huilen.
Dat kleine kind werd ik weer, dankzij mijn emotie.
Tijdens het huilen van verdriet, huilde ik ook van geluk.
Ik omarmde mijn emotie en ik hoefde die emotie helemaal niet los te laten, de emotie verdween vanzelf.
Iemand die een emotie loslaat, laat zijn leven los.
Een emotie kan komen en een emotie kan gaan ...
Als je een emotie los laat, kan dat hetzelfde zijn als een emotie verdringen.
Enfin, wat schrijf ik allemaal, Zoeker schreef het al:

Dit lijkt mij in tegenstelling tot de alinea "Hoe we emoties onderdrukken"
Onderdrukken is een vorm van beheersen. Louter waarnemen is trouwens ook een vorm van beheersen.
Want wie louter waarneemt die ziet dat je emoties hebt, maar ze niet bent.
Dus hoef je er ook niet zo veel mee. En sterven ze langzaam uit.

[Gast1]

Wat zijn kartuizers?

In 2007 liep ik in Rome een heel aparte kerk in:



In die heel aparte kerk (Santa Maria degli Angeli e dei Martiri) staat dit beeld.



Tammy, onze forumbazin, liep die kerk eens binnen en vroeg zich af wat dat voor een beeld was.
Zij was het die me aanzette tot nader speurwerk, en volgens mij had ze de oplossing eerder gevonden dan ik.
Het beeld stelt Bruno van Keulen voor.
Hij is de stichter van De orde der kartuizers

En zo kom ik daar waar ik al eerder was.

[Zoeker]

Ok bedankt. Ik had er nooit van gehoord. Terwijl ik mss wel in die kerk ben geweest.
Maar mijn Italiaans houdt niet over.

[taigitu]

Liefde is een werkwoord......

Ieder mens is tenslotte 'werk in uitvoering'......
Het is de mooiste emotie om elkaar, in liefde, bij te staan in onze groei.

[Gast1]

En dat wordt weer mooi vertolkt in dit liedje ...

[Susan]

Susan, je trekt het je aan, ook jij hebt geschreven dat liefde verbondenheid is, onvoorwaardelijk zelfs.
Je reageert te snel ... en als ik iets wil uitleggen dan leg ik dat uit lieverd.
De liefde die Zoeker, jij en ik bedoelen (en er zullen er ook nog wel meer zijn) is voor anderen een onbegrepen fenomeen.

Nee Gast1, ik heb het me niet in die zin persoonlijk 'aangetrokken' , maar met opzet zo gedaan, was plagerig bedoeld (wat niet helemaal goed over is gekomen) doordat ik dit zinnetje wat Zoeker later schreef:
"Over het algemeen is liefde een onbegrepen fenomeen"
miste in het schrijven van jou en Zoeker, vandaar ook met knipoog.

[Susan]

Je kunt in een emotie blijven hangen en het is juist heel goed om dat te accepteren.
Zo kun je heel erg verdrietig zijn over het overlijden van een dierbare, omarm dat verdriet.
Omarm het verdriet en voel de intensiviteit. Als je de intensiviteit voelt besef je het werkelijke leven en dat voelt werkelijk prachtig.
Maar ook dit is een onbegrepen fenomeen.
Toen mijn Vader overleed, was ik er bij.
Hij blies zijn laatste adem uit en dat leverde bij mij een glimlach op, alsof ik zijn 'bevrijding' voelde.
Pas bijna een week later in de tuin, toen ik zijn werkschoenen aan had, die hij mij geschonken had en toen ik in mijn linkerhand zijn ijzerzaag en in mijn rechterhand zijn hamer had, gebeurde er wat.
Ik liep naar de kelder en heb anderhalf uur lang intens gehuild zoals alleen een klein kind kan huilen.
Dat kleine kind werd ik weer, dankzij mijn emotie.
Tijdens het huilen van verdriet, huilde ik ook van geluk.
Ik omarmde mijn emotie en ik hoefde die emotie helemaal niet los te laten, de emotie verdween vanzelf.
Iemand die een emotie loslaat, laat zijn leven los.
Een emotie kan komen en een emotie kan gaan ...
Als je een emotie los laat, kan dat hetzelfde zijn als een emotie verdringen.
Enfin, wat schrijf ik allemaal, Zoeker schreef het al:

Dit lijkt mij in tegenstelling tot de alinea "Hoe we emoties onderdrukken"
Onderdrukken is een vorm van beheersen. Louter waarnemen is trouwens ook een vorm van beheersen.
Want wie louter waarneemt die ziet dat je emoties hebt, maar ze niet bent.
Dus hoef je er ook niet zo veel mee. En sterven ze langzaam uit.

Pierre, op die wijze was jij met het verwerken er van bezig, dat is juist heel goed, maar heel iets anders dan er in vast blijven zitten. Per dag kan dat verschillend op je gemoed werken, tótdat je het verlies in kan passen in jouw verdere leven.
Loslaten is géén onderdrukken van de emoties die meespelen of loslaten van jouw leven.

Loslaten is het er niet elk moment zo mee bezig zijn, dat de rest niet meer telt, niet meer de energie hebben om te gaan werken, geen plezier meer ergens in hebben of nog mooie dingen rondom hun kunnen zien enz. en op die manier loslaten kunnen sommige mensen niet alleen opbrengen.
Ze raken hun houvast en richting om ook verder te gaan met hun leven kwijt.
Dan lopen ze zo vast, dat het hun hele normale functioneren in het dagelijks leven kan belemmeren, ook niet goed
meer in de gaten hebben hoe het oa hun partner/kinderen/vrienden vergaat.

En dán kunnen juist deze mensen baat hebben bij hulp door de aanwijzingen zoals in het stuk is beschreven.
Bij hen 'sterft het dus ook niet langzaam uit..' dat is nu juist het punt, ze blijven er helemaal in vast zitten, niet voor een paar uur/dagen/weken etc, wat idd goed is voor het verwerkingsproces, maar kunnen zelf niet meer uit die impasse komen, waardoor in het ergste geval zelfs uiteindelijk voor zelfdoding gekozen zou kunnen worden.
Loslaten zie ik ook als ons over geven aan hoe dingen op ons pad komen, waar we zelf niet de hand in kunnen hebben, al zouden we soms graag overal de controle en/of regie van willen bepalen...
Dat houd voor mij ook in dat de Kosmos op gezette tijden ook een grote
vinger in de pap heeft, (wat anderen weer 'God' noemen) we kunnen dan niets anders doen dan de dingen laten gebeuren zoal ze zich voordoen.

[Zoeker]

En dán kunnen juist deze mensen baat hebben bij hulp door de aanwijzingen zoals in het stuk is beschreven.
Bij hen 'sterft het dus ook niet langzaam uit..' dat is nu juist het punt, ze blijven er helemaal in vast zitten, niet voor een paar uur/dagen/weken etc, wat idd goed is voor het verwerkingsproces, maar kunnen zelf niet meer uit die impasse komen, waardoor in het ergste geval zelfs uiteindelijk voor zelfdoding gekozen zou kunnen worden.
Loslaten zie ik ook als ons over geven aan hoe dingen op ons pad komen, waar we zelf niet de hand in kunnen hebben, al zouden we soms graag overal de controle en/of regie van willen bepalen...
Dat houd voor mij ook in dat de Kosmos op gezette tijden ook een grote
vinger in de pap heeft, (wat anderen weer 'God' noemen) we kunnen dan niets anders doen dan de dingen laten gebeuren zoal ze zich voordoen.

Hier spreekt toch iets van defaitisme uit, Susan. Je gelooft iets en dan komt idd die zelf voorspelde voorspelling uit. Het is mogelijk om je emoties te beinvloeden bij een zwaar verwerkingsproces. Maar kennelijk is het voor veel mensen aantrekkelijker om te vervallen in apathie. En dan is er natuurlijk de 'begrijpende' buitenwacht die bevestigt dat die apathie heel normaal is. En dan is de selffulfilling prophecy compleet.

In verwerkingsproces zit het woord 'werken'. Dat betekent dus niet apathisch op je luie gat zitten op de bank, maar aan de slag. Op die bank wordt je alleen maar verleidt tot drank en al die 'pammetjes' die de dokter heeft.

Het zijn keuzes.

[Gast1]

Loslaten is géén onderdrukken van de emoties die meespelen of loslaten van jouw leven.

Susan, ik begrijp 'of loslaten van je leven' niet.
Het benieuwd mij hoe ik iets wat beïnvloedbaar is, los kan laten zonder te onderdrukken.

[univers]

Ik begrijp haar wel.

[Gast1]

Da's fijn en dat doe ik ook, alleen dat in het blauw niet.
Serieus. Als jij het begrijpt kun jij me dat dan ook uitleggen en zo 'ja', dan graag de daad bij dit geschreven woordje ...

[Susan]

Hier spreekt toch iets van defaitisme uit, Susan. Je gelooft iets en dan komt idd die zelf voorspelde voorspelling uit. Het is mogelijk om je emoties te beinvloeden bij een zwaar verwerkingsproces. Maar kennelijk is het voor veel mensen aantrekkelijker om te vervallen in apathie. En dan is er natuurlijk de 'begrijpende' buitenwacht die bevestigt dat die apathie heel normaal is. En dan is de selffulfilling prophecy compleet.

In verwerkingsproces zit het woord 'werken'. Dat betekent dus niet apathisch op je luie gat zitten op de bank, maar aan de slag. Op die bank wordt je alleen maar verleidt tot drank en al die 'pammetjes' die de dokter heeft.

Het zijn keuzes.

Dit begrijp ik even niet, ik weet wat defaitisme betekent, maar wat/hoe bedoel je dit ivm met wat ik schreef precies? En wat heeft dit wat ik schreef, ' te maken met iets geloven en zelf voorspelde voorspelling' te maken? Zou je die zinnen van mij kunnen noemen waar je dat uit op meent te kunnen maken? Ik zie het nml niet.

Ja dat is waar dat het mogelijk is je emoties te beinvloeden in een zwaar verwerkingsproces.

Het komt inderdaad wel voor dat sommigen het domweg niet willen, maar dat het voor veel mensen 'aantrekkelijk' is denk ik toch niet. Wel dat ze geen idee hebben hoe ze hier zelf mee aan de slag kunnen omdat ze het niet geleerd hebben.

Er zijn heel veel mensen zwaar aangeslagen door de meest verschrikkelijke dingen in hun leven, waar alleen door eerst medicijnen te geven die 'dam/muur' van apatie doorbroken kan worden. Pas daarna zijn ze aanspreekbaar voor verdere begeleiding om weer grond onder de voeten te krijgen voor een nieuwe start. Het lijkt dan of ze op hun luie gat zitten, terwijl dat niet waar is.

[Susan]

Loslaten is géén onderdrukken van de emoties die meespelen of loslaten van jouw leven.

Susan, ik begrijp 'of loslaten van je leven' niet.
Het benieuwd mij hoe ik iets wat beïnvloedbaar is, los kan laten zonder te onderdrukken.

Gast1 jij schreef dat zelf eerder in het volgende:

Ik omarmde mijn emotie en ik hoefde die emotie helemaal niet los te laten, de emotie verdween vanzelf.
Iemand die een emotie loslaat, laat zijn leven los.
Een emotie kan komen en een emotie kan gaan ...
Als je een emotie los laat, kan dat hetzelfde zijn als een emotie verdringen.

En dat begrijp ik nu niet van jou hoe je dat ziet dat je dan ook je leven los laat.
Loslaten is juist niet verdringen of onderdrukken, het is hevig verdriet, zorgen/onrust enz niet het dagelijks leven te laten overheersen zodat het je gaat belemmeren in het aandacht blijven houden voor de andere ook belangrijke dingen van/in het leven.
Je gedachten en het denken niet meer alleen daar mee bezig te laten zijn. Het is geen wegstoppen, maar even ergens anders
'parkeren' noem ik het wel, waar je evengoed er gewoon bij kan om er op bepaalde momenten mee bezig te zijn in het verwerken er van. Het leven gaat juist dan gewoon door.

Mensen die het verdringen willen er niet meer mee geconfronteerd worden, praten en denken er niet meer over, maar de pijn er van blijft onderhuids soms bij sommige mensen door wroeten wat jaren later voor veel ellende kan zorgen.

[univers]

[Zoeker]

Hier spreekt toch iets van defaitisme uit, Susan. Je gelooft iets en dan komt idd die zelf voorspelde voorspelling uit. Het is mogelijk om je emoties te beinvloeden bij een zwaar verwerkingsproces. Maar kennelijk is het voor veel mensen aantrekkelijker om te vervallen in apathie. En dan is er natuurlijk de 'begrijpende' buitenwacht die bevestigt dat die apathie heel normaal is. En dan is de selffulfilling prophecy compleet.

In verwerkingsproces zit het woord 'werken'. Dat betekent dus niet apathisch op je luie gat zitten op de bank, maar aan de slag. Op die bank wordt je alleen maar verleidt tot drank en al die 'pammetjes' die de dokter heeft.

Het zijn keuzes.

Dit begrijp ik even niet, ik weet wat defaitisme betekent, maar wat/hoe bedoel je dit ivm met wat ik schreef precies? En wat heeft dit wat ik schreef, ' te maken met iets geloven en zelf voorspelde voorspelling' te maken? Zou je die zinnen van mij kunnen noemen waar je dat uit op meent te kunnen maken? Ik zie het nml niet.

Ja dat is waar dat het mogelijk is je emoties te beinvloeden in een zwaar verwerkingsproces.

Het komt inderdaad wel voor dat sommigen het domweg niet willen, maar dat het voor veel mensen 'aantrekkelijk' is denk ik toch niet. Wel dat ze geen idee hebben hoe ze hier zelf mee aan de slag kunnen omdat ze het niet geleerd hebben.

Er zijn heel veel mensen zwaar aangeslagen door de meest verschrikkelijke dingen in hun leven, waar alleen door eerst medicijnen te geven die 'dam/muur' van apatie doorbroken kan worden. Pas daarna zijn ze aanspreekbaar voor verdere begeleiding om weer grond onder de voeten te krijgen voor een nieuwe start. Het lijkt dan of ze op hun luie gat zitten, terwijl dat niet waar is.

Ik vond in de door mij aangehaalde quote een moedeloosheid spreken. Alsof er niets aan te doen zou zijn.
(we kunnen dan niets anders doen dan de dingen laten gebeuren zoal ze zich voordoen.)
(Loslaten zie ik ook als ons over geven aan hoe dingen op ons pad komen, waar we zelf niet de hand in kunnen hebben)

Je hebt het hier over verwerkingsprocessen. Dat houdt in dat degene die het overkomt zijn gevoelens wel kan verdoven met medicijnen of drank, maar dat maakt de afstand tot het verwerkingsproces alleen maar groter.
Deze thread gaat over emoties. Iedereen heeft ze en iedereen kan zich er in verdiepen en er over nadenken.
Emoties hebben je wat te vertellen! Het niet durven/willen aangaan van de emoties is nou juist de apathie.
Maar die is er na jaren van medicijngebruik ook nog steeds.

Apathie is op zich al een gebrek aan emotie. De persoon in kwestie heeft er een muur tegen opgetrokken.
Geen confrontatie met dat wat hem/haar bezig houdt, maar afleiding zoeken in weet ik veel wat.

Zoals je zelf al zegt: het is mogelijk je emoties te beinvloeden in een verwerkingsproces.
Dus als je zwaar aangeslagen bent, wat helpt je dan meer dan de emotie 'blij' op te roepen?
En wat helpt er meer als je apathisch bent om flink lichaamsbeweging te nemen?
Lichaamsbeweging geeft een minder aangeslagen gevoel.
Zodat je weer wat meer in contact komt met jezelf.

Iedereen mag het allemaal zelf weten wat mij betreft. Maar als je zwaar aangeslagen bent of traumatisch, dan is het zaak om al je vaardigheden in te zetten. Dan kan je stellen dat ze het niet geleerd hebben, maar dat blijft ook zo als je geen actie onderneemt. Juist onder zware omstandigheden valt er veel te leren. En vaak blijken er genoeg mensen te zijn die je er bij willen helpen. Maar dan dient men wel naar goede raad te luisteren uiteraard.