Aha, ik begrijp je en heb mijn eigen geschreven zin nog even rood gearceerd en onderstreept.Susan schreef:Gast1 jij schreef dat zelf eerder in het volgende:Gast1 schreef:Susan, ik begrijp 'of loslaten van je leven' niet.Susan schreef:Loslaten is géén onderdrukken van de emoties die meespelen of loslaten van jouw leven.
Het benieuwd mij hoe ik iets wat beïnvloedbaar is, los kan laten zonder te onderdrukken.En dat begrijp ik nu niet van jou hoe je dat ziet dat je dan ook je leven los laat.Ik omarmde mijn emotie en ik hoefde die emotie helemaal niet los te laten, de emotie verdween vanzelf.
Iemand die een emotie loslaat, laat zijn leven los.
Een emotie kan komen en een emotie kan gaan ...
Als je een emotie los laat, kan dat hetzelfde zijn als een emotie verdringen.
Loslaten is juist niet verdringen of onderdrukken, het is hevig verdriet, zorgen/onrust enz niet het dagelijks leven te laten overheersen zodat het je gaat belemmeren in het aandacht blijven houden voor de andere ook belangrijke dingen van/in het leven.
Je gedachten en het denken niet meer alleen daar mee bezig te laten zijn. Het is geen wegstoppen, maar even ergens anders
'parkeren' noem ik het wel, waar je evengoed er gewoon bij kan om er op bepaalde momenten mee bezig te zijn in het verwerken er van. Het leven gaat juist dan gewoon door.
Mensen die het verdringen willen er niet meer mee geconfronteerd worden, praten en denken er niet meer over, maar de pijn er van blijft onderhuids soms bij sommige mensen door wroeten wat jaren later voor veel ellende kan zorgen.
Misschien kan ik nu dit moment gebruiken als 'opwarming' voor wat ik dadelijk ga doen.
Ik schreef immers ook:
"Het benieuwd mij hoe ik iets wat beïnvloedbaar is, los kan laten zonder te onderdrukken."
Sorry lieverd, je hebt mij geen antwoord gegeven, want "parkeren" is een soort 'tijdelijk' verdringen, in feite zoek je afleiding van dat waar je mee bezig bent.
De emotie als metafoor is de auto. Daar rij je in en die kun je even parkeren, waarna je er later toch in verder zal moeten om de rit af te maken naar de bestemming.
Zelfs als de auto (emotie) even kapot is, repareer ik hem (de emotie) zelf of laat hem repareren (hulpinstellingen) ...
Over die hulpinstellingen heb ik een bepaalde mening, maar het is strategisch niet verstandig om er hier in het openbaar, in mijn situatie op in te gaan.
Bergijpt-u?
Je zou nu kunnen zeggen dat ik volledig beïnvloed wordt door mij emoties.
Ik omarm ze ten volle
Mijn emoties hebben mij doen besluiten deze nacht op te gaan staan en te gaan werken aan dat wat ik niet anders kan.
Ik verdring deze emotie dus absoluut niet en laat ze volledig toe.
Dat is van groot belang voor mijn (onze= mijn familie) toekomst.
Loslaten is onmogelijk, proberen los te laten is verdringen, proberen los te laten is 'beheersen'.
Controle is ook een vorm van beheersen.
Je beheersen is zelfs al een minder goed teken, je 'gedragen' op een bepaald moment is een vorm van beheersen, maar het zal er toch 'uit' moeten.
Jaja ... moeten. Anders heb je je opgesloten in je emoties en die kunnen je 'opvreten' en dat is wat ik dan ook bedoel.
Iemand die een emotie loslaat, laat zijn leven los.
Zou ik dat wat ik nu gaan doen, loslaten ... dat ziet het er niet goed uit.
Omdat het beïnvloedbaar is.
Zelfs het verleden is beïnvloedbaar, maar dat wordt nu een te lange discussie.
Ik wil me op andere zaken focussen, omdat ik gisteren mijn advocaat iets toe heb gezegd wat vandaag 'af' moet.
Van mijzelf overigens.
Daar heb je dat woordje weer, soms 'moeten' we inderdaad.
Soms moeten we zelfs vooral niet loslaten en opgeven.
Soms hebben we zelfs, hoe sterk we ook zijn (en dat ben ik op elk gebied) heel even hulp nodig van anderen, zo ook ik.
En die hulp krijg ik en daardoor kan ik (veel beter) door.
Ik ga aan de slag en zal tussendoor af-en-toe opnieuw in slaap vallen.
Af-en-toe zal ik even kijken op het forum, maar daarna ga ik verder met mijn emoties.
Ik leef ... enne ...